Στις 2 Ιουνίου 2010 διεξήχθησαν οι εκλογές για Δ.Σ. στο Σύλλογο Β. Ελλάδος του ΥΠΠΟΤ και αντιπροσώπους στην ΠΟΕ-ΥΠΠΟΤ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού).
Τα ψηφοδέλτια ήταν τρία: 1) Ενιαίο (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ), 2) Όραμα και Δημιουργία (ΠΑΣΚΕ), 3) ΕΑΚ (Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση) – ψηφοδέλτιο που συσπειρώνει κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς. Το ενιαίο ψηφοδέλτιο είχε την πλειοψηφία στο ΔΣ την προηγούμενη τριετία.
Οι ευθύνες του απερχόμενου Δ.Σ
Σε μια εποχή εργασιακής ανασφάλειας και συνεχούς περικοπής δικαιωμάτων των εργαζόμενων, οι επικεφαλής του απερχόμενου ΔΣ είναι ανεπαρκείς για να εκπροσωπούν τους συναδέλφους τους. Ενημέρωση από το Σύλλογο για τις περικοπές από τα νέα μέτρα ουδέποτε υπήρξε (ούτε για τίποτε άλλο), όπως ούτε σχέδιο δράσης για κινητοποιήσεις απέναντι στην ολική επίθεση που δεχόμαστε.
Τα αποτελέσματα – Πετυχημένη κάθοδος της ΕΑΚ
Τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:
Για το ΔΣ: Ενιαίο ψηφοδέλτιο– 5 έδρες, Όραμα και Δημιουργία – 2 έδρες, ΕΑΚ – 2 έδρες.
Για την ΠΟΕ-ΥΠΠΟΤ: Ενιαίο ψηφοδέλτιο– 8 έδρες, Όραμα και Δημιουργία– 6 έδρες, ΕΑΚ – 6 έδρες.
Να αναφέρουμε εδώ ότι η ΕΑΚ συμμετείχε για πρώτη φορά στις εκλογές για ΔΣ. Ο στόχος της ΕΑΚ πριν τις εκλογές ήταν η μία έδρα και η προσπάθεια για μία δεύτερη. Με αυτή την έννοια, τα αποτελέσματα μπορούν να χαρακτηριστούν επιτυχημένα. Μερίδα αυτής της επιτυχίας οφείλεται στο ποσοστό που έβγαλαν ο Βόλος και η Λάρισα. Αποτέλεσμα ήταν η Θεσσαλία να πάρει μία έδρα (από τις 6 της ΕΑΚ) στην ΠΟΕ – ΥΠΠΟΤ.
Τα επόμενα βήματα
Η επιτυχία αυτή μας δίνει την αυτοπεποίθηση να συνεχίσουμε. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η νέα πλειοψηφία που θα ηγείται της σύνθεσης του ΔΣ θα είναι κατώτερη των περιστάσεων. Η έως τώρα πορεία της δε μπορεί να μας πείσει για το αντίθετο. Σίγουρα οι έδρες που κερδίσαμε στο ΔΣ και στην ΠΟΕ – ΥΠΠΟΤ μας δίνουν μια μεγαλύτερη δυνατότητα να προωθήσουμε τα αιτήματά μας. Αλλά προσωπικά πιστεύω ότι ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος τρόπος είναι η κίνηση των ίδιων των συναδέλφων. Οι γενικές συνελεύσεις βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχουν κοινά προβλήματα που αφορούν όλους μας, σε όποια σύμβαση, κλάδο, βαθμίδα ή χώρο του πολιτισμού ανήκουμε. Πάνω σε αυτά μπορούμε να συσπειρωθούμε και να αντιμετωπίσουμε αυτά τα προβλήματα στην εργασία μας. Είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν.
