Τα προβλήματα των σχολικών καθαριστριών και καθαριστών έχουν έρθει στην επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα, αφενός λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, αφετέρου λόγω της κατάργησης του Νομικού Προσώπου με το οποίο γινόταν η σύναψη συμβάσεων, με αποτέλεσμα το μέλλον τους να είναι αβέβαιο. Η μεγάλη πλειοψηφία τους εργάζεται με δεκάμηνες συμβάσεις έργου και όχι εργασίας (δηλαδή δεν έχουν εργασιακά δικαιώματα όπως άδειες, ωράριο, παροχή μέσων προστασίας κλπ και αμείβονται ανά αίθουσα), οι μισθοί τους κυμαίνονται μεταξύ 100 και 500 ευρώ, οι περισσότερες/οι κάνουν αυτή τη δουλειά για πάνω από 10 χρόνια και ενώ καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, καμία κυβέρνηση δεν έχει ικανοποιήσει το πάγιο και δίκαιο αίτημά τους για μονιμοποίηση.
Το «Ξ» μίλησε με τον Γιάννη Παπαδόπουλο, αντιπρόεδρο του Συλλόγου Εργαζομένων στην Καθαριότητα Βορείου Ελλάδας «Τα καθαρά γάντια». Τη συνέντευξη πήρε ο σ. Γιάννος Νικολάου.
- Γιάννη, θα ήθελες να μας περιγράψεις κατ’ αρχήν την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια με τις σχολικές καθαρίστριες και τους σχολικούς καθαριστές;
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 11.500 άτομα που απασχολούνται ως σχολικοί καθαριστές και καθαρίστριες σε όλη την Ελλάδα. Οι 9.500 περίπου, δηλαδή πάνω από το 4 στους 5, είμαστε συμβασιούχοι και κατ’ ακρίβεια εργαζόμαστε με συμβάσεις έργου.
Αυτό το τονίζουμε, γιατί δεν αμειβόμαστε με την ώρα. Για εμάς δεν προβλέπονται κανονικές άδειες, ούτε άδειες ασθενείας, ούτε καν άδειες λοχείας και μητρότητας για τις γυναίκες! Η αμοιβή μας είναι ανάλογη με τον αριθμό αιθουσών που καθαρίζουμε κάθε μήνα.
Κατά μέσο όρο αντιστοιχούν 33 ευρώ το μήνα για την καθαριότητα μιας αίθουσας. Υπάρχουν συνάδελφοι/ισσες που έχουν στην αρμοδιότητά τους 1 μόνο νηπιαγωγείο, δηλαδή 2-3 αίθουσες. Αυτό σημαίνει περίπου 100 ευρώ τον μήνα ή και λιγότερο. Ένας «καλός» μισθός που μπορεί να πάρει κάποιος είναι στα 500-550 ευρώ, για να καθαρίζει 16-17 αίθουσες. Εδώ να τονίσουμε ότι οι κοινόχρηστοι χώροι όπως τουαλέτες, διάδρομοι, γραφεία καθηγητών, γυμναστήριο, αυλή κλπ δεν υπολογίζονται ξεχωριστά, αλλά εμπεριέχονται στις παραπάνω αμοιβές.
Οι σχολικοί καθαριστές είμαστε έρμαια όλων των τελευταίων κυβερνήσεων. Εδώ και 13-14 χρόνια ακούμε μόνο υποσχέσεις για μόνιμες συμβάσεις εργασίας, αλλά στην πραγματικότητα παραμένουμε στην επισφάλεια, υπάρχουν εργαζόμενες με οικογένειες που προφανώς δεν μπορούν να τις στηρίξουν αποκλειστικά έχοντας 5-6-7 αίθουσες. Γι’ αυτό διεκδικούμε τη μονιμοποίησή μας, να έχουμε σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς απολαβές για όλους και όλες.
- Όλα αυτά που αναφέρεις και αναφέρετε στις ανακοινώσεις σας είναι χρόνια προβλήματα. Τι είναι αυτό που αλλάζει τώρα;
Κάθε χρόνο υπάρχουν διαμαρτυρίες ακόμα και απεργιακές κινητοποιήσεις, γιατί όπως προανέφερα είμαστε εργαζόμενοι και εργαζόμενες που ενώ καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες εδώ και χρόνια, δουλεύουμε με συμβάσεις έργου από Σεπτέμβρη έως Ιούνη, οι οποίες συνήθως ανανεώνονται κάθε χρόνο.
Αυτές τις συμβάσεις τις συνάπταμε με το Ίδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης – ΙΝΕΔΙΒΙΜ. Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να καταργήσει το ΙΝΕΔΙΒΙΜ και με απόφαση της ΝΔ τέλος Ιούνη θα ανασταλεί η λειτουργία του, με αποτέλεσμα όλοι/ες εμείς να μένουμε πρακτικά «στον αέρα».
