Ρεπορτάζ από το Ξ
Με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας διοργανώθηκε από τις Μαχητικές και Ελεύθερες, την Πέμπτη 7/3 στο ΤΑΚΙΜ, η εκδήλωση «Οι γυναίκες μπροστά στον αγώνα για ίσα δικαιώματα», όπου συμμετείχαν 50 άτομα. Επιλέχθηκε για πρώτη φορά στον χώρο μας να εξαντληθεί σχεδόν όλος ο χρόνος στις 7 εισηγήσεις και τοποθετήσεις που έγιναν από ισάριθμες συντρόφισσες και στα 4 ενημερωτικά, το καθένα με διαφορετικό τρόπο, βίντεο και να μείνει πολύ λίγος χρόνος για κουβέντα στο τέλος. Ο λόγος που συνέβη αυτό ήταν όχι φυσικά η υποτίμηση του διαλόγου και της διαδικασίας αλλά η επιθυμίας αυτή η εκδήλωση να καταφέρει να πάει σε όσο μεγαλύτερο βάθος γίνεται πιάνοντας το ζήτημα από πολλές πλευρές.
Την εκδήλωσε άνοιξε η Μαριάννα Τσακίρη από τις Μαχητικές και Ελεύθερες μιλώντας για τα μαχητικά και νικηφόρα σε πολλές περιπτώσεις κινήματα των τελευταίων χρόνων, που μόνο ελπίδα μπορούν να μας δώσουν για τους αγώνες που έρχονται. Στην Ινδία, με το τείχος των 620 χλμ για ίσα δικαιώματα και το κίνημα «Rage Against Rape». Στην Λ. Αμερική και τους αγώνες ενάντια στις γυναικοκτονίες με το «Καμία Λιγότερη». Στην Αμερική του Τραμπ και τους αγώνες ενάντια στον σεξισμό, την καταπίεση αλλά και τις απεργίες ενάντια στη σεξουαλική παρενόχληση στον «εργασιακό παράδεισο» της Google και τα MacDonald’s. Στη νίκη των εργατριών στο Δήμο της Σκωτίας που αγωνίστηκαν για ίσους μισθούς και κέρδισαν τα χρήματα τους αναδρομικά. Και φυσικά στη μεγαλειώδη νίκη της Ιρλανδίας και τη νομιμοποίηση της άμβλωσης μετά από πολλά χρόνια αγώνα ενάντια στον συντηρισμό της καθολικής εκκλησίας.
***
Η Ρουθ Κόπιντζερ, βουλευτίνα του Σοσιαλιστικού κόμματος Ιρλανδίας (αδερφή οργάνωση του Ξεκινήματος), πήρε τη σκυτάλη και αναφέρθηκε σε όλους αυτούς τους μεγαλειώδεις αγώνες που δόθηκαν από το γυναικείο κίνημα εκεί καθώς και για τη συμμετοχή του σοσιαλιστικού φεμινιστικού σχήματος Rosa σε αυτόν τον αγώνα για τη νομιμοποίηση της άμβλωσης. Αναφέρθηκε σε γυναίκες έχασαν τη ζωή τους επειδή παρόλο που είχαν επιπλοκές στην εγκυμοσύνη τους αρνήθηκαν την έκτρωση (με χαρακτηριστική την ιστορία της Savita Halappanavar), και σε γυναίκες που εξευτελίζονται καθημερινά στα δικαστήρια σε υποθέσεις βιασμών κρινόμενες από τα ρούχα και τα εσώρουχά τους.
Το κίνημα εκεί κατάφερε όμως μια σημαντική νίκη, την συνταγματική αλλαγή που επιτρέπει πια να γίνονται νόμιμα οι αμβλώσεις στη χώρα. Περιέγραψε πως το κίνημα κατάφερε να πετύχει αυτή τη νίκη, με όχημα τις κινηματικές δράσεις με τα «λεωφορεία της άμβλωσης». Αυτός ο αγώνας κράτησε 6 χρόνια, και σήμερα έχει φέρει τις γυναίκες και τους άντρες της χώρας ένα βήμα πιο κοντά στην ισότητα.
***
Η Ρένα Μεζιλτσόγλου, ως νέα άνεργη γυναίκα περιέγραψε τις δυσκολίες που συναντούν οι γυναίκες στην αναζήτηση της εργασίας, και έδωσε ιδιαίτερα γλαφυρά παραδείγματα της καθημερινότητας. Από το «είσαι τυχερή που σε επιλέξαμε να δουλεύεις για μας και να παίρνεις 300 ευρώ», στο πρόσφατο mail της υπεύθυνης στα Μy Μarket για το πόσο πρέπει να χαμογελάμε όταν δουλεύουμε σα σκλάβοι-ες, ως και τις προτροπές που ακούμε σα γυναίκες για να «ομορφαίνουμε το χώρο». Τόνισε ότι οι γυναίκες εργαζόμενες είναι βέβαια διπλά καταπιεσμένες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και οι άντρες εργαζόμενοι δεν καταπιέζονται επίσης. Επισήμανε τη σημασία να διεκδικούμε καλύτερες συνθήκες εργασίας, μόνιμες θέσεις, ίσους μισθούς ενωμένες μαζί με τους άντρες της τάξης μας.
