Άρθρο του Νίκου Μαλίνογλου, μέλους του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στο νοσοκομείο Σισμανόγλειο
Εδώ και 9 χρόνια οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία καθώς και οι εκπαιδευτικοί διεκδικούν τόσο με τις κινητοποιήσεις τους όσο και με δικαστικό αγώνα το επίδομα των 176 € που παίρνουν οι εργαζόμενοι όλων των άλλων υπουργείων. Γι αυτό το σκοπό, και οι εργαζόμενοι του Σισμανογλείου είχαν προχωρήσει σε δικαστικές προσφυγές.
Την Πέμπτη 28 Απριλίου ήρθαν στο νοσοκομείο οι πρώτες 3 θετικές ομαδικές αγωγές των 15 εργαζομένων η κάθε μια (συνολικά 45 άτομα). Αυτές οι θετικές αγωγές αφορούν την τριετία 2002 – 2004 και τα δεδικασμένα ποσά είναι γύρω στα 5.000 € για τον κάθε εργαζόμενο!
Το ΔΣ του σωματείου συγκλήθηκε άμεσα και αποφασίστηκε να γίνει παράσταση διαμαρτυρίας των εργαζομένων στη διοίκηση του νοσοκομείου – μετά από πρόταση της Νέας Πορείας – που θα αποφάσιζε την ίδια κιόλας ημέρα για το εάν θα κάνει ή όχι έφεση στην απόφαση του δικαστηρίου. Αν το ΔΣ του νοσοκομείου ασκούσε έφεση αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα η δικαστική διαμάχη να τραβήξει σε βάθος χρόνου, με εντελώς αβέβαια αποτελέσματα. Στην παράσταση διαμαρτυρίας συμμετείχαν πάνω από 100 εργαζόμενοι, παρότι αυτή καλέστηκε επι τόπου και έγινε σαφές στη διοίκηση του νοσοκομείου ότι αυτή θα ήταν μόνο η αρχή αν προχωρούσε σε έφεση.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η διοίκηση του νοσοκομείου αποφάσισε ομόφωνα να μην κάνει έφεση απέναντι στην δικαστική απόφαση.
Η απόφαση αυτή αποτελεί μία πρώτη πολύ σημαντική νίκη των εργαζομένων τόσο στο Σισμανόγλειο όσο και στην Υγεία γενικότερα.
Κανένας, όμως, εφησυχασμός
Την ίδια στιγμή, βέβαια, δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή γιατί μέχρι στιγμής το μόνο που έχουμε είναι μια απόφαση ευνοϊκή για τους εργαζόμενους από τη Διοίκηση του νοσοκομείου. Μια απόφαση την οποία όμως πρέπει να παρακολουθούμε από κοντά και να είμαστε σε ετοιμότητα και με αφορμή τις επόμενες θετικές αποφάσεις που θα έρθουν, αλλά και σε σχέση με την διαδικασία που θα ακολουθηθεί μέχρι και την καταβολή των δεδικασμένων.
Γιατί καθόλου δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τον κίνδυνο να αλλάξει η διοίκηση την απόφαση της κάτω από πιέσεις του υπουργείου ή η διοίκηση να μην αλλάξει μεν την απόφαση της αλλά το υπουργείο να βρει τρόπους να μπλοκάρει την απόφαση της (την ίδια στιγμή που η διοίκηση θα λέει πως είναι «με το μέρος μας» αλλά θα είναι πια «πέρα από τις δυνάμεις της» αφού «δεν θα μπορεί πλέον να κάνει τίποτα»). Με άλλα λόγια, μπορεί να μην έγινε έφεση στις πρώτες θετικές αγωγές αλλά μπορεί να γίνει στη συνέχεια, ή στις επόμενες.
Η διαδικασία
Γενικά μιλώντας η διαδικασία που ακολουθείται είναι η εξής. Από την στιγμή που παρθούν οι δικαστικές αποφάσεις η διοίκηση έχει περιθώριο 60 ημερών είτε για να κάνει έφεση, είτε για να δώσει εντολή να εφαρμοστούν οι δικαστικές αποφάσεις και να σταλούν στην ΥΔΕ (Υπηρεσία Δημοσιονομικού Ελέγχου) και από εκεί στο ΓΛΚ (Γενικό Λογιστήριο του Κράτους) και να καταβληθούν τα ποσά που έχουν εκδικαστεί. Αν η διοίκηση δεν κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο μέσα σε διάστημα 60 ημερών, τότε οι αποφάσεις γίνονται αμετάκλητες και πάλι παίρνουν τον δρόμο για ΥΔΕ και ΓΛΚ.
Επομένως έχουμε υποχρέωση να παρακολουθούμε, τις κινήσεις της Διοίκησης καθώς και τις παρεμβάσεις του υπουργείου στις επόμενες μέρες και βδομάδες.
Νίκη και ταυτόχρονα επαγρύπνιση
Διατηρώντας όλες τις πιο πάνω επιφυλάξεις, το δικαστικό αποτέλεσμα από τη μια και η απόφαση της διοίκησης του νοσοκομείου από την άλλη – κάτω από την πίεση των εργαζομένων – να μην προβεί σε έφεση, αποτελούν πολύ σημαντική επιτυχία. Εν μέσω του μνημονίου και των σημαντικών περικοπών στους μισθούς μας ανοίγει ο δρόμος για μια σημαντική ενίσχυση των οικονομικών μας.
