Όπως μαθαίνουμε τις τελευταίες μέρες από αστικές εφημερίδες όπως η Καθημερινή, αίτηση πτώχευσης θα καταθέσει η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) το επόμενο διάστημα
«…ύστερα από πολυετή αναζήτηση στρατηγικών και μη στρατηγικών επενδυτών…».
Την αίτηση, μάλιστα, θα καταθέσει η Τράπεζα Πειραιώς που αποτελεί το μεγαλύτερο πιστωτή της βιομηχανίας με δανεισμό 175 εκ. ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία του Ιούνη 2018.
Το ιστορικό των εγκληματικών πολιτικών
Ένα λαϊκό ρητό λέει πως «αν μπεις στο χορό, θα χορέψεις». Έτσι και με την είσοδο της χώρας αρχικά στην ΕΕ και έπειτα στην ΟΝΕ (ευρωζώνη), η «απελευθέρωση» της αγροτικής παραγωγής μέσω της ΚΑΠ (Κοινής Αγροτικής Πολιτικής) έγινε βασικό μέλημα όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα. Σημείο καμπής αποτελεί το 2006 όπου η «νέα» ΚΑΠ ψηφιζόταν στο συμβούλιο των υπουργών γεωργίας της ΕΕ και έμελλε να παίξει το καθοριστικό ρόλο για τη καταστροφή της εγχώριας αγροτικής παραγωγής, αλλά και συγκεκριμένα της ΕΒΖ.
Όπως μας πληροφορεί παλιό άρθρο του Capital.gr στα πλαίσια της ΚΟΑ (Κοινής Οργάνωσης της Αγοράς)
«…η τότε κυβέρνηση και η διοίκηση της εταιρείας κλήθηκαν να χαράξουν μια βασική στρατηγική για τον κλάδο και για τη βιομηχανία. Αποφασίστηκε η ταυτόχρονη αποποίηση – έναντι σημαντικών αποζημιώσεων που δόθηκαν στην εταιρεία και σε παραγωγούς – από την ελληνική πλευρά του 50% της τότε ισχύουσας εθνικής ποσόστωσης (της ποσότητας δηλαδή ζάχαρης που επιτρεπόταν να παράγει πλέον στο πλαίσιο της κοινοτικής παραγωγής), δηλαδή 158.755 τόνοι από τους συνολικά τότε 317.502 τόνων ζάχαρης και η μετατροπή των εργοστασίων της Λάρισας και της Ξάνθης σε μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης. Όσα αναφέρονταν στο ετήσιο δελτίο της χρήσης 2006/2007 είναι χαρακτηριστικά. Η τότε διοίκηση της ΕΒΖ σημείωνε πως ελήφθησαν στρατηγικές αποφάσεις “η υλοποίηση των οποίων προσδοκάται να δώσει νέες προοπτικές για την έξοδο της εταιρείας από τη δύσκολη θέση στην οποία περιήλθε, ύστερα από τις καταλυτικές ρυθμίσεις που δημιούργησε το Κανονιστικό Πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης”».
Τις προοπτικές που έδωσε τις βλέπουμε σήμερα! Στην ουσία, η ΚΑΠ του 2006 επιδοτούσε την καταστροφή της εγχώριας παραγωγής ζάχαρης με προφανή σκοπό την έναρξη εισαγωγών ζάχαρης από άλλες ευρωπαϊκές χώρες για να «απελευθερωθεί» ο κλάδος και να ενισχυθεί ο «ελεύθερος» ανταγωνισμός! Αλήθεια, χωράει ποσοστώσεις μια «ελεύθερη», «κοινή» αγορά; Δεν είναι αντιφατικό; Για τον αδυσώπητο ανταγωνισμό που χαρακτηρίζει το καπιταλισμό, όχι δεν είναι! Αν κάνει κανείς μια βόλτα στα supermarket θα διαπιστώσει την ύπαρξη στα ράφια ζάχαρης προερχόμενης από την ΕΕ (!) και κυρίως από τη Γερμανία! Είναι, λοιπόν, κοινό μυστικό ότι οι πολιτικές της ΕΕ και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για την αγροτική οικονομία εξυπηρέτησαν το μεγάλο κεφάλαιο, και πιο ειδικά το κεφάλαιο των πιο ισχυρών οικονομιών της Ευρώπης.
