Η «τυφλή δικαιοσύνη» έκανε πάλι το θαύμα της. Αν και ο Νίκος Γεωργιάδης κρίθηκε ένοχος για κατ’ εξακολούθηση ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων, η ποινή που του επιβλήθηκε, μόνο «χάδι» μπορεί να χαρακτηριστεί. 28 μήνες με αναστολή σε έναν άνθρωπο που με βάση την απόφαση του δικαστηρίου και τις μαρτυρίες των ίδιων των θυμάτων, βίαζε παιδιά από εξαθλιωμένες οικογένειες με αντάλλαγμα λίγα χρήματα κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Μολδαβία πριν από μερικά χρόνια.
Ο Νίκος Γεωργιάδης δεν είναι βέβαια κάποιος τυχαίος. Ήταν βουλευτής της ΝΔ και σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του Κ. Μητσοτάκη, ενώ έχει εργαστεί ως σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αλλά και της εταιρείας Ernst & Young.
«Τυφλή δικαιοσύνη»
Η απόφαση γίνεται ακόμη πιο προκλητική, αν συγκριθεί με άλλες υποθέσεις, στις οποίες ο κατηγορούμενος δεν τύχαινε να είναι στενός συνεργάτης του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά καθαρίστρια, διαδηλωτής φοιτητής, αναρχικός… Υποθέσεις όπως αυτή του Τάσου Θεοφίλου που έμεινε στη φυλακή για πέντε χρόνια χωρίς στοιχεία. Υποθέσεις όπως αυτή της Ηριάννας Β.Λ. που φυλακίστηκε για περίπου ένα χρόνο βάσει ενός ανύπαρκτου δείγματος DNA. Ή της καθαρίστριας που πλαστογράφησε το απολυτήριο του δημοτικού για να βρει δουλειά και καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια φυλάκισης, για να αποφυλακιστεί λίγο αργότερα και να βρίσκεται πλέον κοντά στην αθώωση, μόνο όμως μετά από τη μαζική, οργισμένη αντίδραση της κοινωνίας.
Τα σχετικά περιστατικά δεν τελειώνουν βέβαια εδώ. Από τη μάχη των Σκουριών, όπου ολόκληρα χωριά στέλνονται στα δικαστήρια με κατασκευασμένες κατηγορίες, μέχρι το φοιτητή με τα πράσινα παπούτσια το μήνυμα της δικαιοσύνης είναι καθαρό: είσαι φτωχός που παρανομεί για να επιβιώσει; Βγαίνεις στο δρόμο για να υπερασπιστείς τα δικαιώματα σου; Έχεις «ύποπτες» απόψεις; Θα σε κυνηγήσουμε άγρια, αν χρειαστεί θα κατασκευάσουμε στοιχεία εναντίον σου και θα εξαντλήσουμε πάνω σου όλα τα περιθώρια αυστηρότητας. Είσαι πολιτικός, πρώην βουλευτής, επιχειρηματίας, «ευυπόληπτος πολίτης» που εκμεταλλευόταν σεξουαλικά παιδιά και μάλιστα σε ξένη χώρα; Εντάξει μωρέ, δεν έγινε και τίποτα τρομερό…
«Σεξουαλική επιλογή»;
Η υπόθεση Γεωργιάδη όμως έχει ανοίξει μια ακόμη σημαντική συζήτηση. Αν και ο ίδιος εξακολουθεί να ισχυρίζεται πως είναι αθώος και δεν έχει καμία σχέση με τις κατηγορίες που του αποδίδουν, αν και στελέχη της ΝΔ εξακολουθούν να τον στηρίζουν μιλώντας για «σκευωρία», κάποιοι άλλοι υποστηρικτές του, προτίμησαν μια διαφορετική γραμμή «υπεράσπισης». Όπως αναφέρει το περιοδικό «Documento», η έρευνα του οποίου οδήγησε τη δικαιοσύνη να ασχοληθεί με την υπόθεση, όταν δημοσίευσε τα πρώτα στοιχεία, διάφοροι δημοσιογράφοι έσπευσαν να μιλήσουν για το δικαίωμα του Ν. Γεωργιάδη στη «σεξουαλική επιλογή». Μίλησαν, όπως λέει το περιοδικό, για προσπάθεια εκμετάλλευσης της «προσωπικής ζωής» του Γεωργιάδη, λες και ο βιασμός παιδιών είναι άλλη μια «επιλογή» που θα έπρεπε να είναι σεβαστή από όλους!
Πρόκειται για μια προκλητική προσπάθεια να ταυτιστεί ο σεξουαλικός προσανατολισμός ενός ανθρώπου (που προφανώς οφείλουμε να τον σεβόμαστε απόλυτα) με την εκμετάλλευση θυμάτων trafficking και μάλιστα ανήλικων παιδιών! Σε λίγο θα μας πουν ότι η δικαιοσύνη κυνηγάει τον Γεωργιάδη επειδή είναι ομοφυλόφιλος και όχι επειδή εκμεταλλεύτηκε τη θέση του, το πολιτικό του «κύρος» τη διπλωματική του ασυλία, την οικονομική του δύναμη, προκειμένου να βιάζει παιδιά ατιμώρητος!
Και τα «πανταχού παρόντα» ΜΜΕ
Το θέμα της καταδίκης του Ν. Γεωργιάδη κυκλοφόρησε πλατιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δε συνέβη όμως το ίδιο στην περίπτωση των μεγάλων μέσων ενημέρωσης, των καναλιών και των εφημερίδων, που στην καλύτερη περίπτωση αρκέστηκαν σε μια σύντομη αναφορά στο γεγονός. Όπως φαίνεται τελικά, οι καναλάρχες και οι μεγαλοεκδότες δε βρίσκονται παντού, ούτε επιδεικνύουν τον ίδιο ζήλο στο κυνήγι της είδησης. Όπως και στην περίπτωση της δικαιοσύνης, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης επιλέγουν να κάνουν «τα στραβά μάτια» όταν «θίγεται» ένας από τους εκπροσώπους του πολιτικού κατεστημένου. Η σαπίλα των διάφορων θεσμών αυτού του συστήματος αντανακλά πεντακάθαρα τη σάπια εικόνα του συνόλου.
