Οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ είναι σήμερα στους δρόμους για να σωθεί ο ελληνικός σιδηρόδρομος.
Αυτή η μάχη μας αφορά όλους. Γιατί:
- Αφορά το αν θα μπορούμε να ταξιδεύουμε παντού. Λογαριάζουν να δώσουν τις γραμμές φιλέτα, όπως τον άξονα Αθήνας-Θσεσαλονίκης, στους ιδιώτες και να κλείσουν τις ζημιογόντες γραμμές (αυτές είναι σχεδόν τα 2/3 του συνόλου).
- Αφορά τη δυνατότητά μας να ταξιδεύουμε φθηνά. Το τρένο είναι αυτή την στιγμή το πιο φτηνό (το μόνο φτηνό) μεταφορικό μέσο. Ιδιωτικοποίηση σημαίνει εκτίναξη της τιμής των εισιτηρίων, πανάκριβο τρένο.
- Αφορά την ασφάλεια μας στο ταξίδι. Αν τα τρένα περάσουν σε ιδιώτες θα παραμεληθούν όλοι οι κανόνες ασφάλειας γιατί το μόνο που θα τους νοιάζει είναι τα κέρδη τους. Μια ματιά στη Βρετανία, τη «μητέρα των ιδιωτικοποιήσεων» τα λέει όλα: το 80% του πληθυσμού είναι υπέρ της επανεθνικοποίησης των σιδηροδρόμων λόγω των απανωτών τραγικών δυστυχημάτων.
- Αφορά την πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση όλων των κοινωφελών επιχειρήσεων που έχουν απομείνει στο δημόσιο (ρεύμα, νερό, αστικές συγκοινωνίες, ταχυδρομεία κλπ) που αν ολοκληρωθεί θα σημαίνει όχι μόνο πιο ακριβό ΟΣΕ, αλλά και πιο ακριβές συγκοινωνίες (σχεδιάζουν αύξηση από 1€ σε 2€ στην Αθήνα) αλλά και πιο ακριβό ρεύμα (σχεδιάζουν αύξηση 50%) πιο ακριβό νερό, ιδιωτική παιδεία και υγεία, κοκ.
- Αφορά την πάλη για να μην συνθλιφτεί εντελώς το βιοτικό μας επίπεδο, να μην διαλυθούν ολοκληρωτικά τα δικαιώματα που κατάκτησαν γενιές ολόκληρες – ένα στόχο που οι κυβερνώντες εφαρμόζουν σταθερά διασπώντας το λαϊκό κίνημα και κτυπώντας το κομμάτι-κομμάτι.
ΓΙ’ αυτό οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ χρειάζονται την υποστήριξη όλων μας, με κάθε μέσο που έχουμε στη διάθεσή μας: μάζεμα ψηφισμάτων και υπογραφών, οικονομική ενίσχυση των απεργών, δημιουργία επιτροπών συμπαράστασης, συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, κλπ.
Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται έναν ΟΣΕ ενιαίο, δημόσιο, κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας, χωρίς διορισμένες και ανεξέλεγκτες διοικήσεις και μάνατζερ που αναπαράγουν το φαύλο καθεστώς των μιζών της διαφθοράς και της υπερχρέωσης, για να έχουμε φτηνό και ασφαλές μεταφορικό μέσο, φιλικό προς το περιβάλλον, που να καλύπτει όλη την Ελλάδα.
Το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα και ιδιαίτερα οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχουν ευθύνη και υποχρέωση να στηρίξουν αποφασιστικά αυτό τον αγώνα με εκστρατείες ενημέρωσης, με οικονομικά μέσα, με απεργίες και κινητοποιήσεις συμπαράστασης στους σιδηροδρομικούς. Πάνω απ’ όλα με συντονισμό του αγώνα όλων των εργαζομένων που κτυπιούνται, ξεκινώντας από τις επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας. Μέχρι στιγμής δεν κάνουν τίποτα. Είναι στο χέρι μας να τους πιέσουμε από τα κάτω. Σε πιο μακρόχρονη βάση, από εμάς, τους εργαζόμενους, εξαρτάται αν θα περάσει το συνδικαλιστικό κίνημα στα χέρια της βάσης και των εργαζομένων ή αν θα συνεχίσει να ελέγχεται από γραφειοκράτες συνδικαλιστές που δεν είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν πραγματικά με τις πολιτικές των κυβερνώντων και του κεφαλαίου.
