Ανταπόκριση της CWI από την Τύνιδα. Από το www.socialistworld.net
Χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι και νεολαίοι συγκεντρώθηκαν στην πρωτεύουσα Τύνιδα την περασμένη Κυριακή για να γιορτάσουν την πρώτη Πρωτομαγιά μετά την ανατροπή του δικτάτορα Μπεν Άλι. Η συγκέντρωση έλαβε χώρα σε μια περίοδο αυξανόμενης απογοήτευσης για την έλλειψη πραγματικής κοινωνικής αλλαγής, την προσπάθεια των απομειναριών της δικτατορίας να ξανασταθούν στα πόδια τους και την δουλική στάση της κυβέρνησης Εσεμπσί απέναντι στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
«Κάτω η δικτατορία, κάτω το κεφάλαιο», «Εσεμπσί, φίλε των ιμπεριαλιστών, πάρε την βαλίτσα σου και φύγε», «Όχι στον φόβο, η εξουσία στον λαό», «Εργάτες, φτιάχνετε το ψωμί, αλλά ζείτε με τα ψίχουλα», ήταν μερικά από τα συνθήματα που κυριάρχησαν στην οργισμένη διαδήλωση που ακολούθησε.
Η διαδήλωση στο κέντρο της Τύνιδας οργανώθηκε από κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς, ενώ η συνδικαλιστική ηγεσία της Γενικής Συνομοσπονδία Εργατών Τυνησίας (UGTT), οργάνωσε ξεχωριστή συγκέντρωση στα περίχωρα της πόλης, 5 χλμ. μακριά από το κέντρο της πρωτεύουσας!
Ο λόγος που οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές θέλησαν να πραγματοποιήσουν συγκέντρωση μακριά από το κέντρο της πόλης ήταν για να αποφύγουν πιθανές αποδοκιμασίες από τα πιο μαχητικά στοιχεία των εργαζομένων. Παρόλες τις προσπάθειές τους, όμως, ο Αμπντεσαλέμ Τζραντ, γενικός γραμματέας της UGTT, καθώς και άλλοι διεφθαρμένοι συνδικαλιστές ηγέτες αποδοκιμάστηκαν έντονα από τους συγκεντρωμένους, όσους πήγαν να τους ακούσουν. Αυτές οι αποδοκιμασίες δεν είναι παρά η απάντηση του κόσμου στην ύπουλη στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας κατά την διάρκεια της επανάστασης και το θράσος που επιδεικνύουν τώρα, προσπαθώντας να μιλήσουν στο όνομα των εξεγερμένων, όταν έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να σταματήσουν την επαναστατική διαδικασία.
Οι συμμετέχοντες στην διαδήλωση που έγινε στο κέντρο της πόλης, ήταν κύρια νέοι εργαζόμενοι, ενώ υπήρχε μαζική και μαχητική παρουσία ενός μπλοκ ανέργων, συσπειρωμένων γύρω από την Ένωση Πτυχιούχων Ανέργων (UDC), που φώναζαν διαρκώς το σύνθημα «Δουλειά, Αξιοπρέπεια, Ελευθερία» – ένα από τα πιο δημοφιλή συνθήματα της επανάστασης του Δεκέμβρη. Είχαν κάθε λόγο να επιμένουν σ’ αυτό το σύνθημα, αφού από την αποχώρηση του Μπεν Άλι και μετά, η ανεργία όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά αυξήθηκε περαιτέρω, ενώ ούτε η τωρινή κυβέρνηση έχει οποιοδήποτε σοβαρό σχέδιο για να την καταπολεμήσει. Ένας άνεργος διαδηλωτής μας είπε: «Αυτή είναι μια μέρα γιορτής για τους εργαζόμενους, αλλά επίσης και για αυτούς που δεν έχουν δουλειά. Πρέπει να είμαστε ενωμένοι».
«Φύγετε!»
Η πορεία, στην οποία συμμετείχαν περίπου 5.000 διαδηλωτές, πέρασε μπροστά από το μισητό Υπουργείο Εσωτερικών, που ακόμα φρουρείται από τον στρατό και την αστυνομία, φωνάζοντας «Φύγετε!». Μεγάλο μέρος των Τυνήσιων, καταλαβαίνει πως η υποτιθέμενη κάθαρση και «διάλυση» της Πολιτικής Αστυνομίας (σημ: που έπαιζε κυρίαρχο ρόλο στην καταστολή κάθε φωνής διαμαρτυρίας) είναι ένα φιάσκο, καθώς μέχρι τώρα έχει οδηγήσει στην απόλυση μόνο 200 αστυνομικών! Αύτη η αίσθηση ενισχύεται από την πρόσφατη ανάληψη του Υπουργείου Εσωτερικών από έναν στενό συνεργάτη του Μπεν Άλι και από αναφορές που επιβεβαιώνουν πως οι «παλιές μέθοδοι» της αστυνομίας εξακολουθούν να βρίσκονται σε ισχύ – έστω και σε μικρότερο βαθμό απ’ ότι στο παρελθόν – με αυθαίρετες συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια σε ακτιβιστές και νεολαίους.
Νωρίς το πρωί της Κυριακής, αστυνομικοί επιχείρησαν να συλλάβουν 2 αριστερούς αγωνιστές που διένειμαν φυλλάδια στην λεωφόρο Μπουργκίμπα, προσπάθεια που απετράπη από την παρέμβαση δεκάδων ανθρώπων που βρίσκονταν στον χώρο.
«Θέλουμε άλλη μια επανάσταση»
«Θέλουμε άλλη μια επανάσταση», «Ο λαός θέλει να ανατρέψει το καθεστώς του Εσεμπσί», «Ναι, μπορεί να πεθάνουμε, αλλά πρώτα θα ξεριζώσουμε την καταπίεση», έγραφαν τα πανό που κρατούσαν στα χέρια τους οι διαδηλωτές.
Όταν κάποιοι οδοκαθαριστές άρχισαν να χειροκροτούν την πορεία που περνούσε από μπροστά τους, ο ενθουσιασμός των διαδηλωτών έφτασε στα ύψη.
Δυο βδομάδες πριν, οι οδοκαθαριστές πέτυχαν μια σημαντική νίκη εξασφαλίζοντας αυξήσεις στους μισθούς τους και μονιμοποίηση των συμβασιούχων, μετά από μια παν-τυνησιακή απεργία που κράτησε μια βδομάδα. Το παράδειγμα της επιτυχημένης απεργίας των οδοκαθαριστών, μπορεί να εμπνεύσει και άλλα στρώματα εργαζομένων, αφού δείχνει πως η μαζική και μαχητική δράση μπορεί να ανακόψει τις προσπάθειες της άρχουσας τάξης να πάρει πίσω όσα κερδήθηκαν από την επανάσταση και μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για πραγματική αλλαγή.
Όπως μας είπε και μια ομάδα νεολαίων στο τέλος της πορείας: «Στο όνομα των εργαζομένων, θα συνεχίσουμε αυτή την επανάσταση!».
