Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα συνέντευξης με τον Τζουλιάνο Μπρουνέτι, μέλος της «Διεθνούς Αντίστασης», αδελφής οργάνωσης του «Ξ» στην Ιταλία, για τις εξελίξεις γύρω από την πανδημία του κορωναϊού στη χώρα, τα μέτρα της ιταλικής κυβέρνησης, αλλά και τους αγώνες των εργαζομένων που διεκδικούν δραστικές απαντήσεις για την προστασία της δημόσιας υγείας. Τη συνέντευξη, η οποία έγινε στις 14 Μάρτη με βάση τις μέχρι τότε εξελίξεις, μπορείτε να τη βρείτε ολόκληρη σε μορφή βίντεο στο xekinima.org, με ημερομηνία 15/3/20.
- Τζουλιάνο, μπορείς να μας δώσεις μια εικόνα για το τι συμβαίνει στην ιταλική κοινωνία, ποια είναι η κατάσταση με την πανδημία, ποια είναι η κατάσταση στον τομέα της υγείας και πως λειτουργούν τα πράγματα με ολόκληρη τη χώρα να βρίσκεται σε καραντίνα;
Αυτή τη στιγμή η ανάπτυξη της πανδημίας του κορωναϊού είναι πάρα πολύ γρήγορη. Έχουμε πάνω από 1.250 νεκρούς από τον ιό τις δύο τελευταίες εβδομάδες και πάνω από 50.000 ανθρώπους που έχουν επίσημα προσβληθεί από τον ιό. Φυσικά αυτά τα νούμερα αποτελούν σοβαρή υποτίμηση της πραγματικής κατάστασης αν σκεφτεί κανείς ότι έχουν γίνει λίγο λιγότερα από 100.000 διαγνωστικά τεστ και οι ασθενείς υποβάλλονται σε αυτά μόνο σε περιπτώσεις υψηλού πυρετού και αναπνευστικών προβλημάτων.
Ο βασικός λόγος για τον οποίο η ασθένεια εξαπλώνεται με αυτό τον τρόπο έχει να κάνει με τη δομή του συστήματος υγείας που έχει χτιστεί τα τελευταία είκοσι χρόνια από κάθε είδους κυβέρνηση. Στην Ιταλία είχαμε μια νεοφιλελεύθερη ευφορία που οδήγησε σε περικοπές 27 εκατομμυρίων ευρώ στις κρατικές δαπάνες για την υγεία και βέβαια αυτό οδήγησε σε πολύ σοβαρές συνέπειες. Για παράδειγμα πριν από είκοσι χρόνια είχαμε μια αναλογία 4,5 κρεβατιών για χίλιους ανθρώπους. Επιπλέον, με περίπου 20.000 θέσεις εργασίας στην υγεία να έχουν περικοπεί, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι βασικός εξοπλισμός όπως οι μάσκες βρίσκονται σε πλήρη έλλειψη, σήμερα είναι αδύνατο να βρεις μάσκα στην Ιταλία. Έχουμε μόνο μια εταιρεία που κατασκευάζει αναπνευστικές συσκευές και φτιάχνει μόλις 50 το μήνα, την ώρα που φυσικά χρειαζόμαστε χιλιάδες το μήνα σε αυτή την κατάσταση.
- Είναι υποχρεωμένο το σύνολο του πληθυσμού να είναι κλεισμένο στο σπίτι; Και τι συμβαίνει στους εργασιακούς χώρους; Διαβάσαμε πρόσφατα ένα άρθρο σου για απεργίες που διοργανώνονται αυτό το διάστημα σε κάποια εργοστάσια.
