Την Κυριακή 5 Αυγούστου, ολοκληρώθηκε στον Πλατανιά του Πηλίου το 19ο κάμπινγκ της Νεολαίας ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη, ΥRΕ (στην οποία το «Ξ» συμμετέχει ενεργά). Για μια ακόμη φορά αποτέλεσε μεγάλη επιτυχία, ίσως μεγαλύτερη από το αναμενόμενο, με δεδομένη την κρίση που έχει ρημάξει τις ζωές εκατομμυρίων εργαζόμενων, άνεργων και νέων. Ο αριθμός των 267 συμμετεχόντων είναι, για τον πιο πάνω λόγο, πολύ σημαντικός, χωρίς να υπολογίζουμε σ’ αυτόν αρκετούς ντόπιους, από το Βόλο και τα γύρω χωριά, που παρευρέθησαν στις συζητήσεις και τα δρώμενα που οργανώθηκαν.
Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως αυτό ήταν το πιο καλά οργανωμένο κάμπινγκ που έγινε μέχρι σήμερα, με την έννοια ότι κατάφερε να συνδυάσει με πολύ πετυχημένο τρόπο την πολιτική συζήτηση, για την ανάγκη αντιφασιστικών δράσεων και για την οικονομική κρίση και τα καθήκοντα της Αριστεράς και των κινημάτων, με τις συζητήσεις για μια μεγάλη γκάμα κοινωνικών θεμάτων, με τις μουσικές βραδιές, την ερασιτεχνική θεατρική παράσταση, τις εκδρομές και τους περιπάτους στο βουνό, τα sunset και ολονύχτια πάρτι, κλπ. Αδυναμίες ασφαλώς υπήρξαν, με πιο κτυπητή το γεγονός ότι ο αριθμός των συμμετεχόντων δεν χώραγε στα όρια του κάμπινγκ, με αποτέλεσμα οι σκηνές να είναι πολύ στριμωγμένες και κάποιοι να αναγκαστούν δυστυχώς να φύγουν. Στο επίπεδο της διασκέδασης ξεχώρισαν για μια ακόμη φορά οι δύο μουσικές βραδιές, με έντεχνο και ρεμπέτικα, καθώς και η παράσταση που οργάνωσε το εργαστήρι αφρικανικών κρουστών.
Για όσους ήρθαν για πρώτη φορά ήταν μια εντυπωσιακά ευχάριστη έκπληξη. «Οι 10 μέρες του κάμπινγκ πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε» είπαν πολλοί, εκφράζοντας τη στεναχώρια τους για το ότι τελείωσε. Και δήλωσαν πως ετοιμάζονται από τώρα για του χρόνου…
Στη συνέχεια παραθέτουμε σχόλια από μερικούς από τους παρευρισκόμενους στους οποίους θέσαμε το ερώτημα, τι τους έφερε στο κάμπινγκ της YRE και ποιες είναι οι εντυπώσεις τους.
Πολ Μέρφι,
Ιρλανδία, ευρωβουλευτής του ιρλανδικού Σοσιαλιστικού Κόμματος
Παρακολουθώ τις εξελίξεις στην Ελλάδα πολύ στενά γιατί αφορούν το εργατικό κίνημα της Ευρώπης συνολικά και όλη την Αριστερά. Έχω έρθει ξανά στην Ελλάδα και για να συμπαρασταθώ στους αγώνες των εργαζομένων στην ελληνική χαλυβουργία, καλεσμένος του ΚΚΕ, και σε συναντήσεις που κάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στις μάχες των πρόσφατων εκλογών. Ήρθα στο κάμπινγκ της YRE καλεσμένος από τους Έλληνες συντρόφους και περίμενα από τη μια πολύ ενδιαφέρουσες πολιτικές και άλλες συζητήσεις, αλλά και ένα καλό συνδυασμό με διακοπές. Στο παρελθόν έχουν έρθει κι άλλοι σύντροφοι από το ιρλανδικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και είχα μια γενική εικόνα. Αλλά πρέπει να πω ότι εντυπωσιάστηκα – αυτό που είδα ξεπέρασε τις όποιες προσδοκίες είχα.
