Του Γιάννη Παππά
Όσο αυξάνεται η πίεση της κυβέρνησης των τραπεζιτών και της Τροϊκα, το τσάκισμα των δικαιωμάτων, οι φορολογικές επιδρομές, η ανεργία και η εξαθλίωση, αυξάνεται παράλληλα η αστυνομική καταστολή σε μια συνολική προσπάθεια τρομοκράτησης των αγώνων των εργαζομένων και της κοινωνίας. Μία σειρά από πρόσφατα γεγονότα έρχονται να εντείνουν το ήδη υπάρχον όργιο καταστολής.
Στις τελευταίες απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις οι αστυνομικές δυνάμεις κάνουν κάτι παραπάνω από αισθητή την παρουσίας τους με γενικευμένη καταστολή, με ασφαλίτες-κουκουλοφόρους μπροστάρηδες σε προβοκάτσιες, με ξυλοδαρμούς σέ όποιον διαδηλωτή βρουν μπροστά τους. Στόχος κάθε φορά να διαλύσουν τις συγκεντρώσεις πριν καν αυτές ξεκινήσουν και να αποθαρρύνουν τον κόσμο να βγεί έξω και να παλέψει για τα αιτήματά του. Στις πρόσφατες μάλιστα συγκεντρώσεις επικρατεί η τακτική των προληπτικών προσαγωγών, με κάποιες δεκάδες κάθε φορά ανθρώπους να συλλαμβάνονται την ώρα που κατεβαίνουν σε μια πορεία, με αποτέλεσμα την πολύωρη ταλαιπωρία τους στα τμήματα. Ακόμα και συλλήψεις ανθρώπων που είναι φανερό οτι δεν είχαν καμία συμμετοχή σε επεισόδια αλλά και προσπάθειες να φορτώσουν σε διαδηλωτές ενοχοποιητικά στοιχεία , όπως σακίδια με μολότωφ.
Επίσης, πολύ προκλητικά οι αστυνομικές αρχές δε διστάζουν στην οποιαδήποτε συγκέντρωση, ακόμα και στην πιο ειρηνική να κλείνουν με το έτσι θέλω τους περισσότερους σταθμόυς του κέντρου (Σύνταγμα, Μοναστηράκι, Ευαγγελισμό, Προπύλαια) με αποτέλεσμα οι διαδηλωτές να μην έχουν τρόπο να κατέβουν σ’ αυτές αλλά και χιλιάδες πολίτες να ταλαιπωρούνται χωρίς κανέναν λόγο. Δεν είναι τυχαίο πως πολλά στελέχη της μαύρης συγκυβέρνησης τοποθετούνται με περίσσιο θράσος υπέρ της περιστολής ή ακόμα και κατάργησης των συγκεντρώσεων. Ας μην ξεχνάμε επίσης την πρόσφατη κατάργηση του ασύλου και τις καθημερινές επιθέσεις κρατικές και παρακρατικές εναντίων μεταναστών, με άγριους ξυλοδαρμούς και «ντου»στα σπίτια τους ή τη συμπεριφορά των ματατζήδων και της συμμορίας της ομάδας δέλτα σε δρόμους και πλατείες, με τόνους χημικών και τραμπουκισμούς.
Όλα αυτά έρχεται τώρα το Υπουργείο ΠροΠο να τα επιβραβεύσει και να τα ενθαρρύνει με το άρθρο 20 του νομοσχεδίου για ένοπλους φρουρούς στα πλοία που προβλέπει ότι αστυνομικοί, λιμενικοί και πυροσβέστες δεν θα κινδυνεύουν από την αυτόφωρη διαδικασία για αδικήματα που διώκονται κατ’ έγκληση και διαπράχθηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Πρακτικά αυτό σημαίνει οτι όποιος μπάτσος διαπράξει αδικήματα εν ώρα υπηρεσίας, του παρέχεται νομική ασυλία και αν κάποια στιγμή φτάσει να δικαστεί, με τις συνεχείς αναβολές που μπορεί να πάρει, το αδίκημα θα παραγραφεί. Το δικαστικό σώμα για άλλη μια φορά στην υπεράσπιση της κρατικής καταστολής.
Πρόσφατη είναι ακόμα και η ανάρτηση φωτογραφιών συλληφθέντων της συγκέντρωσης της Κυριακής 12/2 στο σαιτ της ΕΛ.ΑΣ. (σ.σ. είναι εμφανώς δαρμένοι), για τους οποίους δεν υπάρχουν πλήρη στοιχεία και κατηγορίες, στοιχεία που υποτίθεται περιμένουν να βρουν απο σχετικά τηλεφωνήματα από πολίτες, πρακτικές παράνομες και αυθαίρετες που θυμίζουν επικηρύξεις και εποχές της κουκούλας.
Το ζητούμενο για αυτούς είναι προφανές : να απλώσουν τον τρόμο σε όλη την κοινωνία, είτε με οικονομικά μέτρα, είτε με την αστυνομοκρατία διάχυτη στους δρόμους. Πράγμα που συμβαίνει κατά κύριο λόγο διότι η ίδια η άρχουσα τάξη αισθάνεται αυτή τη στιγμή αβέβαιη και πολιτικά αποδυναμωμένη, βλέπει την έλλειψη προοπτικής, φοβάται κοινωνικές εκρήξεις, τρέμει την έκφραση της οργής που έχει τραφεί απο τη δική της καταστροφική πολιτική. Το εργατικό κίνημα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί απ’ αυτό το διαμορφωμένο σκηνικό. Με την Αριστερά και τους αγώνες, με σχεδιασμό δράσης και αποφασιστικότητα, με τη μαζικότητα και την οργανωμένη περιφρούρηση στα κινήματα, καμία προβοκάτσια δε θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο και κανένας κατασταλτικός μηχανισμός να σταματήσει αυτή την δύναμη ανατροπής.