Η απόφαση που πάρθηκε από την κυβέρνηση στις 10/3 ήταν να μπει η Ιταλία στη λεγόμενη «κόκκινη ζώνη», που σημαίνει ότι ολόκληρη η χώρα βρίσκεται σε καραντίνα, δεν είναι δυνατό να βγεις από το σπίτι εκτός αν έχεις μαζί σου δήλωση ότι βγαίνεις από το σπίτι για σοβαρούς λόγους υγείας, ή ότι πηγαίνεις σε κάποιο κατάστημα ειδών πρώτης ανάγκης για να αγοράσεις τρόφιμα. Φυσικά αυτά τα δραστικά μέτρα έχουν νόημα μόνο αν γίνονται σεβαστά από όλο τον πληθυσμό, αλλά υπάρχει μια μεγάλη αντίφαση, δεδομένου ότι τα εργοστάσια είναι ακόμη ανοιχτά και δουλεύουν, εξακολουθούν να υπάρχουν έξι εκατομμύρια άνθρωποι που πηγαίνουν στη δουλειά κάθε μέρα, μπαίνοντας σε γεμάτα τρένα και λεωφορεία και ο βασικός λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό φυσικά, είναι ότι έχουμε μια κυβέρνηση της οποίας βασικός στόχος είναι να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών.
Σε αντίδραση απέναντι σε αυτή την κατάσταση έχουν αναπτυχθεί πολλές απεργίες σε πανεθνικό επίπεδο, σε επιχειρήσεις όπως η Fiat, ή η Fincantieri, βασική εταιρεία των ναυπηγείων στην περιοχή της Γένοβα, αλλά και στο Porto Marghera κοντά στη Βενετία, όπως και στο Παλέρμο που βρίσκεται στη Νότια Ιταλία. Πολλές από αυτές τις απεργίες ήταν πολύ επιτυχημένες, με την έννοια ότι κάποιες από τις εταιρείες, όπως η Ducati, ή η Lamborghini αποφάσισαν να σταματήσουν την παραγωγή για δύο εβδομάδες και αυτό ήταν ένα αποτέλεσμα της μεγάλης πίεσης των μαζών των εργαζομένων.
- Τι πιστεύεις ότι θα έπρεπε να έχει κάνει η κυβέρνηση από την αρχή προκειμένου να προστατέψει τον πληθυσμό;
Νομίζω ότι σε αυτές τις καταστάσεις τα αποσπασματικά μέτρα είναι εντελώς αναποτελεσματικά, καθώς μπορεί κάποιος να είναι φορέας του ιού χωρίς να έχει συμπτώματα, χωρίς να το ξέρει, ενώ ο ιός μπορεί να επιβιώσει σε έναν οργανισμό μέχρι και είκοσι μέρες. Επομένως αυτό που έπρεπε να έχει γίνει, είναι ο πλήρης και άμεσος τερματισμός κάθε είδους παραγωγής και κάθε είδους μεταφοράς αγαθών που δεν είναι απαραίτητα. Έχουμε μια κατάσταση στην οποία στην Ιταλία τα εστιατόρια έχουν κλείσει αλλά μπορείς ακόμη να παραγγείλεις φαγητό από πλατφόρμες όπως το Deliveroo και το JUSTEAT, ενώ είναι προφανές ότι οι εργαζόμενοι που θα σου φέρουν αυτό το φαγητό δεν έχουν ανοσία, μπορεί να έχουν νοσήσει οι ίδιοι από τον ιό, ή να τον μεταφέρουν από ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται σε καραντίνα.
Πιστεύω επομένως ότι η κυβέρνηση έπρεπε να έχει κλείσει όλους τους εργασιακούς χώρους, ανάμεσα στους οποίους και τις υπηρεσίες του δημοσίου και επίσης έπρεπε να έχει εφαρμόσει πλήρη απαγόρευση στις μετακινήσεις. Αντί γιαυτό σήμερα τα τρένα εξακολουθούν να κινούνται και όπως ξέρετε το επίκεντρο της εξάπλωσης του ιού στην Ιταλία είναι η επαρχία της Λομβαρδίας, στην οποία βρίσκεται το Μιλάνο και το Μιλάνο είναι μια πόλη όπου ζουν πολλοί μετανάστες από το νότο και όλοι αυτοί οι μετανάστες εξακολουθούν να παίρνουν τα τρένα και να πηγαίνουν πίσω στα σπίτια τους, κάτι που από τη μια είναι κατανοητό, αλλά από την άλλη είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, καθώς βάζει τον πληθυσμό του νότου στον κίνδυνο της ανάπτυξης μιας αντίστοιχης κατάστασης με αυτή στο βορά της Ιταλίας, χωρίς ταυτόχρονα να έχουν τις υπηρεσίες και τις υποδομές υγείας που υπάρχουν στις βόρειες περιοχές της χώρας.
