Της Ροζαλίας
Ένα από τα πρώτα πράγματα που έρχεται στο μυαλό κάποιου, όταν ακούει τις λέξεις «όπλα» και «ναρκωτικά», είναι ο χώρος της νύχτας, του υποκόσμου και συχνά των «σκυλάδικων», στα οποία κατά κανόνα συμβαίνουν πολύ περισσότερα πράγματα από αναπαραγωγή αμφιβόλου ποιότητας μουσικής και λουλουδοπόλεμο. Δεν έπεσε λοιπόν κανείς από τα σύννεφα ακούγοντας ότι ο Ν. Σφακιανάκης συνελήφθη για οπλοκατοχή, δεδομένου ότι κινείται σε αυτούς τους χώρους.
Πολύ περισσότερο, δεν εξεπλάγη κανείς με το γεγονός ότι η στήριξη που δέχτηκε ο «λαϊκός τραγουδιστής» προέρχεται από τον αγαπημένο του πολιτικό χώρο, ή καλύτερα από την αγαπημένη του εγκληματική συμμορία:
«Τελικά η προστασία προσωπικών δεδομένων ισχύει μόνο για βιαστές, παιδεραστές και αλλοδαπούς #Σφακιανάκης»
Αυτό ήταν το σχόλιο του φυλακισμένου Η. Κασιδιάρη, που δεν έχασε την ευκαιρία να συμπαρασταθεί στον ομοϊδεάτη του. Εξάλλου του το χρωστούσε, δεδομένου ότι ο Σφακιανάκης έχει κατά διαστήματα υποστηρίξει τη Χρυσή Αυγή και συμμετάσχει στο ξέπλυμα της εγκληματικής της δράσης. Σε τελική ανάλυση, αν κυκλοφορείς με παράνομα όπλα, αναγνωρίζεις και στηρίζεις τους όμοιούς σου.
Πάνω απ’ όλα όμως αυτό που τους ενώνει είναι η «ιδεολογική» ταύτιση. Ο Σφακιανάκης δεν έχει μόνο μιλήσει κολακευτικά για τη Χρυσή Αυγή, δεν έχει μόνο αποκαλέσει τους πρόσφυγες «ριψάσπιδες» που «βιάζουν την πατρίδα μας», αλλά έχει φτάσει στο σημείο να χαιρετάει ναζιστικά πάνω στη σκηνή, και να συμφωνεί με τον Βελόπουλο σε τηλεοπτική τους συνομιλία, ότι το ιδανικότερο πολίτευμα είναι η μοναρχία.
Έτσι, όταν τέτοιου είδους τύποι συλλαμβάνονται με όπλα τα οποία «ξέχασαν να δηλώσουν» και τα οποία σύμφωνα με δημοσιεύματα ελέγχονται για σύνδεση με εγκληματικές ενέργειες, όλα τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στη θέση τους.
