Το κείμενο σε pdf εδώ
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό. Όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν πάει άλλο. Ότι η Τρόικα, δηλαδή η ΕΕ και το ΔΝΤ, έχοντας ρίξει την ελληνική οικονομία και κοινωνία στα τάρταρα, έρχονται να μας «σώσουν» με ένα νέο πακέτο μαζικών ανθροπωθυσιών. Και οι ψευτο-παλικαράδες τύπου Σαμαρά, οι ψευτο-αριστεροί τύπου Κουβέλη, για να μη μιλήσουμε για τα γουρούνια τύπου Βενιζέλου, ετοιμάζουν το σφαγείο για εκατομμύρια εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων και φτωχών.
Πόλεμος
Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους για τον εξοντωτικό πόλεμο που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας.
- Επίσημη ανεργία, 23,6% (η πραγματική βέβαια πάνω από 30%)!
- Ανεργία των νέων 55% (επίσημα)!
- 68% ζουν σήμερα κάτω από τα όρια της φτώχειας σύμφωνα με την ίδια την στατιστική υπηρεσία της ΕΕ (Eurostat, Ιούλης 2012)!
- 22% πτώση του ΑΕΠ της χώρας!
- Το χρέος υπολογίζεται να φτάσει το 179% του ΑΕΠ το 2013, με βάση τον προϋπολογισμό που καταρτίζει η κυβέρνηση μαζί με τους «εταίρους» της στην Τρόικα. Θυμίζουμε ξανά ότι το 2008 το χρέος ήταν στο 109% του ΑΕΠ (εφημ. Ημερησία, 2.10.2012).
Ο ελληνικός λαός δεν έχει άλλη επιλογή από το να στείλει τους Τροϊκανούς και τα αφεντικά τους από εκεί που ήρθανε. Κι αυτό σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: Πρέπει να πέσουν οι σημερινοί κυβερνώντες!
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα τρόπο: με μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις και με μαζικές καταλήψεις, παντού!
Στην πράξη, αυτό σημαίνει μια γενική απεργία διαρκείας, και καταλήψεις διαρκείας απ’ άκρη σ’ άκρη, σ’ όλη τη χώρα!
Μαχητικές προτάσεις από συνδικάτα – 48ρες επαναλαμβανόμενες και διαρκείας
Το πιο σημαντικό στοιχείο των πρόσφατων εξελίξεων είναι το γεγονός ότι μια σειρά σημαντικά συνδικάτα αρχίζουν να υιοθετούν την πρόταση αυτή. Η ηγεσία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ ομόφωνα υιοθέτησε αυτή την αντίληψη. Ο πρόεδρος της, Νίκος Φωτόπουλος, τόνισε ανάμεσα σε άλλα, στην τελευταία σύσκεψη στελεχών που κάλεσε η ΓΣΕΕ, ότι χρειάζεται: «κατάληψη όλων των βασικών Υπουργείων, όλων των οργανισμών, όλων των τραπεζών, όλων των εφοριών, του αεροδρομίου και των λιμανιών» και «συντονισμένα έναρξη επαναλαμβανόμενων 48 ωρών απεργιών με καθημερινή συγκέντρωση στο σύνταγμα» .
Σε παρόμοιους τόνους αρχίζουν και μιλούν μια σειρά ομοσπονδίες. Οι ναυτεργάτες (ΠΝΟ) οι εργαζόμενοι στα μέσα συγκοινωνίας σταθερής τροχιάς, (ΣΤΑΣΥ – Ηλεκτρικός, Μετρό, Τραμ) στην Αθήνα, οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες του ΑΠΘ, οι εφοριακοί, κλπ, καλούν σε επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες ενώ η πανελλήνια ομοσπονδία των γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία, ΟΕΝΓΕ, καλεί για απεργία διαρκείας,
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν ξεκινήσει ένα κύμα απεργιών και καταλήψεων από ένα σοβαρό τμήμα των συνδικαλιστικών δυνάμεων του τόπου, έχει τη δυνατότητα να απλωθεί σαν φωτιά σε όλη τη χώρα.
Να ξεπεραστεί το εμπόδιο των ηγεσιών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ
Το εμπόδιο που αυτή τη στιγμή πρέπει να ξεπεραστεί είναι οι επίσημες ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Ο Ν. Φωτόπουλος και άλλοι συνδικαλιστές καλούν τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να πάρουν την πρωτοβουλία για το συντονισμό. Αυτό όμως, χρειάζεται να το πούμε καθαρά, δεν πρόκειται να γίνει! Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν πρόκειται να ανταποκριθούν στην πρόταση αυτή.
