Προκήρυξη της συνδικαλιστικής παράταξης «Ανεξάρτητη Παρέμβαση ΕΘΕΛ – 0ΑΣΑ» που μοιράζεται στα αμαξοστάσια της ΕΘΕΛ τις μέρες της Μεγάλης βδομάδας
Το κείμενο σε pdf εδώ
Τρεις μήνες κράτησε ο αγώνας μας ενάντια στο νέο νομό για τις αστικές συγκοινωνίες. Ο κλάδος φαινόταν αποφασισμένος να μην αφήσει το νόμο Ρέππα να περάσει. Συνέχισε τις κινητοποιήσεις ακόμα και μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου στη βουλή – κάτι εντελώς ασυνήθιστο για τα δεδομένα….
Παρά την ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού, ο αγώνας μας είχε τη στήριξη του 60% της κοινωνίας. Όχι μόνο γιατί τα αιτήματά μας ήταν δίκαια… Η κοινωνία σήμερα παρακολουθεί με αγωνία κάθε κλάδο ο οποίος αγωνίζεται. Ελπίζει και ποντάρει στη νίκη του. Ο κόσμος περιμένει έναν αγώνα να νικήσει για να γεμίσει αυτοπεποίθηση, για να πει «αφού τα κατάφεραν αυτοί, μπορούμε και εμείς» και να βγει και ο ίδιος στους δρόμους.
Ωστόσο ο αγώνας μας τελείωσε άδοξα και η εφαρμογή του νέου νόμου προχωρά με γρήγορους ρυθμούς.
Γιατί χάσαμε συνάδελφοι;
1ον Επειδή η ΠΑΣΚΕ αποφάσισε να χάσουμε. Όταν η πρόταση Κουλουμπαρίτση για «αναστολή των κινητοποιήσεων» δεν πέρασε στη γενική συνέλευση, η ΠΑΣΚΕ παρέλυσε το Συνδικάτο… Το Προεδρείο κρυβόταν για βδομάδες και δεν καλούσε ούτε ΔΣ, ούτε γενική συνέλευση, για να μην μπορούμε να πάρουμε απόφαση για συνέχιση των κινητοποιήσεων. Έκλεισε τον αγώνα παρά τη θέληση μας. Έκλεισε τον αγώνα πραξικοπηματικά και μετά περίμενε… Περίμενε να «πέσει» το κλίμα, να κυριαρχήσει η απογοήτευση ανάμεσά μας. Και όταν η απογοήτευση και η ηττοπάθεια είχαν εξαπλωθεί αρκετά, η ΠΑΣΚΕ έκανε το περίφημο «δημοψήφισμα» (το οποίο και αντικαταστατικό και παράνομο ήταν), για να «νομιμοποιήσει» τη στάση της… για να «νομιμοποιήσει» το ξεπούλημα του αγώνα – δεν θα επεκταθούμε στα του δημοψηφίσματος καθώς έχουμε γράψει πολλά πάνω σε αυτό το θέμα.
2ον Επειδή οι υπόλοιπες παρατάξεις που έχουν έδρες στο ΔΣ δεν αντέδρασαν στο ξεπούλημα. Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ζητούσε επίμονα από τις υπόλοιπες παρατάξεις να προχωρήσουμε σε συνεδρίαση του ΔΣ ακόμα και χωρίς την ΠΑΣΚΕ. Είχαμε την πλειοψηφία. Μπορούσαμε να το κάνουμε και να πάρουμε απόφαση και για σύγκλιση Γ.Σ. και για συνέχιση των κινητοποιήσεων, ακόμα και για δημιουργία νέου προεδρείου. Ωστόσο οι υπόλοιπες παρατάξεις επέλεξαν να σέρνονται πίσω από την ΠΑΣΚΕ. Περίμεναν η ΠΑΣΚΕ να καλέσει ΔΣ και περίμεναν για πολύ καιρό… βρίσκοντας βέβαια άφθονες δικαιολογίες. Περίμεναν να προχωρήσει η ΠΑΣΚΕ σε ανασύνθεση προεδρείου. Και όταν έγινε ανασύνθεση προεδρείου τι έκαναν; Τίποτα! Με εξαίρεση τον Σ.Ο. ο οποίος άρχισε να μαζεύει υπογραφές για σύγκλιση Γενικής Συνέλευσης για να τις καταθέσει … στον εαυτό του (η θέση του αντιπροέδρου ανήκει στο Σ.Ο.)!