Ποιος δημιούργησε το έλλειμμα ύψους 11 δις ευρώ στον ΟΣΕ;
Η κυβέρνηση και τα φερέφωνα της στις εφημερίδες και τα κανάλια έχουν αναγάγει το ψέμα και την υποκρισία σε επιστήμη. Υπάρχουν, λένε, ελλείμματα και χρέη και γι’ αυτά πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η κοινωνία.
Ποια είναι όμως η αλήθεια;
Για δεκαετίες η κυβέρνηση αρνιόταν να καταβάλλει στον ΟΣΕ τα χρήματα που ήταν υποχρεωμένη!
- Όπως τις υποχρεώσεις της με βάση τις συμφωνίες με την ΕΕ για συγχρηματοδότηση του εκσυγχρονισμού και των υποδομών του ΟΣΕ!
- Όπως τις επενδύσεις σε τροχαίο υλικό, όπως όφειλε βάσει προγραμματικών συμφωνιών!
- Όπως τις Υποχρεώσεις Δημόσιας Υπηρεσίας, δηλαδή, επιδότηση άγονων γραμμών κ.α. μειωμένα ή δωρεάν εισιτήρια για συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, την ίδια στιγμή που τα αντίστοιχα ποσά καταβαλλόταν κανονικά στις ιδιωτικές ακτοπλοϊκές και αεροπορικές εταιρίες, στα ιδιωτικά ΚΤΕΛ κοκ!
Και υποχρέωνε τον ΟΣΕ να πάρει δάνεια από τις εμπορικές τράπεζες, με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου!
Με αυτό τον τρόπο πετύχαινε δύο στόχους: Πρώτο, να προσφέρει εύκολα και μεγάλα δώρα στους «φίλους» της τους τραπεζίτες. Δεύτερο, οδηγούσε τον ΟΣΕ σε υπερχρέωση έτσι ώστε να μπορεί σήμερα να τον καταγγέλλει για σπατάλες, διαφθορά και ελλείμματα, για να τον ξεπουλήσει!
Σήμερα, το 70% των 11 δις που παρουσιάζει ως χρέη και ελλείμματα ο ΟΣΕ είναι στην πραγματικότητα χρέη της κυβέρνησης προς τον ΟΣΕ!
Να που είναι η διαφθορά!
Υπάρχει διαφθορά φωνάζει ο πρωθυπουργός (με λίγη καθυστέρηση – κατέχει υπουργικές θέσεις απ’ τη δεκ του ’80, τώρα το ανακάλυψε;)!
Ναι υπάρχει τεράστια διαφθορά, αλλά: αυτοί που τρων και πίνουν σε βάρος της κοινωνίας και όλων εμάς δεν είναι οι απλοί εργαζόμενοι που δεν ξέρουν τι σημαίνει μίζα και δεν έχουν πάρε-δώσε με τη Ζήμενς, την Ντόιτσε Τέλεκομ ή τα μοναστήρια του Α. Όρους!!
Η διαφθορά μαστίζει τις κορυφές, αυτούς δηλαδή που οι κυβερνώντες διορίζουν στα ΔΣ των διάφορων οργανισμών. Υπουργοί, διευθυντές, οι φίλοι τους, όλος αυτός ο συρφετός είναι οι διεφθαρμένοι – κι αυτό θα αποδειχτεί και γι’ αυτή την κυβέρνηση όπως αποδείχτηκε για την προηγούμενη, του Καραμανλή, και για την προ-προηγούμενη, του Σημίτη και πάει λέγοντας…
Σταματήστε λοιπόν κ. Υπουργοί να κατηγορείτε τους εργαζόμενους για τη δική σας διαφθορά!
