Άρθρο από το "Νέο Ξεκίνημα για μια άλλη υγεία". Της Αγγελικής Συλιγγαρδάκη
Η τεράστια κρίση στο χώρο της ψυχικής υγείας παραμένει καθώς η χρηματοδότηση από το κράτος είναι κατά πολύ μειωμένη.
Η εικόνα, αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης από τη μια αλλά και της διαχείρισης που ασκούν κάποιες τουλάχιστον από τις διοικήσεις από την άλλη, είναι σχεδόν τραγική:
– Μείωση προσωπικού με τον αριθμό όμως των ασθενών να παραμένει σταθερός
– Χιλιάδες εργαζόμενοι παραμένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα απλήρωτοι
– Οι νέες προσλήψεις γίνονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, αντί αορίστου που ήταν μέχρι πρόσφατα – που σημαίνει ανασφάλεια για τους εργαζόμενους με όλες τις συνέπειες για τους ασθενείς
– Δεν υπάρχουν κατά κανόνα διαδικασίες μετεκπαίδευσης των εργαζομένων
– Οι απειλές και οι εκφοβισμοί σε εργαζόμενους που αντιδρούν διεκδικώντας τα δικαιώματά τους κάθε άλλο παρά εκλείπουν
– Και, τέλος, υπάρχουν πλέον αρκετές ενδείξεις, ή και αποδείξεις για οικονομική κακοδιαχείριση από μια σειρά διοικήσεις.
Δεν υπάρχει κυβερνητική βούληση
Μέχρι τώρα το Υπουργείο Υγείας σε περιόδους εντάσεων και κινητοποιήσεων έβρισκε έκτακτες επιχορηγήσεις για να κατευνάσει την οργή των εργαζομένων. Όμως ποτέ δεν δρομολόγησε την ουσιαστική ρύθμιση του προβλήματος.
Τα σχετικά κονδύλια στον προϋπολογισμό είναι πολύ χαμηλά και οι «λύσεις» που ισχυρίζεται το Υπουργείο πως έχει δώσει, αφορούν ιδέες του είδους …να πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία τη νοσηλεία των ασθενών – κάτι που ούτε εύκολο είναι να υλοποιηθεί, ούτε σύντομο, ούτε τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν αποδεχτεί.
Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στις δομές της Ψυχικής Υγείας δεν έχουν πια καμία αυταπάτη – ξέρουν ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση για την επίλυση του προβλήματος!
Οργανωνόμαστε και προχωράμε
Όταν ξεκίνησε η κρίση μας βρήκε απροετοίμαστους να αντιδράσουμε καθώς απουσίαζε οποιαδήποτε συνδικαλιστική οργάνωση και η επικοινωνία μεταξύ μας ήταν δύσκολη και λόγω των πολλών και διάσπαρτων δομών.
Σήμερα η εικόνα είναι διαφορετική: έχουν γίνει αρκετά βήματα, έχουμε ένα αριθμό εργατικών σωματείων , έχουμε επαφές με εργαζόμενους από πολλούς χώρους, έχουμε πολύ καλύτερη γνώση των προβλημάτων, είτε των εργαζομένων είτε ως προς την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Έχουμε προχωρήσει σε δράσεις: μια εβδομάδα δράσης με στόχο να ευαισθητοποιηθεί για τα προβλήματά μας η ευρύτερη κοινωνία, επερωτήσεις στη βουλή, συμμετοχή σε απεργιακές κινητοποιήσεις που καλούσε η ΓΣΕΕ, 24ωρη απεργία από τους εργαζόμενους στο Περιβολάκι (παράλληλα με διαμαρτυρία και συνάντηση στο Υπ. Υγείας) κινητοποίηση των εργαζόμενων στο Ίρις Πάτρας με την απειλή επίσχεσης εργασίας, άλλες κινητοποιήσεις από τα σωματεία στη Β. Ελλάδα, κοκ.
