Του Πάρη Μακρίδη
Πριν από κάποιες μέρες (21/5) η ΚΟΕ (Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ) έβγαλε μια ανακοίνωση με την οποία διαφοροποιεί τη θέση της για την έξοδο από το ευρώ.
Ένα από τα κύρια συνθήματα και αιτήματα της ΚΟΕ την προηγούμενη περίοδο ήταν το «Έξω από την ΕΕ και το ευρώ». Στην πρόσφατη ανακοίνωσή της όμως αναφέρεται:
«εδώ και αρκετό καιρό το σύνθημα για έξοδο από την ευρωζώνη δεν είναι πλέον στις προτεραιότητες και τις άμεσες διεκδικήσεις της ΚΟΕ».
Η μεταστροφή αυτή εξηγείται/δικαιολογείται ως εξής:
«Όσον αφορά την επίμαχη αφίσα του 2010: Έκφραζε μια κλασική θέση της Αριστεράς, η οποία μέσα από το δρόμο της εξόδου από την ΕΕ στόχευε στην εθνική και κοινωνική χειραφέτηση. Στόχευση που διατηρεί και σήμερα στο ακέραιο την επικαιρότητά της.
Ωστόσο, μετά την επιβολή στη χώρα μας του ειδικού καθεστώτος των Μνημονίων, των Δανειακών Συμβάσεων και της Τρόικας, της “νέας κατοχής” και κοινωνικής εξόντωσης, τα πράγματα μετατοπίστηκαν. Στην πορεία των πραγμάτων είναι πια το διευθυντήριο των Βρυξελλών, και ειδικά ο γερμανικός παράγοντας, που οδηγεί την Ελλάδα στο προθάλαμο της εξόδου από το ευρώ, ώστε να την απειλεί (εφόσον μπορεί να επιβάλλει τους όρους και την πορεία εξόδου) και να την ελέγχει πολιτικά. Είναι προφανές ότι η ΚΟΕ δεν συντάσσεται και αντιτίθεται αποφασιστικά στο σχέδιο της “κατοχικής δραχμής”».
Η ΚΟΕ υποστηρίζει δηλαδή ότι η ΕΕ και η Γερμανία στοχεύουν στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την επιβολή μιας «κατοχικής δραχμής» έτσι ώστε να ελέγχουν πιο αποτελεσματικά την ελληνική οικονομία. Άρα πoιο είναι το συμπέρασμα; Ότι πρέπει να παραμείνουμε στο ευρώ;
***
Το πρόβλημα με την προσέγγιση αυτή είναι ότι το ζήτημα τίθεται με λάθος τρόπο και μάλιστα εις διπλούν.
Πρώτον: γιατί το δίλημμα να είναι ή «ευρώ ή ”κατοχική” δραχμή»; Δεν υπάρχει άλλος δρόμος; Οι επιλογές που έχουμε δηλαδή είναι ή η Σκύλλα του ευρώ ή η Χάρυβδη μιας «κατοχικής δραχμής»; Η επιλογή που έχουμε είναι μόνο το με ποιο νόμισμα θα μας «ελέγχουν» η ΕΕ και η Γερμανία; Δεν υπάρχει ο δρόμος της αποδέσμευσης από αυτόν τον έλεγχο; Και αν υπάρχει, ποιος είναι αυτός;
Τα παραπάνω ερωτήματα μας οδηγούν στο δεύτερο, και κυριότερο, πρόβλημα. Κι αυτό είναι ότι η λανθασμένη τοποθέτηση του ζητήματος αυτού έχει να κάνει με τη λάθος τοποθέτηση του ζητήματος του ευρώ και της δραχμής γενικά. Σαν Ξεκίνημα έχουμε αναλύσει πολλές φορές ότι το ερώτημα που πρέπει να θέτει η Αριστερά είναι το ποιος ελέγχει την οικονομία και όχι το νομισματικό μέσο με το οποίο γίνεται αυτός ο έλεγχος.
***
Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: αν το δίλημμα που τίθεται είναι «ευρώ ή δραχμή» και απαντήσουμε «ευρώ» τότε στην ουσία επιλέγουμε τη συνέχιση της λιτότητας, της μείωσης των μισθών και της κοινωνικής ισοπέδωσης. Κι αυτό γιατί η Τρόικα συνεχώς θα το χρησιμοποιεί σαν απειλή. Θα λέει «μειώστε τους μισθούς, κάντε το τάδε ή το δείνα αλλιώς θα σας διώξουμε από το ευρώ». Αυτό δεν λένε άλλωστε και τώρα οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι; Ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει να φύγει από το ευρώ εφόσον τηρήσει τις δεσμεύσεις της; Δηλαδή εφόσον τηρεί το Μνημόνιο;
Αν θέσουμε ως προτεραιότητα λοιπόν την παραμονή στο ευρώ τότε, ακριβώς για να εξασφαλιστεί αυτό που θεωρείται ως το βασικό, θα υποκύπτουμε στις πιέσεις και τις απαιτήσεις της Τρόικας, των δανειστών και των αγορών και γενικά όλων αυτών που ξεζουμίζουν τον ελληνικό λαό.