Πτώση της παραγωγής
Αποκαλυπτικά για τη καταστροφή της αγροτικής παραγωγής είναι τα στοιχεία και οι «εξομολογήσεις» που δίνουν εκπρόσωποι των παραγωγών σε ένα άρθρο του 2006 της Καθημερινής, αμέσως μετά το πρώτο χρόνο εφαρμογής της ΚΑΠ, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το κλάδο του καπνού. Ο πρόεδρος της Καπνικής (Κεντρική Κλαδική Συνεταιριστική Ενωση Καπνού) κ. Θεόδωρος Ιορδανίδης υπολογίζει ότι η σοδειά εκείνης της χρονιάς θα έφτανε μόλις τους 25.000 τόνους, σημειώνοντας μείωση έως και 80%! Σημειώνει χαρακτηριστικά το άρθρο παραθέτοντας μέσα σε εισαγωγικά λόγια του ίδιου:
«Οι παραγωγοί πήραν τα χρήματα της ενιαίας ενίσχυσης, αλλά η εμπορική αξία του προϊόντος δεν είναι τέτοια που να τους συμφέρει να καλλιεργήσουν. “Όταν η εμπορική τιμή είναι δεκαοχτώ λεπτά το κιλό και η επιδότηση 3 ευρώ, καταλαβαίνεις πως δεν συμφέρει να καλλιεργήσεις. Χρειάζεται να πουλήσεις ένα δέμα καπνό για να πιείς ένα καφέ”»!
Στο ίδιο άρθρο τονίζονται οι άμεσες συνέπειες της εφαρμογής της ΚΑΠ στην καλλιέργεια ζαχαρότευτλων και κατά συνέπεια στην παραγωγή ζάχαρης. Το 2005 καλλιεργήθηκαν στην Ελλάδα 520.000 στρέμματα με ζαχαρότευτλα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Το 2006 καλλιεργήθηκαν μόλις 240.000 στρέμματα (τα μισά!), ενώ αναμένονταν να καλλιεργηθούν 340.000. Φτάνοντας στο 2014, η παραγωγή είχε περιοριστεί στα μόλις 75.000 στρέμματα!
Αυτό φυσικά επηρέασε και την ΕΒΖ. Η εταιρεία οδηγήθηκε σε κλείσιμο εργοστασίων και πτώση της παραγωγής. Αλλά ήδη και πριν το κλείσιμο των εργοστασίων είχε αρχίσει η μείωση του προσωπικού. Το εργοστάσιο της Ορεστιάδας, από τους 260 εργαζόμενους το 2009, απασχολούσε 47 άτομα το 2014. Αντίστοιχα, το εργοστάσιο των Σερρών, το 2009 απασχολούσε 106 εργαζόμενους ενώ το 2014 έφτασε στους 59.
Από το 2009 και έπειτα υπήρξαν αρκετοί «διαγωνισμοί» πώλησης της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης χωρίς επιτυχία. Το 2012, μετά από το καταστροφικό «κούρεμα χρέους» (PSI), η «εθελοντική» συμμετοχή της Αγροτικής Τράπεζας στη διαγραφή του δημοσίου χρέους κατά 53,5% είχε καταλυτική επίπτωση στα ίδια κεφάλαια και στην κεφαλαιακή επάρκεια της. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο άλλοτε δημόσιος αυτός τραπεζικός οργανισμός να εξαγοραστεί μαζί με τις θυγατρικές του, μεταξύ των οποίων και η ΕΒΖ, ως «καλό» κομμάτι χωρίς τα χρέη από τη Τράπεζα Πειραιώς! Είχαμε επί της ουσίας, πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ και της ΕΒΖ!
Να προσθέσουμε εδώ, κάτι που θα μας χρειαστεί παρακάτω, ότι με την απορρόφηση του «καλού» κομματιού της ΑΤΕ από τη Πειραιώς το 2012, δόθηκαν στη τελευταία ως «προίκα» τα δάνεια που χορήγησε η ΑΤΕ στην ΕΒΖ ως τότε (ύψους 149,5 εκ.ευρώ)! Δηλαδή, τα 150 σχεδόν εκ. ευρώ από τα 175 που απαιτεί η Πειραιώς σήμερα από την ΕΒΖ, δεν τα έδωσε καν η ίδια!