Οι συζητήσεις ήταν πολύ ζωντανές. Πέρα από τις εισηγήσεις που ήταν πολύ κατατοπιστικές, ενδιαφέρουσες και ουσιαστικές, μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο μεγάλος αριθμός των ομιλητών και η ζωντάνια της συζήτησης. Υπολόγισα ότι τις εισηγήσεις ανέλαβαν περισσότεροι ίσως από 25 διαφορετικούς ομιλητές, με μια καλή αναλογία ανδρών και γυναικών. Είδα πως υπήρχε μεγάλη άνεση να ακουστούν πολλές διαφορετικές και αντικρουόμενες απόψεις και η συζήτηση να αναπτύσσεται σε ένα πολύ συντροφικό και φιλικό κλίμα.
Στις πολιτικές συζητήσεις η παρουσία εκπροσώπων ή μελών από άλλες οργανώσεις της Αριστεράς, όπως από τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ήταν νομίζω κάτι πάρα πολύ θετικό. Και η αντιπαράθεση έλαβε χώρα σε κλίμα πολύ δημοκρατικό και πολύ συντροφικό. Επίσης, έγινε φανερό από το σύνολο των συζητήσεων ότι οι σύντροφοι στην Ελλάδα παρεμβαίνουν σε ένα εξαιρετικά πλατύ φάσμα κινημάτων και σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα.
Ανάμεσα στις συζητήσεις που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση ήταν αυτή για τις πρωτοβουλίες για εναλλακτικά κινήματα εμπορίας, ανταλλαγής κλπ, όπως το κίνημα της πατάτας, και τα τοπικά εναλλακτικά «νομίσματα» στη Μαγνησία και την Αχαΐα. Στην Ιρλανδία, δεν υπάρχει τίποτα παρόμοιο.
Θεωρώ σίγουρο πως θα έρθω ξανά, κι όχι μόνος μου. Θα μιλήσω στους σ. μου στο Σοσιαλιστικό Κόμμα στην Ιρλανδία και θα τους παροτρύνω να επισκεφθούν το κάμπινγκ που οργανώνουν κάθε χρόνο οι Έλληνες σύντροφοι.
Αποστόλης Κασιμέρης, συνδικαλιστής (μέλος ΔΣ σωματείου εργαζομένων ΕΘΕΛ)
To κάμπινγκ της YRE συνδύασε διακοπές στο ιδιαίτερου κάλλους Πήλιο με ανταλλαγή σκέψεων και εμπειριών από τη χρονιά που πέρασε με αγωνιστές απ’ όλη την Ευρώπη. Γίνανε ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Η συζήτηση για την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία ήταν ένα εξαιρετικά επίκαιρο θέμα καθώς βγήκαν με ζωντανό τρόπο οι αναλογίες με τη σημερινή εποχή. Η συζήτηση για την ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος ήταν μια πολύ σημαντική παρακαταθήκη για τις νέες γενιές. Επίσης, πολύ καλή ήταν η συζήτηση για τα "εργατικά" όπου είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν αγωνιστές και συνδικαλιστές από πολλούς και διαφορετικούς χώρους. Η συζήτηση αυτή δεν στάθηκε μόνο στον "απολογισμό" της χρονιάς που πέρασε και πώς η μνημονιακή επίθεση αντανακλάστηκε στους διάφορους χώρους, αλλά βγάζοντας συμπεράσματα προχώρησε σε προτάσεις για το τι μπορεί και χρειάζεται να γίνει από εδώ και μπρος.
Το κάμπινγκ της YRE ήταν μια καλή ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις και εμπειρίες για τα προβλήματα των εργαζομένων και των νέων, που είναι κοινά σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Προβλήματα όπως το καρκίνωμα του εθνικισμού και του φασισμού που αναπτύσσεται στην πλειοψηφία των χωρών της Ευρώπης, όπως οι επιθέσεις στους μισθούς, στο κράτος πρόνοιας, στα δικαιώματα κοκ. Η επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη αν και σε διαφορετικό βαθμό και σε διαφορετική ένταση, στη βάση της είναι κοινή σ’ όλες τις χώρες. Ακόμα και στη Β. Ευρώπη δέχονται οι εργαζόμενοι επίθεση – αυτό έδειξαν οι διηγήσεις συντρόφων από αυτές τις χώρες. Γι’ αυτό είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ ο διεθνισμός, η αλληλεγγύη και ο κοινός αγώνας των εργαζομένων σ’ όλη την Ευρώπη ενάντια στο κεφάλαιο που δεν γνωρίζει σύνορα.