3ον Επειδή σαν εργαζόμενοι δεν καταφέραμε να πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας. Στην ιστορία του εργατικού κινήματος, όταν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σαμποτάρουν τον αγώνα, οι εργαζόμενοι καταφέρνουν πολλές φορές να τις «ξεπερνούν». Δημιουργούν δικές τους επιτροπές αγώνα και συντονιστικά όργανα σε επίπεδο βάσης. Αυτά συνεδριάζουν και παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις και τις κάνουν πράξη. Στη δική μας περίπτωση μια τέτοια προσπάθεια έγινε στις 28/2, όταν καλέστηκε γενική συνέλευση «από τα κάτω». Σ’ αυτή τη Γ.Σ. συμμετείχαν 1000 περίπου συνάδελφοι και πήραν απόφαση για συνέχιση των κινητοποιήσεων. Όμως η προσπάθεια αυτή έμεινε στη μέση. Γιατί δεν δημιουργήσαμε «επιτροπές βάσης» (π.χ. ανά αμαξοστάσιο) και συντονιστική επιτροπή, για να υλοποιήσουμε μόνοι μας την απόφαση της γενικής συνέλευσης. Έπρεπε συνάδελφοι, να είχαμε προχωρήσει τότε μόνοι μας. Να κάνουμε τις στάσεις εργασίας που είχαμε αποφασίσει και να κλιμακώσουμε τον αγώνα χωρίς την έγκριση του Προεδρείου. Με δυο λόγια: έπρεπε να είχαμε πάρει τότε τον αγώνα στα χέρια μας. Ας κρατήσουμε αυτό το συμπέρασμα για τον επόμενο αγώνα.
Επίσης, σε καμία φάση των κινητοποιήσεών μας δεν έγινε προσπάθεια να συνδεθούμε με τους εργαζόμενους άλλων ΔΕΚΟ, να τους ωθήσουμε να μπουν και αυτοί στο δρόμο του αγώνα και έτσι η κυβέρνηση να έχει να αντιμετωπίσει ένα ισχυρό μπλοκ απεργιακών κινητοποιήσεων και όχι μεμονωμένους κλάδους.
Και τώρα τι;
Και τώρα τι; Αυτό είναι το ερώτημα που σκέφτεται με αγωνία ο κλάδος μας.
Είναι φυσικό ο κλάδος να μην είναι «στα καλύτερά του» μετά την ήττα που μας επιβλήθηκε – γιατί δεν χάσαμε από μόνοι μας συνάδελφοι, μας επιβάλλανε την ήττα.
Ας δούμε όμως τι επιλογές έχουμε…
– Μάρτης & Μάης 2010: 20% του εισοδήματός του έχασε κάθε εργαζόμενος με τους νόμους 3833 και 3845 αντίστοιχα (10% σε οριζόντιες περικοπές των τακτικών αποδοχών συν τα δώρα Πάσχα – Χριστουγέννων και το επίδομα αδείας).
– Δεκέμβρης 2010: 15% του εισοδήματός του έχασε κάθε εργαζόμενος με το νόμο 3899 (10% μείωση στις ταχτικές αποδοχές συν πλαφόν στις δευτερεύουσες).
Πολύ σύντομα θα κληθούμε (προσχηματικά) να «συζητήσουμε» τη νέα συλλογική σύμβαση…
– Η νέα μείωση στις αποδοχές μας με βάση το νόμο Ρέππα και τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τις ΔΕΚΟ αναμένεται να είναι 15-25%!
Κι’ όποιος λέει πως οι νέες συλλογικές συμβάσεις δεν θα φέρουν νέες μειώσεις στο εισόδημά μας, λέει ωμά ψέματα! Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στους συναδέλφους του ΟΣΕ… Πιστεύει αλήθεια κανείς ότι σ’ αυτή τη λαίλαπα η ΕΘΕΛ θα αποτελέσει εξαίρεση;
Πολύ σύντομα θα έρθει ο νέος εσωτερικός κανονισμός και το νέο οργανόγραμμα (αυτά δεν θα τα συζητήσουμε… γιατί το άρθρο 12 του 3920 – νόμος Ρέππα – λέει καθαρά ότι θα «συζητήσουμε» οτιδήποτε άλλο εκτός από κανονισμό και οργανόγραμμα). Και να σημειώσουμε ότι και οι αλλαγές στον εσωτερικό κανονισμό και στο οργανόγραμμα είναι αποτιμηταίες σε χρήμα…
– Ήδη τα δεδουλευμένα ρεπό έχουν περιοριστεί δραματικά και χορηγούνται επιλεκτικά σε «πρασινοφρουρούς». Η κατάσταση αυτή θα χειροτερέψει ακόμα περισσότερο μέσα από τις περικοπές δρομολογίων, την αναστολή και την κατάργηση γραμμών. Ήδη σήμερα τα Σ/Κ δεν υπάρχουν ουσιαστικά λεωφορεία στους δρόμους, ενώ μέσα στους τελευταίους 3 μήνες έχουν καταργηθεί 60 γραμμές. Και δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα συνάδελφοι… Τα σχέδια Κυβέρνησης – Τρόικας είναι να κρατήσουν μόνο τα δρομολόγια και τις γραμμές φιλέτα – αυτά που έχουν σίγουρα κέρδη – γιατί αυτά θέλουν οι ιδιώτες που θα έρθουν αργά ή γρήγορα να αγοράσουν την ΕΘΕΛ για ένα κομμάτι ψωμί.
