Δήμητρα Χατζηνικολάου, φοιτήτρια ΑΠΘ
Θοδωρής Κουστολίδης, φοιτητής δραματικής σχολής
Έχει ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής στην Ισπανία εξαιτίας της απόφασης που πήρε το Ανώτατο Εθνικό Δικαστήριο της χώρας (Audiencia Nacional) στις 28 Ιανουαρίου, σχετικά με την ποινή φυλάκισης του καλλιτέχνη της ισπανικής ραπ σκηνής Pablo Hasel (Pau Rivadulla). Την Δευτέρα 16 Φλεβάρη, ο Pau συνελήφθη μετά από έφοδο των αστυνομικών δυνάμεων στο πανεπιστήμιο της Γέιδα στην Καταλονία. Ο Χασέλ έχει καταδικαστεί σε 9 μήνες φυλάκιση με τις κατηγορίες για «προσβολή της μοναρχίας» και «υποκίνηση σε βία», εξαιτίας κάποιων αναρτήσεων στο Twitter αλλά και στίχων του που στρέφονταν κατά της μοναρχίας και της αστυνομικής αυθαιρεσίας.
Η σύλληψή του
Παρασκευή 12 Φλεβάρη προκειμένου να παραδοθεί στις αρχές. Ο Χασέλ από την πλευρά του ανακοίνωσε μέσα από το Twitter:
«Είμαι κλειδωμένος στο Πανεπιστήμιο της Γέιδα με αρκετούς αλληλέγγυους, οπότε θα πρέπει να μπουν μέσα εάν θέλουν να με συλλάβουν και να με βάλουν στη φυλακή.»
Αστυνομικές δυνάμεις έχοντας λάβει την άδεια του πρύτανη του πανεπιστημίου, εισέβαλαν στο χώρο για να συλλάβουν τον Χασέλ. Εκεί βρέθηκαν αντιμέτωποι με πλήθος διαδηλωτών που στέκονταν στο πλευρό του Ισπανού ράπερ που προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την αστυνομία να τον συλλάβει.
Κατά τη διάρκεια της σύλληψης ο Χασέλ φώναξε:
«Θα νικήσουμε! Δε θα μας λυγίσουν με την καταπίεση, ποτέ!»
Η σύλληψη του Χασέλ έχει πυροδοτήσει ένα κύμα διαμαρτυρίας σε ολόκληρη την Ισπανία. Αμέσως μετά τα νέα της σύλληψης ξέσπασαν διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της Καταλονίας. Χιλιάδες διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους της Βαρκελώνης φωνάζοντας συνθήματα όπως:
«Ελευθερία στον Πάμπλο Χασέλ!»
«Εδώ είμαστε όλοι αντιφασίστες!»
Στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στη Γέιδα διαδηλωτές πέταξαν αβγά στα γραφεία του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος – PSOE.
Η αστυνομία απάντησε στις διαδηλώσεις με σκληρή καταστολή, ενώ μια νεαρή γυναίκα τραυματίστηκε στο μάτι καθώς δέχτηκε πλαστική σφαίρα.
Το ιστορικό
Η ισπανική Δικαιοσύνη τον έχει καταδικάσει ξανά για τους ίδιους λόγους, βασιζόμενη στον λεγόμενο «νόμο φίμωτρο». Έναν νόμο παρόμοιο με αυτόν που προσπαθεί να περάσει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση Μητσοτάκη για την τέχνη.
Το 2015 καταδικάστηκε και πάλι σε δύο χρόνια φυλάκισης με αναστολή – χωρίς να εκτίσει δηλαδή την ποινή του καθώς δεν υπήρχαν παλαιότερες ποινές. Το 2018 καταδικάστηκε σε 9 μήνες και μία μέρα φυλάκισης, ενώ το δικαστήριο του επέβαλε και πρόστιμο ύψους 30.000 ευρώ. Σήμερα, στο 2021, αν προστίθονταν όλες του οι ποινές θα αντιμετώπιζε πάνω από 20 χρόνια φυλάκισης. Η κατηγορίες εναντίον του είναι ότι μέσω των στίχων του εγκωμιάζεται δήθεν η τρομοκρατία, ζητά ανατροπή του καθεστώτος και κάνει πόλεμο ενάντια στο Ισπανικό Στέμμα και τις δυνάμεις ασφαλείας του κράτους.
***
Ο ίδιος δημοσίευσε το εξής κείμενο (αποσπάσματα):
«Λαμβάνοντας υπόψην όλες τις υποθέσεις που συσσωρεύονται επειδή αγωνίζομαι, άλλες με εκκρεμείς εφέσεις και άλλες που εκκρεμούν πρωτόδικα, μπορώ να περάσω μέχρι 20 χρόνια περίπου στη φυλακή. Αυτή η συνεχής δίωξη που αντιμετωπίζω εδώ και πολλά χρόνια, η οποία υλοποιείται πέρα από τις καταδίκες φυλάκισης, δεν οφείλεται μόνο στα επαναστατικά μου τραγούδια, αλλά και στην ενεργή πολιτική μου δράση, πέρα από τα τραγούδια και τη συγγραφή. Η ίδια η Εισαγγελέας αναγνώρισε επί λέξει: “είναι επικίνδυνος επειδή είναι τόσο δημοφιλής κι επειδή προτρέπει στην κοινωνική κινητοποίηση”.
