Από το http://www.chinaworker.info (site της CWI)
Στην επαρχία Μιαόλι της Ταϊβάν οι 300 κλωστοϋφαντουργοί εργαζόμενοι της επιχείρησης Hualon ξεκίνησαν από τις 6 Ιούνη απεργία διαρκείας. Παράλληλα, από την πρώτη μέρα, προχώρησαν και σε κατάληψη του εργοστασίου διεκδικώντας δεδουλευμένα που δεν έχουν πληρωθεί και οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία που φτάνουν μέχρι και 10 χρόνια.
Στις 25 Ιούνη, οι 300 εργαζόμενοι πήγαν στην πρωτεύουσα Ταϊπέι για να διαμαρτυρηθούν για την άρνηση του υπουργείου εργασίας να πάρει θέση και να παρέμβει στο θέμα αυτό, αλλά και πάλι δεν πήραν καμιά απάντηση.
Την επόμενη μέρα, στις 26 του μήνα, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν αποκλεισμό της βίλλας του αφεντικού τους, ο οποίος κήρυξε πτώχευση μεν αλλά εξακολουθεί να ζει προκλητικά σε υπερπολυτελές σπίτι και κυκλοφορεί με ένα πανάκριβο ευρωπαϊκό σπορ αυτοκίνητο. Ο αποκλεισμός της βίλλας του ιδιοκτήτη είχε σαν απάντηση την άγρια καταστολή από την αστυνομία και τον τραυματισμό πολλών διαδηλωτών.
Οι εργαζόμενοι βρίσκονται μέχρι σήμερα στο κατειλημμένο εργοστάσιο ώστε να εμποδίσουν την μεταφορά των μηχανημάτων και το ξήλωμα του εργοστασίου.
Σύντομο ιστορικό των επιθέσεων της εργοδοσίας
Επί 15 χρόνια, η διοίκηση της Hualon έχει εξαπολύσει κυριολεκτικά αιματηρές επιθέσεις στους εργαζομένους στο εργοστάσιο: από το 1997 η εταιρία σταμάτησε να δίνει αυξήσεις στους μισθούς ενώ από το 1999 κόπηκαν και τα ετήσια επιδόματα των εργαζομένων. Τον Οκτώβρη του 2001 η διοίκηση αποφάσισε περικοπές και στο βασικό μισθό. Τότε έγιναν προσπάθειες οργάνωσης των εργαζομένων οι οποίες τελικά προδόθηκαν από απεργοσπάστες. Εκείνη την περίοδο, μια εργάτρια η οποία έπαιζε ηγετικό ρόλο στον αγώνα, αυτοκτόνησε εξαιτίας των ασφυκτικών πιέσεων που της ασκούσε η διοίκηση. Αυτό το τραγικό γεγονός ήταν από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες που έριξαν κατακόρυφα το ηθικό και έκτοτε δεν υπήρχαν εργατικές κινητοποιήσεις στα εργοστάσια ολόκληρης της περιοχής. Όπως αναφέρει μια εργάτρια στην κλωστοϋφαντουργία:
«…μετά την αυτοκτονία της Chiu (Τσιου – η εργάτρια που αναφέραμε παραπάνω) η οποία ουσιαστικά ήταν δολοφονία, κανείς δεν τόλμησε να ορθώσει το ανάστημά του και να παλέψει…»
Αλλά αυτή η κατάσταση δεν θα κρατούσε για πάντα: σταδιακά οι εργάτες κατάφεραν να ξαναπάρουν τον έλεγχο του σωματείου στα χέρια τους, κι έτσι βρήκαν την αυτοπεποίθηση να ξαναμπούν στον αγώνα. Το 2004, η διοίκηση αποφάσισε ξανά περικοπές μισθών κατά 30%. Το 2008 ακολούθησε νέα επίθεση απαιτώντας από τους εργαζόμενους να πετύχουν αύξηση της παραγωγής στο 130% αν ήθελαν να λαμβάνουν το 100% του μισθού τους! Αποδείχτηκε τελικά πως μόνο οι μισοί εργαζόμενοι κατάφερναν να πάρουν τον βασικό μισθό, ένα νομικά κατοχυρωμένο κεκτημένο.
Στη Hualon η πλειοψηφία των εργαζομένων ήταν γυναίκες περίπου 50 χρονών και εργαζόντουσαν κάτω από εφιαλτικές συνθήκες. Όλες έπρεπε να κάνουν υπερωρίες την στιγμή που σε κάποια πόστα οι εργαζόμενοι έπρεπε να κουβαλούν εκατοντάδες κουβάρια νήματος σε συσκευασίες 40 κιλών. Ο μέσος όρος ωρών εργασίας ώστε να επιτευχθεί το 130% της παραγωγικότητας ήταν οι δώδεκα ώρες την ημέρα με μόλις τρία ρεπό τον μήνα.
Αλλαγή του ιδιοκτήτη χωρίς… αλλαγές
Μετά την κήρυξη πτώχευσης του ιδιοκτήτη, ο αντιπρόεδρος της τοπικής Δημοτικής Αρχής αποφάσισε να αγοράσει το εργοστάσιο. Είναι αξιοσημείωτο πως οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων αντιμετωπίστηκαν με ακόμα μεγαλύτερη εχθρότητα από την τοπική αυτοδιοίκηση.