Μιχάλης Αφολάνιο,
Αθήνα, καλλιτέχνης
Στο κάμπινγκ της YRE με έφερε η αναζήτηση για μια πιο ενεργή συμμετοχή σε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία όπως ο αγώνας ενάντια στη Χρυσή Αυγή, το ρατσισμό κοκ. Επίσης ήθελα να έρθω σε επαφή με παιδιά από τη 2η γενιά μεταναστών ώστε να οργανωθούμε και δραστηριοποιηθούμε πιο ενεργά.
Μου άρεσαν όλες οι συζητήσεις γιατί βοήθησαν να καταλάβουμε καλύτερα σε ποια κοινωνική τάξη ανήκουμε. Πριν τις εκλογές ασχολούμουν με την πολιτική αλλά δια μέσω του καλλιτεχνικού χώρου. Οι συζητήσεις στο κάμπινγκ αφύπνισαν μια πολιτική συνείδηση η οποία θεωρώ ότι λείπει ευρύτερα από το χώρο των μεταναστών και κυρίως από τη 2η γενιά.
Μου άρεσε ο πολύ δημοκρατικός χαρακτήρας των συζητήσεων και όλες οι τοποθετήσεις είχαν να πουν κάτι καινούριο και έδιναν μια πιο σφαιρική εικόνα του τι συμβαίνει μέσα στην κοινωνία σε όλα τα στρώματα. Γιατί ακολουθώντας μια ατομική πορεία και ερχόμενος σε επαφή με ένα μόνο στρώμα, πχ τη 2η γενιά μεταναστών ή τον καλλιτεχνικό κόσμο, ξεχνάς ότι το πρόβλημα είναι συνολικό. Το να συνδέεσαι και με άλλους έχεις μεγαλύτερη δύναμη. Ο κοινός αγώνας μπορεί να βοηθήσει περισσότερο και τον αγώνα για τα δικαιώματα των μεταναστών.
Θέλω να στείλω ένα μήνυμα στα παιδιά της 2ης γενιάς μεταναστών κι αυτό είναι ότι σήμερα πέρα από κάθε άλλη φορά χρειάζεται να βρεθούμε, να συσπειρωθούμε και να δημιουργήσουμε ένα συμπαγές μέτωπο, όπου όλο και περισσότερα παιδιά 2ης γενιάς να μπορούν να συμμετέχουν. Να εκφράζουν τις ιδέες τους, να βγουν από τη γκετοποίηση, τον πεσσιμισμό και την αρνητικότητα ότι άλλοι φταίνε και να δούμε και τις δικές μας ευθύνες ώστε να γίνουμε και εμείς πιο ενεργοί.
Πρέπει εμείς να οργανωθούμε και να παλέψουμε για τα δικαιώματά μας. Αφού πρώτα μάθουμε ποια είναι τα δικαιώματά μας σαν παιδιά που έχουμε γεννηθεί ή μεγαλώσει εδώ. Η τεμπελιά σε αυτό το θέμα είναι καταστροφική.
Αγγελική Συλιγαρδάκη,
Αθήνα, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων ψυχικής υγείας σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, ΣΕΨΑΕΚΟ
Λόγω του παιδιού δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω όσες συζητήσεις θα ήθελα, αλλά αξίζει να σχολιαστεί η συζήτηση που έγινε για την ψυχική υγεία. Λόγω της κρίσης που επηρεάζει σε πολλά επίπεδα όλους και δημιουργεί πολύ περισσότερες πιθανότητες να διαταραχτεί η ισορροπία οποιουδήποτε μπροστά στα πολύ σοβαρά αδιέξοδα ακόμη και επιβίωσης, το θέμα των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και της πολιτικής για την ψυχική υγεία ήταν πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι δεν αφορά κάποιους άλλους αλλά το σύνολο της κοινωνίας και ως εκ τούτου προέκυψε από τη συζήτηση ότι μόνο στο πλαίσιο ενός κοινού αγώνα με τα άλλα ζητήματα μπορεί να λυθεί.
