Η Γενική Απεργία της 9ης Νοέμβρη βρίσκει την κοινωνία αντιμέτωπη με ένα βουνό προβλήματα, αποτέλεσμα κατά κύριο λόγο της πολιτικής της κυβέρνησης κι όχι εξωγενών παραγόντων όπως θέλει να μας παρουσιάσει ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του.
Έτσι έχουμε την κυβέρνηση που πανηγυρίζει για το «καλάθι του νοικοκυριού» με τον Άδωνι να κυκλοφορεί από σούπερ μάρκετ σε σούπερ μάρκετ, να φωτογραφίζεται με μακαρόνια και να προσπαθεί να μας πείσει πως πάταξε την ακρίβεια.
Από την άλλη έχουμε την συνδικαλιστική ηγεσία η οποία καλεί για μια ακόμα φορά σε μια απεργία χωρίς σχέδιο και χωρίς προοπτική κλιμάκωσης, δηλαδή χωρίς καμιά διάθεση για πραγματικό αγώνα. Κι αυτά τη στιγμή που οι εργαζόμενοι και τα φτωχά στρώματα που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα με την ακρίβεια και τις αυξήσεις σε ρεύμα και θέρμανση.
Διαβάστε στη σελίδα 3 την ανακοίνωση-κάλεσμα του «Ξ» για τη γενική απεργία της 9ης Νοέμβρη.
Η Γενική Απεργία που έχει καλεστεί για την 9η Νοέμβρη, πρέπει να αποτελέσει μέρα μαζικής κινητοποίησης ενάντια στις πολιτικές της κυβέρνησης, που έχουν οδηγήσει 3 εκατομμύρια ανθρώπους στην Ελλάδα (28,5% του πληθυσμού) να βρίσκονται στα όρια της φτώχειας (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ) και σχεδόν 40% να δηλώνουν ότι επιβιώνουν πάρα πολύ δύσκολα (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ).
Η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει ότι το πρόβλημα είναι εισαγόμενο. Αυτό όμως δεν εξηγεί γιατί η Ελλάδα έχει το πιο ακριβό ρεύμα στην ΕΕ, τη μεγαλύτερη ανεργία στους νέους και μαζί με την Ισπανία τη μεγαλύτερη ανεργία σε σύνολο πληθυσμού. Δεν εξηγεί επίσης γιατί η Ελλάδα είναι 15η στην ΕΕ σε αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού, πίσω από χώρες όπως η Ρουμανία και η Κροατία.
Η κατάσταση για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα στην Ευρώπη πάει από το κακό στο χειρότερο. Γι’ αυτό την τελευταία περίοδο ξεσπάνε μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στην ακρίβεια και την ενεργειακή φτωχοποίηση, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη Γαλλία, ενώ η Βρετανία είναι αντιμέτωπη με πολιτικό χάος.
Στην Ελλάδα ωστόσο η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη καθώς η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι το κίνημα δεν έχει βρει ακόμα τον βηματισμό του και συνεχίζει να περνά διαδοχικές πολιτικές λιτότητας και στέρησης δικαιωμάτων.
Λένε πως δεν έχουν επιλογή. Ισχύει;
Μπορεί να μην ελέγχουν τις διεθνείς τιμές της ενέργειας, μπορούν να ελέγξουν όμως την κερδοσκοπία των παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια θα μπορούσαν να εξαλείψουν αυτή την κερδοσκοπία εθνικοποιώντας όλες τις εταιρίες παραγωγής και παροχής ενέργειας. Ξεπούλησαν το μεγαλύτερο μέρος τη ΔΕΗ που δημιουργήθηκε με λεφτά του λαού και παράλληλα επέτρεψαν να δημιουργηθούν εταιρείες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας που χρησιμοποιούν τις υποδομές της ΔΕΗ χωρίς να έχουν βάλει ένα ευρώ. Αυτό το πάρτι κερδοσκοπίας πρέπει να σταματήσει.
Μπορούν επίσης να μειώσουν τους φόρους στα καύσιμα που ξεπερνούν το 60% της συνολικής τιμής – ναι, σε κάθε λίτρο βενζίνης και πετρελαίου 1 ευρώ και 20 λεπτά περίπου είναι φόροι!
Μπορούν να αυξήσουν τον βασικό μισθό στα όρια που χρειάζεται για να ζήσει ένας άνθρωπος με αξιοπρέπεια και να εφαρμόσουν αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή (αυτόματη αύξηση δηλαδή του μισθού με κάθε αύξηση του πληθωρισμού). Όπως μπορούν να καταργήσουν τους νόμους που επιτρέπουν στους εργοδότες να απασχολούν εργαζόμενους χωρίς να τους πληρώνουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τον νόμο Χατζηδάκη οι μισοί εργαζόμενοι που δουλεύουν υπερωριακά (περίπου το 40% των εργαζομένων) δεν πληρώνονται τις υπερωρίες.
Δεν θέλουν να κάνουν τίποτα από τα παραπάνω γιατί θα σήμαινε ότι θα χτυπήσουν την κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών – της τάξης της οποίας τα συμφέροντα υπηρετούν. Για να μην χτυπήσουν τα κέρδη τους αναγκάζουν για μια ακόμα φορά τους εργαζόμενους να πληρώσουν την κρίση.
Έτσι έχουν μετατρέψει το σούπερ μάρκετ σε τρόμο, μαζί με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, ενώ παράλληλα η κοινωνία αγωνιά για το πως δεν θα παγώσει το χειμώνα. Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει.
Πρωτοβουλίες από τα κάτω
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση η ΓΣΕΕ κάλεσε μια Γενική Απεργία. Όλες και όλοι καταλαβαίνουμε πως αυτή η απεργία από μόνη της δεν μπορεί να ανατρέψει τις παραπάνω πολιτικές και την κατάσταση που ζούμε. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ έχει εδώ και καιρό διαβεί το Ρουβίκωνα και καλεί κάποιες κινητοποιήσεις απλά και μόνο για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της.
Οι εργαζόμενες/οι όμως από τα κάτω μπορούμε να μετατρέψουμε αυτή την απεργία σε σημαντική μάχη.
Κατ’ αρχήν συμμετέχοντας μαζικά στην απεργία και την απεργιακή συγκέντρωση και μετατρέποντας την σε μαχητική αντί για εθιμοτυπική κινητοποίηση. Αυτό μπορεί να στείλει μήνυμα στην κυβέρνηση ότι δεν υπάρχει άλλη ανοχή.
Κατά δεύτερον με τον συντονισμό των πιο μαχητικών σωματείων και ομοσπονδιών που να εκπονήσουν ένα συνολικό σχέδιο μάχης. Οι δυνάμεις της Αριστεράς σε επίπεδο σωματείων και μαζικών χώρων πρέπει να συνεργαστούν σε αυτή την κατεύθυνση. Να αφήσουν πίσω τους, τους ανταγωνισμούς και τις διασπαστικές λογικές και να οργανώσουν ενιαίες ενωτικές κινητοποιήσεις.
Ένα τέτοιο σχέδιο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την απεργία της 9ης Νοέμβρη σαν το πρώτο σκαλί για να συνεχιστούν και να κλιμακωθούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις και οι διαδηλώσεις. Να δημιουργηθεί ένα κίνημα που να αναγκάσει την κυβέρνηση να υποχωρήσει και, την ίδια στιγμή, να βάλει τις βάσεις για να ξαναγίνει η ΓΣΕΕ εργαλείο συντονισμού και μάχης των εργαζομένων, περνώντας ξανά στα χέρια μας.
