Την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο, δεν υπάρχει κλάδος εκπαιδευτικών που να μην βρίσκεται σε κινητοποιήσεις. Οι καθηγητές όλων των βαθμίδων της δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης, οι δάσκαλοι, οι εργαζόμενοι στα φροντιστήρια, οι εκπαιδευτικοί των ΑΕΙ και ΤΕΙ, το διοικητικό προσωπικό των ΑΕΙ.
Η πολιτική της κυβέρνησης κατάφερε αυτό που δεν κατάφεραν εδώ και πολλά χρόνια οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες αυτών των κλάδων: το ταυτόχρονο απεργιακό μέτωπο των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων.
Πρόκειται για ένα σημαντικό μέτωπο αγώνα που αναπόφευκτα θα επηρεάσει κι άλλους κλάδους εργαζομένων.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να αξιοποιήσει το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο των εκπαιδευτικών σε σύγκριση με τα χαμηλόμισθα στρώματα του ιδιωτικού τομέα και να στρέψει την κοινή γνώμη ενάντια στους απεργούς. Παράλληλα έχει ξεκινήσει την διαδικασία των εισαγγελικών παρεμβάσεων (π.χ. Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας) ή τη δράση παρακρατικών ομάδων (π.χ. Πανεπιστήμιο Πειραιά) προκειμένου να κάμψει τους απεργούς.
Φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές και γονείς πρέπει να υποστηρίξουμε τον αγώνα των εκπαιδευτικών. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει καθόλου ότι δίνουμε "συγχωροχάρτι", π.χ. στους μεγαλοκαθηγητές των ΑΕΙ οι οποίοι συνδέονται με εταιρείες και ερευνητικά προγράμματα.
Την ίδια ώρα κατανοούμε ότι αν η κυβέρνηση νικήσει τους εκπαιδευτικούς θα αναθαρρήσει για να συνεχίσει την πολιτική της λιτότητας στην παιδεία, την ψήφιση των νόμων για την αξιολόγηση, την εφαρμογή των αποφάσεων της Μπολώνια και του Βερολίνου, την εφαρμογή του καθηκοντολόγιου στα σχολεία, την εξόντωση των μαθητών με τα απαράδεκτα ωράρια και τις διαρκείς εξετάσεις και τέλος, την παραπέρα οικονομική αφαίμαξη των γονέων που δαπανούν ήδη 1.443,08 εκ. ευρώ (περίπου 500 δις δρχ.) το χρόνο για την παιδεία, χωρίς να υπολογίζονται αυτοί των οποίων τα παιδιά σπουδάζουν σε άλλη πόλη.
Για να νικήσουν οι εκπαιδευτικοί οι κινητοποιήσεις δεν θα πρεπε να σταματήσουν στις 6 του Οκτώβρη. Αλλά να ακολουθηθούν από νέες 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες, με κοινές συγκεντρώσεις και πορείες και διευρυμένα αιτήματα που να καλύπτουν εκτός από τα μισθολογικά και θεσμικά αιτήματα της εκπαίδευσης.
Με τη δημιουργία απεργιακών επιτροπών και συντονισμό όλων των φορέων να μην επιτρέψουμε στην κυβέρνηση και στους υποταγμένους συνδικαλιστές να διασπάσουν και να σταματήσουν τον αγώνα.
