Οι Ουιγούροι είναι μία τουρκογενής εθνική μειονότητα, τις ρίζες της οποίας τις συναντάμε από τον 3ο αιώνα Μ.Χ. Οι Ουιγούροι ζουν ως επί το πλείστον στη βορειοδυτική Κίνα, στην Αυτόνομη Περιφέρεια Σιντσιάνγκ, ενώ ένας μικρός αριθμός ζει στις δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας. Στις αρχές του 21ου αιώνα υπολογίζονται σε περίπου 10.000.000 στην Κίνα και τουλάχιστον ένα σύνολο 300.000 στο Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν και το Κιργιστάν.
Στον καπιταλιστικό κόσμο, οι λέξεις «εθνική μειονότητα» είναι σχεδόν πάντα άρρηκτα συνδεδεμένες με την καταπίεση και την καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τους Ουιγούρους.
Υποχρεωτικές στειρώσεις και έλεγχος στον πληθυσμό
Στα τέλη του Ιούνη, ο Adrian Zenz που έχει κάνει πολλές μελέτες για την Κίνα και έχει αποκαλύψει τις συνθήκες ζωής στη Σιντσιάνγκ, εξέδωσε την έρευνά του σε σχέση με τις υποχρεωτικές στειρώσεις που υφίστανται οι Ουιγουριανές από το κινέζικο καθεστώς.
Σύμφωνα με αυτήν την έρευνα, οι γυναίκες των Ουιγούρων και άλλων εθνικών μειονοτήτων, απειλούνται με φυλάκιση σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αν αρνηθούν να τερματίσουν τις εγκυμοσύνες που υπερβαίνουν τον επιτρεπόμενο αριθμό γεννήσεων. Αναφέρει επίσης ότι οι γυναίκες που είχαν λιγότερα από τα δύο παιδιά, που είναι το νόμιμα επιτρεπτό όριο, υποβλήθηκαν ακούσια σε τοποθέτηση ενδομήτριου σπιράλ, ενώ άλλες εξαναγκάστηκαν να υποβληθούν σε χειρουργικές επεμβάσεις στείρωσης.
Σύμφωνα με την ανάλυση των δεδομένων του Zenz, η αύξηση του πληθυσμού στη Σιντσιάνγκ έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια, με τους ρυθμούς ανάπτυξης να μειώνονται κατά 84% στους δύο μεγαλύτερους νομούς των Ουιγούρων μεταξύ του 2015 και του 2018 και να μειώνονται ακόμα περισσότερο το 2019.
Όμως όσο φρικτές και αν ηχούν οι υποχρεωτικές στειρώσεις των γυναικών, είναι μόλις η κορυφή του παγόβουνου της καταπίεσης των Ουιγούρων.
Στρατόπεδα συγκέντρωσης που «θεραπεύουν» τις εξτρεμιστικές απόψεις!
Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν πολλές καταγγελίες για στρατόπεδα συγκέντρωσης σε περιοχές της Κίνας, όπου ζούσαν φυλακισμένοι τουλάχιστον ένα εκατομμύριο Ουιγούροι. Η απάντηση του κινέζικου καθεστώτος αρχικά ήταν να αρνηθεί την ύπαρξή τους. Όταν όμως δορυφορικές εικόνες αποκάλυψαν μυστικές εγκαταστάσεις, το καθεστώς άλλαξε την ιστορία του και είπε πως δεν πρόκειται για στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά αντιθέτως για δομές όπου Ουιγούροι –και άνθρωποι άλλων μειονοτήτων– εισέρχονταν «εθελοντικά» με σκοπό να «θεραπευτούν» από εξτρεμιστικές απόψεις. Το καθεστώς το παρουσίαζε σαν ένα μέτρο καταπολέμησης της τρομοκρατίας, ενώ τον Ιούνιο του 2019 επέτρεψε σε δημοσιογράφους του BBC να επισκεφτούν μία τέτοια δομή για να αποδείξει τις άριστες συνθήκες «φιλοξενίας» των Ουιγούρων.
Όλοι οι Ουιγούροι στις τότε συνεντεύξεις τους δήλωναν πως είχαν «μολυνθεί» με εξτρεμιστικές ιδέες και πως πήγαν εθελοντικά για να «αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους». Οι υπεύθυνοι του χώρου περιέγραψαν τους Ουιγούρους που βρίσκονταν στον χώρο σαν «σχεδόν εγκληματίες», αφού δεν είχαν διαπράξει κάποιο έγκλημα, αλλά ήταν πολύ πιθανό να διαπράξουν στο μέλλον!
Έτσι, όσοι «διαγνώστηκαν» με «εξτρεμιστικές απόψεις», είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στο να δικαστούν ή να πάνε «εθελοντικά» στον χώρο «εκπαίδευσης». Οι περισσότεροι επέλεξαν την «εκπαίδευση», κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη για όσους γνωρίζουν έστω και ελάχιστα για το δικαστικό σύστημα της Κίνας. Όσο για τις «εξτρεμιστικές» σκέψεις ή πράξεις το να αφήσει κάποιος γενειάδα ή το να επικοινωνήσει με συγγενείς στο εξωτερικό, μπορεί να τον κατατάξει σε εν δυνάμει εγκληματία!