Πραγματικά συντονισμένη κινητοποίηση όμως, με πρωτοβουλία των εργαζομένων δεν είχε γίνει έως τώρα. Σ’ αυτό το κενό απάντησε η σύσκεψη στις 9-11-2007 στο ΕΚΑ (βλ. διπλανές σελίδες) σε συνεννόηση με τα σωματεία από τη Β. Ελλάδα: έτσι καλέστηκε η πρώτη πανελλαδική κινητοποίηση των εργαζομένων του κλάδου.
«Κινητοποιήσεις» εργοδοτών…
Πρέπει να σημειώσουμε ότι μέχρι τώρα μερικές κινητοποιήσεις τις καλούσε το Δίκτυο «ΑΡΓΩΣ», όπου συμμετέχουν οι διοικήσεις των φορέων, και οι εργαζόμενοι ως ένα βαθμό ακολουθούσαν.
Η αλήθεια είναι πως δύο κεντρικές κινητοποιήσεις που είχε εξαγγείλει το Δίκτυο τις ανέστειλε όταν το Υπουργείο τους έταξε μια έκτακτη χρηματοδότηση για να μπαλώσει μέρος των μεγάλων τρυπών που υπάρχουν και να κατευνάσει την οργή των εργαζομένων, χωρίς όμως πραγματικές δεσμεύσεις για την επίλυση των προβλημάτων.
Ο πρώτος λόγος στους εργαζόμενους
Κάνοντας κριτική σ’ αυτούς τους χειρισμούς και αναδεικνύοντας τα όρια του Δικτύου, το Σωματείο Εργαζομένων στο Περιβολάκι μαζί με το Σωματείο Εργαζομένων στις Κοινωνικές Υπηρεσίες Ιδιωτικών Φορέων, πήραμε την πρωτοβουλία για την ανοιχτή συνάντηση εργαζομένων του κλάδου για συντονισμό και κοινή δράση.
Παράλληλα με τους εργαζόμενους, και οι εργοδότες, για τους δικούς τους λόγους, βρίσκονται σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση – αφού απ’ αυτήν εξαρτούνται για χρηματοδότηση. Έτσι κάλεσαν τα σωματεία των εργαζόμενων σε κοινή συνάντηση, όπου μας πρότειναν κοινή δράση.
Στην πρόταση του Δικτύου για κοινή κινητοποίηση με τους εργαζόμενους, καταλήξαμε στο να υπενθυμίσουμε όλους τους λόγους που μας εμποδίζουν για κάτι τέτοιο και ότι θα προχωρήσουμε στις κινητοποιήσεις που οι συνελεύσεις των σωματείων μας θα επιλέξουν, με αιτήματα που θα απευθύνονται τόσο απέναντι την πολιτική της κυβέρνησης και του Υπ. Υγείας όσο και απέναντι στις διοικήσεις των φορέων-εργοδότες μας.
Από τη μεριά τους και κατανοώντας πως χωρίς τους εργαζόμενους δεν θα είχαν καμία δύναμη απέναντι στην κυβέρνηση, υποσχέθηκαν πως θα στηρίξουν τις κινητοποιήσεις μας με όποια αιτήματα εμείς οι εργαζόμενοι αποφασίσουμε. Πρόκειται για μια επιτυχία των εργαζομένων ιδιαίτερα καθώς τα στοιχεία δείχνουν πως έγιναν προσπάθειες για εργοδοτικά σωματεία στο χώρο ώστε κάποιοι εργοδότες να μπορούν να ποδηγετήσουν το κίνημά μας.
Μετά απ’ όλα αυτά διευκολύνονται εργαζόμενοι, στη μεγάλη τους πλειοψηφία τουλάχιστον, να συμμετέχουν στην κινητοποίηση χωρίς να φοβούνται διώξεις αλλά και ελέγχοντας οι ίδιοι τον αγώνα τους.
Αυτό που σήμερα βλέπουμε είναι πως ο συντονισμένος αγώνας των εργαζομένων είναι πλέον εφικτός, η συνδικαλιστική οργάνωση έχει αναπτυχθεί αρκετά και γνωρίζουμε πως πολλοί ακόμα ετοιμάζονται να οργανωθούν στο άμεσο μέλλον!
