Του Ανδρέα Παγιάτσου
Πολλές δεκάδες χιλιάδες, σε μια τεράστια πορεία μήκους 7 χλμ., (σύμφωνα με την ίδια την αστυνομία) ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ευρωπαϊκού κοινωνικού φόρουμ (ΕΚΦ) το Σάββατο 6 Μαΐου, ξεπερνώντας ακόμα και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. Ήταν μια από τις πιο μεγάλες πορείες της πρόσφατης ιστορίας του ελληνικού κινήματος, συγκρινόμενη μόνο με τις πορείες ενάντια στο ασφαλιστικό το 2001 και τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003.
Την επιτυχία αυτή δεν την περίμεναν ούτε οι ίδιοι οι οργανωτές του ΕΚΦ. Και δεν την περίμενε βέβαια το κομμάτι εκείνο της αριστεράς το οποίο την πολέμησε λυσσαλέα – δηλαδή το Κ.Κ.Ε. και το ΝΑΡ.
Αντανακλά τη διάθεση και τις δυνατότητες
Η μαζική ανταπόκριση των εργαζομένων και της νεολαίας (καθώς και πολλών μεταναστών), αντανακλά, καταρχήν, τη διάθεση των λαϊκών στρωμάτων να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους, να παλέψουν και να αντισταθούν, ενάντια στον πόλεμο και τις αντεργατικές πολιτικές, των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και της ελληνικής κυβέρνησης. Αντανακλά επίσης την θετική ανταπόκριση σε μια πορεία την οποία καλούν πολλές διαφορετικές οργανώσεις μαζί και μάλιστα από όλη την Ευρώπη – τη θετική ανταπόκριση δηλαδή στα ενωτικά και διεθνιστικά καλέσματα.
Η πορεία αυτή δείχνει τις δυνατότητες που έχουν τα φόρουμ (Φ) να συμβάλουν στην ανάπτυξη μεγάλων αγώνων τους οποίους μάλιστα να συντονίσουν σε ηπειρωτικό και διεθνές επίπεδο. αυτό όμως εξαρτάται από τους στόχους και το πολιτικό πρόγραμμα για το οποίο παλεύουν το ευρωπαϊκό το παγκόσμια και τα εθνικά φόρουμ. Σ’ αυτό το σημείο εστιάζεται η κριτική του ξεκινήματος προς το φ.
Το Ξεκίνημα συμμετέχει στις διαδικασίες του Φ από την ίδρυση του και συμμετείχε στο τετραήμερο των συζητήσεων και εκδηλώσεων , 4 – 7 Μαΐου στο ελληνικό. Κινητοποιήθηκε πολύ μαχητικά για την επιτυχία της πορείας του Σαββάτου, κολλώντας 10.000 αφίσες και μοιράζοντας 20.000 προκηρύξεις σε δεκάδες παρεμβάσεις στις γειτονιές της Αθήνας και άλλων πόλεων.
Η κριτική του Ξ
Την ίδια στιγμή όμως το Ξεκίνημα θεωρεί πως το εντελώς χλιαρό πρόγραμμα του Φ υποσκάπτει το μέλλον και τις προοπτικές του.
Προσδιορίζοντας σαν βασικούς του στόχος την πάλη ενάντια στον πόλεμο τον νεοφιλελευθερισμό και τον ρατσισμό το Φ αφήνει ανοιχτές τις πόρτες του ακόμα και στην Σοσιαλδημοκρατία (ΠΑΣΟΚ και αντίστοιχα κόμματα στην Ευρώπη) για να μπει. Καθόλου τυχαία οι δυνάμεις που αυτή τη στιγμή πρωταγωνιστούν στο Ευρ.ΚΦ είναι η Κομμουνιστική Επανίδρυση (Ιταλία ) το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας και το Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (Γερμανία ). Αυτές οι δυνάμεις είναι ένοχες για τη συμμετοχή σε κυβερνήσεις της κεντροαριστεράς (μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες), είτε τώρα είτε στο πρόσφατο παρελθόν. Οι κυβερνήσεις της κεντροαριστεράς είναι είτε άμεσα είτε έμμεσα υπεύθυνες για τους πολέμους που μαστίζουν τον πλανήτη και οι ίδιες εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ρατσιστικές πολιτικές.
