Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο τακτικός αναγνώστης και συνεργάτης της ιστοσελίδας μας, σύντροφος Γιάννης Ανδρουλιδάκης, εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας.
Όλες οι μνηνονιακές κυβερνήσεις είχαν ανάγκη από ένα ευχάριστο αφήγημα. Ήθελαν να παρουσιάσουν ένα successstory, όπως είχε πει ο κ. Σαμαράς, σαν αντίβαρο στην βάρβαρη κοινωνική πολιτική που εφάρμοζαν. Μάταια όμως. Το περιεχόμενο των επιτυχιών τους ήταν τόσο μικρό και ασήμαντο που δεν κατόρθωσαν να πείσουν την κοινωνία. Τη λογική αυτή ακολουθεί και ο κ. Τσίπρας. Σε κάθε ευκαιρία, που του δίνεται, διηγείται τα δικά του κατορθώματα, τα οποία, όμως, γρήγορα ξεθωριάζουν. Σε μια περίπτωση από τις πολλές π.χ. , όπου μοιράστηκαν ψίχουλα από το πλεόνασμα και αυτό βαφτίστηκε 13η σύνταξη, η αφήγηση έκλεισε με ταπεινωτική συγνώμη στους θεσμούς και με τη δέσμευση ότι στο μέλλον δε θα ξαναγίνουν μονομερείς ενέργειες. Αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά ότι ιστορίες με καλό τέλος δεν υπάρχουν στα μνημόνια.
Πρόσφατα από τη 2η σύνοδο Thessaloniki Summit, που διοργάνωσε ο ΣΒΒΕ, ο πρωθυπουργός έστειλε άλλο ένα μήνυμα επιτυχίας. «Η χώρα πέρασε σε διαφορετική εποχή», τόνισε και αναφέρθηκε στο θετικό momentum στο οποίο βρίσκεται η οικονομία. Επισήμανε, επίσης, ότι το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί στην ώρα του και το τρέχον έτος θα τελειώσουμε με τα μνημόνια. Ειλικρινά , αν τον άκουγε κάποιος, ο οποίος δε ζει στη χώρα, θα πίστευε ότι εδώ γίνονται οικονομικά και πολιτικά θαύματα. Αν, ωστόσο, ήταν κάτοικος αυτού του τόπου θα αναρωτιόταν αν ο κ. Τσίπρας συνεχίζει την πολιτική απατεωνιά ή αν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Γιατί με την ανεργία να καλπάζει, τη χώρα να έχει ξεπουληθεί στους ξένους, την ανασφάλιστη εργασία να βρίσκεται στα ύψη, την κοινωνία να βουλιάζει στη φτώχεια και στο αδιέξοδο, τους πολίτες να αδυνατούν να πληρώσουν τους κεφαλικούς φόρους, τους πλειστηριασμούς να είναι στην ημερήσια διάταξη για ποια αλλαγή σελίδας να μιλήσουμε; Γιατί και στην περίπτωση που δεχτούμε ότι η χώρα βγαίνει από τα μνημόνια αύριο το πρωί, δε θα βρίσκεται σε επιτροπεία ως το 2060 και η οικονομική πολιτική δε θα υπαγορεύεται από το εξωτερικό; Αυτή η θεσμοθέτηση της διαρκούς λιτότητας δε έγινε με τη δική του συγκατάθεση και υπογραφή; Γιατί δεν αφηγείται αυτό τον πολιτικό «άθλο» που του ανήκει εξ ολοκλήρου;
Ο πρωθυπουργός, εντούτοις, δεν έμεινε εδώ. Μίλησε για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις που όλο έρχονται και όλο ξεστρατίζουν. Μάλιστα συνταγογράφησε το κατάλληλο φάρμακο. «Αυτοπεποίθηση και μέγιστη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας», είπε. Αναρωτιέμαι σε ποια ανάπτυξη αναφέρεται και ποιες επενδύσεις ονειρεύεται. Σε εκείνες των απλήρωτων εξάμηνων δοκιμαστικών συμβάσεων ή σε αυτές της μαύρης εργασίας, των ημερομισθίων πείνας και των μεσαιωνικών συνθηκών δουλειάς; Σε επενδύσεις ασυδοσίας και καταστροφής του περιβάλλοντος τύπου Σκουριών Χαλκιδικής ή σε ληστρικές συμβάσεις κατηγορίας Fraport με απαίτηση πανωπροικιών; Ποιο είναι το επενδυτικό του όραμα; Οι φαραωνικές κατασκευές και οι ουρανοξύστες που θα υψωθούν στο Ελληνικό «ομορφαίνοντας» ακόμη περισσότερο το αστικό αττικό τοπίο;
Όχι, ο κ. Τσίπρας δε μίλησε για τη μόλυνση του Σαρωνικού και το λαθρεμπόριο καυσίμων που γίνεται φανερά κάτω από τη μύτη του λιμενικού. Θα ήταν, εξάλλου, απρέπεια να δυσαρεστήσει το ακροατήριο του ( βιομήχανοι γαρ). Αυτούς θα τους καταγγείλει, όταν θα απευθυνθεί στους κομματικούς υποστηρικτές του για να χαϊδέψει τα αυτιά τους και να αποδείξει ότι παραμένει αριστερός. Ο πρωθυπουργός έχει εμπεδώσει την τακτική του λαϊκισμού και την προσαρμόζει, όπου χρειαστεί. Κοροϊδεύει, εξαπατά συστηματικά και συμπεριφέρεται σαν κόθορνος. Η χώρα λεηλατείται και η κοινωνία μαστιγώνεται με τις ευλογίες του. Γι αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να ηττηθεί η πολιτική αυτή από όχι από δεξιά αλλά από αριστερά. Από ένα μέτωπο ανατροπής το οποίο θα προέλθει από τη συνεργασία πατριωτικών και αριστερών δυνάμεων και από συλλογικότητες και άλλες κινήσεις των ενεργών πολιτών , το οποίο θα μιλήσει με τη γλώσσα της υπευθυνότητας και της αλήθειας στον ελληνικό λαό με τη στήριξη του οποίου θα ανοίξει ένα άλλο δρόμο και θα αναλάβει την τεράστια ευθύνη να βγάλει τη χώρα από την κρίση θέτοντας τέλος στα μνημόνια και στις απατηλές αφηγήσεις των σωτήρων της χώρας.
