Μετάφραση άρθρου της Ετζεχάν Μπαλτά από την Τουρκία, που δημοσιεύτηκε αρχικά στο Internationalist Standpoint.
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 6 Φλεβάρη το ρήγμα της Ανατολικής Ανατολίας μετατοπίστηκε κατά μήκος. Αυτό προκάλεσε δύο σεισμούς, ο ένας μεγέθους 7,8 και ο άλλος 7,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και πολυάριθμους μετασεισμούς μεγέθους 6 Ρίχτερ, που επηρέασαν πολλές χώρες, όπως η Τουρκία, η Συρία, ο Λίβανος, το Ιράκ και η Κύπρος. Μέχρι στιγμής (7 Φεβρουαρίου), ο σεισμός έχει προκαλέσει τον θάνατο περισσότερων από 3.549 ανθρώπων στην Τουρκία, 1.500 στη Συρία και τον τραυματισμό περισσότερων από 22.168 στην Τουρκία. Ο σεισμός επηρέασε άμεσα 10 επαρχίες και συνολικό πληθυσμό 15 εκατομμυρίων κατοίκων στην Τουρκία. Ο αριθμός των ανθρώπων κάτω από τα ερείπια είναι άγνωστος, αλλά σύμφωνα με εκτιμήσεις ο αριθμός των νεκρών θα είναι πολλαπλάσιος από τα μέχρι στιγμής επίσημα στοιχεία. Όχι μόνο τα χωριά ή οι μικρές πόλεις, αλλά ακόμη και ορισμένα αστικά κέντρα των πληγέντων περιοχών δεν έχουν λάβει βοήθεια 24 ώρες μετά το χτύπημα του σεισμού. Άνθρωποι προσπαθούν να διασώσουν εγκλωβισμένο κόσμο στα ερείπια με δικά τους μέσα και προσπαθούν να φτάσουν στους συγγενείς τους.
Δεν ήταν αποτέλεσμα της φυσικής καταστροφής
Η εμφάνιση δύο σεισμών τέτοιου μεγέθους ο ένας μετά τον άλλο είναι επιστημονικά σπάνια και αποτελεί ένα φαινόμενο που θα μελετηθεί τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, τουλάχιστον ένας από αυτούς τους σεισμούς, ο σεισμός της Ανατολικής Ανατολίας, ήταν ήδη αναμενόμενος από τους σεισμολόγους, ιδίως τα τελευταία δύο χρόνια. Παρά τις προειδοποιήσεις αυτές, δεν ελήφθη κανένα μέτρο. Τα σάπια κτίρια που χτίστηκαν πάνω σε αυτό το ρήγμα είναι αυτά που σκότωσαν ανθρώπους και όχι ο ίδιος ο σεισμός. Κτίρια που κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι, φράγματα και ορυχεία πάνω σε γραμμές του ρήγματος τα οποία μετατράπηκαν σε στοιχεία που αφενός σκότωσαν ανθρώπους και αφετέρου εμπόδισαν τη βοήθεια να φτάσει σε αυτούς.
Αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση όπου κάποιες πόλεις έχουν καταστραφεί σε ποσοστό πάνω από 50% και δημόσια κτίρια, νοσοκομεία, ακόμη και κτίρια που χρησιμοποιούνται από ομάδες έρευνας και διάσωσης έχουν επίσης καταρρεύσει. Στην Τουρκία, έναν παράδεισο για τους κατασκευαστικούς ομίλους, είδαμε ότι οι υπηρεσίες διάσωσης δεν είναι καθόλου επαρκείς και η παροχή τους είναι πολύ δύσκολη. Οι ομάδες διάσωσης δυσκολεύονται επίσης να φτάσουν στις περιοχές επειδή οι δρόμοι είναι αποκλεισμένοι από καταστροφές και τροχαία ατυχήματα που προκλήθηκαν από τον σεισμό. Οι θερμοκρασίες, οι οποίες έχουν φτάσει σε ορισμένα μέρη κάτω από το μηδέν, κάνουν επίσης τη ζωή κόλαση για εκατομμύρια ανθρώπους που βρίσκονται έξω χωρίς σκηνές ή τρόφιμα και δεκάδες χιλιάδες κάτω από τα χαλάσματα, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να παγώσουν. Ολόκληρη η χώρα έχει κινητοποιηθεί για την αποστολή βοήθειας με αεροπλάνα και φορτηγά, ενώ και ΜΚΟ εργάζονται σε αυτήν την κατεύθυνση. Σε όλες τις πόλεις, οι άνθρωποι έχουν σχηματίσει μεγάλες ουρές μπροστά από τα Κέντρα Αιμοδοσίας, προσπαθώντας να βοηθήσουν τις πληγείσες περιοχές με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ωστόσο, αυτή η αυθόρμητη διάθεση και οι κινήσεις για βοήθεια χρειάζεται να συντονιστούν για να είναι αποτελεσματικές.
Υπάρχει μια κεντρική αρχή σχεδιασμού, αλλά δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός
Η Τουρκία επλήγη από μεγάλο σεισμό το 1999, ο οποίος σκότωσε σχεδόν 20.000 ανθρώπους σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Μετά από εκείνο τον σεισμό, ιδρύθηκε η AFAD (Προεδρία Διαχείρισης Καταστροφών και Έκτακτης Ανάγκης) για τον συντονισμό των εργασιών σε περιπτώσεις καταστροφών. Επινοήθηκε ένα είδος φόρου, ο οποίος εξακολουθεί να εισπράττεται, και ειπώθηκε ότι θα χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση της ανθεκτικότητας των κτιρίων στους σεισμούς. Οι πρόσφατοι σεισμοί απέδειξαν ότι δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός και ότι αυτός ο φόρος δεν χρησιμοποιήθηκε για τη βελτίωση της αντισεισμικής ικανότητας των πόλεων στην Τουρκία, μια χώρα που βρίσκεται σε σεισμογενή περιοχή.
Επείγουσες ανάγκες
Οι επείγουσες ανάγκες εντοπίζονται τόσο μέσω της AFAD όσο και μέσω των οργανώσεων που έχουν καταφέρει να μεταβούν στην περιοχή. Είναι σαφές ότι η πιο επείγουσα ανάγκη αυτή τη στιγμή είναι για έμπειρες ομάδες έρευνας και διάσωσης και εξοπλισμό. Παράλληλα, χρειάζονται σκηνές, συσκευές θέρμανσης, κουβέρτες, υπνόσακοι και στρώματα για να μην παγώσουν οι άνθρωποι στο κρύο. Το καθαρό νερό και τα ξηρά τρόφιμα αποτελούν επίσης προτεραιότητα. Επιπλέον, υπάρχει επείγουσα ανάγκη για εξοπλισμό όπως γεννήτριες και συσσωρευτές ενέργειας για να διευκολυνθούν τόσο οι επιχειρήσεις έρευνας όσο και οι επιχειρήσεις διάσωσης.
Μέχρι στιγμής, η παρουσία ούτε της AFAD ούτε άλλων κρατικών θεσμών έχει γίνει αισθητή στην περιοχή. Με όποιον και να μιλήσεις, το πρώτο πράγμα που λένε είναι ότι έχουν μείνει μόνοι τους.
Το κράτος πρέπει να κηρύξει πλήρη κινητοποίηση όλων των πόρων του. Είναι επείγον και επιβεβλημένο ο στρατός, ο οποίος υπερηφανεύεται ότι είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος του ΝΑΤΟ, να κατευθυνθεί σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης. Οι δρόμοι που έχουν αποκλειστεί τόσο από το χιόνι όσο και από τα τροχαία ατυχήματα πρέπει να ανοίξουν. Η «Ερυθρά Ημισέληνος» (ο αντίστοιχος «Ερυθρός Σταυρός») πρέπει να στήσει πόλεις με σκηνές χωρίς να περιμένει άλλη μια νύχτα.
Χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση
Βραχυπρόθεσμα, η ασφάλεια των ανθρώπων είναι το πρώτο καθήκον. Αλλά εκτός από αυτό, υπάρχουν πολύ περισσότερα που πρέπει να γίνουν για τις πόλεις που πρακτικά δεν θα έχουν καμία σχέση με αυτό που ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Η επούλωση του τραύματος στη συνείδηση του κόσμου θα απαιτήσει ακόμη περισσότερο χρόνο. Αυτές οι πόλεις θα βιώσουν σίγουρα μαζικά κύματα μετανάστευσης, καθώς οι υποδομές υγείας, εκπαίδευσης και απασχόλησης έχουν καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό. Κάποιοι μπορεί να σκεφτούν ότι είναι ίσως πολύ νωρίς για να μιλάμε για αυτά τα πράγματα. Αλλά αν δεν τα πούμε αυτά τα πράγματα τώρα, είναι πιθανό ότι πριν από τις εκλογές του Μαΐου το μόνο που θα συμβεί είναι ότι τα συμβόλαια ανακατασκευής των υποδομών θα δοθούν σε υποστηρικτές του ΑΚΡ.
Απαιτούμε:
- Όλα τα ξενοδοχεία, τα δημόσια κτίρια και άλλοι σχετικοί χώροι στην περιοχή θα πρέπει να ελεγχθούν ως προς την ανθεκτικότητά τους και να ανοίξουν για καταφύγιο,
- Η ανοικοδόμηση της περιοχής δεν πρέπει να παραδοθεί στα κοράκια του ιδιωτικού κατασκευαστικού τομέα, αλλά να βασιστεί στην αντισεισμική ικανότητα, σύμφωνα με τα κατάλληλα πολεοδομικά σχέδια που θα εκπονηθούν από επιστήμονες και επιτροπές των κατοίκων και των εργατικών συνδικάτων,
- Παροχή ενός αξιοπρεπούς επιδόματος με το οποίο θα μπορούν να ζήσουν όλοι όσοι επλήγησαν από τον σεισμό για ορισμένο χρονικό διάστημα,
- Κρατική παροχή στέγασης για όλους, ενοικιαστές ή μη, που χάνουν τα σπίτια τους,
- Χορήγηση του δικαιώματος απασχόλησης ως δημόσιος υπάλληλος σε έναν από τους συγγενείς πρώτου βαθμού όσων δημοσίων υπαλλήλων έχασαν τη ζωή τους,
- Παροχή όλων των δημόσιων και ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών, όπως το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα, το φυσικό αέριο, οι μεταφορές, δωρεάν για ορισμένο χρονικό διάστημα στις επαρχίες της περιοχής,
- Όλες οι υπηρεσίες υγείας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν καλύπτονται από την ασφάλιση (οδοντιατρικές, υπηρεσίες ψυχολογικές υποστήριξης κ.λπ.) να είναι δωρεάν για ορισμένο χρονικό διάστημα,
- Όλες αυτές οι δαπάνες θα πρέπει να πραγματοποιηθούν από τους «φόρους σεισμού» και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης που εισπράχθηκαν μετά τον σεισμό του 1999, οι οποίοι είναι προς το παρόν άγνωστοι. Αυτοί οι φόροι θα πρέπει να αφαιρεθούν από τις τσέπες όποιων βρίσκονται. Οι κατασκευαστικοί κολοσσοί και οι τράπεζες που τους στηρίζουν θα πρέπει επίσης να φορολογηθούν βαρύτατα.
Είμαστε πολύ λυπημένοι/ες αλλά και εξοργισμένοι/ες. Δεν θα ξεχάσουμε τι μας έχει κάνει αυτό το σύστημα που με τη θέλησή του οδηγεί ανθρώπους στον θάνατο και αφήνει τους υπόλοιπους να κοιτάζουν τα ερείπια. Οφείλουμε να το καταστρέψουμε!