«Οι κυβερνώντες μας απογοήτευσαν πλήρως» είπε ένας από τους εργαζόμενους. «Τώρα καταλαβαίνω πως οι κυβερνήσεις και οι νόμοι λειτουργούν μόνο για χάρη των αφεντικών. Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να μας βοηθήσει και οι νόμοι είναι άχρηστοι. Εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε μόνοι μας. Αν εμείς δεν οργανωθούμε, αν δεν παλέψουμε, τότε δεν θα έχουμε τίποτα!”
Αυτή την στιγμή η διοίκηση επιχειρεί να πουλήσει τα μηχανήματα και το οικόπεδο του εργοστασίου ώστε ν’ αποπληρώσει τα χρέη αλλά οι εργαζόμενοι δεν προβλέπεται να πάρουν τίποτα. Παρά το γεγονός πως ο ιδιοκτήτης έχει κηρύξει πτώχευση, συνεχίζει να ζει μέσα στην χλιδή, ενώ ακούγεται από πολλές πλευρές πως σχεδιάζει να ανοίξει ένα νέο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας στο Βιετνάμ.
Καμπάνια υπεράσπισης των εργαζομένων
Υπερασπιζόμαστε τα αιτήματα των εργαζομένων να πληρώσουν οι κλέφτες καπιταλιστές τους μισθούς και τις συνταξιοδοτικές τους εισφορές. Στηρίζουμε την κατάληψη που έχει σαν στόχο την αποτροπή της πώλησης των μηχανημάτων και της γης του εργοστασίου στις τράπεζες.
Καλούμε τους φίλους και τους αναγνώστες του «Ξ» να στείλουν μηνύματα αλληλεγγύης στους εργάτες της Hualon και να διαμαρτυρηθούν στην κυβέρνηση της Ταϊβάν. Μπορείτε να στείλετε μηνύματα διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Εργασίας της Ταϊβάν μέσα από την ιστοσελίδα του:http://tinyurl.com/cj2ntko
Καλούμε επίσης να στείλετε μηνύματα αλληλεγγύης στους ίδιους τους εργαζομένους στην διεύθυνση: [email protected] και να στείλετε αντίγραφα εδώ: [email protected]
Καθώς οι περισσότεροι εργάτες στην Ταϊβάν δεν γνωρίζουν Αγγλικά, παρακαλείσθε να στείλετε με αντιγραφή κι επικόλληση το εξής μήνυμα, γραμμένο στα κινέζικα:
我們支持你們的鬥爭！台灣政府拒絕聆聽華隆工人的聲音、拒絕回應工人的訴求，政府成了腐敗資本家的保鑣，成了 所有勞動人民的敵人。我們相信，團結鬥爭就能夠奪回自己的權利。我們要求台灣政府將華隆國有化，並保障工人的工作、退休金以及過去所有積欠的薪資。我們要 求華隆將帳目交由工人代表公開檢視。我們在此向華隆工人傳達我們的跨國團結聲援！
Αυτό το μήνυμα σημαίνει: Στηρίζουμε τον αγώνα σας. Η κυβέρνηση της Ταϊβάν, μέσα από την απαράδεκτη άρνηση της να ακούσει και να δράσει για τα αιτήματα των εργαζομένων στην Hualon αποδεικνύεται εχθρός των εργαζομένων και υπερασπιστής των διεφθαρμένων καπιταλιστών. Μέσα από την αλληλεγγύη και τους αγώνες σας μπορείτε να κερδίσετε τα δικαιώματα σας. Μπορείτε να απαιτήσετε από την κυβέρνησή σας να εθνικοποιήσει το εργοστάσιο και να εγγυηθεί πως δεν θα χαθούν οι δουλειές σας, οι συντάξεις και τα δεδουλευμένα σας. Να απαιτήσετε να ανοίξουν τα βιβλία της επιχείρησης ώστε να μπορούν να τα ελέγξουν οι αντιπρόσωποι των εργαζομένων. Διεθνής αλληλεγγύη στους εργαζομένους του Hualon!
Παραθέτουμε στην συνέχεια πρότυπη επιστολή διαμαρτυρίας προς το υπουργείο εργασίας της Ταϊβάν, στα αγγλικά:
We strongly protest for the treatment of the government and the Ministry of Labour to Hualon Corporation’s factory workers in Miaoly County.
The workers, who are on indefinite strike since the 6th of June, fight to get the wages owed to them and their pension money. On June 25, they visited Taipei, to protest against the government for not intervening, but received no response. Moreover, when they tried to blockade the factory owner’s villa the next day, they were brutally repressed by the police and some of them were wounded.
The owner of the factory, despite having claimed bankruptcy, is still leading a luxurious life. We demand the company’s books are opened to public inspection and to representatives of the workers.
It is a disgrace that the government is doing nothing to ensure workers’ jobs, pensions and owed wages. We assure you that we will do anything we can to publicize the government’s treatment to Hualon workers in our country and internationally.
