Σχόλιο του «Ξ»
Με δηλώσεις περί προάσπισης του δικαιώματος στη διαδήλωση, προστασίας διαδηλωτών και δημοσιογράφων και περιορισμένη χρήση δακρυγόνων, παρουσίασε το «Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Δημόσιων Υπαίθριων Συναθροίσεων» ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, την Πέμπτη 21 Γενάρη.
Το περίφημο «Σχέδιο» ουσιαστικά είναι ένας «οδηγός εφαρμογής» του νόμου που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ το καλοκαίρι, που περιορίζει το δικαίωμα στην διαδήλωση. Ακόμα, ανακοινώθηκε ότι μέσα στον επόμενο μήνα αναμένεται μια «Λευκή Βίβλος», η οποία θα αφορά την εσωτερική ασφάλεια στη χώρα και αναμένεται να ανοίξει ένα νέο –μαύρο και όχι λευκό– κεφάλαιο για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες.
Προληπτικοί έλεγχοι και αντιμετώπιση διαδηλώσεων
Σύμφωνα με το σχέδιο η ΕΛΑΣ θα εκτιμάει και θα αξιολογεί κάθε συγκέντρωση ως προς το μέγεθος, τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά, την περιοχή που πραγματοποιείται και άρα την «επικινδυνότητά της».
Δηλαδή η αστυνομία θα αποφασίζει κατά το δοκούν αν και πως μια κινητοποίηση θα πραγματοποιηθεί αν θα της επιτρέψει να κατέβει στο δρόμο, ή αν θα την διαλύσει. Όχι ότι μέχρι τώρα δεν συνέβαινε κάτι ανάλογο.
Ωστόσο το νομοσχέδιο που πέρασε το καλοκαίρι το νομιμοποιεί, η ένταξή του σε επιχειρησιακό σχέδιο της αστυνομίας το συγκεκριμενοποιεί περισσότερο ενώ όλα δείχνουν ξεκάθαρα στην κατεύθυνση της ακόμα μεγαλύτερης αύξησης του αυταρχισμού και της καταστολής.!
Επιπλέον, το επιχειρησιακό σχέδιο προβλέπει ότι σε όσα άτομα κρίνουν οι ασφαλίτες και οι αστυνομικοί ότι είναι επικίνδυνα ή ύποπτα, καθώς κινούνται προς το σημείο της συγκέντρωσης, θα πραγματοποιούνται ευρείς προληπτικοί έλεγχοι, διασταύρωση στοιχείων και προσαγωγές. Αυτό σημαίνει ότι ανάλογα με την εξωτερική εμφάνιση κάποιου θα κρίνεται ως «ύποπτος». Και αυτό είναι κάτι που συνέβαινε μέχρι σήμερα αν και όχι σε μεγάλη έκταση βέβαια. Η ανακοίνωση της ένταξής τους στο επιχειρησιακό σχέδιο ωστόσο και πάλι το θεσμοποιεί και το «νομιμοποιεί». Ταυτόχρονα είναι προφανές ότι σαφής στόχος του μέτρου δεν είναι κανένας άλλος πέρα από τον εκφοβισμό του κόσμου για να μην κατεβαίνει στις πορείες.
Κάμερες παντού, drones, και ελικόπτερα
Το τρίπτυχο κάμερες-drones-ελικόπτερα θα αποτελεί πλέον αναπόσπαστο τμήμα των διαδηλώσεων, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Χρυσοχοΐδη, με σκοπό την «αξιολόγηση» μιας διαδήλωσης.
Έχει ήδη αποφασιστεί η βιντεοσκόπηση των κινητοποιήσεων από την αστυνομία, καταπατώντας κάθε προσωπικό δεδομένο των συμμετεχόντων σε αυτές.
Οι πρώτες κάμερες ήδη έχουν κάνει την εμφάνισή τους στις πρόσφατες συγκεντρώσεις. Αυτό το υλικό θα παραμένει στα χέρια των αρχών για περαιτέρω χρήση και επεξεργασία, πράγμα που σημαίνει ότι η στοχοποίηση ατόμων θα γίνεται ακόμα πιο εύκολα.
Κάποιος/α θα μπορούσε να σκεφτεί ότι αυτή θα ήταν μια καλή ευκαιρία για να καταγραφεί η αστυνομική βία ή για να περιοριστεί η βιαιότητα των ΜΑΤ. Ωστόσο, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ για παράδειγμα που υπάρχουν παντού ανοιχτές κάμερες, αυτές καθόλου δεν εμποδίζουν τους αστυνομικούς να πυροβολούν μαύρους πολίτες και να συνεχίζουν να το κάνουν ακόμα κι όταν στην κοινωνία υπάρχει οργή για την συμπεριφορά τους!
Όταν δε τις κάμερες τις χειρίζεται η ίδια η αστυνομία και τις έχει στραμμένες προς τους διαδηλωτές τότε καταλαβαίνουμε ότι βασικά υπάρχουν για να καταγράψουν τους πολίτες και όχι να τους… προφυλάξουν.