Είναι πολύ σημαντικό να ξεκαθαριστεί ότι δεν είναι μια επίθεση μόνο εναντίον μου, αλλά εναντίον της ελευθερίας της έκφρασης -και γι’ αυτό εναντίον της τεράστιας πλειοψηφίας- την οποία δεν μας εγγυάται κανείς, όπως και τόσες άλλες δημοκρατικές ελευθερίες. Όταν καταστέλλουν κάποιον, το κάνουν για να φοβίσουν τους υπόλοιπους. Με αυτή την τρομοκρατία θέλουν να εμποδίσουν την καταγγελία των εγκλημάτων τους και των πολιτικών εκμετάλλευσης και μιζέριας. Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε. Ξέρουν ότι δε θα υποκύψω αν φυλακιστώ και γι’ αυτό το κάνουν· κυρίως για να υποκύψουν οι υπόλοιποι. Λόγω του ότι δεν εξωτερικεύτηκε πως πρόκειται για μια επίθεση εναντίον οποιουδήποτε αντιφασίστα, δεν υπήρξε αρκετή αλληλεγγύη για να αποφευχθεί η φυλάκισή μου, όπως και τόσες άλλες. Το καθεστώς δυναμώνει μπροστά στην έλλειψη αντίστασης και κάθε μέρα μας αφαιρούν δικαιώματα και ελευθερίες, χωρίς να διστάζουν την ώρα που μας ακουμπάνε. Πρέπει να οργανώσουμε την άμυνά μας απέναντι στις συστηματικές επιθέσεις τους.
Είναι επίσης αναγκαίο να υποδείξουμε την -τόσο άστοχα αποκαλούμενη- «προοδευτική» Κυβέρνηση για το γεγονός ότι επιτρέπει αυτό που γίνεται και τόσα άλλα, ενώ προστατεύει τη Μοναρχία και της αυξάνει τον προϋπολογισμό, δεν αγγίζει τον “Νόμο Φίμωτρο” και άλλους καταπιεστικούς νόμους, πρόσθεσε μάλιστα και το “Διαδικτυακό Νόμο Φίμωτρο”, εξακολουθεί να έχει φυλακές γεμάτες με αγωνιστές κρατούμενους σε χείριστες συνθήκες, εκτός των άλλων πολιτικών ενάντια στην εργατική τάξη. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι αν μας φυλάκιζαν με το Partido Popular και το VOX στην κυβέρνηση, θα γινόταν μεγαλύτερο σκάνδαλο, αλλά αυτοί οι υποκριτές που αυτοαποκαλούνται αριστεροί δεν αντιτάχθηκαν ούτε σε αυτό.»
Η αλληλεγγύη
Ταυτόχρονα ο Χασέλ έχει δεχτεί κι ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης από τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Πάνω από 200 καλλιτέχνες (ανάμεσά τους ο Πέδρο Αλμοδόβαρ και ο Χαβιέ Μπαρδέμ) υπογράφουν ένα κείμενο με τίτλο «Χωρίς ελευθερία έκφρασης, δεν υπάρχει δημοκρατία» που απαιτούν την απελευθέρωση του Χασέλ και να αποσυρθούν οι κατηγορίες που τον βαραίνουν.
Η πτώση της δικτατορίας του Φράνκο στην Ισπανία (1939-1975) δεν συνοδεύτηκε ποτέ από απομάκρυνση των στελεχών του φασιστικού κράτους από το δικαστικό σώμα, την αστυνομία και τους κρατικούς μηχανισμούς. Γι’ αυτό νόμοι που χτυπούν την δράση της Αριστεράς και των κινημάτων εφαρμόζονται με ζήλο.
Η «αριστερή» κυβέρνηση PSOE-PODEMOS, σαν άλλος ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν άγγιξε αυτά τα προβλήματα, αλλά διατήρησε αντιλαϊκούς νόμους, όπως τον τρομονόμο για την τέχνη και τους επέκτεινε όπως περιγράφει και στο κείμενο του ο Pablo Hasel. Κάτω από την πίεση του κινήματος των τελευταίων εβδομάδων αναγκάστηκε να υποσχεθεί μεγαλύτερη ευελιξία και αναθεώρηση των σχετικών νόμων. Φέρουν δηλαδή τεράστια ευθύνη για τη βίαιη σύλληψη του Χασέλ κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν υπάρχει κανένας εφησυχασμός από την πλευρά του κινήματος.
Κυβερνήσεις που προσπαθούν να πατήσουν σε δυο βάρκες, να πάρουν δηλαδή φιλολαϊκά μέτρα χωρίς να χτυπήσουν και προχωρήσουν σε ρήξη με το καθεστώς καταλήγουν με μαθηματική ακρίβεια να προδώσουν το λαό.
Ο αγώνας για την αθώωση του Pablo Hasel όπως και για την κατάργηση όλων των νόμων φίμωσης πρέπει να συνεχιστεί. Όχι μόνο στην Ισπανία, αλλά και στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη όπου πάνε να περάσουν παρόμοιους νόμους. Παράλληλα πρέπει να χτίσουμε μια Αριστερά που θα είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε ρήξη με το σύστημα και δεν θα προδώσει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων της νεολαίας και όλων των λαϊκών στρωμάτων.