Είναι υπερβολικοί οι μισθοί στον ΟΣΕ;
Η κυβέρνηση, οι βιομήχανοι και οι δημοσιογράφοι τους υποστηρίζουν πως οι αμοιβές των εργαζομένων στον ΟΣΕ είναι υπερβολικές.
Ας δούμε ποια είναι η αλήθεια.
Ο μέσος καθαρός μισθός του σιδηροδρομικού είναι σήμερα 1.200ευρώ. Ένας εργαζόμενος με 26 χρόνια υπηρεσία και δύο παιδιά, παίρνει 1300€ καθαρά! Είναι αυτά πολλά;
Αντί να πουν την αλήθεια, επιλέγουν συγκεκριμένα παραδείγματα εργαζομένων που δουλεύουν κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και γι’ αυτό αμείβονται ανάλογα. Πχ ένας μηχανοδηγός, μπορεί όντως να φτάσει τις 2.500 € τον μήνα, αλλά είναι συχνά υποχρεωμένος να δουλέψει 12 ώρες την ημέρα, 60 ώρες τη βδομάδα, 30 μέρες τον μήνα, νύχτες, σαββατοκύριακα, γιορτές, Χριστούγεννα, Πάσχα, κοκ. Τι θέλουν οι κυβερνώντες – να πληρώνεται με 700€;
Γιατί τόσες πολλές ώρες; Από τη μια λόγω του χαρακτήρα της δουλειάς, αλλά, από την άλλη και κύρια, γιατί υπάρχουν 3.240 κενές οργανικές θέσεις του ΟΣΕ τις οποίες οι κυβερνώντες αρνούνται να καλύψουν! Όχι βέβαια τυχαία!
ποιος φταίει για τα ελλείμματα και το χρέος;
Οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ αντιμετωπίζουν μια βάρβαρη επίθεση, όπως όλος ο ελληνικός λαός. Για να ξοφλήσουμε, λέει, τα χρέη και τα ελλείμματα. Πώς δημιουργήθηκαν όμως αυτά;
Τα ελλείμματα δημιουργήθηκαν στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετίες από τη διαρκή μεταφορά πλούτου από τα δημόσια ταμεία στους βιομήχανους τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες! Πώς;
- Μειώνοντας διαρκώς τη φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων. Η φορολογία των κερδών μειώθηκε από τις δύο προηγούμενες κυβερνήσεις, Σημίτη και Καραμανλή, από το 45% που ήταν, στο 25%! (Κι ο Παπανδρέου τη μειώνει παραπέρα, με κατεύθυνση το 20%).
- Πέρα από την μείωση της φορολογίας, υπήρχαν οι διάφορες ειδικές απαλλαγές, οι ατελείωτες επιδοτήσεις, τα άπειρα «κίνητρα» και αναρίθμητα άλλα κόλπα με τα οποία το κράτος χάριζε και συνεχίζει να χαρίζει στο μεγάλο κεφάλαιο λεφτά.
- Με όλα αυτά συνυπολογισμένα η φορολογία του κεφαλαίου κυμαίνεται σήμερα στο 12% (από 45% στα τέλη της δεκαετίας του 90, επαναλαμβάνουμε)!
Όλα αυτά μεταφράζονται σε ελλείμματα στο δημόσιο ταμείο! Και η άθροιση των ελλειμμάτων αποτελεί το χρέος!
Το χρέος, έτσι, δεν είναι παρά η συσσώρευση των ετήσιων ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό, που δημιουργούσε αυτή η μεταφορά πλούτου στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, τα οποία για να καλύψει η κυβέρνηση κατέφευγε σε δανεισμό! Και μετά ερχόταν στους εργαζόμενους επιβάλλοντας διαρκείς λιτότητες για να τα ξεπληρώσει!
