Την Παρασκευή 24 Ιουνίου το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκανε πραγματικότητα αυτό που αποτελούσε εφιάλτη για εκατομμύρια ανθρώπων στη χώρα: αποφάσισε την ακύρωση του νόμου γνωστού ως «Roe εναντίον Wade» που προστάτευε το δικαίωμα στην άμβλωση και το κατοχύρωνε ως συνταγματικό δικαίωμα.
Πιο συγκεκριμένα, ο νόμος «Roe εναντίον Wade» προέβλεπε ότι οι Πολιτείες δεν έχουν την εξουσία να απαγορεύουν τις αμβλώσεις και ότι το δικαίωμα μιας γυναίκας να τερματίσει την εγκυμοσύνη της προστατεύεται από το Σύνταγμα των ΗΠΑ.
Σήμερα και με την ακύρωση του νόμου αυτού, το δικαίωμα στην άμβλωση επιστρέφει στα χέρια του εκάστοτε Κυβερνήτη (ανάλογα με το ποιο κόμμα, Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι, έχουν την πλειοψηφία) και των Δικαστηρίων της κάθε Πολιτείας των ΗΠΑ.
Η εξέλιξη αυτή αποτελεί σοβαρό ιστορικό πισωγύρισμα για την αμερικάνικη κοινωνία και έχει προκαλέσει την οργή σε εκατομμύρια γυναίκες στις ΗΠΑ και διεθνώς.
Οι μισές+1 Πολιτείες ενάντια στο δικαίωμα στην επιλογή
Όλα τα προηγούμενα χρόνια, τοπικοί κυβερνήτες και δικαστήρια πίεζαν και έπαιρναν αποφάσεις που ποινικοποιούσαν τις αμβλώσεις σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Όμως όσο ίσχυε ο νόμος «Roe εναντίον Wade» οι αποφάσεις αυτές δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν. Έτσι, στόχος όλων των συντηρητικών και αντιδραστικών κύκλων ήταν να ασκήσουν πιέσεις για την κατάργησή του χτίζοντας συνειδήσεις ενάντια στο δικαίωμα στην έκτρωση.
Σήμερα, υπολογίζεται πως 26 από τις 50 Πολιτείες των ΗΠΑ θα ποινικοποιήσουν τις αμβλώσεις.
22 από αυτές έχουν ήδη θεσπίσει νόμους ή συνταγματικές τροποποιήσεις που απαγορεύουν τις αμβλώσεις και όλα δείχνουν πως θα προσπαθήσουν να τις ενεργοποιήσουν άμεσα. Σε άλλες 4, οι πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν (Ρεπουμπλικάνοι) αλλά και πρόσφατες ενέργειες που έχουν κάνει με σκοπό τον περιορισμό στην πρόσβαση στην άμβλωση, δείχνουν πως θα κινηθούν άμεσα προς αντίστοιχη νομοθεσία.
Πλειοψηφία στους θεσμούς, μειοψηφία στην κοινωνία
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με το «Ινστιτούτο Γκάλοπ», μία αμερικανική εταιρεία δημοσκοπήσεων, μόνο το 13% της αμερικανικής κοινωνίας συμφωνεί με την πλήρη απαγόρευση των αμβλώσεων! Το 35% συμφωνεί ότι η άμβλωση πρέπει να είναι νόμιμη κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και το 50% με τη νόμιμη άμβλωση κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα και παρά την έντονη προπαγάνδα ενάντια στις αμβλώσεις, το ποσοστό όσων είναι υπέρ του να είναι νόμιμη η άμβλωση έχει αυξηθεί και όσων είναι κατά έχει μειωθεί. Και όλα αυτά παρά το γεγονός πως ο πόλεμος ενάντια στις αμβλώσεις αποτελεί ένα διαχρονικό φαινόμενο στις ΗΠΑ. Για παράδειγμα, είναι συχνό φαινόμενο να πραγματοποιούνται διαμαρτυρίες έξω από τις κλινικές που πραγματοποιούν αμβλώσεις, στην προσπάθεια να δημιουργήσουν τύψεις, ενοχές και φόβο στις γυναίκες που επισκέπτονται τις κλινικές αυτές ή και να τις αποτρέψουν από το να τερματίσουν την εγκυμοσύνη τους.
Και όμως, κάτω από αυτές τις συνθήκες, η συνείδηση της κοινωνίας προχωράει, αλλά συντηρητικοί κύκλοι, δεξιοί πολιτικοί, θρησκευτικές οργανώσεις κοκ κάνουν ό,τι μπορούν για να σταματήσουν αυτό το προχώρημα και για να στερήσουν από τις γυναίκες το δικαίωμά τους να επιλέξουν αν και πότε θα γίνουν μητέρες.
