Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τ. 551, 25 Μάρτη – 8 Απρίλη 2022)
Την ώρα που εκδίδεται το παρόν τεύχος του «Ξ» έχει ήδη συμπληρωθεί ένας μήνας από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Πρόκειται για έναν πόλεμο που έχει μέχρι στιγμής οδηγήσει στη δημιουργία τουλάχιστον 3,5 εκατομμυρίων προσφύγων και σε τεράστιες καταστροφές σε υποδομές. Οι αριθμοί των νεκρών δεν είναι δυνατόν να υπολογιστούν, καθώς η κάθε πλευρά του πολέμου παρουσιάζει τα δικά της στοιχεία, με τον «πόλεμο» στην ενημέρωση να διεξάγεται παράλληλα με αυτόν στα πραγματικά πεδία των μαχών.
Από τη μια μεριά η Ρωσία έχει αποσπάσει σημαντικά εδάφη της Ουκρανίας, αποκόπτοντας την από την Αζοφική θάλασσα. Το πρόσχημα της εισβολής είναι η προστασία των δικαιωμάτων των Ρωσόφωνων πληθυσμών που –πράγματι– καταπατώνται από την ουκρανική κυβέρνηση και τους Ουκρανούς νεοναζί. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια επίθεση με στόχο την ενίσχυση της κυριαρχίας της Ρωσίας στην περιοχή, στα πλαίσια του σκληρού ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Από την άλλη μεριά οι δυτικές δυνάμεις έχουν μπει δυναμικά στη διαμάχη στο πλευρό της Ουκρανίας επιβάλλοντας οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία και στέλνοντας πολεμικό υλικό. Υποτίθεται ότι όλα αυτά γίνονται για χάρη της προστασίας του άμαχου ουκρανικού πληθυσμού, ενώ στη πραγματικότητα το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βάλουν φρένο στα σχέδια του Πούτιν.
Η υποκρισία από την πλευρά της Δύσης έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Αυτοί που υποτίθεται ότι παλεύουν για την ειρήνη (οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ) τη δημοκρατία, την ελευθερία κλπ είναι οι ίδιοι που διαμέλισαν την Γιουγκοσλαβία, που διέλυσαν χώρες όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν, που στηρίζουν την ακραία καταπίεση των Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ, που μέσα στις τελευταίες δεκαετίες σε δεκάδες πολεμικές επιχειρήσεις έχουν αφήσει πίσω τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και κατεστραμμένες χώρες. Μετά από όλα αυτά, η «φιλειρηνική» Γερμανία ανακοινώνει εξοπλιστικό πρόγραμμα 100 δισ. ευρώ, ενώ στα τέλη του Μάρτη το ΝΑΤΟ διπλασιάζει τις στρατιωτικές του δυνάμεις σε χώρες όπως η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία και η Σλοβακία.
Η υποκρισία όμως βρίσκει εφαρμογή και σε άλλα πεδία. Τα δυτικά μεγάλα μέσα ενημέρωσης (ανάμεσά τους και τα ελληνικά) επιδίδονται σε διαρκή ψέματα και στην πλήρη απόκρυψη των εγκλημάτων των Ουκρανών νεοναζί εναντίον των Ρωσόφωνων. Στο πεδίο της τέχνης, ο πόλεμος ενάντια σε οτιδήποτε ρωσικό έχει ξεπεράσει τα όρια της γελοιότητας, με μεγάλα θέατρα και ορχήστρες στην Ευρώπη και την Αμερική να διακόπτουν τη συνεργασία τους με ρωσικούς καλλιτεχνικούς οργανισμούς.
***
Την ίδια ώρα ολόκληρος ο κόσμος παρατηρεί το σπάνιο φαινόμενο, πρόσφυγες να αντιμετωπίζονται με τον τρόπο που πρέπει: με άμεση φιλοξενία, παροχή καθεστώτος προστασίας, περίθαλψη και εκπαίδευση, μέριμνα για εργασία, κλπ. Αυτό δηλαδή που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο σε κάθε περίπτωση που έχουμε προσφυγικά ρεύματα και το οποίο αποτελεί άπιαστο όνειρο για αμέτρητους ανθρώπους που προσπαθούν να γλιτώσουν από πολέμους και αυταρχικά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Ανθρώπους που αντιμετωπίζονται με βίαιες επαναπροωθήσεις και βασανιστήρια, που πνίγονται στη Μεσόγειο ή παγώνουν στον Έβρο επειδή δεν έχουν ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια.
***
Μια ακόμη παράπλευρη απώλεια του πολέμου είναι το περιβάλλον. Στο όνομα της ενεργειακής επάρκειας, η μια χώρα του κόσμου μετά την άλλη επιστρέφει στην καύση άνθρακα, ενώ πολλές μελετάνε τη στροφή στην πυρηνική ενέργεια. Αυτές οι εξελίξεις αυξάνουν τους ήδη μεγάλους κινδύνους για τον πλανήτη και το σύνολο των κατοίκων του, ενώ ακόμη και οι χαλαροί στόχοι για σταδιακή απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα καταρρέουν.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η στάση της ελληνικής κυβέρνησης δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Η κυβέρνηση της ΝΔ στηρίζει τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ μέχρι κεραίας, βρίσκει λεφτά για ενίσχυση των εξοπλισμών την ώρα που η ελληνική κοινωνία υποφέρει από το σαρωτικό κύμα ακρίβειας, υπόσχεται να χτίσει νοσοκομείο στη Μαριούπολη της Ουκρανίας την ώρα που συνειδητά διαλύει και ιδιωτικοποιεί το ΕΣΥ και κλείνει νοσοκομεία στην Ελλάδα εν μέσω πανδημίας.
***
Ο πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη αναδεικνύει ακόμη πιο γλαφυρά τα αξεπέραστα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί τον πλανήτη το καπιταλιστικό σύστημα. Από τη μια μεριά έχουμε τους πολέμους, τον εθνικισμό, την καταπίεση κάθε είδους, τη φτώχεια, τα προσφυγικά ρεύματα, την περιβαλλοντική καταστροφή. Από την άλλη έχουμε μια χούφτα πολυεθνικών επιχειρήσεων, τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς και τα κέρδη τους. Μοναδική εναλλακτική των λαών του πλανήτη αν θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, ειρήνη και ασφάλεια, είναι να ανατρέψουν την κυριαρχία τους.
