Σχόλιο του «Ξ»
Για δεύτερη μέρα συνεχίζεται η φωτιά σε «εργοστάσιο ανακύκλωσης» στη Μεταμόρφωση, γεμίζοντας τον ουρανό της Αττικής με έναν τοξικό, γεμάτο επικίνδυνες χημικές ενώσεις καπνό. Πέντε χρόνια μετά τη μεγάλη φωτιά σε Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) στον Ασπρόπυργο, η περίπτωση της Μεταμόρφωσης θυμίζει σε μεγάλο βαθμό εκείνη την περιβαλλοντική καταστροφή. Παρόλα αυτά, μέχρι στιγμής όλοι μιλάνε γενικά και αόριστα για «εργοστάσιο ανακύκλωσης», ή «εργοστάσιο με πλαστικά» και κανένα μέσο ενημέρωσης δεν έχει ακόμη μπει στον κόπο να ψάξει και να δώσει στη δημοσιότητα το όνομα του και τις ακριβείς του δραστηριότητες.
Τοξικός κίνδυνος
Η Πολιτική Προστασία έστειλε μηνύματα μέσω 112 στους κατοίκους της περιοχής να μείνουν μέσα με τα παράθυρα και τις πόρτες κλειστά. Αργότερα, κάποιοι επιστήμονες πρόσθεσαν ότι είναι καλό να τοποθετηθούν και βρεγμένες πετσέτες στις χαραμάδες για μεγαλύτερη προστασία.
Ως γνωστό, η καύση σκουπιδιών και κυρίως η καύση πλαστικών απελευθερώνει στην ατμόσφαιρα επικίνδυνες, καρκινογόνες ουσίες όπως διοξίνες, φουράνια, κ.α. Κι αν η παραμονή σε κλειστούς χώρους μπορεί να μετριάσει την άμεση, εισπνεόμενη πρόσληψη αυτών των επικίνδυνων ουσιών από τον ανθρώπινο οργανισμό, δεν μπορεί να την αποτρέψει και μακροπρόθεσμα. Οι επικίνδυνες ουσίες που απελευθερώνονται από την καύση θα «ταξιδέψουν» σε μεγάλες αποστάσεις και θα καταλήξουν αργά ή γρήγορα στο έδαφος, το νερό, την τροφική αλυσίδα. Για την ακρίβεια, υπάρχουν εκτιμήσεις σύμφωνα με τις οποίες το τοξικό νέφος μπορεί να φτάσει μέχρι και την Κρήτη.
«Εργοστάσιο ανακύκλωσης»;
Μέχρι στιγμής ελάχιστα είναι γνωστά για το εργοστάσιο που καίγεται. Συνήθως όμως, όταν τα μέσα ενημέρωσης αναφέρονται σε «εργοστάσια ανακύκλωσης», στην πραγματικότητα πρόκειται για περιβαλλοντικές ωρολογιακές βόμβες που περιμένουν τη στιγμή που θα εκραγούν. Τέτοιου είδους «εργοστάσια» κατά κανόνα κατασκευάζονται με μεγάλη προχειρότητα, με βασικό στόχο την είσπραξη παχυλών επιδοτήσεων για την υποτιθέμενη ανακύκλωση. Στη συνέχεια, στο εσωτερικό τους στοιβάζονται τεράστιες ποσότητες σκουπιδιών, που στο μεγαλύτερο ποσοστό τους δεν ανακυκλώνονται ποτέ, αλλά καταλήγουν στην κοντινότερη χωματερή.
Στην Ελλάδα του 2020, η υποτιθέμενη «ανακύκλωση» παραμένει μια αμαρτωλή ιστορία, για την οποία έχουν τεράστιες ευθύνες όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, η τοπική αυτοδιοίκηση ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα και βέβαια κάθε είδους ιδιώτης που επιδιώκει να βγάλει μεγάλα κέρδη, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα «φιλοπεριβαλλοντικό» προφίλ.
Τα αποτελέσματα φαίνονται κάθε μερικά χρόνια, όταν αυτού του είδους οι «σύγχρονες» υποτίθεται μονάδες διαλογής -στην πραγματικότητα αποθήκες χωρίς κανένα μέτρο ασφάλειας- παίρνουν φωτιά, δηλητηριάζοντας το περιβάλλον και τους κατοίκους των γύρω περιοχών.
Ασφαλής διαχείριση των απορριμμάτων τώρα!
Τι άλλο πρέπει να γίνει για να τερματιστεί άμεσα το καταστροφικό μοντέλο που εφαρμόζεται στη διαχείριση των απορριμμάτων; Τι άλλο πρέπει να γίνει για να εγκαταλειφθούν άμεσα τα σχέδια για «ενεργειακή αξιοποίηση» – καύση και να αρχίσει να εφαρμόζεται άμεσα η μικρής κλίμακας, τοπική διαχείριση με έμφαση τη διαλογή στην πηγή, την πραγματική ανακύκλωση και την κομποστοποίηση των οργανικών; Πόσες ακόμη διοξίνες πρέπει να αναπνεύσουμε για να απαγορευτούν άμεσα τα πλαστικά μιας χρήσης και να δρομολογηθεί η αντικατάσταση όλων των πλαστικών από περιβαλλοντικά φιλικά υλικά; Λύσεις για την ασφαλή διαχείριση των σκουπιδιών υπάρχουν, μόνο που δεν είναι συμβατές με τα συμφέροντα αυτών που την ελέγχουν σήμερα. Αν θέλουμε να αναπνεύσουμε ξανά ελεύθερα, αυτές τις λύσεις πρέπει να τις επιβάλουμε εμείς!
