Πολλά από τα κόμματα που συμμετέχουν στο ΚΕΑ, είτε ως μέλη είτε ως παρατηρητές, είναι κόμματα που συμμετείχαν σε κυβερνήσεις μαζί με τα κόμματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Το ΚΚ Γαλλίας συμμετείχε στην κυβέρνηση μαζί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ζοσπέν που εφάρμοσε μια ανοιχτά αντεργατική πολιτική. Το Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού της Γερμανίας συμμετείχε στις τοπικές κυβερνήσεις της Γερμανίας μαζί με το κόμμα του Σρέντερ εφαρμόζοντας την Ατζέντα 2010 και τους νόμους του μισητού Χάρτζ. Το ΑΚΕΛ αυτή τη στιγμή είναι κυβέρνηση στην Κύπρο και είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για τις πολιτικές που εφαρμόζονται. Η Κομμουνιστική Επανίδρυση του προέδρου του ΚΕΑ Μπερτινότι έχει ήδη συμμαχήσει με το κόμμα του πρώην προέδρου της Κομισσιόν Ρομάνο Πρόντι για εκλογική συμμαχία στις εκλογές που θα γίνουν την άνοιξη στην Ιταλία.
Την ίδια ώρα, όχι μόνο αυτά τα κόμματα, αλλά και συνολικά το ΚΕΑ, μέσα από τις αποφάσεις του, αφήνει εντελώς ανοικτό το ενδεχόμενο και μελλοντικών συνεργασιών ίδιου τύπου.
————
Στο κεφάλαιο ‘για την οικοδόμηση συμμαχιών’, στις πολιτικές θέσεις του ΚΕΑ, αναφέρεται:
«να προχωρήσουμε σε μια πρόταση συνεργασίας προς όλες τις δυνάμεις που είναι πρόθυμες να αγωνιστούν κατά των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην Ευρώπη. Πρώτη στη σειρά είναι η συνεργασία ανάμεσα σε όλους όσους υποστήριξαν το ‘ΟΧΙ’ στην Συνταγματική Συνθήκη της ΕΕ και όλους όσους υποστήριξαν ένα ‘κριτικό Ναι’».
Αυτό, αν θέλουμε να το μεταφέρουμε στην ελληνική πραγματικότητα σημαίνει ότι το μέτωπο αντίστασης ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό χωράει και εκείνα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ήταν υπέρ ενός ‘κριτικού Ναι’ (όπως είναι ο Άκης Τσοχατζόπουλος) και που στο παρελθόν εφάρμοσαν διαδοχικά πακέτα λιτότητας ως μέλη της κυβέρνησης Σημίτη.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο σημαίνει κοινά μέτωπα με μεγάλα κομμάτια των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων (του Σρέντερ ή του Πρόντι) που αποτέλεσαν τους κύριους εκφραστές των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην Ευρώπη.
————
Με απλά λόγια το μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό που προτείνει το ΚΕΑ περιλαμβάνει και αυτούς που υποστήριξαν και εφάρμοσαν το νεοφιλελευθερισμό στην πράξη!
Αυτή η λογική πρακτικά μεταφράζεται ως “διαθεσιμότητα” των κομμάτων που απαρτίζουν το ΚΕΑ για συμμετοχή σε κεντροαριστερές κυβερνήσεις.
Η κεντροαριστερή κατεύθυνση του ΚΕΑ φαίνεται ξεκάθαρα και από τις θέσεις των ηγετικών στελεχών του κόμματος όπως είναι ο Μπερτινότι και ο Λαφοντέν.
Ο πρώτος ετοιμάζεται ήδη να μπει στην κυβέρνηση του Πρόντι στις επερχόμενες ιταλικές εκλογές και φαίνεται δυσαρεστημένος επειδή,
«οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες επέλεξαν τον μεγάλο συνασπισμό με τους νεοφιλελεύθερους εκλογικούς τους αντιπάλους και όχι τον διάλογο με την εναλλακτική Αριστερά».
Ο δε Λαφοντέν σε συνέντευξή του υποστήριξε ότι η ευρωπαϊκή αριστερά πρέπει,
«να εκπονήσει πρόγραμμα διακυβέρνησης, πειστικό και χρήσιμο στους πολίτες, γι’ αυτό κι εμείς στο κόμμα της Αριστεράς, στη Γερμανία, ρίξαμε μια ιδέα: Να δουλέψουμε πάνω στη σκανδιναβική εμπειρία».
Τι μπορεί όμως να σημαίνει το ‘πρόγραμμα διακυβέρνησης’ της αριστεράς; Μπορεί μέσα στον καπιταλισμό μια ‘αριστερή’ κυβέρνηση να παίρνει μέτρα ενάντια στον καπιταλισμό; Δεν μπορεί – και η ουσία στις δηλώσεις και στο πρόγραμμα του ΚΕΑ βρίσκεται στο ότι ουσιαστικά βάζει ως στόχο για το μέλλον το σχηματισμό κεντροαριστερών κυβερνήσεων. Κυβερνήσεων δηλαδή που θα εφαρμόζουν τις πολιτικές του κεφαλαίου και στις οποίες θα συμμετέχουν τα αριστερά κόμματα.
Όσον αφορά το σκανδιναβικό μοντέλο (που αυτό επικαλείται και ο Γιώργος Παπανδρέου), πέρα από το ότι δεν έχει καταφέρει να λύσει τα προβλήματα που ο νεοφιλελευθερισμός δημιουργεί, όχι μόνο δεν υπάρχει περίπτωση να εφαρμοστεί στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά πλέον ακόμα και στις σκανδιναβικές χώρες υποχωρεί. Και το κοινωνικό κράτος αυτών των χωρών που για χρόνια φαινόταν ως το μοντέλο για την υπόλοιπη Ευρώπη, σήμερα χτυπιέται από τις ίδιες πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού που εφαρμόζονται παντού στην Ευρώπη.
Κυριάκος Χάλαρης