Αν όμως θέσουμε το ερώτημα αλλιώς, τότε αλλάζουν τα πάντα. Αν δηλαδή πούμε: «θα επιλέξουμε μια πολιτική που θα βελτιώνει το βιοτικό επίπεδο του λαού ή όχι;» και απαντήσουμε το πρώτο, χαράζοντας μια οικονομική πολιτική που συγκρούεται με τα κυρίαρχα εθνικά και διεθνή οικονομικά συμφέροντα, τότε το ζήτημα του νομίσματος τίθεται σε δεύτερο πλάνο.
Γιατί αν λόγω αυτής της πολιτικής μας, μιας πολιτικής δηλαδή που κοιτάει το συμφέρον και τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων και όχι των τραπεζιτών και του κεφαλαίου, διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ και αναγκαστεί να προχωρήσει σε εθνικό νόμισμα, τότε είναι σωστό να γίνει! Αλλά φυσικά αυτό (η δραχμή δηλαδή) δεν λύνει από μόνο του το πρόβλημα γιατί ακριβώς δεν είναι το κεντρικό ζήτημα!
Η ακύρωση των Μνημονίων, η άρνηση πληρωμής του χρέους, η εθνικοποίηση των τραπεζών, των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και των ιδιωτικοποιημένων ΔΕΚΟ κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο έτσι ώστε να υπάρχουν τα εργαλεία με τα οποία θα τεθεί η οικονομία προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, αυτά είναι τα βασικά ζητήματα που πρέπει να θέτει η Αριστερά.
Έτσι, το βασικό ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει η Αριστερά δεν είναι το «ευρώ ή δραχμή» αλλά το ποια οικονομική πολιτική θέλουμε να έχουμε. Το ποιος ελέγχει την οικονομία και το ποια κατεύθυνση θα πάρει αυτή. Προς όφελος των εργαζομένων ή προς την υποταγή στα κυρίαρχα οικονομικά συμφέροντα; Αν δεν απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά τότε θα πέφτουμε συνεχώς στις παγίδες που στήνει το σύστημα, πράγμα που οδηγεί σε υποχωρήσεις στις πιέσεις που ασκεί η κυρίαρχη τάξη.
***
Με άλλα λόγια η ΚΟΕ είχε λάθος θέση τότε, το 2010, όταν έβγαζε αφίσες με σύνθημα έξω από το € και την ΕΕ, κι έχει λάθος θέση τώρα που απλά κάνει γαργάρα την παλιά θέση με «επιχειρήματα» που δεν στέκονται σε καμία κριτική. Αδυνατώντας να κάνει κάποιου είδους αυτοκριτική, ανακαλύπτει… τι άλλο, προβοκάτορες:
Γράφει στο δελτίο τύπου της… που παραθέτουμε ολόκληρο στη συνέχεια:
Η ΚΟΕ βρίσκεται στο επίκεντρο μιας οργανωμένης προβοκατόρικης επίθεσης, με στόχο να πληγεί ο ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο μετέχει.
Στο επίκεντρο (!) λοιπόν, οργανωμένης προβοκατόρικης επίθεσης, όχι τόσο για να πληγεί η ΚΟΕ, αλλά ο … ΣΥΡΙΖΑ!! Λατρεία λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ από την ηγετική ομάδα της ΚΟΕ. Αυτόν τον ίδιο ΣΥΡΙΖΑ που η ίδια ηγετική ομάδα επιχειρούσε να διασπάσει το 2010 και 2011 μέσα από τη δημιουργία του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής… Κι όταν είδε πως το ΜΑΑ δεν της έβγαινε, εγκατέλειψε τον Αλέκο Αλαβάνο για να πάει πίσω, και να γίνει βασιλικότερη του βασιλέως…
Αυτά βλέπει ο κόσμος και κουνάει απογοητευμένα το κεφάλι του: «Αριστερά; Ποια αριστερά; Για την πάρτη τους όλοι και για την καρέκλα». Άντε μετά να πείσεις ότι δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι!
