Την Πέμπτη 25/6 το απόγευμα, ανεβήκαμε στην ταράτσα του «π», βάλαμε μουσική από το soundtrack της εξέγερσης, συνδεθήκαμε με τη Μιννεάπολη προκειμένου να συζητήσουμε για το Black Lives Matter, το κίνημα που συγκλονίζει τις τελευταίες βδομάδες τις ΗΠΑ και τον κόσμο. Η ταράτσα πράγματι γέμισε κόσμο αφού πέρασαν περισσότερα από 30 άτομα.
Το άνοιγμα της κουβέντας έκανε εκ μέρους του «π» ο Γιώργος Λυγουριώτης ο οποίος τοποθέτησε το πλαίσιο για την κουβέντα που ακολούθησε, περιέγραψε τις μαζικές διαδηλώσεις που συνεχίζονται για 5η εβδομάδα, την αντίδραση του πολιτικού κατεστημένου με το να κινητοποιήσει την εθνοφρουρά αλλά και τις δηλώσεις του Τραμπ που αντί να προσπαθήσει να αποσβέσει τις αντιδράσεις, πυροδοτεί περισσότερο το κλίμα, αφού προειδοποιεί για πυροβολισμούς. Ενώ ανέφερε και τη βασική διαφορά του κινήματος σήμερα με το 2014 αφού αυτή τη φορά ξεπέρασε τα σύνορα των ΗΠΑ και απλώθηκε σε όλο τον κόσμο με μεγάλες συγκεντρώσεις σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης, της Αυστραλίας κ.α.
Η Ginger Jentzen από τη Μιννεάπολη, το επίκεντρο της εξέγερσης
Τη σκυτάλη πήρε η βασική μας ομιλήτρια, η Ginger Jentzen από την αδερφή οργάνωση του «Ξ» στις ΗΠΑ τη Σοσιαλιστική Εναλλακτική (Socialist Alternative) και μας μετέφερε το κλίμα από την καρδιά των γεγονότων, αφού στη Μιννεάπολη έγινε η δολοφονία του George Floyd στις 25 Μάη που έγινε η αφορμή για να σηκωθεί πάλι το αντιρατσιστικό κίνημα στις ΗΠΑ.
Η Ginger μας μίλησε για το πόσο βαθιά ρατσιστική είναι η αστυνομία στις ΗΠΑ και πως ενισχύεται ο ρατσισμός από τον Τραμπ και τις πολιτικές του, τη στιγμή που ενώ οι Δημοκρατικοί δεν είναι το ίδιο και το αυτό με τους Ρεπουμπλικάνους έχουν σοβαρές ευθύνες για αυτή την κατάσταση αφού πολλές πολιτείες είναι μόνιμα κάτω από την άμεση εξουσία και επιρροή τους. Ακόμα και το δημοτικό συμβούλιο της Μιννεάπολης ελέγχεται από Δημοκρατικούς και είναι οι ίδιοι που κάθε χρόνο ψήφιζαν αύξηση των πόρων που διατίθοταν για την αστυνομία (χώρια που ιδιωτικές εταιρείες χρηματοδοτούν άμεσα στις ΗΠΑ αστυνομικές υπηρεσίες). Όσο αφορά τις κινήσεις των διαδηλωτών μας περιέγραψε τις νίκες τους σχετικά με τις κατηγορίες απέναντι στους δολοφόνους του Floyd, στοιχεία από τις συγκρούσεις και τα γκρεμίσματα αγαλμάτων μνημείων στο ρατσιστικό παρελθόν των ΗΠΑ αλλά και για την πυρπόληση του αστυνομικού τμήματος στη Μιννεάπολη και τον τρόπο που το εξέλαβε η κοινωνία. Συγκεκριμένα σε γκάλοπ που έγιναν το 57% των ερωτηθέντων βρίσκει δικαιολογημένη την οργή, το 54% βρήκε το κάψιμο του τμήματος δικαιολογημένο ενώ το 76% δέχεται ότι ο ρατσισμός και οι διακρίσεις είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα. Παρατηρείται αποδοχή για τα «αντίποινα» κάτι που μοιάζει εξαιρετικά αντιφατικό σε σχέση με τα συνήθη αντανακλαστικά της κοινωνίας που συνήθως τείνει να μειώνει την υποστήριξη στα κινήματα όταν υπάρχουν πράξεις ατομικής τρομοκρατίας.
