Ρεπορτάζ (με βάση την αρθρογραφία της Νέας Διεθνιστικής Αριστεράς – αδελφής οργάνωσης του Ξεκινήματος στην Κύπρο) από τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν στην Κύπρο (28/1 και 4/2) οι οποίες ανέδειξαν στον β’ γύρο πρόεδρο το Νίκο Αναστασιάδη.
Οι προεδρικές εκλογές που έγιναν στην Κύπρο στις 28/1 ανέδειξαν για δεύτερη φορά νικητή τον Νίκο Αναστασιάδη, υποψήφιο του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ) του βασικού κόμματος της άρχουσας τάξης στο νησί.
Τα κυπριακά ΜΜΕ του κατεστημένου περιγράφουν την επανεκλογή του Αναστασιάδη ως ισχυρή εντολή, όμως αν δούμε τις ψήφους που πήρε και τα πραγματικά ποσοστά ψήφου σε σχέση με τα ποσοστά αποχής, θα δούμε ότι δεν είναι καθόλου έτσι. Καταρχήν οι ψήφοι που πήρε ήταν 15.000 περίπου λιγότερες από τους ψήφους που πήρε το 2013. Αν δε υπολογίσουμε την πρωτοφανή σε προεδρικές εκλογές αποχή που έφτασε κοντά στο 28% και ακόμα τις δεκάδες χιλιάδες των νέων που δεν μπήκαν καν στον κόπο να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους για να ψηφίσουν (σημ: στην Κύπρο για να έχει κανείς δικαίωμα ψήφου πρέπει να εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους) τα πραγματικά ποσοστά του Αναστασιάδη βρίσκονται κοντά στο 35% της κοινωνίας κι όχι στο 56% που έδωσε το εκλογικό αποτέλεσμα.
Αυτό βεβαία δεν θα κάνει την επομένη πενταετία να είναι λιγότερο σκληρή για τους εργαζόμενους και την κοινωνία στην Κύπρο.
Δεν ήταν νίκη του Αναστασιάδη, αλλά ήττα της Αριστεράς
Το ΑΚΕΛ, το παραδοσιακό κόμμα της Αριστεράς στην Κύπρο, ικανοποιείται με το ότι πήρε 44% στον δεύτερο γύρο, επαίρεται ότι επέστρεψε στα παλιά του ποσοστά και δηλώνει πως αυτό ήταν μια νίκη της Αριστεράς! Αυτή η ανάλυση είναι μακριά από την αλήθεια!
Το 2013, ο Σταύρος Μαλάς είχε πάρει στον δεύτερο γύρο ως υποψήφιος πρόεδρος με την στήριξη του ΑΚΕΛ ποσοστό 42,52% και 175.267 ψήφους παρόλο που το ΑΚΕΛ έβγαινε από μια προεδρία όπου διαχειρίστηκε το καπιταλιστικό σύστημα και απέτυχε. Τώρα 5 χρόνια μετά, με συνθήκες λιτότητας που έδωσαν πολλές και μεγάλες ευκαιρίες για την Αριστερά να δείξει ότι είναι στο πλάι των εργαζομένων, και έτσι να καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, ο Μαλάς και το ΑΚΕΛ παρότι ανέβασαν το ποσοστό του κατά 2%, δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν ούτε καν τους ψήφους του 2013! Αντίθετα έχασαν 6.024 ψήφους!
Πρόγραμμα Μαλά: ούτε λέξη για το Μνημόνιο και την Τρόικα
Τον περασμένο Δεκέμβρη ο Μαλάς ανακοίνωσε το «Πρόγραμμα Διακυβέρνησης» του. Σε αυτό δεν υπήρχε πουθενά η αναφορά του Μνημονίου, της Τρόικας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών της, λες και δεν υπήρξαν ποτέ!
Μία από τις πρώτες δηλώσεις του Στ. Μαλά ήταν ότι είναι υποστηρικτής του Μνημονίου που είχε διαπραγματευτεί ο πρώην πρόεδρος της Κύπρου, γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ, Χριστόφιας ο οποίος ήταν πρόεδρος μέχρι και το 2013 οπότε και έχασε από τον Αναστασιάδη. Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο μνημόνια όμως, αυτό που είχε διαπραγματευτεί ο Χριστόφιας κι αυτό που υπόγραψε ο Αναστασιάδης, ήταν εντελώς επουσιώδεις – εξάλλου η Τρόικα έδειξε πως δεν αφήνει καθόλου περιθώρια διαπραγματεύσεων.
