Της Στέλλας Χονδροματίδου – νοσοκομείο Παπαγεωργίου
Πάγιο αίτημα των εργαζομένων στο νοσοκομείο "Παπαγεωργίου" αλλά και της Δυτικής Θεσσαλονίκης είναι η ανάπτυξη και η πλήρης λειτουργία του νοσοκομείου, οι προσλήψεις και η στελέχωσή του, από γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό.
Επί χρόνια το νοσοκομείο υπολειτουργεί παρά τους διακηρυγμένους "στόχους" της διοίκησης και της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ να λειτουργήσει σαν πανεπιστημιακό νοσοκομείο. Η σύγχυση, η γενικολογία και ο παραγοντισμός κυριαρχούσαν με τις αποφάσεις να παίρνονται στα παρασκήνια χωρίς ενημέρωση και τη συμμετοχή των εργαζομένων.
Το τελευταίο διάστημα τέθηκε επιτακτικά το ζήτημα ενός εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας του νοσοκομείου, από παράγοντες της διοίκησης, διευθυντές τμημάτων και τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές ενόψει της έλευσης πανεπιστημιακών κλινικών αλλά και των εκλογών.
Συντάχθηκε βιαστικά ένα "σχέδιο" γενικόλογο χωρίς φυσικά τη συμμετοχή των εργαζομένων, με τους εργαζόμενους ουσιαστικά ανενημέρωτους και ξεκίνησαν οι πιέσεις για να περάσει στα γρήγορα με το πρόσχημα ότι κατοχυρώνει τη λειτουργία των υπαρχόντων κλινικών και βέβαια τους εργαζόμενους.
Σε μια άμαζη συνέλευση στα τέλη Ιανουαρίου οι διάφοροι παράγοντες του κυβερνητικού συνδικαλισμού (αφού προηγήθηκε και επίσκεψη του Στεφανή στο Παπαγεωργίου) ξεπέρασαν ακόμα και τους εαυτούς τους.
Χωρίς ίχνος δημοκρατικής διαδικασίας, με φωνές και μεθοδεύσεις πέρασαν πραξικοπηματικά το επίμαχο σχέδιο.
Δεν άφησαν να ακουστεί καμιά διαφορετική άποψη, ούτε καν άφησαν να μιλήσουν μέλη της νοσοκομειακής επιτροπής που οι εργαζόμενοι είχαν εκλέξει την προηγούμενη περίοδο! (Η θητεία της νοσηλευτικής επιτροπής έχει λήξει και έχουν προκηρυχθεί εκλογές για νέα ν. επιτροπή).
Στη σημερινή φάση είναι πιο επιτακτική από ποτέ άλλοτε η ανάγκη να αναδειχθούν μέσα από τους εργαζόμενους γιατρούς του νοσοκομείου, νέα ανιδιοτελή και μαχητικά στοιχεία που πραγματικά να έχουν διάθεση να αντιταχθούν στον κυβερνητικό συνδικαλισμό της καρέκλας και του παραγοντισμού.
Αν δεν γίνει αυτό θα συνεχιστεί η κυριαρχία του κλίματος απογοήτευσης και αντοχής από συλλογικές διαδικασίες και κανένα πρόβλημα των εργαζομένων δε θα αντιμετωπιστεί με έναν σοβαρό και συνολικό τρόπο.