Στα δυο προηγούμενα κάμπινγκ δεν ήρθα λόγω εγκυμοσύνης και επειδή, πέρυσι, ο Μάρκος ήταν πολύ μικρός. Οπότε το κίνητρο και η επιθυμία για τη συμμετοχή μας στο κάμπινγκ ήταν από πριν πολύ μεγάλη. Και για να ξαναβρεθούμε με ανθρώπους που βλέπουμε τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο και έχουμε κοινές προοπτικές αλλά και για να απολαύσουμε τις ωραίες στιγμές του κάμπινγκ όλοι μαζί. Σίγουρα υπήρχαν και κουραστικές στιγμές λόγω της ηλικίας του Μάρκου, αλλά από την άλλη πολλοί σ. βοήθησαν. Επίσης πιστεύω ότι αν οι γονείς επιλέγουν αυτό τον τρόπο διακοπών και αν ταυτόχρονα έχουν συμμετοχή στο κίνημα, τους αγώνες και την αριστερά δεν σημαίνει ότι το παιδί και η οικογένεια πρέπει να τους κάνουν να σταματήσουν αυτή τη συμμετοχή και δραστηριότητα. Μια καλή ιδέα πάντως θα ήταν του χρόνου θα ήταν ένας οργανωμένος παιδότοπος με δραστηριότητες, όπως άλλωστε οργανώνονται και οι υπόλοιπες δραστηριότητες στα πλαίσια του κάμπινγκ (όπως το θεατρικό, η ομάδα μουσικής κοκ). Είμαι σίγουρη ότι πολλοί σύντροφοι/σες θα βοηθούσαν σε κάτι τέτοιο. Με αυτό τον τρόπο περισσότερες μητέρες και οικογένειες τις οποίες γνωρίζω θα καταφέρουν να έρθουν.
Θάνος Παυλόπουλος,
Ιωάννινα, φοιτητής στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Ήρθα στο κάμπινγκ για να ακούσω νέες ιδέες και να έρθω σε επαφή με ανθρώπους που μοιραστήκαμε κοινούς αγώνες όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από άλλες χώρες τις Ευρώπης. Γιατί θεωρώ ότι ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό πρέπει να είναι διεθνής.
Ξεχώρισα της συζήτηση που αφορούσε τους εργατικούς αγώνες και αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι ότι μίλησαν πολλοί που μετέφεραν τις εμπειρίες από τους διάφορους χώρους δουλειάς. Μετά από 2 χρόνια αγώνων η συζήτηση αυτή ήταν μια αποτίμηση με σκοπό να συνεχίσουμε και να γίνει μια νέα αρχή το επόμενο διάστημα ώστε να σταματήσουμε την επίθεση που βιώνουμε στις ζωές μας και να νικήσουμε.
Πιστεύω ότι σήμερα ο φοιτητής δεν έχει μόνο μια ιδιότητα γιατί λόγω της κατάστασης που βιώνουμε πολλοί αναγκάζονται να δουλέψουν προκειμένου να μπορέσουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Πολλοί συμφοιτητές μου μού έχουν πει ότι μπορεί να μην μπορέσουν να συνεχίσουν τις σπουδές λόγω της οικονομικής κατάστασης που βιώνει η οικογένειά τους. Γι’ αυτό πιστεύω ότι αν οι φοιτητές καταλάβουν ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι κοινά και δρώντας συλλογικά με τα δικά μας μέσα και όπλα μπορεί να υπάρξει ελπίδα και να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση. Τέλος, αυτό μπορεί να γίνει εφικτό μόνο αν υπάρξει ενότητα φοιτητών, εργαζομένων, μαθητών και παλέψουμε από κοινού μέσα από ένα σχέδιο αγώνα για να ανατρέψουμε αυτούς που μας εκμεταλλεύονται.