***
H Λουκία Αργυριάδου, από τη δημοτική παράταξη «Η πόλη ανάποδα» που δημιούργησαν οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς στο Δήμο της Θεσσαλονίκης, εστίασε στις γυναικοκτονίες που παρακολουθούμε στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες, αλλά και στις ανεπάρκειες που έχει ο Δήμος στις παροχές για τις γυναίκες. Αναφέρθηκε στις αλλαγές που το σχήμα προτείνει, καθώς και στη μειωμένη εκπροσώπηση των γυναικών σε ηγετικές θέσεις. Επισήμανε ότι στα πλαίσια του Δήμου οι παροχές για τις γυναίκες, όπως τα δημόσια νηπιαγωγεία και οι υπηρεσίες σχετικά με τη βία και την κακοποίηση, είναι εξαιρετικά μειωμένες και η ανάπτυξή τους είναι προτεραιότητα για την παράταξη. Αναφέρθηκε για παράδειγμα στις γυναίκες χωρίς χαρτιά που δεν μπορούν να απευθυνθούν στο μοναδικό δημοτικό ξενώνα για κακοποιημένες γυναίκες, κάτι που ισχύει και για τους άστεγους χωρίς χαρτιά που δεν έχουν πρόσβαση στο δημοτικό υπνωτήριο.
***
Κλείνοντας το κομμάτι των κεντρικών εισηγήσεων η Κατερίνα Κλείτσα εκ μέρους του Ξεκινήματος μίλησε σε βάθος για την περίπτωση της Ελένης Τοπαλούδη, για το γεγονός ότι ένας βιασμός έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να αναγνωριστεί αν η γυναίκα τραυματιστεί βαριά ή δολοφονηθεί, για τη κουλτούρα του βιασμού που καθιστά υπεύθυνη μια γυναίκα για το βιασμό της εξαιτίας της εμφάνισης ή της συμπεριφοράς της. Αναφέρθηκε συνολικά στην βία κατά των γυναικών, με μία στις τέσσερις γυναίκες στην Ελλάδα να έχει υποστεί σωματική ή και σεξουαλική βία, τονίζοντας πως με τέτοια στατιστικά στοιχεία δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα. Όλα αυτά όπως είναι είναι αποτελέσματα της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, που στηρίζεται στην διάσπαση της εργατικής τάξης και τις διακρίσεις.
Τέλος, αναφέρθηκε στα πρώτα χρόνια μετά τη Ρωσική Επανάσταση, οπού οι κατακτήσεις για τις γυναίκες ήταν πολύ πιο προχωρημένες από ότι σε πολλά μέρη του κόσμου σήμερα, συνδέοντας τον αγώνα ενάντια στον σεξισμό με τον αγώνα για το χτίσιμο μίας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
***
Η Φρόσω Δημητριάδου, από την Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, μίλησε για τις γυναίκες αγωνίστριες του κινήματος, για το πόσο το κίνημα στηρίζεται πάνω τους ανεξαρτήτως ηλικίας, αλλά και το γεγονός ότι η ανάγκη υπεράσπισης του τόπου τους ήταν ο λόγος που βγήκαν μπροστά, άφησαν τους παραδοσιακούς ρόλους, άλλαξαν και αποτέλεσαν παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.
Η Ιωάννα Μιχάλογλου, μαθήτρια της Β Λυκείου, μίλησε για το σεξισμό στα σχολεία, τα έμφυλα στερεότυπα, τις παραβιαστικές κινήσεις καθηγητών αλλά και την κακή χρήση της τεχνολογίας και των κινητών που οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις σε παραβίαση προσωπικών δεδομένων και στιγμών και εξευτελισμό των κοριτσιών στο σχολείο.
Η Στέλλα Χονδροματίδου, μητέρα και γιατρός, ανέλυσε τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν και αντιμετώπιζαν πάντα οι εργαζόμενες μητέρες, το βάρος της απλήρωτης εργασίας αλλά και τις διαφορετικές σωματικές ανάγκες που έχουν τα δύο φύλα, ιδιαίτερα όταν το ένα από τα δύο είναι επιβαρυμένο και με τις δουλειές του σπιτιού και τη μέριμνα που πρέπει να υπάρχει γι’ αυτές.
***
Όλη τη παραπάνω πλούσια κουβέντα πλαισίωσαν βίντεο από αγωνίστριες από τη Ρωσία, ενημερωτικά βίντεο που αποκαλύπτουν την πραγματικότητα σχετικά με τη συναίνεση και κουλτούρα του βιασμού, ενώ στο χώρο υπήρχε βιβλιοπωλείο με πολλούς τίτλους βιβλίων για το γυναικείο. Η εκδήλωση έκλεισε με ραντεβού για τις πορείες της 8 Μάρτη.
Τα κινήματα, οι συζητήσεις, οι εκδηλώσεις για το γυναικείο κίνημα σταθερά αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια, ενώ όλο και περισσότερο συνδέονται με το ευρύτερο κίνημα. Έτσι αναδεικνύουν την ανάγκη της συνέχισης του αγώνα για ίσα δικαιώματα ανδρών και γυναικών, του αγώνα για μια καλύτερη ζωή.