Αν συνυπολογίσουμε τις μειώσεις που θα έρθουν με τις νέες συλλογικές συμβάσεις και την κατάργηση ουσιαστικά των δεδουλευμένων ρεπό, τότε η συνολική μείωση του εισοδήματός μας για το 2011 θα ξεπεράσει το 50%!
Τι θα κάνουμε; Θα κάτσουμε απογοητευμένοι με σταυρωμένα τα χέρια…
… μέχρι να χάσουμε τα σπίτια μας, επειδή ο μισθός μας θα είναι μικρότερος από τη δόση της τράπεζας;
… μέχρι να αναγκαστούμε να κόψουμε τα φροντιστήρια και τις σπουδές των παιδιών μας, επειδή «δεν βγαίνουμε»;
… μέχρι να φτάσουν οι αποδοχές μας τα 700 € – γιατί εκεί θέλουν να πάνε – και αντί για ζωή να βιώνουμε εξαθλίωση!
Πολλοί συνάδελφοι, βλέποντας αυτή την κατάσταση, τρέχουν μέσα στην αγωνία τους για το αύριο, να δηλώσουν με αίτηση την πρόθεσή τους να μεταταγούν… Δεν γνωρίζουν όμως ότι οι συνάδελφοι του ΟΣΕ που μετατάχτηκαν, κατέλαβαν θέσεις στο Δημόσιο μεν, αλλά θέσεις που δεν είναι οργανικές και μάλιστα υπάγονται σε καθεστώς ιδιωτικού δικαίου. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι με την πρώτη απαίτηση της Τρόικας για περικοπές θέσεων εργασίας, θα είναι οι πρώτοι που θα απολυθούν! Ίδια ακριβώς θα είναι η μοίρα και των συναδέλφων από την ΕΘΕΛ που θα επιλέξουν τη μετάταξη. Εξαιρέσεις, αν υπάρχουν, θα είναι ελάχιστες γιατί, όπως έχουμε πολλές φορές πει, στο βόλεμα χωράνε λίγοι… πολύ λίγοι!
Προετοιμασία για νέους αγώνες
Η μόνη επιλογή που έχουμε στην πραγματικότητα συνάδελφοι είναι να προετοιμάσουμε νέους αγώνες. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Για να είναι όμως οι νέοι αγώνες μας αποτελεσματικοί πρέπει να διδαχτούμε από τις αποτυχίες μας.
Δεν πρέπει να αφήσουμε τις νέες κινητοποιήσεις που θα αποφασίσουμε στα χέρια όσων αποδεδειγμένα και συστηματικά τις ξεπουλάνε. Στα χέρια δηλαδή του συνδικαλιστικού δικομματισμού και όσων σέρνονται πίσω του.
Πρέπει να πάρουμε τους νέους αγώνες στα χέρια μας. Να τους οργανώσουμε οι ίδιοι, «από τα κάτω», σε κάθε αμαξοστάσιο.
Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ καλεί γι’ αυτό το σκοπό όλους τους συναδέλφους καθώς και τις παρατάξεις που αγωνίστηκαν μέχρι τέλους, – αυτούς που δεν σύρθηκαν πίσω από την ΠΑΣΚΕ, αυτούς που δεν υποχώρησαν ούτε σε εκβιασμούς, ούτε σε ψεύτικες υποσχέσεις βολέματος, αλλά και όσους έχουν πλέον βγάλει συμπεράσματα – σε συνεργασία και κοινή δράση.
Όλοι μαζί, ενωτικά και μέσα από πραγματικά δημοκρατικές διαδικασίες, μπορούμε να οργανώσουμε τους αγώνες που απαιτούνται για να περισώσουμε τις αποδοχές μας, τις θέσεις εργασίας μας και τα δικαιώματά μας.