Άλλωστε την ελευθεροτυπία έχουν φροντίσει να την περιορίσουν με ειδική διάταξη…
Φίμωση της ελευθερίας ενημέρωσης
Πέρα από τον περιορισμό των διαδηλώσεων, ένας άλλος βασικός στόχος της κυβέρνησης είναι και ο έλεγχος της ενημέρωσης! Η παρακάτω φράση μιλάει από μόνη της:
«Η αστυνομία θα οριοθετήσει έναν συγκεκριμένο χώρο για τους δημοσιογράφους και ένας ορισμένος εκ των προτέρων αξιωματικός θα λειτουργεί ως σύνδεσμος και δίαυλος επικοινωνίας μαζί τους καθ’ όλη την διάρκεια της συνάθροισης έχοντας ως στόχο την συνεργασία και την αμοιβαία κατανόηση».
Παρά τις διορθώσεις που έσπευσε να κάνει το Υπουργείο Προ.Πο. λίγο αργότερα από την ανακοίνωση του «Σχεδίου», ότι η σχετική διάταξη έχει να κάνει, δήθεν, με την ασφάλεια και την υγεία των δημοσιογράφων, φωτορεπόρτερ κοκ, είναι ξεκάθαρο ότι εδώ θεσμοθετείται η παρεμπόδιση της κάλυψης των διαδηλώσεων, με σκοπό να μην υπάρχει αποδεικτικό υλικό της αστυνομικής αυθαιρεσίας.
Ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλος ανέφερε πως οι φωτορεπόρτερ δεν χρειάζονται προστασία από τους διαδηλωτές και πως το 99% των επιθέσεων σε φωτορεπόρτερ προέρχεται από όργανα της ΕΛ.ΑΣ.!
Πρόκειται για επιθέσεις που μένουν ατιμώρητες και το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει το Υπουργείο, σύμφωνα με τον Μ. Λώλο, είναι να βάλει στους αστυνομικούς διακριτικά ώστε οι αστυνομικοί που επιτίθενται να μπορούν να αναγνωριστούν και να καταγγέλονται.
Δεκάδες εικόνες και βίντεο από την καταστολή και το ξύλο της αστυνομίας έκαναν τον γύρο του κόσμου, εξαγρίωσαν τους εργαζομένους και τη νεολαία, με αποτέλεσμα να χαλάσει η «εικόνα» της κυβέρνησης. Αυτό είναι το βασικό στοιχείο που θέλει να ανατρέψει η ΝΔ – να μην διαδίδεται πλατιά το τι συμβαίνει στους δρόμους.
Κίνδυνος για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες!
Διαβάζοντας τα παραπάνω και εντάσσοντάς τα στο ευρύτερο πλαίσιο όξυνσης της καταστολής και της αστυνομικής βίας της τελευταίας περιόδου, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για μέτρα τα οποία κτυπάνε με ακραίο τρόπο δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, δίνοντας το «ελευθέρας» στην αστυνομοκρατία.
Αρκεί να θυμηθούμε μερικά από τα χαϊλάιτς του τελευταίου 1-1,5 χρόνου με
- την εισβολή αστυνομίας σε προβολή της ταινίας «Τζόκερ»,
- την εισβολή στην οικία της οικογένειας Ινδαρέ,
- την επίθεση στην μαζική, ιστορική και ειρηνική συγκέντρωση στο Εφετείο λίγα δευτερόλεπτα μετά την ανακοίνωση της καταδικαστικής απόφασης για τη Χρυσή Αυγή,
- την ακραία καταστολή που δέχθηκε η νεολαία στις 17 Νοέμβρη και στις 6 Δεκέμβρη του 2019
- και βέβαια τις αντιδημοκρατικές απαγορεύσεις, τα πρόστιμα και το ξύλο των συγκεντρώσεων της φετινής 17 Νοέμβρη 2020.
Ενωτική συντονισμένη δράση για να μην περάσει
Το κίνημα, οι οργανώσεις του εργατικού κινήματος και οι συλλογικότητες της ανατρεπτικής Αριστεράς χρειάζεται να απαντήσουν συντονισμένα σε αυτά τα δεδομένα και να ανατρέψουμε στην πράξη τα σχέδιά τους. Πρέπει να αμφισβητήσουμε το νόμο στην πράξη και να μπούμε μπροστά στον αγώνα για την κατάργηση του. Πρέπει επίσης να υπερασπιζόμαστε μαχητικά τους ανθρώπους του κινήματος που συλλαμβάνονται και επιχειρείται να τους φορτωθούν κατασκευασμένες κατηγορίες!
Ταυτόχρονα, χρειαζόμαστε πρωτοβουλίες που να μπορούν να λειτουργούν ενωτικά. Που να μπορούν να περιφρουρούν τις διαδηλώσεις από την αστυνομία και τις προβοκάτσιες της. Που να διαχωρίζουν τη θέση και τη στάση τους από κάθε περιθωριακή πρακτική που αποξενώνει το κίνημα από την κοινωνία, όπως είναι τα «μπάχαλα» και οι υποτιθέμενες συμβολικές συγκρούσεις. Και που στη βάση ενός συνολικού σχεδίου δράσης και κινητοποιήσεων θα μπορέσουν να βάλουν τις βάσεις για την αντιμετώπιση της κατασταλτικής πολιτικής της κυβέρνησης και την κατοχύρωση του δικαιώματος στη συγκέντρωση, στη διαδήλωση και στη διαμαρτυρία στην πράξη.
