Του Νίκου Κανελλή, Μέλους της Πρωτοβουλίας Πολιτών Βόλου ενάντια στην καύση σκουπιδιών NO BURN
Η 29η Μαΐου 2021 είναι μια σημαντική ημέρα για το κίνημα κατά της καύσης σκουπιδιών σε όλη τη χώρα. Κινήσεις πολιτών από μια σειρά πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλος, Ηράκλειο, Χανιά, Αλιβέρι Εύβοιας, Γρεβενά κα) προχωράνε για πρώτη φορά σε συντονισμένες κινητοποιήσεις ενάντια στην εφιαλτική προοπτική επέκτασης της καύσης σκουπιδιών σε όλη τη χώρα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και νομοθετεί κατ’ επιταγή των τσιμεντοβιομηχανιών της χώρας και των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων. Η καύση των σκουπιδιών μαζί με την κατασκευή και λειτουργία Μονάδων Επεξεργασίας Αποβλήτων υπόσχονται πολύ σημαντικά κέρδη. Μόνο οι επενδύσεις για τις ΜΕΑ ξεπερνάνε το 1 δισ. ευρώ!
Πρόκειται για στρατηγική επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου και της κυβέρνησης και για αυτό η νίκη δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση. Ούτε πρόκειται να έρθει μέσα από μια στιγμιαία έκρηξη του κινήματος (μια μεγάλη σύγκρουση), ούτε βέβαια μέσα από δικαστικό αγώνα, αφού το νομοθετικό πλαίσιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του αντιπάλου.
Αυτά είναι μερικά από τα σημαντικότερα συμπεράσματα της εμπειρίας του Βόλου.
Παρά τα τεράστια συλλαλητήρια των τελευταίων τεσσάρων ετών, παρά τις νομικές κινήσεις διαφόρων ομάδων και παρά την άγρια καταστολή στις 13 Ιούνη του 2020, η ΑΓΕΤ όχι μόνο συνεχίζει αλλά αυξάνει διαρκώς τις ποσότητες σκουπιδιών που καίει.
Για να κερδηθεί αυτή η δύσκολη μάχη χρειάζεται καταρχάς να μαζικοποιηθούν οι κινήσεις πολιτών που αγωνίζονται κατά της καύσης και να αποκτήσουν ρίζες στις τοπικές κοινωνίες. Αυτό σημαίνει κινηματική κατεύθυνση, ενωτική διάθεση, δημοκρατικές διαδικασίες, συνεπή κι επίμονη δουλειά. Επιπλέον, χρειάζεται να συνεχιστεί και να διευρυνθεί ο πανελλαδικός συντονισμός γιατί έτσι δίνεται προοπτική στο κίνημα.
Κατά τη γνώμη μας όμως, οι διαμαρτυρίες και τα συλλαλητήρια δεν αρκούν. Ένα σημαντικό βήμα κλιμάκωσης είναι η οργάνωση παν-εκπαιδευτικών κινητοποιήσεων (πορείες, καταλήψεις, απεργίες) στις περιοχές όπου υπάρχει το πρόβλημα. Τα δυο πολύ μαζικά μαθητικά συλλαλητήρια που έγιναν στο Βόλο (Νοέμβρης 2019, Οκτώβρης 2020) και η συμμετοχή στην πανελλαδική ημέρα δράσης Συλλόγων Εκπαιδευτικών από τη Δυτική Αθήνα δείχνει ότι υπάρχουν δυνατότητες.
Το ισχυρότερο όπλο βέβαια το έχουν στα χέρια τους οι εργαζόμενοι γιατί αυτοί κινούν την οικονομία, αυτοί παράγουν τα κέρδη των καπιταλιστών. Κατά συνέπεια, μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις στις περιοχές που «καίγονται» από την καύση μπορούν να ασκήσουν αφόρητη πίεση. Κομβικός όμως είναι και ο ρόλος των διοικήσεων των Δήμων. Αυτή τη στιγμή πολύ λίγες Δημοτικές Αρχές στέκονται ενάντια στην καύση και καμία δεν μπαίνει μπροστά στον αγώνα για την αποτροπή της. Από τη διοίκηση Μπέου στον Βόλο ως τις διοικήσεις των Δήμων της Δυτικής Αθήνας και της Θεσσαλονίκης είναι ξεκάθαρο ότι σιωπηλά ή ανοιχτά οι δημοτικές αρχές αποδέχονται την καύση. Μπορούμε όμως να φανταστούμε τι δύναμη και τι αντίκτυπο θα είχαν αν πόλεις ολόκληρες κινητοποιούνταν μαχητικά με επικεφαλής τις δημοτικές αρχές.
Όλα τα παραπάνω όμως είναι εν τέλει μάχες ταξικές και πολιτικές κι όχι απλά περιβαλλοντικές. Είναι μάχες που απαιτούν την ύπαρξη μιας μαζικής και ανατρεπτικής Αριστεράς, με ριζοσπαστικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Αυτή η Αριστερά δεν υπάρχει σήμερα και χρειάζεται να τη χτίσουμε. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να πετύχουμε νίκη στον αγώνα κατά της καύσης σκουπιδιών αλλά για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί καπιταλισμός και σεβασμός στο περιβάλλον είναι πράγματα ασυμβίβαστα.
Σας καλούμε λοιπόν να δώσουμε αυτή τη μάχη μαζί!
