Ένα από τα ζητήματα που θεωρούνται «ταμπού» για πολλές κοινωνίες, ανάμεσά τους και η ελληνική, είναι η ισότητα στον γάμο, το δικαίωμα δηλαδή ομόφυλων ζευγαριών να παντρεύονται με πολιτικό γάμο, ακριβώς όπως και τα ετερόφυλα ζευγάρια.
Τα επιχειρήματα όσων διαφωνούν με το δικαίωμα στον γάμο είναι πάνω-κάτω γνωστά: η ομοφυλοφιλία δεν είναι «φυσιολογική», κάποιοι λένε ότι είναι ασθένεια, πρέπει να μένει στην ιδιωτική σφαίρα της κρεβατοκάμαρας, μακριά από ανηλίκους, κοκ.
Μία σειρά από απαντήσεις είναι γνωστές και χρησιμοποιούνται ευρέως απέναντι στα παραπάνω. Π.χ. ότι πάνω από 450 είδη του ζωικού βασιλείου έχουν ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές, ή ότι από το 1990 η ομοφυλοφιλία έπαψε και επίσημα να θεωρείται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ψυχική νόσος (πολύ αργά, αλλά και πάλι…) πως ο έρωτας δεν είναι μόνο θέμα κρεβατοκάμαρας αλλά πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα και πως τελικά αυτό που βλάπτει τα ανήλικα παιδιά είναι να τα ποτίζουμε μίσος για ό,τι θεωρείται διαφορετικό και όχι το να τα διδάσκουμε την αποδοχή, τον σεβασμό και την αγάπη, κλπ.
Ακόμα, μπορεί κάποιος/α να αναρωτηθεί σε τι χρησιμεύει πλέον ο πολιτικός γάμος εφόσον τα ομόφυλα ζευγάρια ικανοποιούν μία σειρά από ανάγκες και δικαιώματα (π.χ. κληρονομικά ζητήματα κλπ) με το σύμφωνο συμβίωσης που τα συμπεριλαμβάνει.
Τα ίσα δικαιώματα προστατεύουν από την αυτοκτονία
Σήμερα, έρχεται μία νέα έρευνα για να απαντήσει ακριβώς σε αυτό το ζήτημα, τον ρόλο δηλαδή που μπορεί να παίξει η αναγνώριση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ* ατόμων στην καθημερινότητα τους και τελικά στην ψυχική τους υγεία κι στις ζωές τους! Συγκεκριμένα, σύμφωνα με μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Δανία και τη Σουηδία, χώρες που έχουν νομιμοποιήσει τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, τα ποσοστά αυτοκτονιών των ομοφυλόφιλων αντρών και γυναικών έχουν μειωθεί σχεδόν κατά 50%!
Το δικαίωμα στον γάμο για ομόφυλα ζευγάρια αναγνωρίστηκε στη Σουηδία το 2009 και στη Δανία το 2012, ενώ παγκόσμια είναι αναγνωρισμένο σε 27 χώρες, 16 από τις οποίες στην Ευρώπη. Οι ερευνητές βρήκαν, συγκρίνοντας δύο περιόδους, το 1989-2002 και το 2003-2016 πως το ποσοστό αυτοκτονιών ανάμεσα στους ανθρώπους που έχουν ομοφυλοφιλικές σχέσεις έπεσε κατά 47%, ενώ για τους ετεροφυλόφιλους κατά 28%. Η Annette Erlangsen, επικεφαλής της μελέτης, δήλωσε για τα αποτελέσματα: «Το να είσαι παντρεμένος/η σε προστατεύει απέναντι στην αυτοκτονία».
Αυτό που μας λέει τελικά η έρευνα με στοιχεία και αριθμούς, είναι αυτό που λένε και διεκδικούν εδώ και δεκαετίες τα ΛΟΑΤ άτομα και τα κινήματα: ίσα δικαιώματα τα οποία δε βελτιώνουν μόνο την καθημερινότητα των ΛΟΑΤ ατόμων αλλά συμβάλουν και στη μείωση του στίγματος, χτυπούν την ομοφοβία, την τρανσφοβία κλπ.