Αυτή η αντίφαση, το να ηγούνται των Φ, δυνάμεις οι οποίες εφαρμόζουν πολιτικές ενάντια στις οποίες παλεύουν τα Φ αποτελεί την αχίλλεια πτέρνα των φ και υποσκάπτει το μέλλον του κινήματος το οποίο συσπειρώνεται γύρω απ’ αυτά.
Η διακήρυξη
Η αδυναμία αυτή αντανακλάται στην τελική διακήρυξη του ΕΚΦ.
Η διακήρυξη καλεί σε μια βδομάδα δράσης ενάντια στον πόλεμο στα τέλη του Σεπτέμβρη, και σε μια μέρα δράσης, 7 Οκτώβρη, ενάντια στο ρατσισμό και υπέρ των δικαιωμάτων των μεταναστών.
Καλά αυτά, αλλά, καμία δράση δεν προτείνεται για τα ζητήματα της ανεργίας, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους, των ιδιωτικοποιήσεων, του ασφαλιστικού, των συντάξεων κοκ. Πολύ περισσότερο δεν προτείνεται καμία απεργιακή δράση. Δεν γίνεται καμία προσπάθεια συντονισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ταξικών, δηλαδή, εργατικών αγώνων και απεργιών, ενάντια στην επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι.
Χωρίς όμως απαντήσεις σε αυτά τα ζητήματα , καμία δύναμη, πολιτική, κοινωνική ή συνδικαλιστική δεν μπορεί να έχει προοπτική.
Το "όραμα" του ΕΚΦ (και του Παγκόσμιου και των εθνικών) για "μια Ευρώπη φεμινιστική, οικολογική της ειρήνης της δημοκρατίας και της κοινωνικής ευαισθησίας" είναι ένα "όραμα" το οποίο εύκολα μπορεί να μοιραστεί όχι μόνο ο Παπανδρέου αλλά και ο Καραμανλής.
Οι μαρξιστές και το μαζικό κίνημα
Πέρα από την πολιτική κριτική στο πρόγραμμα και τη φυσιογνωμία του Φ, όμως, υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη διαπίστωση: ότι γύρω από το φόρουμ έχει αναπτυχθεί ένα μαζικό κίνημα.
Η συμμετοχή στο Φ έχει το νόημα της συμμετοχής σε ένα μαζικό κίνημα, της προσπάθειας αυτό το κίνημα να βαδίσει μπροστά, και της προσπάθειας να μεταφερθούν στο μαζικό αυτό κίνημα οι μαρξιστικές ιδέες, να πειστεί δηλαδή ένας μεγαλύτερος αριθμός αγωνιστών ότι στη βάση του καπιταλισμού δεν υπάρχει προοπτική ότι η ανατροπή και ο σοσιαλισμός είναι ο μοναδικός δρόμος για το μέλλον.
ΚΚΕ και ΝΑΡ
Από αυτή την αντίληψη απέχουν πολύ οργανώσεις όπως το Κ.Κ.Ε. και το ΝΑΡ. Το Κ.Κ.Ε. δεν μπορεί να καταλάβει ότι ο λόγος που το Φόρουμ είναι ελκυστικό σε πλατιά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας είναι γιατί το Κ.Κ.Ε. έχει αποτύχει στο να δώσει δείγματα ότι μπορεί να αναπτύξει πλατιά, πραγματικά δημοκρατικά, μέτωπα πάλης. Και καταφεύγει σε κάθε αθέμιτο μέσο, όπως το να καλύπτει τις αφίσες των οργανώσεων του Φ και να υποστηρίζει (Ριζοσπάστης, 9/5/2006) ότι στην πορεία υπήρχαν 7000 άτομα (δηλαδή κάθε χιλιόμετρο της Αλεξάνδρας… μόνο 1.000 άτομα)!!! Αυτό δείχνει πόσο βαθιά ριζωμένος είναι ο σταλινισμός στο Κ.Κ.Ε.