Και όμως, η ιστορία είναι ακόμα χειρότερη, αφού όταν κλείνουν οι κάμερες και αποχωρούν οι δημοσιογράφοι, η κατάσταση αλλάζει…
Τον Νοέμβρη του 2019, διέρρευσαν έγγραφα που αποκάλυπταν την αλήθεια για την πολιτική του κινεζικού καθεστώτος και τις συνθήκες κράτησης των Ουιγούρων. Στο έγγραφο περιγραφόταν ο τρόπος με τον οποίο έπρεπε να λειτουργούν τα στρατόπεδα κράτησης, που ανάμεσα σε άλλα περιελάμβανε τους παρακάτω «κανόνες»:
Τα στρατόπεδα πρέπει να ακολουθούν ένα αυστηρό σύστημα απόλυτου σωματικού και διανοητικού ελέγχου, με πολλαπλά επίπεδα κλειδαριών σε κοιτώνες, διαδρόμους, ορόφους και κτίρια. Πρέπει να τοποθετούνται περιφράξεις γύρω από κάθε κτίριο γύρω από το συγκρότημα. Ένα εξειδικευμένο αστυνομικό τμήμα πρέπει να βρίσκεται στην μπροστινή πύλη, όλα να παρακολουθούνται από φρουρούς ασφαλείας σε παρατηρητήρια.
Οι κρατούμενοι μπορούν να κρατηθούν επ’ αόριστον, αλλά πρέπει να παραμείνουν τουλάχιστον ένα χρόνο στα στρατόπεδα προτού απελευθερωθούν.
Τα στρατόπεδα πρέπει να λειτουργούν με σύστημα πόντων. Οι κρατούμενοι κερδίζουν πόντους για «ιδεολογικό μετασχηματισμό», «συμμόρφωση και πειθαρχία» και «μελέτη και εκπαίδευση».
Ακόμα και μετά την ολοκλήρωση του «εκπαιδευτικού μετασχηματισμού», οι τρόφιμοι δεν επιτρέπεται να απελευθερωθούν. Μετακινούνται σε ένα άλλο επίπεδο στο στρατόπεδο, όπου συμμετέχουν για ένα επιπλέον διάστημα τριών έως έξι μηνών για «κατάρτιση εργασιακών δεξιοτήτων».
Η αποφυγή αποδράσεων είναι η πρώτη προτεραιότητα. Για τον σκοπό αυτό πρέπει να τοποθετούνται κάμερες ασφαλείας σε όλο τον χώρο, χωρίς «τυφλά σημεία», ώστε να καταγράφεται κάθε κίνηση των κρατούμενων.
Και πάλι, η απάντηση του κινέζικου καθεστώτος ήταν να αρνηθεί τη γνησιότητα του εγγράφου και να κάνει λόγο για «fake news», ενώ τον επόμενο μήνα (Δεκέμβρη 2019) ανακοίνωσε πως όλοι οι κρατούμενοι είχαν ολοκληρώσει την «εκπαίδευσή» τους και είχαν επανενταχτεί στην κοινωνία. Φυσικά, αυτοί οι ισχυρισμοί δεν έγιναν πιστευτοί από κανέναν.
Ορισμένοι Ουιγούροι όντως ανέφεραν πως οι συγγενείς τους έχουν απελευθερωθεί, αλλά πολλοί άλλοι είπαν ότι τα αγαπημένα τους πρόσωπα παραμένουν υπό κράτηση ή καταδικάστηκαν σε φυλάκιση ή μεταφέρθηκαν σε καταναγκαστική εργασία σε εργοστάσια.
Εργασία σε συνθήκες σκλαβιάς
Την άνοιξη του 2020, το «Ινστιτούτο στρατηγικής πολιτικής της Αυστραλίας» (Australian Strategic Policy Institute) σε μία αναφορά του έκανε λόγο για τουλάχιστον 80.000 Ουιγούρους οι οποίοι ανάμεσα στο 2017 και το 2019 απομακρύνθηκαν είτε απευθείας από τον τόπο κατοικίας τους στη Σιντσιάνγκ, είτε από τα στρατόπεδα κράτησης και μεταφέρθηκαν σε εργοστάσια της Κίνας για να εργαστούν σαν σύγχρονοι σκλάβοι.
Ανάμεσα στα εργοστάσια περιλαμβάνεται και ένας αριθμός που παράγει για τουλάχιστον 83 γνωστές πολυεθνικές στους τομείς της τεχνολογίας, της ένδυσης και της αυτοκινητοβιομηχανίας, όπως η Apple, η BMW, η Gap, η Huawei, η Nike, η Samsung, η Sony και η Volkswagen.
Οι «εργαζόμενοι» ζουν σε κοιτώνες, παρακολουθούνται, έχουν περιορισμένη ελευθερία κινήσεων, επιτηρούνται από φρουρούς, τους απαγορεύεται να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και είναι υποχρεωμένοι να τραγουδούν τον εθνικό ύμνο της Κίνας. .