Η κυβέρνηση Αναστασιάδη, ακριβώς όπως και η κυβέρνηση Χριστόφια, είχαν δεσμευτεί ότι η Τρόικα, μετά το τέλος του προγράμματος, θα αξιολογεί την οικονομία κάθε εξάμηνο και θα επιβάλλει, αν είναι ανάγκη, μέτρα, μέχρι να αποπληρωθεί το 75% του δημόσιου χρέους! Επίσης (και οι δύο) δεσμεύτηκαν ότι κάθε πλεόνασμα ή έξτρα έσοδο του κράτους, θα πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους και πουθενά αλλού!
Ο Μαλάς υποσχόταν στο πρόγραμμά του, πως αν εκλεγόταν θα επανέφερε μια σειρά επιδόματα και παροχές που είχαν κοπεί από το Μνημόνιο! Πως θα έκανε κάτι τέτοιο όμως όταν αποδέχεται τα Μνημόνια και δεν είναι διατεθειμένος να αποκλίνει από αυτά;
Πως θα μπορούσε τέλος, με ένα τέτοιο πρόγραμμα και μια τέτοια ρητορική να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τους εργαζόμενους και τη νεολαία;
Το 30% περίπου απείχε!
Το πιο σημαντικό σημείο αυτής της εκλογικής διαδικασίας είναι ότι περίπου το 30% του πληθυσμού αν συμπεριλάβουμε και τις 30.000 της νεολαίας που δεν πήγε να εγγραφεί καν στους εκλογικούς καταλόγους, απείχε! Στον δεύτερο γύρο και παρόλο που τα επιτελεία έτρεξαν να βγουν και να μαζέψουν τους ψήφους της τελευταίας στιγμής, μόλις 12.000 παραπάνω κόσμος ψήφισε, και η αποχή παρέμεινε στα ιστορικά υψηλά ποσοστά του 26%.
Έχουμε λοιπόν ένα 30% του πληθυσμού, 173.000 περίπου (143.401 συν 29.527 που δεν εγγράφηκαν στους καταλόγους) που είναι απογοητευμένοι, απηυδισμένοι και δεν βρίσκουν έκφραση στα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, ανάμεσά τους δυστυχώς και το ΑΚΕΛ!
Στο 5,6% οι Νεοναζί της Χρυσής Αυγής
Στις εκλογές αυτές έδωσαν ισχυρό παρών με ποσοστό 5,6% και οι Νεοναζί του ΕΛΑΜ (του κυπριακού παραρτήματος της Χρυσής Αυγής). Πρόκειται για μια εξέλιξη που πρέπει να βρει την Αριστερά και το εργατικό κίνημα σε εγρήγορση για την αντιμετώπιση του φασιστικού κινδύνου. Αυτό στην Κύπρο περνάει και μέσα από την ταξική συνεργασία με το μαχόμενο αντιφασιστικό κίνημα στον Βορρά που την τελευταία περίοδο δίνει σημαντικές μάχες.
Ταυτόχρονα, πρέπει να ξεσκεπαστεί το «φλερτ» του Αναστασιάδη με τους Νεοναζί, ο οποίος προκειμένου να τους «καλοπιάσει» δεν δίστασε να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο που έστειλε το ναζιστικό μόρφωμα στους υποψηφίους του 2ου γύρου, νομιμοποιώντας έτσι την πολιτική τους παρουσία.
Για μια νέα, μαζική επαναστατική Αριστερά
Η Νέα Διεθνιστική Αριστερά (ΝΕΔΑ) αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Κύπρο, επέλεξε να στηρίξει, με έντονη κριτική, τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ. Όμως, το έκανε αυτό τονίζοντας ταυτόχρονα ότι ο Μαλάς δεν αποτελεί διέξοδο, με κανένα τρόπο.
Ο αγώνας για την διεκδίκηση των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων προϋποθέτει την σύγκρουση με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Και αυτό είναι κάτι το οποίο το ΑΚΕΛ έχει προ πολλού εγκαταλείψει. Ο μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους και τη νεολαία στη Κύπρο περνά μέσα από το χτίσιμο μιας νέας, διεθνιστικής, επαναστατικής Αριστεράς – στον ελληνοκυπριακό νότο και στον τουρκοκυπριακό βορρά.
