Αυτά που πάντα κατάγγελλε ο Σημίτης, την παροχολογία με στόχο τις εκλογές, αυτό που ο ίδιος και οι συν αυτώ ονομάζανε "λαϊκισμό", είναι αυτά που τώρα ακριβώς κάνει.
Καταφεύγει σε ένα πακέτο παροχών (δες λεπτομέρειες, σελίδα 9) με μοναδικό προφανή στόχο την αλλαγή του δυσμενούς για το ΠΑΣΟΚ κλίμα που διαμορφώθηκε όλους τους προηγούμενους μήνες. Υποτίθεται πως οι "σωστές" πολιτικές του Σημίτη, αυτές που εφάρμοζε όλα αυτά τα χρόνια θα ήταν αρκετές για να του εξασφαλίσουν την εκλογική νίκη, κι ότι δεν θα χρειαζόταν να καταφύγει σε "κόλπα". Όμως το μόνο που κατάφεραν οι πολιτικές αυτές ήταν να δώσουν είναι ένα προβάδισμα του 10% σχεδόν στη ΝΔ. Έτσι, ο Σημίτης, ο εκσυγχρονιστής και νεωτεριστής Σημίτης, καταφεύγει στην πεπαλαιωμένη πρακτική των προεκλογικών παροχών…
Καμία σχέση δεν έχουν τα μέτρα αυτά με πρόωρες εκλογές επιμένει ο Σημιτικός ("κυβερνητικός" ονομάζεται) εκπρόσωπος, Πρωτόπαπας.
Όλοι ξέρουν πως αυτό είναι ψέμα – και περισσότερο απ’ όλους το ξέρουν οι της κυβέρνησης. Η πραγματικότητα είναι απλή: αν ο Σημίτης δει μέσα από τις δημοσκοπήσεις ότι μπορεί να κερδίσει τη ΝΔ, θα προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές χωρίς κανένα δισταγμό (όπως εξάλλου ξανάκανε την προηγούμενη φορά).
Ο Σημίτης υποσχέθηκε ένα πακέτο ύψους γύρω στα 2 δις ευρώ. Ποια εγγύηση υπάρχει ότι θα τηρήσει την υπόσχεσή του; Καμιά. Ιδιαίτερα αν προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές πριν από τις αρχές του χρόνου (οπότε τα μέτρα αυτά δεν θα έχουν προλάβει να εφαρμοστούν) τότε είναι σίγουρο πως δεν πρόκειται να τα εφαρμόσει στην ολότητά τους. Γιατί το λέμε αυτό; Μα γιατί ούτε τις προηγούμενες υποσχέσεις του εφάρμοσε: ούτε δημιουργήθηκαν οι 300 χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα κτυπούσαν την ανεργία, ούτε έδωσε την ελάχιστη σύνταξη των 150 χιλ. δρχ (450 ευρώ) που είχε υποσχεθεί (οι αγροτικές συντάξεις είναι, μετά κι από τις νέες αυξήσεις στα 200 ευρώ), ούτε, για να πάμε στα εντελώς πρόσφατα κράτησε την υπόσχεση που είχε δώσει στους καθηγητές ΑΕΙ και ΤΕΙ μόλις τον περασμένο Ιούνη για αυξήσεις στους μισθούς τους.
Τα μέτρα παίρνονται γιατί "τα αντέχει η οικονομία", λένε οι διάφοροι κυβερνητικοί εκπρόσωποι, είναι "καρπός των κόπων και των θυσιών των Ελλήνων εργαζομένων", και καμία σχέση δεν έχουν με το θέμα των εκλογών.
Μέχρι σήμερα ακούγαμε πως η οικονομία, και ο προϋπολογισμός, δεν αντέχουν παροχές και αυξήσεις, γιατί έτσι υποσκάπτεται η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Γι αυτό και κάθε αίτημα των εργαζομένων απορριπτόταν ασυζητητί.
