Του Νίκου Μποσινάκου
Αυτές τις ημέρες κάτι σημαντικό συμβαίνει στον Δημόσιο Τομέα. Όλα για όσα χύθηκαν τόνοι μελάνι από τα αστικά μέσα προπαγάνδας, αυτά για τα οποία εξέχοντα κυβερνητικά στελέχη έβαλαν πλάτη και αυτά που έντεχνα καλλιεργήθηκαν στην Κοινή Γνώμη τίθενται σε πλήρη εφαρμογή…
Το νέο μισθολόγιο (βλέπε «πεινολόγιο») η εργασιακή εφεδρεία (βλέπε απόλυση) και η αναδιάρθρωση των Υπηρεσιών (βλέπε, κατά το δοκούν μετακινήσεις υπαλλήλων) είναι πλέον πραγματικότητα. Ο κύριος Λοβέρδος και οι όμοιοι του γελούν χαιρέκακα καθώς οι όλο και λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι αμείβονται με όλο και χαμηλότερους μισθούς.
Οι κινητοποιήσεις της προηγούμενης περιόδου στο Δημόσιο είχαν ως βασικό στόχο την αποτροπή εφαρμογής αυτών των μέτρων. Βασικό, αλλά όχι τελικό στόχο. Τώρα, που οι μισθοδοσίες του Δεκεμβρίου αγγίζουν τα «δυσθεώρητα» ύψη των 500 ευρώ(1) και που τα Χριστούγεννα μοιάζουν σαν εφιάλτης από το μέλλον, τώρα είναι η αποφασιστική στιγμή για την πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Η στιγμή που θα πρέπει να διαβούν τη γραμμή που τους χώριζε από την υπόλοιπη κοινωνία και λόγω του καθεστώτος της μονιμότητας, τους αποξένωνε από το υπόλοιπα κομμάτια της μισθωτής εργασίας. Η στιγμή που θα συνειδητοποιήσουν ότι ήταν λάθος η κοντόφθαλμη οπτική της προστασίας των δικών μας επιδομάτων, της δικής μας θέσης, των δικών μας ανθρώπων.
Τώρα οι ψευδαισθήσεις τελείωσαν, το παραμύθι που πλάσαραν οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές πουλώντας προστασία εκ μέρους βουλευτών, υφυπουργών και υπουργών δεν υπάρχει πια. Υπάρχει μόνο ο μισθός, που κάποια στιγμή το Μάρτη θα «κάτσει» περί τα 900-1000 ευρώ για υπαλλήλους Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης με 10-15 έτη υπηρεσία και δεν πρόκειται ποτέ στην υπηρεσιακή πορεία να ξεπεράσει τα 1600-1700 ευρώ. Υπάρχει μόνο ο «μπαμπούλας» του διορισμένου Υπηρεσιακού Συμβουλίου που θα αποφασίζει για το αν και πότε θα προαχθείς, πού θα τοποθετηθείς και τελικά πως θα συμπεριφέρεσαι. Χωρίς φυσικά τη δική σου γνώμη, πόσο μάλλον τη δικιά σου επιθυμία.
Ο αγώνας των δημοσίων υπαλλήλων τώρα ξεκινά πραγματικά. Από εδώ και στο εξής, θα πρέπει –και εδώ είναι η ευθύνη των αριστερών δυνάμεων εντός του Δημοσίου Τομέα– να πάρει καθαρά χαρακτήρα μετωπικής ρήξης με τις δυνάμεις που οδήγησαν σε αυτή τη κατάσταση.
Με το προσωπικό παράδειγμα αγώνα, με την έμπρακτη αλληλεγγύη των Δημοσίων Υπαλλήλων μεταξύ τους αλλά και προς τους αγώνες του ιδιωτικού τομέα, με συντονισμό και σχέδιο για αποτελεσματικές και στοχευμένες κινητοποιήσεις. Χωρίς συμβιβασμούς και τακτικές υπαναχωρήσεων και βολέματος, με τα προσφερόμενα «ρουσφέτια» για θέσεις ευθύνης(2) και αποφυγή εφεδρείας.
Στο μέτωπο ενάντια στην καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη καταιγίδα που σαρώνει τα λαϊκά δικαιώματα, οι δημόσιοι υπάλληλοι οφείλουν να είναι πρωτοπόροι. Όχι πλέον μόνο για να ανακτήσουν τους χαμένους μισθούς τους, αλλά κυρίως για να υπερασπίσουν την αξιοπρέπεια τους ως λειτουργών που παρέχουν στους πολίτες δημόσια αγαθά και υπηρεσίες.
_________________
(1) Η μισθοδοσία του α’ δεκαπενθήμερου Δεκεμβρίου στα περισσότερα Υπουργεία υπολογίστηκε ως εξής: Βασικός μισθός παλιού μισθολογίου μείον αναδρομικές κρατήσεις 2011 υπέρ ανέργων και υπέρ Ταμείου Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων μείον συμμετοχή σε απεργίες. Καταργήθηκαν όλα τα επιδόματα του παλαιού μισθολογίου, ενώ ακόμη δεν έχει γίνει η κατάταξη στα Μισθολογικά κλιμάκια του νέου μισθολογίου, με βάση την οποία ο νέος βασικός μισθός θα αναπλήρωνε μικρό μέρος της απώλειας από την κατάργηση αυτών των επιδομάτων. Επιπλέον, οι ασφαλιστικές κρατήσεις για σύνταξη θα υπολογίζονται έως το 2015 με βάση τις αποδοχές του Οκτωβρίου 2011 (δηλαδή υψηλότερες από τις τρέχουσες!!)
(2) Το νέο ρουσφέτι στο Δημόσιο αναμένεται να είναι τοποθέτηση στις λιγότερες αλλά καλύτερα αμειβόμενες θέσεις ευθύνης (Τμηματάρχες, Διευθυντές, Γενικοί Διευθυντές). Επισημαίνεται μάλιστα ότι μέχρι να γίνουν οι κανονικές κρίσεις προϊστάμενων, θέσεις ευθύνης που κενώνονται λόγω εφεδρείας καλύπτονται με απλή απόφαση Υπουργού (παρ.12 αρ.33 Ν.4024/2011).
