Άρθρο της Μαρίας Καπαράκη
Ο Vadim Kuramshin είναι διάσημος αριστερός ακτιβιστής στη χώρα του Καζακστάν. Ο αγώνας του για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι γνωστός. Επίσης, τους περασμένους μήνες υπερασπίστηκε ενεργά μαζί με άλλους ακτιβιστές τις απεργίες των εργατών στο πετρέλαιο.
Ο Vadim είχε συλληφθεί το Γενάρη του 2012, και είχε κατηγορηθεί ότι προσπάθησε με εκβιασμό να αποσπάσει χρήματα από τον εισαγγελέα Mukhtar Uderbaev (εναντίον του οποίου ο Vadim ετοιμαζόταν να κινηθεί νομικά). Η δίκη του Vadim αναβαλλόταν συνεχώς, πράγμα που τον είχε αναγκάσει να προχωρήσει σε απεργία πείνας, κι όταν τελικά η δίκη έγινε καταπατήθηκε ξεκάθαρα ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας.
Στα τέλη Αυγούστου το δικαστήριο αποφάσισε να αφήσει τον Vadim ελεύθερο υπό περιορισμό ενός έτους, παρά τις σκληρές ποινές που ζητούσε ο δημόσιος κατήγορος. Σήμερα αυτή η απόφαση ανατρέπεται, και ο Vadim είναι αντιμέτωπος ξανά με σκληρή ποινή φυλάκισης.
Μαζική εκστρατεία διαμαρτυρίας έχει ξεκινήσει, όχι μόνο στη χώρα του Καζακστάν, αλλά και στο εξωτερικό, με μέιλ διαμαρτυρίας στις Πρεσβείες του Καζακστάν και αίτημα την άμεση απελευθέρωση του αγωνιστή.
Την ίδια στιγμή, οι κοινωνικές ελευθερίες περιορίζονται ακόμη πιο πολύ.
Για δεύτερη φορά φέτος, απαγορεύτηκε στον Ευρωβουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιρλανδίας (τμήμα της CWI στη χώρα) Paul Murphy να πάρει βίζα για να ταξιδέψει στο Καζακστάν. Ο Paul Murphy θα ήταν επικεφαλής αριστερής αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που θα επισκεπτόταν το Καζακστάν, για να παραστεί σε σύσκεψη που αφορούσε την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα.
Ο ίδιος αναφέρει:
«Δεν υπάρχει αμφιβολία: η άρνησή τους να μου παραχωρήσουν βίζα για να επισκεφθώ το Καζακστάν έχει πολιτικά κίνητρα… ..Συμβαδίζει απόλυτα με τις πολιτικές συνεχούς καταπίεσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Καζακστάν. Γιατί οι αρχές της χώρας ανησυχούν τόσο πολύ για έναν Ευρωβουλευτή που θέλει να μιλήσει για τα θύματα της τραγωδίας στην πόλη Ζαναοζέν [1] ; Ή για τους πολιτικούς κρατούμενους Vladimir Kozlov and Roza Tuletaeva [2 ]; Γιατί επιμένουν να αποτρέψουν τη συνάντησή μου με συνδικαλιστές και ακτιβιστές της χώρας;»
Στον Paul Murphy είχε απαγορευτεί η παροχή βίζας ξανά και τον Απρίλη του 2012. Τότε μέχρι και ο πρόεδρος της Ευρωβουλής είχε στείλει επιστολή διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Εξωτερικών του Καζακστάν, χωρίς να πάρει ποτέ απάντηση.
Τελικά ο Paul Murphy κατάφερε να επισκεφτεί τη χώρα τον Ιούλη του 2012, κατά τη διάρκεια των μεγάλων απεργιών των εργατών στα πετρέλαια. Υπερασπίστηκε το δικαίωμά τους στην απεργία και εξέφρασε δημόσια την πληρη στήριξή του στα αιτήματά τους.
Μετά και από αυτή την επίσκεψη, το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας δήλωσε ότι «είναι δίκαιο να ανακυρηχθεί ο κος Murphy persona non-grata [3] για στη χώρα του Καζακστάν»…
[1] Τον Δεκέμβρη του 2011, σε μεγάλη διαδήλωση απολυμένων εργατών και απεργών στον τομέα του πετρελαίου στην πόλη Ζαναοζέν, η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά του πλήθους, σκοτώνοντας τουλάχιστον 17 άτομα, και τραυματίζοντας ακόμη περισσότερα.
[2] Και οι δύο ακτιβιστές αντιμετωπίζουν μεγάλες ποινές φυλάκισης, λόγω της ενεργής εμπλοκής και συμπαράστασής τους στις απεργίες των εργατών στον τομέα του πετρελαίου, στα δυτικά της χώρας.
[3] Ανεπιθύμητο πρόσωπο