Χέλγκα Σρούντερ (Helga Shroeder)
Αυστρία, νομικός, εργαζόμενη στο υπουργείο μεταφορών.
Ήρθα στο κάμπινγκ καλεσμένη από τους φίλους μου Σόνια και Άλι, μέλη του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αυστρίας, που επισκέπτονται συχνά το κάμπινγκ των Ελλήνων συντρόφων και μου μίλησαν με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτό, σαν ένα πολύ καλό συνδυασμό ξεκούρασης και πολιτικής συζήτησης. Εγώ είμαι μέλος του Αριστερού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αυστρίας, σχετικά νέο μέλος, εδώ και λιγότερο από δύο χρόνια, και ήρθα, θέλοντας να μάθω περισσότερα για το τι γίνεται στην Ελλάδα και να δω από κοντά και τον τρόπο που οργανώνεται το κάμπινγκ.
Πρέπει λοιπόν να πω ότι έχω εντυπωσιαστεί και δεν είναι υπερβολή να πω ότι φεύγω ενθουσιασμένη. Ο συνδυασμός διακοπών, ξεκούρασης και διασκέδασης με πολιτική συζήτηση ήταν κάτι το εκπληκτικό. Με χαλαρό αλλά πολύ ουσιαστικό τρόπο, είχαμε τη δυνατότητα να μάθουμε τόσα πολλά για το τι γίνεται στην Ελλάδα, για την κρίση και τους αγώνες, την Αριστερά και τα εναλλακτικά κινήματα, για το περιβάλλον, τη νεολαία, την παιδεία, το γυναικείο ζήτημα κοκ. Δεν περίμενα τόσο ολοκληρωμένη συζήτηση και τόσο καλή οργάνωση των πάντων – από το πρωινό, μέχρι το βραδινό ψήσιμο, την οργάνωση εκδρομών, μουσικών βραδιών και πάρτι.
Νίκος Τσιλιγγίρης,
Θεσσαλονίκη, απόφοιτος Λυκείου
Ήρθα στο κάμπινγκ της YRE για πρώτη φορά. Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ είναι ότι υπήρξαν πολλές διαφορετικές ομάδες που ασχολήθηκαν με διάφορες δραστηριότητες. Εγώ για παράδειγμα συμμετείχα στην ομάδα των μονοπατιών και της αναρρίχησης. Παράλληλα λειτούργησαν και άλλες ομάδες όπως η θεατρική που παρουσίασε στο τέλος του κάμπινγκ ένα δρώμενο που σχετίζεται και διακωμωδεί τη σημερινή πολιτική κατάσταση. Η λειτουργία πολλών ομάδων μας έκανε μια μεγάλη παρέα και ενίσχυσε τη συλλογικότητα μεταξύ μας.
Από τις συζητήσεις ξεχώρισα τη συζήτηση για το γυναικείο ζήτημα και το σεξισμό η οποία είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και συμμετοχή. Πιάστηκαν ζητήματα όπως η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στην κοινωνία μας και τονίστηκε η απουσία της που έχει ως αποτέλεσμα την ανακύκλωση πολλών προκαταλήψεων. Ακόμη συζητήθηκε το πως η γυναίκα χτυπιέται περισσότερο από την κρίση και τις επιθέσεις, για παράδειγμα η ανεργία είναι υψηλότερη σε σύγκριση με τους άντρες επειδή για τους καπιταλιστές η εγκυμοσύνη αποτελεί πρόβλημα.
Εν κατακλείδι ο αγώνας ενάντια στα προβλήματα της γυναίκας είναι ένας αγώνας που συνδέεται με τον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Κόνι Ντάμεν (Conny Dahmen)
Γερμανία, καθηγήτρια Τέχνης
Είχα έρθει ξανά στο καμπ της YRE πριν 5 χρόνια. Μου είχε αρέσει πολύ, γι’ αυτό και ξανάρθα. Πρέπει όμως να πω πως αυτό ήταν ακόμα καλύτερο. Αυτό έχει βέβαια να κάνει με τις εξελίξεις, καθώς η Αριστερά στη Γερμανία και όλη την Ευρώπη παρακολουθεί με αγωνία τις εξελίξεις και τους ιστορικούς αγώνες που δίνει το ελληνικό εργατικό κίνημα. Νοιώθουμε πως όλοι έχουμε να μάθουμε από το τι γίνεται εδώ, γιατί αργά ή γρήγορα παρόμοιες εξελίξεις θα έχουμε και στις δικές μας χώρες.