Παράλληλα, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, σαν σε σύγχρονο «σκλαβοπάζαρο» οι διαφημίσεις στο διαδίκτυο για τους Ουιγούρους εργαζόμενους πληθαίνουν. Μια διαφήμιση ανέφερε:
«Τα πλεονεκτήματα των εργαζομένων της Σινγιάνγκ είναι: το ημι-στρατιωτικό καθεστώς, το ότι μπορούν να αντέξουν στις δύσκολες συνθήκες, το ότι δεν υπάρχει ο κίνδυνος απώλειας προσωπικού… ελάχιστη παραγγελία 100 εργαζόμενοι!»
Η υποκρισία των ΗΠΑ
Πριν από λίγες ημέρες έγινε γνωστή μία ακόμα φρικτή είδηση. Οι ομοσπονδιακές αρχές των ΗΠΑ κατέσχεσαν μια αποστολή προϊόντων κατασκευασμένων από ανθρώπινα μαλλιά που πιστεύεται ότι είχαν ληφθεί από καταναγκαστική εργασία Ουιγούρων στην επαρχία Σιντσιάνγκ. Σύμφωνα με αξιωματούχους, η αποστολή περιείχε 13 τόνους με προϊόντα ύφανσης και άλλα προϊόντα φτιαγμένα από ανθρώπινες τρίχες, αξίας 800.000 δολαρίων. Δηλαδή, όχι μόνο Ουιγούροι παράγουν προϊόντα σε συνθήκες σκλαβιάς, αλλά τα φτιάχνουν κυριολεκτικά από τα ίδια τα σώματά τους!
Η χρονική στιγμή που πραγματοποιήθηκε η κατάσχεση αυτών των προϊόντων δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού στα μέσα Ιούνη ο Τραμπ υπέγραψε νόμο για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ουιγούρων, την πρώτη νομοθεσία των ΗΠΑ που ασχολείται με την προστασία των δικαιωμάτων των Ουιγούρων και άλλων αυτοχθόνων μουσουλμάνων στην Κίνα.
Μπορεί όμως σήμερα με τον «ψυχρό πόλεμο» ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα ο Τραμπ να προχωράει σε αυτήν την κίνηση, πρόκειται όμως καθαρά για μία κίνηση στα πλαίσια αυτού του «πολέμου» και όχι για ένα αγνό ενδιαφέρον για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Ουιγούρων.
Και αυτό γιατί την ίδια ημέρα που υπεγράφη ο νόμος, ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Τζον Μπόλτον αποκάλυψε ότι ο Τραμπ φέρεται να είπε στον Κινέζο ηγέτη, Σι Τζινπίνγκ, το 2019 σε συνάντηση των G20 στην Οσάκα, ότι συμφωνεί με την πολιτική του για την τοποθέτηση μουσουλμάνων μειονοτικών σε στρατόπεδα κράτησης. Παράλληλα ο Bolton γράφει ότι ένας άλλος αξιωματούχος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, ο Matt Pottinger του είπε πως ο Τραμπ είπε κάτι παρόμοιο κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού το 2017 στην Κίνα.
Πέρα όμως από τον πρόεδρο Τραμπ, η καταπίεση των Ουιγούρων από το κινέζικο καθεστώς είναι γνωστή και αποδεκτή από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 και τον περιβόητο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που ξεκίνησε μετά τις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 και το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους. Η στάση της Κίνας κατά των μουσουλμανικών μειονοτήτων στο εσωτερικό της, συνέφεραν τις ΗΠΑ για την «αντι-ισλαμική» τους προπαγάνδα, αλλά παράλληλα ήλπιζαν και στη συναίνεση της Κίνας στον πόλεμο στο Ιράκ, οπότε δεν ήθελαν να βρεθούν σε αντιπαλότητα με το κινέζικο καθεστώς.
Καμία εμπιστοσύνη στις μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως οι καταπιεσμένοι Ουιγούροι δεν μπορούν να ελπίζουν σε καμία περίπτωση στις μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις ώστε να δοθεί ένα τέλος στην εκμετάλλευσή τους. Το κινέζικο καθεστώς προσπαθεί να καταπνίξει οποιαδήποτε φωνή κινδυνεύει να χαλάσει την «ομοιογένεια» και την πατριωτική του προπαγάνδα. Την ίδια ώρα μεγάλες πολυεθνικές βγάζουν τεράστια κέρδη από την εργασία των Ουιγούρων, ενώ οι ΗΠΑ παίζουν στις πλάτες τους τα διπλωματικά τους παιχνίδια.
Η λύση μπορεί να δοθεί μόνο από τον κινέζικο λαό –που σήμερα νιώθει οργή και αγανάκτηση για το κινέζικο καθεστώς περισσότερο από οποιαδήποτε πρόσφατη περίοδο– και από τον καταπιεσμένο λαό των Ουιγούρων. Είναι απαραίτητος ο κοινός αγώνα ενάντια στο κινέζικο καθεστώς και το καπιταλιστικό σύστημα, για το χτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας, που θα σέβεται τις μειονότητες, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και θα είναι απαλλαγμένη από κάθε μορφή εκμετάλλευσης των μειονοτήτων και συνολικότερα των ανθρώπων.