Στη Μιννεάπολη που δίνει τον τόνο στις διαδηλώσεις, εργαζόμενοι αυτοοργανόνωνται ώστε να σταματήσουν τη βία των αντιδραστικών, ενώ η εθνοφρουρά χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο για να αποτρέψει το κόσμο από το να συμμετέχει στις διαδηλώσεις ακόμα και χρησιμοποιώντας λευκούς ρατσιστές. Παρότι δεν υπήρξε οργανωμένη ρατσιστική παρέμβαση, έγιναν πολλές καταγγελίες για ρατσιστικές πράξεις βίας απέναντι σε διαδηλωτές αλλά παρόλα αυτά η εθνοφρουρά και η αστυνομία δε μπόρεσαν να προχωρήσουν σε συλλήψεις ρατσιστών. Από τους διαδηλωτές φτιάχτηκαν επιτροπές που σχημάτισαν δίκτυα καθαρισμού της πόλης μετά τις φωτιές αλλά και προστασίας από πιθανές λεηλασίες, επιτροπές που θα ήταν χρήσιμο να γινόταν μόνιμες και να συντονιστούν μεταξύ τους. Και αυτό είναι μια από τις πρώτες απαντήσεις για το πως πρέπει να προχωρήσει το κίνημα. Το κίνημα πρέπει να βγει με αιτήματα αυτά που ήδη συζητούνται στους κόλπους του, μείωση της χρηματοδότησης της αστυνομίας τουλάχιστον κατά 50% και επένδυση αυτών των πόρων σε κοινωνικές παροχές όπως κοινωνικούς λειτουργούς, εκπαίδευση, υγεία αλλά και στέγαση του πληθυσμού. Το κίνημα απαιτεί την παραίτηση του δημάρχου αφού δεν υπάρχει καμιά πλέον εμπιστοσύνη. Μπορεί να υποσχέθηκε το δημοτικό συμβούλιο τη διάλυση του αστυνομικού τμήματος αλλά υπάρχει μια αίσθηση ότι δε θα τηρηθεί η υπόσχεση, ότι θα προχωρήσουν μονάχα σε διακοσμητικές αλλαγές. Επίσης ένα αίτημα είναι να σχηματιστεί αρχή πολιτών που θα διώξει τα ρατσιστικά στοιχεία από την αστυνομία αφού κανένας δεν πιστεύει ότι κάποιος φορέας που συνέβαλλε τα μέγιστα στο να δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση, θα κάνει οτιδήποτε ουσιαστικό για να την αλλάξει.
Οι εξελίξεις στο Σιάτλ
Στη συνέχεια η Ginger έκανε μια ενημέρωση για τις εξελίξεις στο Σιάτλ όπου τα μέλη της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία της Αυτόνομης Ζώνης / Οργανωμένης Διαμαρτυρίας στο Capitol Ηill. Σε αντίθεση με την αριστερή πτέρυγα των δημοκρατικών που αρκείται σε δηλώσεις στήριξης του κινήματος, οι σύντροφοι δίνουν τη μάχη μέσα από τις γραμμές του CHOP (Capitol Hill Organized Protest).
Η εισήγηση έκλεισε για το πως η αστυνομική βία είναι κομμάτι του καπιταλισμού, το πως μια κοινωνία χωρίς ανάγκη για αστυνομία θα ήταν μια κοινωνία που θα είχε τις σοσιαλιστικές ιδέες ως θεμέλιο λίθο ενώ ανέφερε το ότι η κλοπή που γίνεται αυτή την εποχή στο μισθό των εργαζομένων είναι το μεγαλύτερο έγκλημα από τα αυτά που έχει να αντιμετωπίσει η αστυνομία. Στη Μιννεάπολη αλλά και σε όλες τις πόλεις των ΗΠΑ ο αγώνας απέναντι στην κρατική καταστολή προσπαθεί να ανοίξει περισσότερα ζητήματα, ζητήματα όπως τον αγώνα που πρέπει δοθεί ώστε να μπλοκαριστούν οι απελάσεις, τον αγώνα ώστε να διατίθενται χρήματα για κοινωνικές υποθέσεις και όχι για την ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής και της αστυνομίας, τον αγώνα για σύνδεση με το παγκόσμιο κίνημα ενάντιά στην περιβαλλοντική καταστροφή, τον αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία που θα φέρει και τη διάλυση της ρατσιστικής αστυνομίας που δεν θα περάσει όμως από κανένα δημοτικό συμβούλιο αλλά από το μαζικό κίνημα. Εργαζόμενοι στις ΗΠΑ έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους μέσα από τους χώρους δουλειάς τους, ο οδηγός που αρνήθηκε να μεταφέρει συλληφθέντες διαδηλωτές σε αστυνομικό τμήμα, ο ταχυδρομικός υπάλληλος που κινητοποίησε 60 συναδέλφους του και άλλους 300 αλληλέγγυους για να αναστηλώσουν το καμένο ταχυδρομικό τμήμα αναφέροντας ότι ένα καμένο κτίριο μπορεί να ξαναγίνει, ένας νεκρός δε μπορεί ν’ αναστηθεί, δείχνουν τρόπους μάχης του κινήματος, μιας μάχη που οφείλει και πρέπει να συνδυαστεί με τη μάχη για το σοσιαλισμό.