Ακόμα και κερδισμένα και δικαστικά κατοχυρωμένα επιδόματα όπως το οικογενειακό (και για τους δύο γονείς) και το επίδομα εξομάλυνσης (175 ευρώ) για όλους τους δημόσιους υπαλλήλους η κυβέρνηση αρνείται να παραχωρήσει.
Η εισοδηματική πολιτική όλων των τελευταίων χρόνων είναι σταθερά κάτω από τον πληθωρισμό και την αύξηση της παραγωγικότητας. Κι αυτό σημαίνει διαρκή μεταφορά πλούτου και εισοδήματος από τους εργαζόμενους στο κεφάλαιο.
Τώρα, που το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει με καταποντισμό, θυμήθηκε η κυβέρνηση τους εργαζόμενους και τους φτωχούς. Μετά τη διάλυση της παιδείας και της υγείας, μετά την επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, μετά τη σταθεροποίηση της ανεργίας στο 10%, κι αφού ο έλληνας εργαζόμενος είναι (μαζί με τον πορτογάλο συνάδελφό του) ο πιο σκληρά εργαζόμενος και ο πιο χαμηλά αμειβόμενος της Ε.Ε. των 15, μετά απ’ όλα αυτά ο Σημίτης πόνεσε τους εργαζόμενους!
Τώρα που το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει με καταποντισμό, η οικονομία έγινε ξαφνικά "ισχυρή", κι επιτρέπει παροχές!
Η πραγματικότητα όμως είναι πως τα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας παραμένουν σαθρά – οι αριθμοί διαψεύδουν τον πρωθυπουργό.
Το δημόσιο χρέος της χώρας παραμένει στο 101% του ΑΕΠ, τη στιγμή που ο μέσος όρος των 15 είναι 62,5%. Ο κρατικός προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά: -1,4 για το 2001, -1,2 για το 2002 και οι προβλέψεις για το 2003 είναι ακόμα χειρότερες (στατιστικές υπηρεσίες Ε.Ε.). Και βέβαια ο πληθωρισμός καλά κρατεί, στο 3,9% (επίσημα…) τη στιγμή που ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι 2,1%.
Το ΑΕΠ αναπτύσσεται με τους πιο γρήγορους ρυθμούς στην Ε.Ε. επιμένει η κυβέρνηση. Αυτό ισχύει. Γιατί όμως; Είναι μια ανάπτυξη σε βάση σταθερή και μακροχρόνια, ή είναι κάτι πρόσκαιρο;
Η πραγματικότητα είναι πως όλη η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας στηρίζεται σε δύο παράγοντες: στα κονδύλια από την Ε.Ε. και στις δαπάνες για τους Ολυμπιακούς. Είναι και οι δύο εξαιρετικά περιορισμένης διάρκειας. Οι Ολυμπιακοί τελειώνουν του χρόνου. Τα κονδύλια από το τρίτο πακέτο σύγκλισης με την Ε.Ε. τελειώνουν το 2006.
Τότε θα βγουν στην επιφάνεια όλες οι αντιθέσεις που κρύβονται κάτω από την επιφάνεια της ελληνικής οικονομίας. Γιατί αν με τα τεράστια κονδύλια των Ολυμπιακών και της Ε.Ε. η Ελλάδα είναι στην κορυφή της λίστας για την ανεργία, το χρέος, τα ελλείμματα και τον πληθωρισμό, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τι θα γίνει όταν αυτά τα κονδύλια κοπούν: όσα δίνουν σήμερα με το ένα χέρι, θα τα πάρουν πίσω με το άλλο, δυο και τρεις φορές, όποιοι κι αν είναι στην κυβέρνηση, είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ.
