Η συνέντευξη τύπου Μητσοτάκη-Τσιόδρα στις 5/11 επιβεβαίωσε, στην πραγματικότητα, τη χρεοκοπία της κυβερνητικής πολιτικής στην υγειονομική κρίση που διανύουμε και τα αλλεπάλληλα ψέματα της κυβέρνησης όλο το τελευταίο διάστημα.
Ψέματα για τις μάσκες που κάποτε ήταν αμφισβητούμενης αξίας έως ότου να επιβληθεί η χρήση τους.
Ψέματα για τους μαθητές που «δεν κολλάνε» σύμφωνα με τους «ειδικούς» της κυβέρνησης το Σεπτέμβρη και την αυτοδιάψευσή τους μέσα από το κλείσιμο Γυμνασίων και Λυκείων τώρα.
Ψέματα για τις ΜΕΘ που πλέον έχουν εξαντληθεί και που πριν λίγο καιρό θα ήταν «εκατομμύρια πεταμένα ευρώ» σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα.
Όλοι/ες πλέον κατανοούν ότι οι προηγούμενοι μήνες χάθηκαν χωρίς να γίνει τίποτα ουσιαστικό που να εμποδίσει το 2ο κύμα που ήταν απόλυτα προβλέψιμο, όλοι βλέπουν το καθημερινό «κατηγορώ» της κυβέρνησης στην κοινωνία για τα δικά της κυβερνητικά λάθη. Όλα δείχνουν ότι σε αυτό, το 2ο lockdown ο Μητσοτάκης δεν θα βρει τη συναίνεση που ήλπιζε. Εκτός των άλλων επειδή η κυβέρνησή του βρήκε την ευκαιρία εν μέσω πανδημίας, να περάσει μια σειρά νομοσχέδια που χτύπησαν το εισόδημα και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας.
Ακόμα και τώρα, με το ΕΣΥ στα όριά του, με τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης να κάνουν διαλογή ασθενών (καθώς οι κλίνες ΜΕΘ δεν φτάνουν για όλους) τα μέτρα της κυβέρνησης συνεχίζουν στην κατεύθυνση της λιτότητας, του χτυπήματος των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, της καταστολής.
Αντί για ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης του ΕΣΥ, επενδύσεις στα ΜΜΜ, μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, έγκαιρης αποφόρτισης των σχολικών αιθουσών, κλπ, η κυβέρνηση προχωρά σε απαγόρευση κυκλοφορίας, σε υπέρογκα πρόστιμα και διαρκείς απειλές προς την κοινωνία ότι δεν συμμορφώνεται.
Και επιπλέον, προχωρά στην απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου και οποιασδήποτε κοινωνικής διαμαρτυρίας στο όνομα του covid-19.
Ποιος θα μας προστατέψει από τους προστάτες;
Η κυβέρνηση απέτυχε κι αυτή της η αποτυχία μας οδήγησε στο δεύτερο lockdown. Όλο το προηγούμενο 8μηνο, αντί να προετοιμάσει την κατάσταση για το «δεύτερο κύμα» του covid-19, άνοιξε μέτωπο με την κοινωνία κουνώντας το δάκτυλο για να κεντράρει στην ατομική ευθύνη και στάθηκε απέναντι σε οποιονδήποτε τολμούσε να μιλήσει για το τί χρειάζεται να γίνει. Οι υγειονομικοί, οι πρώτοι που προειδοποίησαν για την ανεπάρκεια του ΕΣΥ, αγνοήθηκαν. Τα κυβερνητικά στελέχη, μπροστά στα αιτήματά τους, το μόνο που έκαναν ήταν να ενθαρρύνουν χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια, αρνούμενοι ακόμα και να τους ακούσουν. Οι μαθητές όταν προχώρησαν σε καταλήψεις, προκειμένου να διεκδικήσουν μέτρα προστασίας από τον covid-19, συκοφαντήθηκαν και οι συγκεντρώσεις και πορείες τους χτυπήθηκαν από τα ΜΑΤ. Όλοι θυμόμαστε την αστυνομία να χτυπά τους μαθητές στη συγκέντρωσή τους στο Υπουργείο Παιδείας, να τους κυνηγά μέσα στο Mall, να συλλαμβάνει και να περνά από αυτόφωρο 14χρονους επειδή διαδήλωσαν.
