Συνέντευξη με τον Μπράιαν Κουλούρη
Μέσα στο Νοέμβριο έγιναν στις ΗΠΑ πολύ σημαντικές κινητοποιήσεις εργαζομένων στα καταστήματα Wal-Mart, στα Μακ Ντόναλντς και άλλες αλυσίδες φάστ φούντ στη Νέα Υόρκη. Μετά το κίνημα Occupy Wall Street(*) φαίνεται ότι έχει ανοίξει ένας νέος κύκλος ριζοσπαστικοποίησης και αγώνων από ένα νέο στρώμα εργαζομένων, που παραδοσιακά είναι το πιο καταπιεσμένο και με τα λιγότερα δικαιώματα.
Μιλήσαμε με τον σύντροφο Μπράιαν Κουλούρη (Brain Koulouris) ελληνικής καταγωγής, ακτιβιστή του κινήματος στις ΗΠΑ, και στέλεχος της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής» που είναι αδερφή οργάνωση του Ξεκινήματος και συμμετέχει στην Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή, CWI.
Ερ: Τι γίνεται αυτή τη στιγμή στα Wall-Mart;
Η Wal-Mart (Γουόλ Μάρτ) είναι μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες στον κόσμο. Είναι η μεγαλύτερη αλυσίδα σούπερ μάρκετ στις ΗΠΑ, και πουλάει από βίδες μέχρι ηλεκτρικές συσκευές. Για να πάρετε μια εικόνα, η οικογένεια των ιδιοκτητών κατέχει μεγαλύτερο πλούτο από το 40% του πληθυσμού των ΗΠΑ, δηλαδή 100 εκατομμύρια ανθρώπους! Την ίδια στιγμή που κολυμπάνε στα κέρδη, πληρώνουν τους εργαζόμενους τους με 7-8 δολάρια την ώρα, που για το επίπεδο τιμών στις ΗΠΑ, είναι μισθός πείνας. Επίσης, είναι από τις πιο σκληρές εταιρίες όσον αφορά τη δυνατότητα συνδικαλισμού και γενικά τα εργασιακά δικαιώματα.
Ερ: Τι κινητοποιήσεις έγιναν στο χώρο αυτό;
Υπήρξε μια πανεθνική μέρα δράσης στις 13 Νοέμβρη, που είναι μέρα αργίας για όλους τους εργαζόμενους εκτός των εμποροϋπαλλήλων. Η επιλογή της μέρας κατά τη γνώμη μου ήταν πολύ καλή, γιατί εκείνη την μέρα τα σουπερ μάρκετ είναι γεμάτα κόσμο που κάνει ψώνια λόγω της αργίας. Επίσης ήταν πολύ σημαντικό ότι επιλέχτηκε να γίνει δράση συντονισμένα σε όλα τα καταστήματα, για να μην μπορεί η εταιρία να το διαχειριστεί.
Βασικά αυτό που οργανώθηκε είναι μια μαζική παρέμβαση έξω από τα καταστήματα, στην οποία ενημερωνόταν ο κόσμος για την κατάσταση των εργαζομένων μέσα στα καταστήματα, και πως η εταιρία τους ξεζουμίζει. Οι παρεμβάσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν σε εκατοντάδες καταστήματα την συγκεκριμένη μέρα, ο τελικός αριθμός μπορεί να προσεγγίζει και τα 1.000 καταστήματα!
Ερ: Πως οργανώθηκε όλο αυτό;
Την κινητοποίηση οργάνωσε το «O.U.R. Wal-Mart» (Οργάνωση Ενωμένοι για το Σεβασμό στη Γουόλ Μάρτ – Organization United for Respect in Wal-Mart) μια καινούρια οργάνωση που δημιουργήθηκε από αριστερά συνδικάτα και συνδικαλιστές.
Το υπόβαθρο της κινητοποίησης ήταν η απεργία των εργαζομένων στις αποθήκες της εταιρίας, που κατάφεραν μέσω των απεργιών τους να πετύχουν ανάκληση των απολύσεων που είχαν γίνει και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αυτό έδωσε θάρρος και στους εργαζόμενους στα καταστήματα να κινητοποιηθούν.
Επίσης, σημαντικό ρόλο έπαιξε το πολιτικό κλίμα. Το γεγονός ότι στις πρόσφατες εκλογές είχαμε την ήττα του Ρεμπουμπλικάνου Ρόμνεϊ, που στα μάτια των εργαζομένων αντιπροσώπευε μια πολιτική περαιτέρω επιθέσεων στα εργασιακά δικαιώματα, έπαιξε τον ρόλο του στο να τονώσει το ηθικό τους.
Ερ: Πως αντέδρασε η εταιρία;
Η διοίκηση τρομοκρατήθηκε από την έκταση των δράσεων που έγιναν. Πρέπει να καταλάβετε ότι στη Wal-Mart ο συνδικαλισμός μέχρι τώρα ήταν σχεδόν ανύπαρκτος. Ο πανικός τους φάνηκε από την αντίδραση τους, που ήταν διπλή: έκανε κάποιες εκδικητικές απολύσεις, και ταυτόχρονα έδωσε αυξήσεις με μια σειρά εργαζόμενους που ήταν μπροστά στην κινητοποίηση, για να τους εξαγοράσει με αυτό τον τρόπο.
