Tης Σύνταξης του «Ξ»
Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση δε χάνει ευκαιρία να αποδεικνύει ότι ο νόμος του Υπουργείου Παιδείας με βάση τον οποίο δημιουργείται πανεπιστημιακή αστυνομία, δεν αποσκοπεί στο να αντιμετωπίσει φαινόμενα ανομίας στις σχολές, αλλά στο να καταστείλει κάθε διαμαρτυρία, κάθε κινητοποίηση, κάθε φωνή αντίστασης μέσα σε αυτές. Μόλις μια εβδομάδα μετά την ψήφιση του νέου νόμου για τα πανεπιστήμια, η κυβέρνηση σε συνεργασία με τον Πρύτανη του ΑΠΘ, έστειλε τα ΜΑΤ για να σπάσουν την συμβολική κατάληψη που έκαναν φοιτητικοί σύλλογοι μπροστά από το κτήριο της Πρυτανείας. Πάνοπλοι αστυνομικοί επιτέθηκαν στην κατάληψη, ενώ η εικόνα με τον φοιτητή που έσερναν στο έδαφος προκάλεσε μαζική οργή.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, η αστυνομία εισέβαλε ξανά στη συμβολική κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ, κυνηγώντας τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, αλλά και δημοσιογράφους, όπως τον Α. Λιτσαρδάκη που κατέγραψε σε βίντεο την έφοδο των ΜΑΤ. Για άλλη μια φορά, είχαν την πρόσκληση του πάντα πρόθυμου να δείξει καλό χαρακτήρα στην κυβέρνηση, Πρύτανη του ΑΠΘ. Όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι η συνέλευση της κατάληψης είχε αποφασίσει και ανακοινώσει δημόσια τη λήξη της για την ίδια ημέρα. Η άγρια καταστολή συνεχίστηκε και στις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας των φοιτητών που ακολούθησαν τόσο την πρώτη, όσο και τη δεύτερη εισβολή στην κατάληψη του ΑΠΘ. Δεκάδες συλλήψεις και νέα κύματα βίας, ήταν η απάντηση της αστυνομίας στη νεολαία που διεκδικεί ελεύθερα πανεπιστήμια.
Τα παραπάνω περιστατικά επιβεβαιώνουν με τον πιο καθαρό τρόπο αυτό που φωνάζει το φοιτητικό κίνημα, οι εκπαιδευτικοί και η Αριστερά. Ότι η πανεπιστημιακή αστυνομία και μια σειρά άλλα μέτρα του νέου νόμου δεν έχουν ως στόχο να προστατεύσουν τα εργαστήρια, τις βιβλιοθήκες, τη δημόσια περιούσια – γι’ αυτά θα μπορούσαν να είχαν προσλάβει απλούς φύλακες, σαν αυτούς που απέλυσαν την περίοδο των μνημονίων. Ούτε έχουν βέβαια στόχο να χτυπήσουν το «έγκλημα μέσα στα ΑΕΙ». Στοχεύουν στο χτύπημα των φοιτητικών κινητοποιήσεων και στην καταστολή του κινήματος.
***
Τα ίδια αίολα «επιχειρήματα» περί καταστολής του εγκλήματος είχε χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση όταν κατάργησε το άσυλο – «επιχειρήματα» που αναπαρήγαγαν και στήριζαν με ενθουσιασμό τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Στο πολυδιαφημισμένο «κέντρο ανομίας» της ΑΣΟΕΕ όμως δεν έπιασαν κανένα διακινητή ναρκωτικών, κανένα βιαστή, κανένα εγκληματία. Εγκλώβισαν φοιτητές που πήγαν να κάνουν συνέλευση και τους επιτέθηκαν με ξύλο και χημικά, στέλνοντας κάποιους από αυτούς στο νοσοκομείο και κάνοντας συλλήψεις στο σωρό.
Η κυβέρνηση που καλύπτει παιδοβιαστές, από τον πρώην βουλευτή Νίκο Γεωργιάδη μέχρι τον Λιγνάδη (και αλίμονο τι άλλο κρύβεται σε αυτή τη σαπίλα) βάζει τάγματα της αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια. Τους δίνει πλήρη δικαιώματα να χτυπούν, να ανακρίνουν και να συλλαμβάνουν, με βάση τις εντολές του αρχηγείου της αστυνομίας. Επιπλέον βάζει κάμερες που θα παρακολουθούν φοιτητές και καθηγητές. Δίνει ακόμα τη δυνατότητα παρακολούθησης τηλεφώνων και μέηλ, ενώ εφαρμόζοντας τη λεγόμενη «ελεγχόμενη είσοδο» πετά τους πολίτες έξω από το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Η πρόσληψη 1000 αστυνομικών αντί για 1000 καθηγητών, η δαπάνη 20 εκ. ευρώ το χρόνο για την αμοιβή τους κλπ – ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο ¼ της συνολικής ετήσιας επιχορήγησης των ΑΕΙ όλης της χώρας – δείχνει την αντίληψη της κυβέρνησης για την μόρφωση και την παιδεία. Μοιάζει κάπως με την αντίληψη που αποκαλύφθηκε πρόσφατα ότι έχει για την τέχνη…
***
Δεν μας τρομοκρατούν!
Πρέπει να συνεχίσουμε τα συλλαλητήρια και την ενωτική δράση όλων των κομματιών του φοιτητικού κινήματος. Να προσθέσουμε κινητοποιήσεις και δράσεις στο Υπουργείο Παιδείας, την ΕΡΤ και άλλα δημόσια κτήρια, καταλήψεις των Πρυτανειών κοκ. Είναι σημαντικό όμως να μπουν πιο αποφασιστικά στο αγώνα οι πανεπιστημιακοί, κατεβαίνοντας σε απεργία, ενώ περισσότερες στάσεις εργασίας και απεργίες θα έπρεπε να οργανώσουν και η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ και να καλέσουν μαθητές και γονείς να συμμετέχουν μαζικά στις κινητοποιήσεις. Υγιή και μαχητικά σωματεία και ομοσπονδίες είναι επίσης σημαντικό να στηρίξουν έμπρακτα τον αγώνα – από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα.
Το θέμα δεν αφορά μόνο τα πανεπιστήμια. Δεν αφορά μόνο την παιδεία. Η εξάπλωση της αστυνομοκρατίας και του αυταρχισμού αφορά όλη την κοινωνία και πρέπει να γίνει μάχη όλης της κοινωνίας.