Η πρωτοβουλία επομένως πρέπει να παρθεί από ένα αριθμό Ομοσπονδιών οι οποίες μέσα από τις δράσεις τους θα σύρουν και το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα σε αυτή την κατεύθυνση. Αν 3 ή 4 ομοσπονδίες σημαντικών κλάδων πάρουν μια τέτοια πρωτοβουλία, με τόλμη και αποφασιστικότητα, στις υπάρχουσες συνθήκες αυτό είναι αρκετό για να ξεσηκώσει όλη την κοινωνία σε ένα τεράστιο απεργιακό κύμα που όμοιό του δεν έχει ξαναυπάρξει στη μεταπολίτευση.
Θα κινηθούν σ’ αυτή την κατεύθυνση οι πιο πάνω συνδικαλιστές ή θα αφήσουν την ευθύνη στην ηγεσία της ΓΣΕΕ η οποία δεν πρόκειται ποτέ να το κάνει από μόνη της;
Μαζί με Ισπανούς, Πορτογάλους κι άλλους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη
Οι συνθήκες δίνουν όμως ένα ακόμη δίδαγμα. Ότι η ενότητα και ο συντονισμός των αγώνων ανάμεσα στους εργαζόμενους της Ευρώπης και ειδικά τις χώρες του Νότου, είναι κάτι εντελώς ρεαλιστικό.
Αυτή τη στιγμή ολόκληρος σχεδόν ο Νότος είναι στο πόδι! Με πρωτοφανείς, ιστορικές σε διαστάσεις κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι οι άνεργοι και οι νέοι στην Ισπανία και την Πορτογαλία, συγκρούονται σκληρά με τις δυνάμεις καταστολής, έχοντας να αντιμετωπίσουν μέχρι και πλαστικές σφαίρες. Στις υπόλοιπες χώρες, παρότι το κίνημα είναι πιο πίσω, κάτω από το έδαφος επικρατεί αναβρασμός. Αυτό δεν αφορά μόνο τη (μεγάλη) Ιταλία και τη (μικρή) Κύπρο, αλλά ακόμα και χώρες του Βορρά όπως είναι η Ιρλανδία και η Βρετανία.
Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που τα ευρωπαϊκά συνδικάτα των οποίων ηγούνται βολεμένοι και καλοπληρωμένοι καρεκλοκένταυροι, δεν κάνουν απολύτως τίποτε για να συντονίσουν αυτούς τους αγώνες. Κάνουν το ακριβώς αντίθετο: ότι περνά από το χέρι τους για να υποσκάψουν κάθε προσπάθεια.
Παρόλα αυτά, παρά τον προδοτικό ρόλο των ηγεσιών του, το κίνημα κινείται μέσα από τις εμπειρίες του, στο μόνο δρόμο που είναι ρεαλιστικός: των μεγάλων ταξικών αγώνων και ανατροπών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Οι αντικειμενικές δυνατότητες και τα καθήκοντα της Αριστεράς
Κάθε οργάνωση της Αριστεράς έχει χρέος να ενισχύσει αυτές τις πρωτοβουλίες και κινήσεις. Αυτό σημαίνει, σ’ ότι μας αφορά στην Ελλάδα:
- Συνεργασία της Αριστεράς, ενότητα στη δράση για κοινές προτάσεις στο εργατικό κίνημα στην προοπτική της γενικής απεργίας διαρκείας με στόχο την πτώση της κυβέρνησης
- Ιδιαίτερη ευθύνη σ’ αυτό το ρόλο έχει ο ΣΥΡΙΖΑ που εκ των πραγμάτων αποτελεί την ηγεμονική δύναμη στο χώρο της Αριστεράς.
- Ταξικό διεθνιστικό κάλεσμα και πρωτοβουλίες στα εργατικά κινήματα του Νότου και κάθε χώρας που βρίσκεται σε αναβρασμό, με στόχο τον συντονισμό των αγώνων.
- Πάλη για μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα (με επίκεντρο, εξ αντικειμένου, τον ΣΥΡΙΖΑ) που να λειτουργήσει σαν πυροκροτητής για τα κινήματα όλης της Ευρώπης.
- Πάλη για την υιοθέτηση από την κυβέρνηση της Αριστεράς ενός μεταβατικού-σοσιαλιστικού προγράμματος που αποτελεί το μόνο πρόγραμμα που μπορεί να δώσει διέξοδο από την κρίση και λύσεις στα σημερινά προβλήματα.
- Πάλη με τους εργαζόμενους της υπόλοιπης Ευρώπης για μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές στο στόχο μιας Σοσιαλιστικής Ευρώπης, σε βάση ομοσπονδιακή, δημοκρατική, ισότιμη και εθελοντική.
