Διασκευή άρθρου από το chinaworker.info
Την Κυριακή 28 Απρίλη 130.000 διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους του Χονγκ Κονγκ ενάντια στη σχεδιαζόμενη αλλαγή του νόμου ώστε να επιτρέπεται η έκδοση υπόπτων για να δικαστούν στην Κίνα. Το μέγεθος της διαδήλωσης ανέσυρε μνήμες από το «κίνημα της ομπρέλας»[1] το 2014, όταν η πόλη βρέθηκε σε κατάσταση πολιορκίας από επαναλαμβανομένες διαδηλώσεις επί 79 μέρες.
Ανάμεσα στα συνθήματα που κυριάρχησαν ήταν το «παραιτήσου», απευθυνόμενο προς την διορισμένη από το Κινεζικό καθεστώς διοίκηση της Carrie Lam. Το μένος εναντίον της δεν είναι καθόλου τυχαίο, καθώς για τους κατοίκους του Χονγκ Κονγκ αποτελεί κοινό τόπο πως η έκδοση για δίκη στην Κίνα, συνεπάγεται σίγουρη καταδίκη και φυλάκιση, ακόμα και εξαφάνιση… Το 99% των καταδικαστικών αποφάσεων στην Κίνα στηρίζεται σε «ομολογίες» αποσπασμένες μετά από βασανιστήρια, ενώ δεν ισχύει καν το στοιχειώδες δικαίωμα της επιλογής δικηγόρου υπεράσπισης!
Μέχρι σήμερα το Χονγκ Κονγκ είχε ένα ανεξάρτητο από την Κίνα νομικό σύστημα, στηριγμένο στη γενική αρχή «μια χώρα, δύο συστήματα». Άλλωστε η επιστροφή της πρώην Βρετανικής αποικίας στην Κίνα το 1997 είχε ως βασική προϋπόθεση τη διατήρηση μεγάλου βαθμού αυτονομίας -εκτός της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής- για μια μεταβατική περίοδο 50 χρόνων (μέχρι δηλαδή το 2047).
Έτσι για την κοινωνία, η επιχειρούμενη αλλαγή δεν είναι δευτερεύουσα, αλλά κόκκινος συναγερμός. Γιατί η πρόωρη «κινεζοποίηση» ισοδυναμεί με την επέκταση της δικτατορίας του Κινεζικού καθεστώτος.
Όλα αυτά μάλιστα, συμβαίνουν σε μια εποχή βαθιάς όξυνσης όλων των αντιφάσεων που ταλανίζουν την περιοχή. Και αυτές είναι πολλές. Το Χονγκ Κονγκ χαρακτηρίζεται από αμύθητο πλούτο δίπλα σε τεράστια κοινωνική ανισότητα. Έχει τους περισσότερους υπερπλούσιους από οποιαδήποτε άλλη πόλη στον κόσμο, και το 70% των περιουσιακών τους στοιχειών βρίσκεται στην αγορά ακινήτων.[2]Το Χονγκ Κονγκ είναι η πιο ακριβή αγορά ακινήτων στον κόσμο! Ειδικά για τους νέους η κατάσταση είναι αφόρητη. Τρεις στους τέσσερις ενήλικες στις ηλικίες 18-35 ζουν ακόμη με τους γονείς τους! Οι κάτοικοι απολαμβάνουν την ελευθερία του λόγου και του τύπου, αλλά δεν έχουν το δικαίωμα να εκλέγουν την κυβέρνηση τους.
Με τόσο εύφλεκτο υλικό στην κοινωνική βάση, το ρίσκο που αναλαμβάνει η διοίκηση της Carrie Lam και οι Κινέζοι πάτρονες της, είναι πραγματικά μεγάλο. Γιατί απελευθερώνονται διεργασίες στη συνείδηση της κοινωνίας, με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Για παράδειγμα ανάμεσα στους διαδηλωτές ήταν πολύ δημοφιλής η ιδέα μιας πολιορκίας των κυβερνητικών κτιρίων. Αλλά για να νικηθεί ο νόμος περί έκδοσης, για να απελευθερωθούν οι πολιτικοί κρατούμενοι, για να ανατραπεί το αυταρχικό καθεστώς της Carrie Lam και για να επικρατήσουν γνήσια και πλήρη δημοκρατικά δικαιώματα, οι κινητοποιήσεις πρέπει να λάβουν την μορφή απεργιακών δράσεων.
Η Carrie Lam μετά την τεράστια διαδήλωση της 28ης Απριλίου δήλωσε πως «δεν θα υποχωρήσει». Για να διατηρήσει τις ελπίδες του το κίνημα πρέπει να απαντήσει «Ούτε εμείς»!
