Ρεπορτάζ από το Ξεκίνημα Βόλου
Με αμείωτο ρυθμό συνεχίζονται οι καθιερωμένες φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο Κεραμέως τις Πέμπτες και στον Βόλο, καθώς η μαζικότητα στις πορείες συνεχώς αυξάνεται. Τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας με την πρωτοφανή βία και καταστολή από την πλευρά της αστυνομίας έχουν εξαγριώσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας και έρχονται να προστεθούν στη συνολική αγανάκτηση του τρόπου διαχείρισης της πανδημίας. Ο θυμός είναι διάχυτος πλέον στη νεολαία και αποτυπώνεται έντονα και στα συνθήματα:
«Είτε είσαι ΜΑΤ είτε ασφαλίτης, μπάτσε σε μισεί όλος ο πλανήτης»
Ένα δεύτερο στοιχείο αποτελεί η ενωτική διάθεση των διαφόρων δυνάμεων του κινήματος στη πόλη. Εδώ και πολλές εβδομάδες το ΚΚΕ συμμετέχει στις πορείες που καλεί η πρωτοβουλία φοιτητών – μαθητών χωρίς να υπάρχουν αντιπαραθέσεις. Η ενωτική δράση είναι θετικό στοιχείο για το κίνημα και για να την κλιμάκωση του αγώνα απαιτείται η σύνδεσή του με το εργατικό, όπου το ΚΚΕ έχει τον έλεγχο πολλών σωματείων ενώ μέχρι σήμερα κινητοποιεί μόνο τους φοιτητικούς συλλόγους όπου έχει έντονη παρουσία. Στις πορείες επίσης συμμετέχουν τα ΕΑΑΚ με ξεχωριστό μπλοκ ενώ υπάρχουν και αρκετά άτομα του αναρχικού χώρου.
Στον Βόλο η αστυνομία παραμένει αδρανής μπροστά στις εβδομαδιαίες κινητοποιήσεις. Ωστόσο τη χθεσινή πορεία συνόδευε μια ομάδα ασφαλιτών η οποία έγινε αντιληπτή από τους διαδηλωτές και υπήρξε έντονη αποδοκιμασία. Η επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας και σε βασικά δικαιώματα (Υγεία, Παιδεία, περιβάλλον, εργασία, μέσα μεταφοράς, δικαίωμα σε διαδήλωση και απεργία, ελευθερία λόγου κλπ) επιταχύνει τη ριζοσπαστικοποίηση των νέων κυρίως στρωμάτων που ψάχνουν μια διέξοδο μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση. Η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις αποτελεί επομένως ένα δεύτερο «σχολείο» για τα άτομα αυτά όπου έρχονται σε επαφή με εναλλακτικές προτάσεις και ιδέες, ενώ μαθαίνουν ότι ο αγώνας περνάει μέσα από την κινηματική οδό. Όλα αυτά η κυβέρνηση τα γνωρίζει και αισθάνεται ότι απειλείται οπότε καταφεύγει στην πρόωρη καταστολή και τον εκφοβισμό.
Το φοιτητικό κίνημα έχει αποδείξει πολλές φορές την ισχύ του στη διάρκεια της ιστορίας και τώρα έχει ακόμη μια νέα πρόκληση μπροστά του. Μπορεί η ψήφιση του νομοσχεδίου να έγινε σε μια συγκυρία που το ευνοούσε αλλά η εφαρμογή του δεν είναι προδιαγεγραμμένη. Ο αγώνας πρέπει να δοθεί ώστε να μη γίνει πράξη καμία από τις αντιδραστικές διατάξεις του στα πανεπιστήμια και τα σχολεία ενώ παράλληλα να παραμείνει σταθερό το αίτημα κατάργησή του.
Όπως φωνάξαμε και χθες:
«Όχι στην Παιδεία για λίγους και εκλεκτούς, αγώνας κόντρα στους ταξικούς φραγμούς»