Ένα σημείο θέλω να τονίσω που μου κάνει εξαιρετικά θετική εντύπωση – ίσως και γιατί ασχολούμαι με την τέχνη κι έχω επομένως μια ιδιαίτερη ευαισθησία. Οι Έλληνες εργαζόμενοι και σύντροφοι, ξέρουν να δίνουν μάχες και αγώνες, ξέρουν να οργανώνουν εξαιρετικά καλές πολιτικές και άλλες συζητήσεις και ταυτόχρονα ξέρουν να διασκεδάζουν, να τραγουδούν και να χορεύουν μέχρι τις πρωινές ώρες! Και οι νέες γενιές και οι παλιές! Δεν παραδίδονται στη μιζέρια της φτώχειας που θέλει να μας καταδικάσει το κεφάλαιο. Τραγουδάνε και τους αγώνες και τον πόνο τους, και κρατάνε ψηλά το ηθικό και την αισιοδοξία τους. Αυτή η καταπληκτική ισορροπία που καταφέρνετε στο καμπ της YRE με εντυπωσιάζει, ίσως περισσότερο απ’ όλα.
Ευαγγελία Αραχωβίτη,
Αθήνα, αναπληρώτρια δασκάλα μουσικής, μουσικοθεραπεύτρια
Πέφτοντας πάνω στην αφίσα της YRE ήθελα να αναζητήσω πώς μία πολιτική οργάνωση, η οποία δεν γνώριζα προηγουμένως, αντιμετωπίζει το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό θέμα. Αυτό ήταν που με έφερε στο κάμπινγκ της YRE. Επίσης η προσωπική μου ανάγκη να έρθω σε επαφή με ανθρώπους που δραστηριοποιούνται και τοποθετούνται πολιτικά, καθώς και η ανάγκη μου να συνδεθώ σε μία πιο μελλοντική και δραστήρια βάση με ανθρώπους που ενστερνίζονται ίδιες ιδέες και θέλουν να τοποθετηθούν ενεργά και έμπρακτα ενάντια στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής.
Από το κάμπινγκ ξεχώρισα τη μεγάλη ποικιλία των συζητήσεων, τις πολύπλευρες πολιτικές τοποθετήσεις πάνω σε διάφορους εργασιακούς χώρους, την ευελιξία της σκέψης και της τοποθέτησης από συγκεκριμένους ομιλητές, η έντονη ανάγκη για διεθνή συσπείρωση και επικοινωνία. Επίσης, μέσα από τις ομιλίες και κυρίως βλέποντας νέους να τοποθετούνται συνειδητοποίησα και εγώ η ίδια ότι το πολιτικό κομμάτι με αφορά άμεσα πλέον και δεν είναι κάτι δύσκολο που το κάνει μία συγκεκριμένη ομάδα ατόμων αλλά αποτελεί υποχρέωση όλων.
Στους φίλους μου που δεν είναι οργανωμένοι ή ενταγμένοι σε κάποια συλλογικότητα θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα, αυτό ακριβώς που αισθάνθηκα και εγώ η ίδια, ότι δηλαδή πρέπει να τοποθετηθούμε πολιτικά, το πολιτικό μας αφορά περισσότερο από όσο νομίζουμε, πρέπει να συσπειρωθούμε σε ομάδες ή οργανώσεις γιατί οι μεμονωμένες ατομικές κινήσεις δεν είναι πάντα δυνατές και ανατρεπτικές και ότι πρέπει να δυναμωθεί το μέτωπο της αριστεράς αν θέλουμε να ελπίζουμε σε μία ανατροπή του τι ζούμε αυτή την περίοδο.
