Σχόλιο από το Ξεκίνημα
Τελικά η βόμβα που ονομάζεται ιταλικό χρέος έσκασε. Κι αν η μικρή Ελλάδα έκανε στις αρχές του Νοέμβρη τις «αγορές» και τα χρηματιστήρια να ανεβοκατεβαίνουν πανικόβλητα, τι θα γίνει με την Ιταλία, η οποία είναι η 8η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη;
Το ιταλικό χρέος πλησιάζει τα 2 τρισεκ. € (1,9 κατ’ ακρίβεια). Είναι δηλαδή περίπου 6 φορές όσο το ελληνικό χρέος, και μιάμιση φορά όσο είναι το χρέος της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας μαζί!
Έτσι το ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) μπαίνει και στην Ιταλία. Μέχρι πριν μερικά χρόνια το ΔΝΤ ήταν ένας οργανισμός γνωστός για την παρέμβαση του στις χώρες του τρίτου κόσμου, όπου, απ’ όπου περνούσε έσπερνε τον όλεθρο. Σήμερα οι πολιτικές του ΝΔΤ εφαρμόζονται, μετά την Ελλάδα την Πορτογαλία και την Ιρλανδία και στην Ιταλία – αυτό τα λέει όλα σε σχέση με το πού οδηγεί την ανθρωπότητα το καπιταλιστικό σύστημα.
Η Ευρωζώνη, στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους που σαρώνει την Ευρώπη. Θα εφαρμόσουν σκληρές πολιτικές λιτότητας σε μια προσπάθεια να υποχρεώσουν τα λαϊκά στρώματα να πληρώσουν για τα ελλείμματα και το χρέος που δημιούργησαν οι πολιτικές του κεφαλαίου, πράγμα όμως που δεν θα φέρει αποτέλεσμα. Γιατί, όπως απέδειξε το «πειραματόζωο Ελλάδα», όσο βυθίζουν τις οικονομίες σε ύφεση τόσο μεγαλώνει το πρόβλημα και των ελλειμμάτων και του χρέους. Και γιατί, μειώνοντας όλο και περισσότερο το βιοτικό επίπεδο των λαών τόσο μεγαλώνουν το πρόβλημα που αποτελεί τη ρίζα της καπιταλιστικής κρίσης: συρρικνώνουν την αγοραστική δύναμη που είναι απαραίτητη για να μπορούν να πωληθούν τα προϊόντα που παράγονται.
Όλα δείχνουν ότι η «νέα μόδα» είναι οι κυβερνήσεις τεχνοκρατών. Ο τραπεζίτης Παπαδήμος αναλαμβάνει τα ηνία της ελληνικής κυβέρνησης και ο ευρωπαϊκός επίτροπος Μόντι της ιταλικής. Σε πρώτη φάση ένα τμήμα των λαϊκών στρωμάτων μπορεί να νιώθει ανακουφισμένο καθώς ξεφορτώνεται διεφθαρμένους και μισητούς πολιτικούς – σε συνδυασμό με τη μαζική προπαγάνδα των ΜΜΕ ότι οι τεχνοκράτες είναι «ειδικοί» και «ξέρουν»… Η περίοδος χάριτος αυτών των κυρίων όμως δεν θα κρατήσει πολύ.
Τα αποτελέσματα των πολιτικών τους θα είναι το ίδιο καταστροφικά και τα λαϊκά στρώματα θα κατανοούν ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αντίσταση και την πάλη και, τελικά, την ανατροπή του συστήματος.
Η Ευρωζώνη περνά τη μεγαλύτερη κρίση της ιστορία της. Οι πιθανότητες να επιβιώσει το ευρώ είναι ελάχιστες. Καμία θυσία για ένα νόμισμα το οποίο το πιο πιθανό είναι να καταρρεύσει έτσι κι αλλιώς δεν πρέπει να γίνει! Αλλά ακόμα και αν δεν καταρρεύσει το ευρώ, για να διασωθεί θα πρέπει να ισοπεδωθούν οι ζωές εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρωπαίων εργαζομένων! Αυτό δεν πρέπει να αφεθεί να γίνει! Η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και για μια εναλλακτική σοσιαλιστική κοινωνία είναι μονόδρομος. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τους Έλληνες εργαζόμενους. Αφορά σε πρώτη φάση όλο το Νότο και σε δεύτερη όλη την Ευρώπη. Η κοινή, διεθνιστική πάλη των ευρωπαίων εργαζομένων είναι σήμερα περισσότερο απαραίτητη απ’ ότι ήταν ποτέ στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία, η πάλη για μια ενωμένη σοσιαλιστική Ευρώπη για μια Ευρώπη των εργαζομένων αντί της Ευρώπης των καπιταλιστικών, το ίδιο.