- Ποια είναι η γενική διάθεση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στον πληθυσμό; Τι πιστεύουν για αυτή την κρίση και τι επιπτώσεις πιστεύεις ότι θα έχει στην Ιταλία αφού τελειώσει;
Είναι βέβαια δύσκολο να φανταστεί κανείς τις άμεσες συνέπειες αυτής της κατάστασης, αλλά αν ένα πράγμα είναι σίγουρο, είναι πως θα βγούμε από την κρίση με μια πλήρως μεταμορφωμένη χώρα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να παλέψουμε για την άμεση απόσυρση όλων αυτών των καταπιεστικών μέτρων που επιβλήθηκαν για να αντιμετωπιστεί η πανδημία. Για παράδειγμα το γεγονός ότι σήμερα η αστυνομία και ο στρατός έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν ποιος έχει νόμιμο λόγο να βγει από το σπίτι του και ποιος όχι.
Άλλη μια πολύ σημαντική πτυχή είναι οι οικονομικές συνέπειες που θα προκύψουν, δεδομένου ότι έχουμε ήδη μια κακή εκτίμηση για την ανάπτυξη του 2020, στο 0,1%, τη χειρότερη για όλη την Ε.Ε. Επιπλέον θα αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση στην οποία η κυβέρνηση και η αστική τάξη θα συνεργαστούν στην προοπτική της επίθεσης στους μισθούς, στις δημόσιες υπηρεσίες, στις κοινωνικές παροχές.
Υπάρχει όμως κάτι πολύ σημαντικό σε σχέση με τη συνείδηση της κοινωνίας. Αυτή η κατάσταση έχει καταστρέψει κάθε ψευδαίσθηση για το νεοφιλελευθερισμό, κάθε ψευδαίσθηση για την ιδέα ότι ο δημόσιος τομέας είναι κάτι που δε δουλεύει πραγματικά και δεν το χρειαζόμαστε και νομίζω ότι ο κόσμος αρχίζει να οργανώνεται και να παλεύει, προκειμένου να αναγκάσει την κυβέρνηση να ξανασκεφτεί τον τρόπο με τον οποίο έχει λειτουργήσει στο σύστημα υγείας, στο κοινωνικό κράτος, κλπ. Επομένως η σημερινή κατάσταση θα δημιουργήσει το έδαφος για την ανάπτυξη ριζοσπαστικοποίησης και αγώνων. Φυσικά όμως χρειάζεται την ίδια ώρα να είμαστε πολύ συγκεκριμένοι και να αναγνωρίζουμε την πραγματικότητα ότι θα βγούμε από αυτή την κρίση με μεγάλη ανεργία, με μεγάλους αριθμούς ανθρώπων που θα αναγκαστούν να μεταναστεύσουν, που θα αναγκαστούν να αποδεχτούν πολύ χαμηλούς μισθούς, τις εργασιακές συνθήκες χωρίς πραγματικά δικαιώματα, επομένως θα έχουμε μια ανοιχτή σε όλες τις προοπτικές και πολύ ασταθή κατάσταση.
Από τη μια μεριά θα έχουμε ριζοσπαστικοποίηση, από την άλλη η κυβέρνηση θα προσπαθεί να δημιουργήσει κάποιου είδους «εθνική ενότητα» για να ξαναχτιστεί η χώρα και από την άλλη θα έχουμε καθαρές προσπάθειες να παρθούν πίσω τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, κάτι που αναπόφευκτα θα δημιουργήσει σοβαρές αντιδράσεις, όπως για παράδειγμα αυτές που βλέπουμε σήμερα στα εργοστάσια που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις για το δικαίωμα στην υγεία.
