Του Γιώτη Βογιατζή
Σ’ ολόκληρη την Ευρώπη η Σοσιαλδημοκρατία αλλάζει ή για να είμαστε πιο ακριβείς, προσπαθεί να επισημοποιήσει και θεσμικά τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί πάνω της τα τελευταία 15 χρόνια. Σ’ αυτή την κατεύθυνση το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD) παίρνει σήμερα τη σκυτάλη από τους Εργατικούς του Μπλέρ.
Το αγγλικό Εργατικό Κόμμα ήταν αυτό που έκανε την αρχή πριν από λίγα χρόνια, μεταλλασσόμενο σε ένα καθαρά αστικό κόμμα διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομίας, ερχόμενο σε ρήξη ακόμη και με τα συνδικάτα, τα οποία στην περίπτωση της Βρετανίας ήταν παραδοσιακά στενά συνδεδεμένα με τους Εργατικούς.
Στην περίπτωση της Γερμανίας, η μετεξέλιξη του SPD έρχεται σήμερα να συνδυαστεί με την μεγαλύτερη επίθεση στο κράτος πρόνοιας και τα εργασιακά δικαιώματα από την εποχή του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, με την περιβόητη "Ατζέντα 2010" (για μια πιο εκτενή αναφορά βλέπε το σάιτ του "Ξ", www.xekinima.org)
Ούτε λίγο ούτε πολύ οι προτάσεις του Γραμματέα του SPD, του Όλαφ Σολτς, που θα αποτελέσουν τις επίσημες προτάσεις στο προγραμματικό συνέδριο του Κόμματος το Νοέμβρη του 2004, όχι μόνο αφαιρούν κάθε αναφορά στον "Δημοκρατικό Σοσιαλισμό" από το πρόγραμμα του SPD, αλλά προχωρούν πολύ περισσότερο, εξορκίζοντας ακόμη και έννοιες όπως αυτή της "δικαιότερης ανακατανομής του πλούτου", που ήταν ακριβώς αυτή που, στη θεωρία τουλάχιστον, ξεχώριζε την σοσιαλδημοκρατία από τα αστικά κόμματα. Στη θέση της μπαίνουν τώρα οι "ίσες ευκαιρίες για όλους", κάτι όμως που ακόμη και η Θάτσερ δε θα δίσταζε να προσυπογράψει… Παρά πέρα, η "κοινωνική δικαιοσύνη" ορίζεται πλέον απλώς σαν η "δυνατότητα συμμετοχής όλων στην μόρφωση και στην εργασία", ενώ σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Σολτς γίνεται πολύ συγκεκριμένος, αναφερόμενος στις …κοινωνικές αδικίες που μαστίζουν τη Γερμανία: "Στη χώρα έχει συντελεστεί μία γιγαντιαία ανακατανομή από τα πάνω προς τα κάτω, το 10% των φορολογούμενων με τα υψηλότερα εισοδήματα καταβάλλουν πάνω από το 50% του συνολικού φόρου εισοδήματος"!! Για να δώσουμε ένα μέτρο σύγκρισης, στην Ελλάδα τέτοιες κουβέντες, αν και πολλοί τις σκέφτονται, μόνο ο Ανδριανόπουλος τολμάει να τις ξεστομίζει ανοιχτά…