Ενδιαφέρον για το ποιόν και τις διασυνδέσεις της εταιρίας είναι το περιστατικό που έγινε στο Μόμπιλ της Αλαμπάμα. Με το που ξεκίνησε η κινητοποίηση (παρέμβαση έξω από το κατάστημα της Wal-Mart) μια ομάδα σεκιούριτι «συνέλαβε» έναν από τους εργαζόμενους, και τον είχε ως «κρατούμενο» μέσα στο κατάστημα μέχρι να τελειώσει η δράση. Όταν η παρέμβαση έλαβε τέλος, υπήρχαν αυτοκίνητα χωρίς πινακίδες, που ακολούθησαν τους συμμετέχοντες μέχρι τα σπίτια τους, σε μια κίνηση εκφοβισμού που θύμιζε δεκαετία του ’30.
Το σημαντικό είναι ότι η εργαζόμενοι δεν τσίμπησαν ούτε μάσησαν, και υπάρχει ανοιχτή συζήτηση για διοργάνωση νέων κινητοποιήσεων, επικεντρωμένων αυτή τη φορά στις αποθήκες, την Άνοιξη.
Ερ: Πες μας για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε αλυσίδες φαστ-φουντ στη Νέα Υόρκη
Την Πέμπτη 27 Νοέμβρη, υπήρξε μια πολύ καλά οργανωμένη απεργία των εργαζομένων στις αλυσίδες εστίασης στη Νέα Υόρκη, όπου κατάφεραν να κλείσουν μαζικά πάρα πολλά καταστήματα. Η απεργία αφορούσε τους εργαζόμενους στα McDonalds, Taco Bell, Pizza Hut, Burger King και σε άλλες μικρότερες αλυσίδες.
Η απεργία οργανώθηκε με μεγάλη μυστικότητα, ώστε οι εταιρίες να μην μπορέσουν να αντιδράσουν.
Πολύ σημαντικό επίσης είναι ότι αυτό έγινε έξω από τον έλεγχο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, και είχε επιθετικά αιτήματα, που περιλάμβαναν το αίτημα για διπλασιασμό του μισθού τους, από τα 7 στα 15 δολάρια την ώρα.
Στην κινητοποίηση συμμετείχαν και οι υπεύθυνοι του κάθε καταστήματος, οι οποίοι παίρνουν 8 δολάρια την ώρα, και είναι, με αυτή την έννοια, πολύ πιο κοντά στους εργαζόμενους παρά στη διοίκηση.
Για να μπορέσει να γίνει αυτό, αριστερές οργανώσεις και συνδικάτα έστειλαν αγωνιστές να πιάσουν δουλειά σε αυτά τα καταστήματα, ώστε να μπορέσουν να οργανώσουν τους εργαζόμενους. Βέβαια, μια τέτοια πρακτική δεν θα είχε επιτυχία αν δεν υπήρχε και το αντίστοιχο κλίμα σε αυτούς τους χώρους. Αυτή είναι μια τακτική που τα συνδικάτα στις ΗΠΑ εφάρμοζαν κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, και τώρα επανέρχεται.
Ερ: Ποιός συντόνισε αυτή την προσπάθεια;
Το κάλεσμα έγινε από μια οργάνωση- ομπρέλα που λέγεται NOC (Γειτονιές Οργανώνονται για την Αλλαγή – Neighborhoods Organizing for Change) που όπως είπα πριν αποτελείται κύρια από αριστερές οργανώσεις και σωματεία. Σημαντικό ρόλο όμως έπαιξε και το κίνημα Occupy Wall Street. Πολλοί από αυτούς τους εργαζόμενους συμμετείχαν στο κίνημα, πολιτικοποιήθηκαν εκεί και απέκτησαν διασυνδέσεις με άλλους αγωνιστές. Έτσι, αυτό το κίνημα εκτός από πολιτικές παρακαταθήκες άφησε πίσω του και διάφορες επιτροπές, όπως αυτή που οργάνωσε την συγκεκριμένη κινητοποίηση.
Ερ: Πως προχωράει αυτό το κίνημα;
Δεκάδες καταστήματα έκλεισαν από την απεργία στις 27/11, αλλά το μήνυμα πήγε σε πολλές άλλες χιλιάδες εργαζόμενους σε αυτό τον κλάδο. Πιστεύω ότι αυτή η κινητοποίηση θα λειτουργήσει σαν παράδειγμα και για επόμενες δράσεις. Εξάλλου, οι εργαζόμενοι σε αυτές τις δουλειές είναι και γενικά τα πιο καταπιεσμένα στρώματα της αμερικάνικης κοινωνίας, στην πλειοψηφία τους χαμηλόμισθοi νέοι, μετανάστες και γυναίκες.
Επιπλέον, η Νέα Υόρκη έχει γίνει σε αυτή τη φάση κέντρο αγώνων, και μαζί με την Καλιφόρνια και το Σικάγο αποτελούν τις περιοχές με τις πιο σημαντικές κινηματικές διεργασίες.
Νομίζω ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα γενιά ανθρώπων, που δεν έχουν ζήσει καν την προπαγάνδα του «αμερικάνικου ονείρου» και το μόνο που βιώνουν είναι κρίση σε όλα τα επίπεδα. Από τα γκάλοπ φαίνεται ότι αυτό το στρώμα είναι ανοιχτό και σε νέες ιδέες – είναι χαρακτηριστικό ότι στη νεολαία η έννοια «καπιταλισμός» είναι λιγότερο δημοφιλής από την έννοια «σοσιαλισμός». Προσπαθούμε να οργανώσουμε αυτή τη νέα γενιά συνδικαλιστικά και πολιτικά, ώστε να καταφέρουμε να αλλάξουμε τα πράγματα και εδώ, στη χώρα σύμβολο του παγκόσμιου καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού.
_______________________________________________________