Υ.Γ.: Και επειδή αγώνας σημαίνει πρώτα και κύρια αλληλεγγύη, σήμερα συνάδελφοι χρειάζεται όλοι να δείξουμε τη στήριξη και την αλληλεγγύη μας στο συνάδελφο Σταύρο Μανίκα, ο οποίος υπόκειται συνδικαλιστική δίωξη. Ειδική ΕΔΕ στήθηκε για το Σ. Μανίκα επειδή δήθεν έπαιρνε ημερομίσθια λείποντας από τη θέση εργασίας του. Το θέμα «καταγγέλθηκε» μέσα από το μπλογκ του γνωστού εργοδοτικού συνδικαλιστή Κ. Γκολιανόπουλου… Στην πραγματικότητα η επίθεση ενάντια στο Σ. Μανίκα είναι επίθεση στην ΕΑΣ. Μια παράταξη η οποία συστηματικά ενοχλεί τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία του κλάδου μας και τη διοίκηση. Ο βρώμικος πόλεμος που δέχεται η ΕΑΣ, όπως και ο βρώμικος πόλεμος που δέχεται η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (της οποίας τα στελέχη έχουν αποκλειστεί από τα πάντα) δεν θα περάσει!
Υ.Γ. 2: Στις 18/4 το Προεδρείο του Συνδικάτου είχε συνάντηση με το διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΘΕΛ, K. Καραγιαννόπουλο. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε κατόπιν αιτήματος του οργανωτικού γραμματέα Γ. Κιούση. Τη στιγμή που σε αυτή τη συνάντηση η ΠΑΣΚΕ κατεύθυνε τη συζήτηση σε «ελαφρά» θέματα καθημερινότητας, η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ χάλασε τη «σούπα» κάνοντας σημαντικά ερωτήματα στα οποία ο Καραγιαννόπουλος αναγκάστηκε να αποκαλύψει τα εξής:
– Όσον αφορά στις μετατάξεις, δήλωσε ότι οι θέσεις που καλέστηκαν οι ενδιαφερόμενοι να υποβάλλουν αιτήσεις δεν είναι οργανικές, ενώ το εργασιακό καθεστώς είναι Ιδιωτικού Δικαίου συμβάσεις Αορίστου Χρόνου! Πράγμα που σημαίνει ότι στην επόμενη απαίτηση της Τρόικας για απολύσεις, οι μεταταγμένοι κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο.
Σ’ αυτό το σημείο Λιαγούρης και Σκούλος ανέλαβαν το ρόλο του συνηγόρου του Διευθύνοντα και προσπάθησαν να επαναφέρουν την ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ «στην τάξη». Αλλά εκεί που ξεπέρασαν κάθε όριο δουλοπρέπειας προς τη διοίκηση ήταν στο επόμενο ερώτημά μας:
– Καθώς ο Κ. Καραγιαννόπουλος έλεγε και ξανάλεγε ότι η εταιρεία δεν έχει λεφτά (για να δικαιολογήσει τη μείωση των μισθών μας και όλες τις περικοπές που έχει επιβάλλει το υπουργείο και η κυβέρνηση), η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ρώτησε πώς γίνεται αν δεν υπάρχουν λεφτά, να εισπράττει δωράκι ο εκπρόσωπος εργαζομένων Γ. Καλαμάρας αξίας 9.300 € (τα 9.300 «αντιστοιχούν» σε άδειες που δεν πήρε λόγω «φόρτου εργασίας» επί 5 χρόνια – μεγάλη κούραση…). Τι απάντησε ο Κ. Καραγιαννόπουλος; Ότι κάποιος του «πέρασε τη μπάλα κάτω από τα πόδια»!
Είναι δυνατόν 9.300 € να περνάνε «κάτω από τα πόδια» του Διευθύνοντα Συμβούλου της ΕΘΕΛ και αυτός ο άνθρωπος να θεωρείται ακόμα ικανός να διοικεί την εταιρεία;
Είναι δυνατόν 9.300 € να περνάνε «κάτω από τα πόδια» του Διευθύνοντα και αυτός να μην προχωρεί σε ΕΔΕ – την ίδια στιγμή που με μεγάλη ευκολία προχώρησαν σε ΕΔΕ για τις ανυπόστατες κατηγορίες που αφορούν το συνάδελφο Σ. Μανίκα;
Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ αναγκάστηκε να αποχωρήσει από αυτή τη συνάντηση σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αφενός γιατί οι απαντήσεις του κ. Καραγιαννόπουλου δεν ήταν πειστικές, αφετέρου γιατί δεχόταν συστηματικά τις προβοκατόρικες και προκλητικές επιθέσεις των εκπροσώπων της ΠΑΣΚΕ (Λιαγούρη και Σκούλου), οι οποίοι αναδείχτηκαν στους καλύτερους υπασπιστές του Κ. Καραγιαννόπουλου.