Πλούσια συζήτηση
Η εισήγηση της Ginger άνοιξε μια πλούσια κουβέντα η οποία εστίασε κυρίως στο να καταδείξει πως ο ρατσισμός είναι ένα δομικό στοιχείο του αμερικάνικου καπιταλισμού. Από τις υποβαθμισμένες περιοχές κατοικίες των μαύρων και των Λατίνων, στο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών που βαθαίνει και στις δολοφονίες για μικροπαραβάσεις, όλα αποκρυσταλλωμένα στα λόγια του Malcom X ότι δε μπορείς να έχεις καπιταλισμό χωρίς ρατσισμό. Ακόμα έγινε μια ιστορική αναδρομή της ιστορίας του ρατσισμού στις ΗΠΑ, από την κουλτούρα των όπλων, στις μεμονωμένες νίκες που έφεραν ακτιβιστές όπως η Rosa Parks και στα ναρκωτικά που ποινικοποίησαν στην πραγματικότητα ολόκληρες περιοχές και γέμισαν τις κρατικές και ιδιωτικές φυλακές των ΗΠΑ όπου μια χώρα που έχει το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει στα εδάφη της το 25% των φυλακισμένων παγκοσμίως που προσφέρουν απλήρωτη εργασία σε ένα καθεστώς σύγχρονης σκλαβιάς και από εκεί στο «redlining», την πρακτική της κόκκινης γραμμής δηλαδή την πρακτική άρνησης ή αύξησης του κόστους υπηρεσιών όπως τραπεζικών προϊόντων, ασφαλιστικής κάλυψης, πρόσβασης σε συγκεκριμένες δουλειές, πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, ακόμη και πρόσβαση στα supermarket, σε πολίτες ορισμένων, συνήθως φυλετικά καθορισμένων, περιοχών.
Τέλος αναφέρθηκε το ζήτημα της ηγεσίας στις εξεγέρσεις που γίνονται και τον φόβο που προκαλεί στο κεφάλαιο η άγνοια σχετικά με το που θα στραφεί το κίνημα για βρει την ηγεσία του όταν αναγκαστικά προχωρήσει αρκετά και τη χρειαστεί για να συνεχίσει να αγωνίζεται. Από τη Χιλή και την εξέγερση απέναντι στην αύξηση των εισιτηρίων, στην ηγεσία που έψαχνε το κίνημα απέναντι στο ρατσισμό στις ΗΠΑ κατευθυνόμενο αρχικά στον Martin Luther King, στη συνέχεια στο Malcom X για να βρει αργότερα την πιο ριζοσπαστική ηγεσία που είχε, τους Μαύρους Πάνθηρες που στο απόγειο τους κατάφεραν να έχουν παρέμβαση ακόμα και ανάμεσα στα στρατεύματα των ΗΠΑ στο Βιετνάμ.
Η Ginger στο τέλος της εκδήλωσης απάντησε σε ερωτήσεις που έγιναν, επεκτάθηκε και σε άλλα ζητήματα όπως την κρίση του 2008 και στο πως το στεγαστικό πρόβλημα στις ΗΠΑ συνδέεται με τη εκπαίδευση καθώς οι γειτονιές μέσω των φόρων ακίνητης περιουσίας χρηματοδοτούν τα σχολεία που λειτουργούν στις ίδιες γειτονιές δημιουργώντας ένα τρομερό χάσμα ανάμεσα στη δυνατότητα εκπαίδευσης σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά και σε μια πλούσια, κάτι που δημιουργεί την αφορμή ώστε η παιδεία να τίθεται υπό αίρεση και να γίνεται προϊόν ιδιωτικοποίησης. Έκλεισε δίνοντάς μας το αισιόδοξο μήνυμα για τη συμμετοχή της νεολαίας σε αυτό το κίνημα και την όρεξη με την οποία μπαίνει στον αγώνα απέναντι στην κρατική καταστολή αλλά με το βλέμμα στο μέλλον, αφού φαίνεται αυτή η νεολαία να πολιτικοποιείται έντονα και να ψάχνει περισσότερες απαντήσεις.
Μετά τη συζήτηση έγινε προβολή διαφόρων βίντεο από τις ημέρες αυτές της εξέγερσης στις ΗΠΑ.