Έχε τον νου σου στο παιδί
Και ενώ η μείωση των αυτοκτονιών δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί μεγάλο βήμα, δυστυχώς -σύμφωνα με την ίδια έρευνα- το ποσοστό αυτοκτονιών των παντρεμένων ομοφυλόφιλων παραμένει πολύ υψηλότερο, συγκεκριμένα είναι διπλάσιο, από αυτό των ετεροφυλόφιλων.
Τι συμβαίνει όμως με τα παιδιά και τα έφηβα ΛΟΑΤ άτομα; Σύμφωνα με 35 έρευνες που πραγματοποιήθηκαν σε 10 χώρες, τα νεαρά ΛΟΑΤ άτομα είναι τρεις φορές πιθανότερο να αυτοκτονήσουν σε σχέση με τους/ις υπόλοιπους/ες συνομήλικους/ες τους. Σύμφωνα με έρευνα του Harvard το 2017, το ποσοστό αυτοκτονιών στους μαθητές και τις μαθήτριες στις πολιτείες των ΗΠΑ που νομιμοποίησαν τον γάμο των ομοφυλόφιλων έπεσε κατά 7%! Ενώ για τους/ις ΛΟΑΤ μαθητές/τριες το ποσοστό έπεσε κατά 14%!
Με άλλα λόγια, το να παραχωρούμε τα δικαιώματα που τους ανήκουν σε ΛΟΑΤ άτομα, σημαίνει λιγότεροι ΛΟΑΤ άνθρωποι νεκροί από αυτοκτονία, σημαίνει λιγότερα παιδιά να δίνουν τέλος στη ζωή τους. Και αυτό το στοιχείο (θα έπρεπε να) είναι πάνω από την προσωπική γνώμη του καθένα, έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από το τι επιβάλλει η εκάστοτε Κυβέρνηση ή το τι πρεσβεύει η οποιαδήποτε θρησκεία.
Να ξεμπερδεύουμε μία και καλή με την ομοφοβία!
Με κάθε δικαίωμα που κερδίζει μία ευάλωτη κοινωνική ομάδα, καταφέρνει να δημιουργήσει ρωγμές στις στερεοτυπικές αντιλήψεις και να κερδίσει έδαφος στο ζήτημα της αποδοχής.
Την ίδια ώρα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι σε ένα σύστημα που βασίζεται στις διακρίσεις και έχει χτίσει περιουσίες επενδύοντας στο πατριαρχικό μοντέλο σχέσεων και οικογένειας, η ομοφοβία, η τρανσφοβία κλπ δεν πρόκειται να εξαλειφθούν πλήρως. Αυτό γίνεται ξεκάθαρο αν δούμε και πάλι την περίπτωση των χωρών που θεωρούνται πρωτοπόρες στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα ΛΟΑΤ άτομα, τη Δανία και τη Σουηδία. Σε καμία από αυτές τις χώρες (όπως και σε καμία άλλη χώρα παγκόσμια) δεν έχει εξαλειφθεί η ομοφοβία.
Στη Δανία, που ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε δικαιώματα αντίστοιχα του γάμου, ήδη από το 1989 αλλά ακόμα και σήμερα, σχεδόν ένας στους τρεις άντρες θεωρεί πως το σεξ ανάμεσα σε δύο άντρες είναι ηθικά ανεπίτρεπτο, σύμφωνα με μία έρευνα όπου συμμετείχαν 62.000 Δανοί.
Για αυτόν τον λόγο, αν θέλουμε να ξεμπερδεύουμε μία και καλή με την ομοφοβία και κάθε άλλη ρατσιστική αντίληψη, ο καθημερινός αγώνας για τα ΛΟΑΤ δικαιώματα (που είναι εξαιρετικής σημασίας), πρέπει να συνδυάζεται με την αμφισβήτηση του καπιταλιστικού συστήματος και τον αγώνα για την ανατροπή του. Για να χτίσουμε μία κοινωνία που οι ανθρώπινες ζωές θα μετράνε πάνω από τα κέρδη και τα συμφέροντα των λίγων.