Η ανεργία είναι στο 10% στην Ελλάδα, όταν ο κοινοτικός μέσος όρος είναι 7%. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα είναι στο 66% του ευρωπαϊκού. Οι μισθοί και τα μεροκάματα των Ελλήνων εργαζομένων βρίσκονται στο 1/3 περίπου των Γερμανών και Σκανδιναβών συναδέλφων τους. Στην Ελλάδα οι άνεργοι δικαιούνται επίδομα μόνο για 12 μήνες ενώ στη Βόρεια Ευρώπη (ακόμα και σ’ αυτή τη Βρετανία της Θάτσερ και του Μπλερ) οι άνεργοι παίρνουν επίδομα για όλη τη διάρκεια της ανεργίας.
Παρόλα αυτά ο Σημίτης τόλμησε να πει πως "με το σημερινό κοινωνικό πακέτο ξεπερνάμε σε κοινωνικές δαπάνες τον μέσο όρο της Ε.Ε. και πετυχαίνουμε τη (κοινωνική) σύγκλιση".
ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΗΜΙΤΗ ΚΑΙ Η "ΧΑΡΤΑ ΣΥΓΚΛΙΣΗΣ"
Το πρώτο πακέτο "κοινωνικής συνοχής" που θα ανακοινωθεί στη ΔΕΘ, θα ακολουθήσει ένα δεύτερο. Η λεγόμενη "χάρτα σύγκλισης", που προήλθε μετά από συνεννόηση με το Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων και αφορά την "αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας", όπως αλλιώς λέγεται η οξυμένη επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.
Αυξήσεις – ψίχουλα
Κεντρικό σημείο του πακέτου κοινωνικών παροχών που εξήγγειλε ο Σημίτης είναι οι αυξήσεις στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους αγρότες μέσω της αύξησης του ΕΚΑΣ και των συντάξεων του ΟΓΑ μέχρι το ποσό των 30 ευρώ. Επίσης μέτρα για προσλήψεις και δημιουργία 25.000 νέων θέσεων μερικής απασχόλησης που θα αφορούν κυρίως γυναίκες και μακροχρόνια άνεργους, αύξηση των επιδομάτων ανεργίας κατά 10%, αύξηση των επιδομάτων σε πολύτεκνους και αδύνατες οικονομικά κοινωνικές ομάδες και αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, που το πολύ να ξεπεράσουν ελάχιστα το ύψος του πληθωρισμού.
Οι εξαγγελίες αυτές του ΠΑΣΟΚ κινούνται στα όρια της υποκρισίας. Το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται αυξήσεις στις συντάξεις έως και 30 ευρώ την στιγμή που η συντριπτική πλειονότητα των συνταξιούχων ζει με ψίχουλα. Και μιλάμε για ψίχουλα γιατί στις αστικές περιοχές ένας στους δύο συνταξιούχους ζει με κάτω από 400 ευρώ το μήνα, ενώ στις αγροτικές περιοχές η συντριπτική πλειονότητα των συντάξεων του ΟΓΑ δεν ξεπερνά τα 171 ευρώ το μήνα και με την αύξηση θα φτάσει τα 200 ευρώ!
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση υπόσχεται στο μακροχρόνια άνεργο μια θέση μερικής απασχόλησης που θα του αποφέρει ένα εισόδημα ικανό να συντηρήσει προσωρινά την ανέχειά του και τίποτα περισσότερο.
Και τέλος παρουσιάζει τις παλιές και απραγματοποίητες κυβερνητικές εξαγγελίες για το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων σαν νέες και υπόσχεται ενίσχυση στα στρώματα εκείνα που οι πολιτικές της λιτότητας έχουν ρίξει στην εξαθλίωση.
Και όλα αυτά παρουσιάζονται σαν παροχές από την κυβέρνηση την ίδια στιγμή που είναι οι δικές της πολιτικές αυτές που μεγαλώνουν την ανεργία μέσα από τη διάλυση των συλλογικών συμβάσεων, που ενισχύουν τη φτώχεια μέσα από την κατάργηση του 8ωρου και την θεσμοθέτηση της μερικής απασχόλησης, που καταδικάζουν στην εξαθλίωση τους συνταξιούχους μέσω της επιβράβευσης της εισφοροδιαφυγής και της καταλήστευσης των ασφαλιστικών ταμείων.
