Ανταπόκριση από το «Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κίνημα», DSM, τμήμα της CWI στη Νότια Αφρική.
Οι εργάτες στο εργοστάσιο, Mine Line/TAP Engineering factory στο Κρούγκεντορπ, κοντά στο Σοβέτο, προχώρησαν σε κατάληψη του εργοστασίου τους για να σταματήσουν τον ιδιοκτήτη από το να πάρει τις μηχανές και τα εργαλεία και να φύγει και για να σώσουν τις δουλειές τους.
Οι εργάτες ανήκουν στο συνδικάτο Μετάλλου της Νοτίου Αφρικής (Metal and Electrical Workers Union of South Africa – MEWUSA). Έχουν προχωρήσει σε κατάληψη του εργοστασίου απαιτώντας την επαναλειτουργία του υπό την ιδιοκτησία και διαχείριση ενός συνεταιρισμού των εργαζομένων που να λειτουργεί δημοκρατικά κάτω από τον έλεγχο των μελών του.
Το Mine Line/Tap Engineering, παράγει μηχανήματα και εξαρτήματα για ανθρακoρυχεία. Το εργοστάσιο έκλεισε τον Αύγουστο μετά από ένα σοβαρό εργατικό ατύχημα στο οποίο τρεις εργάτες έχασαν τη ζωή τους. Ο ιδιοκτήτης του, Κ. Μούλντερ, το έκλεισε, αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας που προκάλεσαν το θάνατο των τριών εργατών και στη συνέχεια επιχείρησε να κηρύξει χρεοκοπία, υποστηρίζοντας πως το εργοστάσιο δεν είναι βιώσιμο. Πρόκειται για ψέμα, καθώς η επιχείρηση είχε να επιδείξει κέρδη, αλλά ο ιδιοκτήτης αμέσως μετά το ατύχημα, προχώρησε σε άδειασμα των λογαριασμών της εταιρείας, με στόχο τη μεταφορά της επιχείρησης αλλού. Πέρα από αυτή την ανοιχτή ληστεία της επιχείρησης με στόχο τη χρεοκοπία της, έχουμε και την προκλητική διαφθορά που χαρακτηρίζει την οικογένεια του ιδιοκτήτη – με ολόκληρο στόλο λιμουζινών και ελικοπτέρων για προσωπική τους χρήση, αγορασμένα με λεφτά της εταιρείας. Πετάει τους εργάτες και τις οικογένειές τους στο δρόμο παρόλο που μερικοί δουλεύουν εκεί για πάνω από 25 χρόνια στην εταιρεία.
Οι εργαζόμενοι παλεύουν για να σώσουν τις δουλειές τους, τα δικαιώματα και τις συντάξεις τους αλλά και για να δείξουν ότι η παραγωγή – και γενικά η κοινωνία – μπορούν να λειτουργήσουν και χωρίς τα αφεντικά.
Το βασικό αίτημα των εργαζομένων είναι η μεταβίβαση της ιδιοκτησίας του εργοστασίου στον εργατικό συνεταιρισμό τον οποίο έχουν συγκροτήσει και η παροχή κρατικής οικονομικής βοήθειας για να ξαναξεκινήσει η παραγωγή. Αυτό, σαν πρώτο βήμα για την πλήρη εθνικοποίηση του εργοστασίου κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση
Στη Ν. Αφρική το 55% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού είναι εκτός απασχόλησης – παρότι η επίσημη ανεργία είναι «μόνο» 25%. Όμως η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος αντιμετωπίζει την οικονομική ύφεση σαν να είναι ένα «φυσικό φαινόμενο» για το οποίο δεν υπάρχουν υπεύθυνοι. Αντί να χτίσουν ένα μαζικό εργατικό μέτωπο πάλης που να υποχρεώσει το κεφάλαιο να πληρώσει για την κρίση, κοιτάνε πως να πετύχουν συμβιβασμούς, «για το κοινό καλό».
Όμως οι εργαζόμενοι στο Mine Line αρνούνται να πληρώσουν για την κρίση που δεν προκάλεσαν αυτοί, αλλά τα αφεντικά τους. Μαζί τους, το Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κίνημα – DSM και η «Συνέλευση της Δημοκρατικής Αριστεράς» (μια νέα ενωτική πρωτοβουλία της Αριστεράς στην οποία το DSM παίζει κεντρικό ρόλο), αναπτύσσουν μια εντατική εκστρατεία στήριξης του αγώνα των εργαζομένων για να κερδίσουν την υποστήριξη της υπόλοιπης κοινωνίας και για να μεταφερθεί το παράδειγμα του αγώνα τους στο υπόλοιπο εργατικό κίνημα.