Η υποκρισία όσων δηλώνουν πως «υπερασπίζονται τη ζωή»
Όσοι και όσες αγωνίζονται ενάντια στο δικαίωμα στην έκτρωση, δηλώνουν πως υπερασπίζονται το δικαίωμα του εμβρύου στη ζωή. Η πραγματικότητα είναι πως αυτή η αντίληψη έχει ως στόχο να συντηρητικοποιήσει την κοινωνία και να επιτεθεί σε θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Οι ίδιοι άνθρωποι που θα σταθούν με πλακάτ ενάντια στις αμβλώσεις έξω από τις κλινικές στις ΗΠΑ ή που θα γεμίσουν τους σταθμούς του ΜΕΤΡΟ με αφίσες «Αφήστε με να ζήσω» στην Αθήνα, είναι αυτοί που αναπαράγουν σεξιστικές αντιλήψεις, που θέλουν τη γυναίκα κατώτερη του άντρα και μηχανή αναπαραγωγής, αντιλήψεις που τελικά οδηγούν στην έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες.
Την ίδια ώρα, όσοι υποστηρίζουν την απαγόρευση των αμβλώσεων αρνούνται να δουν τη σκληρή πραγματικότητα: ότι δηλαδή, οι αμβλώσεις θα συνεχίσουν να γίνονται, αλλά πλέον με πολύ μεγαλύτερο κόστος για όσες γυναίκες επιθυμήσουν να τερματίσουν την εγκυμοσύνη τους.
Κάποιες θα χρειαστεί να ταξιδέψουν σε άλλες Πολιτείες που οι αμβλώσεις θα παραμείνουν νόμιμες και κάποιες, οι φτωχότερες και περισσότερο ευάλωτες, θα καταφύγουν είτε σε «γιατρούς-χασάπηδες» που θα πραγματοποιούν παράνομες και κατά συνέπεια επικίνδυνες αμβλώσεις, είτε σε αμβλώσεις στα σπίτια τους, προφανώς χωρίς καμία ασφάλεια για τη ζωή και την υγεία τους.
Η απαγόρευση των αμβλώσεων, με λίγα λόγια σημαίνει παραπέρα οικονομική εξάντληση για τις δεκάδες εκατομμύρια γυναίκες και οικογένειες της εργατικής τάξης που ζουν μετά βίας από το μισθό τους ή κάτω από τα όρια της φτώχειας στις ΗΠΑ και έκθεση σε επικίνδυνες επεμβάσεις για όσες επιθυμούν να τερματίσουν την εγκυμοσύνη τους.
Όσοι/ες οραματίζονται αυτό το μέλλον για τις γυναίκες, δεν είναι «υπερασπιστές της ζωής», είναι υποκριτές, σεξιστές και σκοταδιστές.
Ο αντίκτυπος στις ΗΠΑ και στον κόσμο
Η εξέλιξη αυτή ήρθε ύστερα από τον διορισμό τριών συντηρητικών δικαστών στο Ανώτατο Δικαστήριο, επί ημερών Τραμπ. Οι Δημοκρατικοί, ο ίδιος ο πρόεδρος Μπάιντεν και άλλες φιλελεύθερες γυναικείες οργανώσεις των ΗΠΑ μπορεί να δηλώνουν σοκαρισμένοι από την απόφαση, ωστόσο εδώ και δύο μήνες από τη διαρροή της πρόθεσης για την ακύρωση του νόμου «Roe vs Wade», δεν έκαναν τίποτα στην κατεύθυνση δημιουργίας μαζικών αντιστάσεων.
Μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στις ΗΠΑ ξημερώνουν δύσκολες ημέρες για τις γυναίκες της χώρας αλλά και για τις γυναίκες διεθνώς.
Όταν η πιο ανεπτυγμένη οικονομικά καπιταλιστική χώρα επιτίθεται με τέτοιον βάναυσο τρόπο στα δικαιώματα των γυναικών, αυτό δεν μπορεί παρά να δημιουργήσει «παράδειγμα» και για άλλες αντιδραστικές κυβερνήσεις, σε γειτονικές χώρες αλλά και σε άλλες ηπείρους.
Το σύστημα εξάλλου καιροφυλακτεί συνεχώς, αναζητώντας τις ευκαιρίες ώστε να επιτεθεί σε όσα δικαιώματα έχουμε κατακτήσει μέσα από τους αγώνες μας.
Στην Ελλάδα, ήδη δεξιοί και εκκλησιαστικοί κύκλοι έχουν βάλει στο στόχαστρο το δικαίωμα στην άμβλωση. Προς το παρόν, η Κυβέρνηση της ΝΔ, η Εκκλησία, κλπ έχουν αναγκαστεί να υποχωρήσουν σε κάθε τους επίθεση, αφού έχουν βρει μπροστά τους άμεσες και μαζικές αντιστάσεις.
Το παράδειγμα των ΗΠΑ αποδεικνύει με τον πιο καθαρό τρόπο πως δεν έχουμε περιθώριο να εφησυχάσουμε ούτε στιγμή. Η δική τους πλευρά θα δοκιμάζει ξανά και ξανά να επιτεθεί στο δικαίωμα στην άμβλωση, θα συνεχίσει να αναπαράγει τις σεξιστικές αντιλήψεις και θα διατηρεί τις διακρίσεις και τις ανισότητες. Σε όλες αυτές τις προκλήσεις, χρειάζεται να απαντάμε με οργανωμένο και μαζικό τρόπο, μέσα από ένα πλατύ, μαχητικό και δημοκρατικά οργανωμένο φεμινιστικό κίνημα.
