Μετά από έναν μακρύ απεργιακό αγώνα, που ξεκίνησε τέλη Σεπτεμβρίου και ολοκληρώθηκε μετά τα Χριστούγεννα, οι εργαζόμενοι στα δημόσια ΜΜΕ κατάφεραν πολλές «μικρές νίκες» στον αγώνα κατά της κυβέρνησης και της Τρόικα.
Το «λουκέτο» στην ΕΤ1 αποτράπηκε, οι εργαζόμενοι στα δημόσια ΜΜΕ δεν εντάχθηκαν στο ενιαίο μισθολόγιο, δεν ίσχυσε γι’ αυτούς η εργασιακή εφεδρεία, ανανεώθηκαν οι συμβάσεις πολλών συμβασιούχων (δυστυχώς όχι όλων) και δεν άλλαξε το ισχύον ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς.
Καθώς τα δημόσια ΜΜΕ δεν περιορίζονται στην Αθήνα (όπου λειτουργεί η ΕΣΗΕΑ) αλλά αφορούν το σύνολο της χώρας, τον αγώνα συντόνισε με επιμονή και μεθοδικότητα το δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων, η ΠΟΕΣΥ. Μαζί με την ΠΟΕΣΥ πολύ μαχητική στάση κράτησε και η ΠΟΣΠΕΡΤ, η ομοσπονδία των εργαζομένων στη δημόσια τηλεόραση.
«Με τις συνεχείς κινητοποιήσεις και τις ομόφωνες αποφάσεις των Συνελεύσεών τους, οι εργαζόμενοι στα δημόσια ΜΜΕ εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να αγωνιστούν και αυτό έπραξαν είτε με στάσεις εργασίας είτε με 48ωρες απεργίες», εξήγησε στο «Ξ» ο Πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ, Γιώργος Σαββίδης.
«Η αποφασιστικότητα αυτή ήταν που ακύρωσε τα σχέδια της Τρόικας για απομόνωση και αποδυνάμωση των δημοσίων ΜΜΕ. Που ανάγκασε την κυβέρνηση να αποσύρει τα σχέδια κρατικοποίησης των δημοσιογράφων, μέσω της ένταξής τους στο ενιαίο μισθολόγιο. Παράλληλα, ο απεργιακός αγώνας διασφάλισε και τα ασφαλιστικά δικαιώματα δημοσιογράφων και διοικητικών υπαλλήλων, με την παραμονή τους στο ταμείο που ήταν και προηγουμένως ασφαλισμένοι. Τέλος, ο αγώνας αυτός υποχρέωσε κυβέρνηση και Διοίκηση της ΕΡΤ να μην απολύσουν όλους τους συμβασιούχους».
Οι συμβάσεις δεκάδων συμβασιούχων όντως δεν ανανεώθηκαν. Και οι εργαζόμενοι στα δημόσια ΜΜΕ, όπως όλοι οι εργαζόμενοι, θα συνεχίσουν να δέχονται ανελέητες επιθέσεις στα εισοδήματα και δικαιώματά τους όσο δεν εκδιώκεται η Τρόικα. Προφανώς για να υπάρξει ολοκληρωτική νίκη ο αγώνας θα πρέπει να εξαπλωθεί σε όλη την κοινωνία και τα ΜΜΕ είναι ένας κλάδος που μπορούν να παίξουν κομβικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση.
Η σημαντικότερη παρακαταθήκη που αφήνει η μεγάλη απεργία στα δημόσια ΜΜΕ είναι η απόδειξη ότι μέσα από συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες και απεργιακές κινητοποιήσεις μπορεί να επιτευχθούν μικρές αλλά σημαντικές νίκες. Ότι το Τέρας δεν είναι ανίκητο…