Το χρέος δεν είναι δικό μας. Είναι τα κέρδη που έχουν στις τσέπες τους οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές! Κι αφού οι κυβερνώντες δεν πρόκειται να πουν ποτέ την αλήθεια, ούτε να βάλουν τους πλούσιους να πληρώσουν, έχουμε μόνο ένα δρόμο: να τους αναγκάσουμε! Να αναπτύξουμε κινήματα από κάτω, που να τους τρομοκρατήσουν, να τους απειλήσουν με ανατροπή. Άλλος τρόπος να σώσουμε τα στοιχειώδη, το δικαίωμά μας στη ζωή, δεν υπάρχει!
Συντονισμός – γενίκευση – κλιμάκωση!
Για χίλιους κι ένα λόγους, λοιπόν, ο αγώνας που δίνουν οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ είναι και δικός μας. Χρειάζεται να γενικευτεί. Μόνο έτσι μπορεί να νικήσει! Κι αυτό σημαίνει:
- Να μπει στην μάχη μαζί με τον ΟΣΕ ο χώρος των συγκοινωνιών που χτυπιέται με παρόμοιο τρόπο (ΕΘΕΛ, ΗΣΑΠ, ΗΛΠΑΠ, Μετρό). Να μπει στη μάχη η ΔΕΗ την οποία οι κυβερνώντες ετοιμάζουν να διαλύσουν και να ξεπουλήσουν.
- Να συντονιστεί η πάλη όλων των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, (συγκοινωνίες, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ-κλπ, ΕΛΤΑ, κοκ. σε γενικευμένες απεργιακές κινητοποιήσεις, με διάρκεια, σε συνδυασμό με με καταλήψεις, αποκλεισμούς , πορείες διαμαρτυρίας κοκ.
- Χρειαζόμαστε ένα γενικευμένο απεργιακό κύμα το οποίο να συνδυάζει κυλιόμενες απεργίες κλάδων και ομοσπονδιών μαζί με γενικές απεργίες.
- Η ΓΣΕΕ έχει ευθύνη να προχωρήσει σε κάλεσμα γενικών απεργιών. Η επόμενη γενική απεργία πρέπει να είναι 48ωρη! Και πρέπει να ακολουθηθεί από νέες, επαναλαμβανόμενες 48ωρες μέσα στις επόμενες βδομάδες και μήνες.
- Για όλα αυτά οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ με τα συνδικαλιστικά τους όργανα, τις απεργιακές επιτροπές τους, το αγωνιστικό τους παράδειγμα, το κάλεσμά τους προς τους άλλους χώρους για συντονισμό και κλιμάκωση, μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο. Το ίδιο μπορούν και επιτροπές συμπαράστασης, στις συνοικίες και τις πόλεις, από πολίτες και εργαζόμενους, που να συμβάλλουν στην ανάπτυξη ενός γενικευμένου κινήματος.
Χρειαζόμαστε, ακόμα, ένα κίνημα το οποίο να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας και συντονισμού με τους εργαζόμενους στην υπόλοιπη Ευρώπη που χτυπιούνται αλύπητα όπως και το ελληνικό εργατικό κίνημα. Για πρώτη φορά στην ιστορία των ευρωπαϊκών συνδικάτων καλείται πανευρωπαϊκή ημέρα δράσης, με απεργίες και διαδηλώσεις, στις 29 Σεπτέμβρη. Πάνω σε αυτό πρέπει να χτίσουμε! Πρέπει να βάλουμε στόχο μια πανευρωπαϊκή γενική 24ωρη απεργία! Μόνο έτσι θα καταλάβουν οι «άρχοντες» της Ευρώπης ότι οι εργαζόμενοι δεν αστειεύονται! Μόνο έτσι θα καταλάβει η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν άλλες θυσίες για να αυξάνει τα κέρδη του το κεφάλαιο! Κι ότι, είτε θα υποχωρήσει, είτε θα πέσει!