Ο σχολικός καθαρισμός θα περάσει στην αρμοδιότητα των Δήμων, όμως δεν υπάρχει κανενός είδους επίσημη διαβεβαίωση και εξασφάλιση ότι θα ανανεωθούν οι συμβάσεις όλων μας, καθώς «εργοδότης» μας πλέον θα είναι ο Δήμος.
- Πως επηρέασε τους σχολικούς καθαριστές και καθαρίστριες η πανδημία του κορονοϊού;
Με την πανδημία «ήρθε κι έδεσε το γλυκό». Κατ’ αρχήν έγινε επίταξη των σχολικών καθαριστών από τους Δήμους, κάνοντας χρήση της σχετικής Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου του Υπουργείου Εσωτερικών. Αυτό πέρα απ’ το ότι ήταν παράτυπο, καθώς οι σχολικοί καθαριστές ανήκουμε στο Υπουργείο Παιδείας, κληθήκαμε να εκτελέσουμε ένα έργο το οποίο δεν περιγράφεται στις συμβάσεις μας, δεν έγινε τροποποίησή τους, τίποτα.
Επίσης, μέσα ατομικής προστασίας, γάντια, μάσκες κλπ, μας δόθηκαν πριν μία εβδομάδα, τη Δευτέρα 11 Μάη. Δηλαδή τόσους μήνες που καθαρίζαμε είτε στα σχολεία είτε σε άλλες υπηρεσίες του Δήμου, κανένας δεν μας παρείχε τίποτα!
Η βιασύνη και η προχειρότητα με την οποία γίνεται τώρα το άνοιγμα των σχολείων επηρεάζει και τη δική μας εργασία αλλά και την ίδια την καθαριότητα. Σύμφωνα με τις συμβάσεις έργου που έχουμε υπογράψει, η εργασία μας ξεκινάει μετά το πέρας των μαθημάτων. Με το άνοιγμα των Γυμνασίων και Λυκείων, με βάση του ότι τα σχολεία πρέπει να καθαρίζονται σε δύο βάρδιες, αντί το Υπουργείο να κάνει τις απαραίτητες προσλήψεις, καλούν τις καθαρίστριες και τους καθαριστές των δημοτικών να καλύψουν την πρώτη βάρδια. Λογικό, θα πει κανείς.
Και όταν ανοίξουν τα Δημοτικά, τι θα γίνει; Ποιος θα καλύψει αυτές τις ανάγκες; Κανένα σχέδιο από το Υπουργείο Παιδείας…
Τέλος, αρκετοί αναμένουν ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας απ’ το φθινόπωρο, άρα οι αυξημένες απαιτήσεις για καθαριότητα θα παραμείνουν, οπότε είναι απαραίτητη η ενίσχυση του προσωπικού ή/και η αύξηση του έργου των χαμηλά αμειβόμενων.
- Με ποιους τρόπους έχετε επιλέξει να αντιδράσετε και να διεκδικήσετε τα αιτήματά σας;
Έχουμε κάνει το προηγούμενο διάστημα μια σειρά απεργιακές κινητοποιήσεις, παράδοση ψηφισμάτων και πίεση στην κυβέρνηση κλπ.
Τον αγώνα μας τον δίνουμε και σε δικαστικό επίπεδο, καθώς έχουμε προχωρήσει σε προσφυγή για μετατροπή των συμβάσεων μας σε «αορίστου» χρόνου. Υπάρχουν αποφάσεις και του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Αρείου Πάγου σύμφωνα με τις οποίες, αν κάποιος/α έχει προχωρήσει σε δύο συνεχόμενες ανανεώσεις συμβάσεων έργου, τότε θεωρείται ότι καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες, άρα θα πρέπει η σύμβαση να μετατραπεί σε «αορίστου». Θέλουμε να «πατήσουμε» πάνω σε αυτή τη λογική απόφαση και να διεκδικήσουμε το ίδιο και για εμάς.
Προσπαθούμε να ενημερώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο για το δίκαιο των αιτημάτων μας και να στηρίξουν τον αγώνα μας.
Είμαστε σκληρά εργαζόμενοι και εργαζόμενες, δουλεύουμε με χλωρίνες και άλλα ισχυρά καθαριστικά χωρίς καν τα απαραίτητα μέσα προστασίας, δεν έχουμε εργατικά δικαιώματα, άδειες κλπ. Αυτό απαιτούμε να αλλάξει άμεσα! Καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες και καλούμε τους εργαζόμενους και την κοινωνία να στηρίξουν τα αιτήματά μας για βελτίωση των συνθηκών εργασίας μας και για μόνιμη και σταθερή δουλειά.
- Γιάννη, σ’ ευχαριστούμε για τη συνέντευξη και καλή συνέχεια στον αγώνα σας!
Σας ευχαριστώ κι εγώ.