Οι εργαζόμενοι στο επισιτισμό, στην καθαριότητα, στα ΜΜΜ, στα σούπερ μάρκετ, αυτοί που κράτησαν την κοινωνία όρθια στο πρώτο lockdown, ήταν και αυτοί που χτυπήθηκαν και χτυπιούνται, όχι μόνο από τον covid-19, καθώς είναι τα πιο εκτεθειμένα στρώματα, αλλά και από τα μέτρα που πέρασε και συνεχίζει να περνάει η κυβέρνηση με πρόσχημα την πανδημία. Τον πτωχευτικό κώδικα, που χτυπά την περιουσία των πιο φτωχών εργατικών στρωμάτων, το νομοσχέδιο Βρούτση, που νομιμοποιεί την απλήρωτη υπερωρία, το νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων που χτυπά το δικαίωμα στη διαμαρτυρία και τη συλλογική διεκδίκηση.
Αυτά τα στρώματα είναι που μπορούν να προστατεύσουν την κοινωνία και από το δεύτερο κύμα της πανδημίας, γιατί έχουν αποδείξει ότι μπορούν να το κάνουν. Όχι η κυβέρνηση. Γιατί τελικά, ήταν τα δικά τους αιτήματα σωστά και όχι τα μέτρα της κυβέρνησης.
Πως απαντάμε
Σήμερα με την απαγόρευση των διαδηλώσεων και πιο συγκεκριμένα με την απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου η κυβέρνηση απαιτεί από όλους μας «μορατόριουμ». Απαιτεί από τους εργαζόμενους και τη νεολαία να σταματήσουν να διαμαρτύρονται και να διαδηλώνουν και να της εμπιστευτούν τη διαχείριση της πανδημίας. Αυτή τη συνταγή όμως την έχουμε δοκιμάσει το Μάρτη. Η ελληνική κοινωνία αποδέχτηκε το λοκ ντάουν κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας, με αποτέλεσμα μια χώρα με ελάχιστα κρούσματα, και παράδειγμα σε διεθνές επίπεδο, και έδωσε το χρόνο στην κυβέρνηση να πάρει τα μέτρα της και αυτή απέτυχε. Αν όντως ήθελε «μορατόριουμ» η κυβέρνηση θα σταματούσε να περνά νομοσχέδια που χτυπούν τα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων και της κοινωνίας και θα έσκυβε πάνω από τα αιτήματά τους.
Όχι μόνο δεν το κάνει αλλά απαντά με σκληρή καταστολή. Επιμένοντας στην απόδοση ατομικής ευθύνης και παρότι τα ίδια τα δικά τους στοιχεία τη διαψεύδουν, χτύπησε αντιφασιστικές συγκεντρώσεις όπως του Εφετείου και αυτή που έγινε στο Γαλάτσι στις αρχές Νοέμβρη, επιτέθηκε με ξύλο στις πλατείες όπου μαζευόταν η νεολαία, σκληραίνει τα μέτρα για μετακινήσεις ακόμα και μετά τις 9 το βράδυ και πλέον απαγορεύει οποιαδήποτε συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
Τη μάχη για τη δημόσια υγεία είναι φανερό ότι η κυβέρνηση την έχει χάσει. Τα αιτήματα που δικαιώθηκαν το προηγούμενο 8μηνο είναι αυτά των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των εργαζομένων που απαίτησαν μέτρα προστασίας απέναντι στον covid-19. Αυτά τα αιτήματα πρέπει να διεκδικήσει το εργατικό κίνημα και η νεολαία την επόμενη περίοδο και ο μόνος τρόπος για να το πετύχει αυτό είναι να τα επιβάλει στην κυβέρνηση. Αν η διεκδίκηση αυτών των αιτημάτων περνά μέσα από το σπάσιμο της απαγόρευσης, μέσα από τη συλλογική διαμαρτυρία και την απεργία, αυτό πρέπει να γίνει. Η κυβέρνηση μπορεί να λέει, κι αυτό να πείθει ένα κομμάτι της κοινωνίας, ότι η διαδήλωση διασπείρει τον ιό, όμως δεν μπορεί να το πει για την απεργία. Τα μαχητικά σωματεία των εργαζομένων πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες. Οι εργαζόμενοι μπορούν να πάρουν μέτρα προστασίας και να αναλάβουν την ευθύνη της διοργάνωσης των εκδηλώσεών τους. Αυτός είναι ο τρόπος να υπερασπίσουμε όχι μόνο τα εργατικά, δημοκρατικά δικαιώματα αλλά και το δικαίωμα στην υγεία.