Το ΝΑΡ από την άλλη προχώρησε στην οργάνωση αντί-φόρουμ στο Πάντειο και εναλλακτικής πορείας το Σάββατο 6 Μαΐου. Λέει πως 1500 άτομα συμμετείχαν στην πορεία του ΝΑΡ και των συμμάχων του (ΠΡΙΝ4/5) πράγμα που παρουσιάζει σαν μεγάλη επιτυχία. Διερωτάται κανείς, έτσι, τι συνιστά παταγώδη αποτυχία … (ακόμα και αν το 1500 είναι πραγματικό και όχι φουσκωμένο). Για να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο την "επιτυχία" του το ΠΡΙΝ γράφει πως το Φ. δεν είχε πάνω από 20.000 – καταφεύγει δηλαδή σε ένα κραυγαλέο ψέμα.
____________________
Έχει ξεσπάσει διαμάχη για τον αριθμό των διαδηλωτών που ήταν στην πορεία του ΕΚΦ. Το Κ.Κ.Ε. υποστηρίζει πως ήταν 7.000.Το ΝΑΡ λέει πως δεν ξεπερνούσαν τις 20.000. Όμως απλοί αριθμοί δίνουν την ακόλουθη εικόνα: σε μια πορεία ενός χλμ. στο πλάτος της Αλεξάνδρας είναι αδύνατο να υπάρχουν λιγότεροι από 10.000 άτομα ακόμη και αν η πορεία είναι αραιή. η αστυνομία δίνει 7 χιλιόμετρα για το μήκος της πορείας και η πορεία δεν ήταν αραιή. Ας κάνουν το ΠΡΙΝ και το Κ.Κ.Ε. απλά μαθηματικά…
____________________
Το ΣΕΚ
Ο σεχταρισμός βέβαια δεν αποτελεί προνόμιο μόνον όσον είναι εκτός των φ. Το ΣΕΚ για παράδειγμα συμμετέχει στο Ευρ.ΚΦ (όχι όμως και στο ελληνικό! – άλλο πάλι αυτό…). Αλλά στη διάρκεια της πορείας επιχείρησε να θέσει τον εαυτό του, αυθαίρετα, προκλητικά, επικεφαλής της πορείας (για άλλη μια φορά δηλαδή, να καπελώσει), δια της βίας. Και όταν δεν τα κατάφερε έφτιαξε αλυσίδες μπλοκάροντας την Αλεξάνδρας, για να υποχρεώσει κόσμο που δεν ήξερε να βαδίσει κάτω από τα δικά του πανό!
Μόνο ανόητοι μπορεί να πιστεύουν πως με αυτό τον τρόπο μπορεί να φτιαχτεί μαζικό κίνημα και "νέα Αριστερά"
Για μια επαναστατική Αριστερά
Όλα αυτά δείχνουν ότι είμαστε ακόμη μακριά από τους στόχους τα οράματα και τις πραγματικές ανάγκες του κινήματος . Για μια Αριστερά πλατιά και μαζική που να μην "πάσχει" από το χλιαρό πρόγραμμα του Φ αλλά ταυτόχρονα να μην πάσχει από τον σταλινισμό του Κ.Κ.Ε. ή τον σεχταρισμό του ΝΑΡ.
Γι΄ αυτή την Αριστερά παλεύει το Ξ και το κάνει, ανάμεσα σε άλλα, και μέσα από τη συμμετοχή του στο Φ. Με τελικό στόχο μια μαζική επαναστατική Αριστερά, για την ανατροπή του καπιταλισμού και το χτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας, στη βάση της εργατικής δημοκρατίας, της εργατικής διαχείρισης και του εργατικού ελέγχου.
