Του Δημήτρη Χατζηκώστα
Ένα ακόμα θερμό επεισόδιο ανάμεσα στη Βόρειο και τη Νότιο Κορέα, παραλίγο να ανάψει ανεξέλεγκτες φωτιές στην έτσι κι αλλιώς εύθραυστη περιοχή της Ασίας. Η ανταλλαγή πυρών έγινε στις 23 Νοέμβρη, όταν στη διάρκεια προγραμματισμένων γυμνασίων των νοτιοκορεατικών δυνάμεων, το βορειοκορεατικό πυροβολικό εξαπέλυσε καταιγισμό πυρών κατά του νησιού, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τέσσερις Νοτιοκορεάτες πεζοναύτες και να τραυματιστούν άλλα 20 περίπου άτομα. Πρόκειται για τη σοβαρότερη πολεμική σύγκρουση που συμβαίνει στην κορεάτικη χερσόνησο μετά τη λήξη του πολέμου το 1953 που είχε ως άμεσες συνέπειες την παραίτηση του νοτιοκορεάτη υπουργού Άμυνας καθώς και μεγάλη πτώση των τιμών στα ασιατικά χρηματιστήρια.
Η αυξανόμενη ένταση που επιχειρεί να δημιουργήσει το βορειοκορεάτικο καθεστώς έχει την εξήγησή της στην άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας, στις δυσκολίες του καθεστώτος να επιβάλλει ομαλά το διάδοχο του προέδρου Κιμ-Γιονγκ- Ιλ που είναι βαριά άρρωστος, αλλά και στις προσπάθειές του να διαπραγματευτεί από καλύτερους όρους το διεθνή έλεγχο και το σταδιακό πυρηνικό αφοπλισμό της χώρας. Πράγματι, μετά την κατάρρευση του σταλινισμού, η οικονομία της Β. Κορέας όντας απομονωμένη γνώρισε μια μακρά περίοδο ύφεσης που σήμερα έχει οδηγήσει πάνω από το 20% του πληθυσμού της κάτω από το όριο της πείνας. Το καθεστώς προχώρησε σε ανοίγματα προς την «ελεύθερη αγορά», ενώ παράλληλα προσπάθησε να δώσει προνόμια σε κομμάτια του πληθυσμού (κυρίως στον πανίσχυρο στρατό) προκειμένου να κερδίσει ερείσματα στην κοινωνία. Τίποτα απ’ όλα αυτά όμως δεν έφερε τη σταθερότητα κι έτσι το καθεστώς αποφάσισε να εφαρμόσει μια στρατηγική ελεγχόμενης έντασης με την αναβάθμιση του πυρηνικού της προγράμματος καθώς και με θερμά επεισόδια προκειμένου να κερδίσει την προσοχή των ιμπεριαλιστών και να τους υποχρεώσει σε διαπραγματεύσεις.
Το τελευταίο αυτό θερμό επεισόδιο ήρθε να επισφραγίσει την εύθραυστη κατάσταση που έτσι κι αλλιώς υπάρχει στην περιοχή. Στην πραγματικότητα, ανάμεσα στα δύο κράτη δεν έχει συναφθεί μόνιμη ειρήνη. Το βορειοκορεάτικο καθεστώς βρίσκεται σε κατάσταση διαρκούς πολεμικής ετοιμότητας με το 1/8 του πληθυσμού του να υπηρετεί στο στρατό. Από κοντά βέβαια βρίσκονται και οι «σύμμαχες» ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Από τη μια πλευρά οι ΗΠΑ, σταθερός σύμμαχος της Νότιας Κορέας, που διατηρεί στρατιωτική δύναμη 250.000 ατόμων στη χώρα, εμμένει στη σκληρή γραμμή εναντίον της Β. Κορέας και βάζει ως απαραίτητο όρο για οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με το καθεστώς, τον πυρηνικό του αφοπλισμό. Από την άλλη, η Κίνα είναι ο μοναδικός ίσως σύμμαχος της Β. Κορέας και αυτό όχι τόσο λόγω του κοινού τους σταλινομαοϊκού παρελθόντος, αλλά κυρίως γιατί το κινέζικο καθεστώς επιθυμεί να υπάρχει ένα κράτος ανάμεσα στην Κίνα και τη φιλο- αμερικανική Ν. Κορέα.
Όμως, ούτε οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ούτε η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Σεούλ, ούτε το εθνικιστικό και παρανοϊκό καθεστώς της Β. Κορέας μπορούν να εξασφαλίσουν πραγματικά την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή. Για τους δικούς τους λόγους ο καθένας έχει συμφέρον να συντηρεί την ένταση και την αστάθεια. Λύση μπορούν να δώσουν μόνο οι λαοί των δύο χωρών που υποφέρουν τα τελευταία χρόνια από τη φτώχεια, τους υπέρογκους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και τη μόνιμη ανασφάλεια μέσα από τους αγώνες τους για:
- Άμεση απομάκρυνση των αμερικάνικων στρατευμάτων και κλείσιμο των ξένων βάσεων
- Αποπυρηνικοποίηση της χερσονήσου
- Ανατροπή των αντιλαϊκών καθεστώτων και των δύο πλευρών και επανένωση της Κορέας πάνω σε δημοκρατική και σοσιαλιστική βάση.
