Άρθρο της Αγγελικής Συλλιγαρδάκη, προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων στο Περιβολάκι
Οι συμβάσεις αορίστου χρόνου όλο και περισσότερο εκλείπουν με το πέρασμα των χρόνων και αντικαθίστανται από αυτές που είναι ορισμένου χρόνου σε μια σειρά από χώρους και εδώ θα εστιάσουμε στις δομές της ψυχικής υγείας που αποτελούν μέρος του προγράμματος «Ψυχαργώς» ως Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (στο πλαίσιο της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης). Η τάση παλαιότερα ήταν οι συμβάσεις των εργαζομένων να είναι αορίστου χρόνου προκειμένου να διασφαλίζεται η σταθερότητα του προσωπικού. Η σταθερότητα αυτή στο συγκεκριμένο χώρο θα διασφάλιζε την ποιότητα των θεραπευτικών υπηρεσιών για τους εξής λόγους:
– Απαιτείται χρόνος για να εκπαιδευτούν οι επαγγελματίες για να μπορούν να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των θεραπευμένων
– Η εμπειρία των εργαζομένων παίζει καθοριστικό παράγοντα στο να ανταποκρίνονται βαθμιαία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να γίνονται οι ίδιοι με τη σειρά τους φορείς μιας άλλης κουλτούρας στη θεραπεία των ψυχικά ασθενών εγκαταλείποντας την ασυλιακού τύπου αντιμετώπιση που ίσχυε στο παρελθόν
– Η σταθερή σχέση του προσωπικού με τους θεραπευμένους αποτελεί τη βάση για την θεραπεία τους
Αυτό που ισχύει όμως σήμερα στις δομές αυτές είναι να υπογράφουν οι νεοπροσληφθέντες συμβάσεις ορισμένου χρόνου και μάλιστα συχνά ολιγόμηνες παρόλο που καλύπτουν πάγιες και τακτικές ανάγκες.
***
Η κατάσταση αυτή εντείνει την ανασφάλεια των εργαζομένων στην ψυχική υγεία που, όπως είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια παραμένουν για μεγάλα διαστήματα απλήρωτοι λόγω της μεγάλης περικοπής των χρηματοδοτήσεων και είναι αναγκασμένοι να διεκδικούν καθημερινά τα δεδουλευμένα τους.
Μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί πως νιώθει ένας εργαζόμενος που δεν ξέρει πότε θα πληρωθεί και που δεν ξέρει και αν θα ανανεώνεται η σύμβασή του κάθε 3 ή 6 ή 12 μήνες. Δεν είναι δυνατό να μπορεί αυτός ο εργαζόμενος να επενδύει στη δουλειά του, να προσπαθεί να εκπαιδεύεται και να βελτιώνεται και να παρέχει τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες όταν με το ένα πόδι βρίσκεται στη συγκεκριμένη δουλειά και με το άλλο στο πουθενά. Είναι πολύ πιθανό να φύγει με την πρώτη ευκαιρία που θα βρει αν σε μια άλλη δουλειά του παρέχουν τουλάχιστον μισθό. Είναι πολύ πιθανό να διακοπεί οποιαδήποτε στιγμή η συνεργασία του με πρωτοβουλία της διοίκησης-εργοδοσίας χωρίς να πάρει οποιαδήποτε αποζημίωση γιατί δεν θα υπάρχει απόλυση.
Μπορεί ακόμη κανείς να φανταστεί πως βιώνουν οι ασθενείς την ξαφνική διακοπή της σχέσης τους με τους θεραπευτές τους, σχέση που τονίζουμε είναι η βάση για αποτελεσματική θεραπεία.
***
Το θέμα των συμβάσεων ορισμένου χρόνου αφορά και τους νέους εργαζόμενους στο Περιβολάκι όπου ήδη έχει αρχίσει να αποτελεί αντικείμενο πραγματικού προβληματισμού – κάτι που έχουμε ήδη θέσει στη διοίκηση.
Το επόμενο διάστημα θα διεκδικήσουμε τη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου με τρόπους που οι γενικές μας συνελεύσεις θα αποφασίσουν.
Σε εμάς είναι η ευθύνη να υπερασπιστούμε τόσο τα εργασιακά μας δικαιώματα όσο και την ποιότητα των υπηρεσιών μας. Το ίδιο πιστεύουμε ότι θα πρέπει να γίνει σε κάθε άλλο χώρο ψυχικής υγείας (και όχι μόνο) με ενιαίες και συντονισμένες κινητοποιήσεις.