Και πακέτο επιχειρηματικών παροχών
Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον ωστόσο αναμένεται να έχει το δεύτερο πακέτο που έχει ονομαστεί και "Χάρτα σύγκλισης" και περιλαμβάνει τους πιο μακροχρόνιους στόχους της οικονομίας που θα φέρουν και πιο μακροχρόνια αποτελέσματα. Οι φιλόδοξοι στόχοι της "χάρτας" προβλέπουν για την επόμενη τετραετία αύξηση των μισθών στην Ελλάδα μέχρι το 90% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, μείωση της ανεργίας στο 7%, μείωση των φορολογικών συντελεστών, αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ στο 80% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, αύξηση των επενδύσεων στην περιφέρεια κλπ.
Πώς θα γίνουν όλα αυτά;
Η κυβέρνηση μετά από σύσκεψη με το ΣΕΒ αποδέχθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, τις προτάσεις του προέδρου των ελλήνων βιομηχάνων Οδ. Κυριακόπουλου για περισσότερη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Δηλαδή για ολοκλήρωση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, απεγκλωβισμό του κράτους από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες, σεβασμό στους θεσμούς της αγοράς κλπ.
Για ποιους δουλεύει η κυβέρνηση;
Σε αυτό το σημείο αναπόφευκτη είναι η σύγκριση με τις προεκλογικές εξαγγελίες Σημίτη του 2000. Η κυβέρνηση μιλούσε τότε για 300.000 νέες θέσεις εργασίας μέχρι το 2004, για ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό και το καλύτερο από το Σημίτη: "Επιδίωξή μας είναι να προσεγγίσουμε το 80% του βιοτικού επιπέδου της Ευρώπης των 15 το 2004".
Είναι περιττό να πούμε ότι οι 300.000 νέες θέσεις εργασίας δεν υπήρξαν ποτέ και απόδειξη είναι η ανεργία που καλπάζει. Όσον αφορά τη σύγκλιση στο 80% του ευρωπαϊκού βιοτικού επιπέδου μάλλον για απόκλιση πρέπει να μιλάμε από τη στιγμή που είμαστε στο 68% του μέσου όρου της ΕΕ – δηλαδή όσο και τη δεκαετία ’77-’86 και το 22% των Ελλήνων ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και ας δουλεύει περισσότερο από όλους σχεδόν τους Ευρωπαίους (στοιχεία Γιούροστατ).
Όπως αποκαλύπτει μάλιστα η Γιούροστατ, οι πολιτικές λιτότητας, ιδιωτικοποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων και ασυδοσίας της αγοράς, οδηγούν μακροχρόνια σε χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων. Οι εργατικοί μισθοί βρίσκονται σε διαρκή καθήλωση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Όσον αφορά την ελληνική πραγματικότητα οι Έλληνες είναι από τους πιο σκληρά εργαζόμενους στην Ευρώπη και από τους πιο κακοπληρωμένους.
Άλλες "παροχές"
Την στιγμή που είμαστε τελευταίοι στις χώρες της Ε.Ε. στις κρατικές δαπάνες για την παιδεία, που οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις λόγω των κυβερνητικών εμπαιγμών, που η έννοια δωρεάν παιδεία ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο, η κυβέρνηση ανακοίνωσε το επίδομα των 1.000 ευρώ για τους φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από τα σπίτια τους και 150 ευρώ για την αγορά σχολικών ειδών.