Ολόκληρο το δελτίο τύπου της ΚΟΕ:
Για μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη
Δελτίο Τύπου ΚΟΕ – 21/05/2012
1. Η ΚΟΕ βρίσκεται στο επίκεντρο μιας οργανωμένης προβοκατόρικης επίθεσης, με στόχο να πληγεί ο ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο μετέχει. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, πολιτικά κέντρα του συστημισμού, με πρωτοστάτη τη ΝΔ και τα ενεργούμενά τους στο χώρο των ΜΜΕ, περιφέρουν σε κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες παλιές αφίσες της ΚΟΕ με περιεχόμενο ενάντια στην ΕΕ, ζητώντας δίκην εισαγγελέως τέτοιες θέσεις και τέτοιες δυνάμεις να καυτηριαστούν και να αποβληθούν από τον «εθνικό κορμό»…
2. Πρόκειται για προσπάθεια αποπροσανατολισμού ώστε να μετατεθεί η επικαιρότητα από το κατεδαφιστικό μήνυμα της 6ης Μαΐου, από το γεγονός ότι οι μνημονιακές δυνάμεις τσαλακώθηκαν, ματαιώθηκαν και έχασαν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Προσπάθεια που πάει μαζί με την απόπειρα για εσωτερική συσπείρωση του χώρου τους, ευθυγράμμιση και στρατοπεδοποίηση δυνάμεων. Με φόντο έναν ευρωπαϊσμό εθελόδουλο, ταυτισμένο με το μνημόνιο και τις έξωθεν εντολές που μας έρχονται βροχηδόν. Επέλεξαν τη τακτική της πόλωσης μέσω της αθλιότητας και ελπίζουν πως θα συσκοτίσουν έτσι τα επίδικα της κοινωνικής προοπτικής και της στάσης τους γύρω από αυτά. Δύσκολα θα πείσουν όμως. Γιατί βρίσκονται κιόλας επικεφαλής στη λίστα σταυροδοσίας της Μέρκελ ενόψει των εκλογών του Ιουνίου. Καθώς επίσης και γιατί με τη στάση τους, ηθελημένα, εξανεμίζουν τα περιθώρια που κέρδισε η χώρα έναντι των μνημονιακών εντολέων μέσα από την ψήφο του ελληνικού λαού.
3. Όσον αφορά την επίμαχη αφίσα του 2010: Έκφραζε μια κλασική θέση της Αριστεράς, η οποία μέσα από το δρόμο της εξόδου από την ΕΕ στόχευε στην εθνική και κοινωνική χειραφέτηση. Στόχευση που διατηρεί και σήμερα στο ακέραιο την επικαιρότητά της. Ωστόσο, μετά την επιβολή στη χώρα μας του ειδικού καθεστώτος των Μνημονίων, των Δανειακών Συμβάσεων και της Τρόικας, της «νέας κατοχής» και κοινωνικής εξόντωσης, τα πράγματα μετατοπίστηκαν. Στην πορεία των πραγμάτων είναι πια το διευθυντήριο των Βρυξελλών, και ειδικά ο γερμανικός παράγοντας, που οδηγεί την Ελλάδα στο προθάλαμο της εξόδου από το ευρώ, ώστε να την απειλεί (εφόσον μπορεί να επιβάλλει τους όρους και την πορεία εξόδου) και να την ελέγχει πολιτικά. Είναι προφανές ότι η ΚΟΕ δεν συντάσσεται και αντιτίθεται αποφασιστικά στο σχέδιο της «κατοχικής δραχμής».
Την ίδια στιγμή, η ΕΕ της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής και της γερμανικής μπότας βυθίζεται –ειδικά από το 2012– βαθιά μέσα στην κρίση, στη φτώχεια, στην ανεργία. Αλλά και στην πολιτική αντίδραση, στη διακυβέρνηση χωρίς καν δημοκρατική νομιμοποίηση, στη ραγδαία άνοδο του νεοφασισμού. Αυτή η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι σήμερα σε ολόκληρη την ήπειρο οι εργαζόμενοι βγαίνουν στους δρόμους και στις πλατείες. Το πρωτόγνωρο μαζικό λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια συναντιέται με τους αγώνες των λαών στην Ευρώπη. Ανοίγονται έτσι, σήμερα, νέοι δρόμοι σύγκρουσης με την ευρωκρατία και δημιουργούνται προϋποθέσεις για ανάσχεση της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας και δημιουργία νέων μεταβατικών και ελπιδοφόρων για τους λαούς καταστάσεων σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Εκτιμούμε μάλιστα, κρίνοντας και από τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις, ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Ευρώπη μπαίνουν σε τέτοια τροχιά.
Με βάση τα παραπάνω, το ότι εδώ και αρκετό καιρό το σύνθημα για έξοδο από την ευρωζώνη δεν είναι πλέον στις προτεραιότητες και τις άμεσες διεκδικήσεις της ΚΟΕ είναι γνωστό. Αγωνιζόμαστε μαζί με όλο το λαό ενάντια στο ειδικό καθεστώς στην Ελλάδα και στο σάπιο πολιτικό σύστημα που το υπηρετεί. Ταυτόχρονα ενισχύουμε τον αγώνα ενάντια στην κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη, αντιλαϊκή, πολιτικά αντιδραστική και γερμανοποιημένη Ευρώπη. Για μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη.
4. Η ΚΟΕ έχει ενώσει τις δυνάμεις της με τον ΣΥΡΙΖΑ και την προσπάθειά του. Από τη θέση αυτή θέλει να συμβάλλει στις μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές ανατροπές που δρομολογεί ο λαός. Αυτές οι ανατροπές είναι που κάνουν τις συνιστώσες της διαπλοκής να πανικοβάλλονται και να ψάχνουν σανίδα σωτηρίας σε φτηνά τεχνάσματα.