Η κατάσταση σήμερα και η εναλλακτική
Σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στο βωμό του ξεπουλήματος ιδεών και δημόσιας περιουσίας, αφού σύρθηκε για 3 χρόνια παρακαλώντας ιδιώτες επενδυτές να αγοράσουν όσο-όσο την ΕΒΖ, προχωράει, σε άψογη συνεργασία με την Πειραιώς, στο επόμενο βήμα: Σπάει τη βιομηχανία σε 3 κομμάτια (εταιρείες «ειδικού σκοπού») προς πώληση και σε συνδυασμό με το πτωχευτικό κώδικα κουρεύει το «χρέος» προς την Πειραιώς!
Για να καταλάβουμε το μέγεθος του οικονομικού εγκλήματος, πέρα από τη καταστροφή της εγχώριας παραγωγής, με την υπαγωγή στο πτωχευτικό κώδικα κουρεύεται ουσιαστικά ένα μέρος των τόκων από τα δάνεια που «χορηγούσε» η ΑΤΕ στην ΕΒΖ. Η Πειραιώς θα εισπράξει όλο το αρχικό κεφάλαιο που δάνεισε η ΑΤΕ στην ΕΒΖ, χωρίς να έχει βάλει ούτε ένα ευρώ μέχρι το 2012! Όχι μόνο δεν υπάρχει ζημία για τη τράπεζα αλλά θα εισπράξει επίσης μέρος των τόκων που θα απομείνουν μετά το κούρεμα συν τα «φιλέτα» περιουσιακά στοιχεία της βιομηχανίας που θα πωληθούν σε ιδιώτη μεγαλοεπιχειρηματία ο οποίος θα κάνει πάρτι με αυτή την «επενδυτική» ευκαιρία!
Το πάρτι θα οφείλεται στην εξευτελιστική τιμή που θα πωληθεί η ΕΒΖ (3 εταιρείες ειδικού σκοπού) σε σχέση με την ανεκτίμητη αξία της ιστορικής αυτής βιομηχανίας, καθότι οι προηγούμενοι άγονοι διαγωνισμοί και η κακή οικονομική κατάσταση της επιχείρησης έχουν υποβαθμίσει την εμπορική της αξία. Μόνοι κερδισμένοι, όπως προκύπτει, θα είναι η Πειραιώς που βγάζει κέρδος από την όλη υπόθεση και ο μεγαλοεπιχειρηματίας που θα αγοράσει φθηνά μια ολόκληρη βιομηχανική μονάδα.
Είναι πλέον σαφές ότι οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις που τους υπηρετούν καταστρέφουν την οικονομία και δεν είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν λύσεις όταν «το καράβι βουλιάζει»! Ίσα-ίσα κοιτάνε να αρπάξουν κάθε τι από τη δημόσια περιουσία που με τόσο κόπο έχτισε ο λαός και οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια! Σήμερα ξεπουλάνε, αντιμετωπίζοντάς τη σαν εμπόδιο, μια βιομηχανία που πριν μια δεκαετία κάλυπτε σε επάρκεια όχι μόνο την ελληνική επικράτεια αλλά και μεγάλο μέρος των Βαλκανίων! Η μόνη εναλλακτική σε περιπτώσεις όπως η ΕΒΖ και η ΕΛΒΟ που αποτελούν στρατηγικούς τομείς της οικονομίας είναι η εθνικοποίηση των επιχειρήσεων αυτών με θεσμοθέτηση εργατικού – κοινωνικού ελέγχου και διαχείρισης για να αποφευχθούν φαινόμενα διαφθοράς. Έτσι, θα μπορούν να καλύπτονται οι ανάγκες της κοινωνίας χωρίς να παίζονται στη πλάτη της κερδοσκοπικά «παιχνίδια» που μοναδικό σκοπό έχουν την εξυπηρέτηση των ανταγωνισμών μεταξύ των καπιταλιστών! Για την απαραίτητη νομισματική και χρηματοδοτική στήριξη αυτών των πολιτικών είναι αναγκαία η εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος το οποίο θα ελέγχεται θεσμικά από τη κοινωνία και τους εργαζόμενους. Και τέλος, πρέπει να υπάρξει βαριά τιμωρία με δήμευση περιουσιών όσων ευθύνονται για το κατάντημα αυτό της ελληνικής οικονομίας!