Τα 85 περίπου ευρώ το μήνα για τον φοιτητή που δαπανά κατά μέσο όρο 600-700 ευρώ μηνιαίως, είναι απλά "ασπιρίνη στον καρκινοπαθή". Η αδιευκρίνιστη και ασαφής προϋπόθεση της κυβέρνησης "να πηγαίνει καλά στα μαθήματα" στοχεύει στην μείωση του αριθμού των δικαιούχων.
Τα 150 ευρώ για τα σχολικά είδη, εκτός του ότι είναι ελάχιστα, τα δικαιούνται μόνο οι οικογένειες ανέργων και οι μονογονεϊκές, οι οποίες κατά κανόνα έχουν να λύσουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα επιβίωσης από την αγορά σχολικών ειδών.
Τέλος οι εκπτώσεις στα αυτοκίνητα ευνοούν βασικά όσους σκέπτονται να αγοράσουν LAND ROVER και πάνω γιατί εκεί είναι μεγαλύτερες οι μειώσεις τιμών.
ΔΕΘ
Την ώρα που στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του θα ανακοινώνουν το "πακέτο κοινωνικών παροχών", οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης θα είναι γεμάτοι εργαζόμενους και νεολαίους που θα διαδηλώνουν ενάντια στην υποκρισία των ψευτοπαροχών της κυβέρνησης.
Όσοι αισθανόμαστε θύματα των ίδιων πολιτικών που σπρώχνουν τους εργαζόμενους στην ανεργία και τη φτώχεια, που ξεπουλούν τη δημόσια παιδεία στο όνομα της ελεύθερης αγοράς, που καταδικάζουν τους συνταξιούχους, τους αγρότες και τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες στην εξαθλίωση, πρέπει να είμαστε στους δρόμους του αγώνα την επόμενη περίοδο.
ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΙΝΕ ΤΗΣ ΓΣΕΕ
* Το 20% των περισσότερο εύπορων πολιτών το 1999 ήταν 6.2 φορές πιο πλούσιο από το αντίστοιχο 20% των πιο φτωχών. Πρόκειται για την 3η μεγαλύτερη ανισότητα στην διευρυμένη ΕΕ μετά την Πορτογαλία και την Εσθονία.
* Ενώ η παραγωγικότητα των εργαζομένων πέρυσι αυξήθηκε 4.1%, οι κατώτατοι μισθοί τους την τελευταία 12ετία μειώθηκαν 5.19%. Συνολικά το κόστος εργασίας την εικοσαετία 1981-2002 μειώθηκε 30%, ενώ τα κέρδη των επιχειρήσεων προβλέπεται ότι μόνο το 2004 θα φτάσουν να είναι 10% ψηλότερα και από την "χρυσή" -για το κεφάλαιο- περίοδο 1961-’73.
* Σύμφωνα με τα επίσημα -και ενδεχομένως "μαγειρεμένα"- στοιχεία η ανεργία μειώθηκε ελάχιστα, στο 8.9%, και στους νέους κάτω των 25 στο 25.5%, αλλά αφενός παραμένει η 2η μεγαλύτερη στην ΕΕ και αφετέρου το 55% των νέων θέσεων εργασίας είναι θέσεις "ευέλικτης" εποχικής απασχόλησης.
* Με την αύξηση του επιδόματος ανεργίας κατά 10% από 1.1.2004 αυτό θα φτάσει στο 53% (ήταν στο 49%) του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη, όταν στην Ευρώπη είναι 80% και όταν σύμφωνα με το νόμο 2224/94 δεν πρέπει να είναι λιγότερο από το 66.34%. Σήμερα το επίδομα είναι 299 ευρώ, δίνεται μόνο για 12 μήνες, το παίρνει μόνο το 1/3 των ανέργων και η αύξηση των 30 ευρώ το μήνα αντιστοιχεί σε αύξηση 1 ευρώ την ημέρα!
* Την περίοδο 1991-2000 μειώθηκε κατά 3.7% η κρατική συμμετοχή στις εισροές για τη χρηματοδότηση των κοινωνικών δαπανών.
