Στις 11 Σεπτεμβρίου, περίπου ένα εκατομμύριο Καταλανοί βγήκαν στους δρόμους, διεκδικώντας το δικαίωμά τους να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα που έχει οργανωθεί για την πρώτη Οκτωβρίου, για να αποφασίσουν αν θέλουν να παραμείνει η Καταλωνία τμήμα της Ισπανίας, ή να ανακηρυχθεί ανεξάρτητο κράτος. Η διαδήλωση αυτή αποτέλεσε μια τεράστια επίδειξη ισχύος του καταλανικού κινήματος απέναντι στην απεχθή κυβέρνηση Ραχόι, που προσπαθεί να στερήσει από τους Καταλανούς το δικαίωμα να αποφασίσουν ελεύθερα και δημοκρατικά για την περιοχή τους. Είναι επίσης μια ακόμη ένδειξη του γεγονότος ότι η ισπανική κυβέρνηση γίνεται όλο και πιο αντιδημοφιλής στην Καταλωνία και ότι το κίνημα για την απόσχιση της επαρχίας αυτής της Ισπανίας θα συνεχίσει να δίνει σκληρές μάχες.
Παραλήρημα αυταρχισμού
Από την άλλη μεριά, η απάντηση της κυβέρνησης Ραχόι, δείχνει τον πανικό στον οποίο βρίσκεται, αφού έχει καταλήξει να χρησιμοποιεί τακτικές της εποχής του δικτάτορα Φράνκο: εκφοβισμός, καταστολή απέναντι στο κίνημα και περιστολή δικαιωμάτων. Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας έχει αποφανθεί ότι το δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου, στο οποίο ο λαός της Καταλωνίας καλείται να αποφασίσει αν θέλει ανεξαρτησία ή όχι, είναι παράνομο. Η Γενική Εισαγγελία της Καταλωνίας, εκτελώντας εντολές της Ομοσπονδιακής Εισαγγελίας, έχει δώσει την εντολή στην καταλανική αστυνομία να κατάσχει τις κάλπες, τα ψηφοδέλτια, καθώς και όλο το υλικό που σχετίζεται με το δημοψήφισμα (φακέλους, σφραγίδες, «προεκλογικό υλικό» κλπ).
Έχουν επίσης κληθεί από την Εισαγγελία και οι 712 δήμαρχοι που έχουν δηλώσει ότι θα επιτρέψουν την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος στους Δήμους τους και εάν δεν παρουσιαστούν, η αστυνομία έχει την εντολή να τους συλλάβει. Έχουν γίνει προσαγωγές εφήβων σε περιοχές της Καταλωνίας, γιατί έκαναν αφισοκολλήσεις υπέρ του «ΝΑΙ» στην ανεξαρτησία. Έχουν γίνει αστυνομικές επιχειρήσεις ενάντια σε καταλανικά ΜΜΕ, ενώ απαγορεύτηκε στην TV3 (δημόσια Τηλεόραση της Καταλωνίας) η μετάδοση ειδήσεων σε σχέση με το δημοψήφισμα. Επιπλέον, έχουν απαγορευτεί εκδηλώσεις σε σχέση με το ζήτημα της αυτοδιάθεσης στη Μαδρίτη, την Γκαστέις (η Βιτόρια στα Βάσκικα) και την Χιχόν. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Mendez de Vigo έχει απειλήσει με ποινές φυλάκισης όσους βοηθήσουν στο δημοψήφισμα, ενώ το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, έχει παγώσει όλους τους λογαριασμούς για ειδικές υπηρεσίες της Κυβέρνησης της Καταλωνίας, έτσι ώστε να μην χρησιμοποιηθούν αυτά τα χρήματα για το δημοψήφισμα.
Η οργή ξεχειλίζει
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το αίτημα της ανεξαρτησίας είναι πλειοψηφικό σε ολόκληρη την Καταλωνία. Οι Καταλανοί αποτελούν μια διακριτή εθνική οντότητα και εδώ και χρόνια παλεύουν για την αυτοδιάθεση τους από το Ισπανικό Κράτος.
Το γεγονός αυτό, δεν οφείλεται ούτε στα πολιτικά παιχνίδια που παίζει η κυβέρνηση της Καταλωνίας (η οποία εφαρμόζει μια λιτότητα σχεδόν το ίδιο σκληρή με αυτή που επιβάλλει ο Ραχόι σε ολόκληρη τη χώρα), ούτε στο γεγονός ότι το μεγαλύτερο τμήμα της αστικής τάξης επιθυμεί μια ανεξάρτητη Καταλωνία, η οποία δε θα πληρώνει για τις πιο φτωχές περιοχές της Ισπανίας, όπως ισχυρίζονται.
Ο βασικός λόγος για τον οποίο πλατιά στρώματα της καταλανικής κοινωνίας επιδιώκουν την απόσχιση, είναι ο συνδιασμός της εθνικής καταπίεσης με την οργή απέναντι στις πολιτικές λιτότητας του Ραχόι και του Λαϊκού Κόμματος. Πολιτικές που επηρεάζουν εκατομμύρια Καταλανούς, όπως και εκατομμύρια Ισπανούς και προκαλούν κύματα αγανάκτησης.
Πρόκειται για ανθρώπους, που έχουν δει μέσα σε εννιά χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, τις συνθήκες διαβίωσης τους να χειροτερεύουν, τα δημοκρατικά τους δικαιώματα (ατομικά και συλλογικά) να περιστέλλονται, τα εισοδήματα τους να μειώνονται. Ειδικά στην Καταλωνία, το εισόδημα της μέσης οικογένειας έχει πέσει τα τελευταία χρόνια κατά 20%, ενώ ένας στους τρεις ανήλικους ζει πλέον κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Σε αυτές τις συνθήκες, για μεγάλα στρώματα της κοινωνίας, η ιδέα μιας «δικής τους» κυβέρνησης που θα μπορούν να την ελέγχουν καλύτερα φαντάζει πιο ελκυστική. Και όσο η κυβέρνηση του Ισπανικού Κράτους αυξάνει την πίεση και συμπεριφέρεται στους καταλανούς σαν υποτελείς της, η τάση αυτή θα μεγαλώνει.
Η Αριστερά στην Καταλωνία πρέπει να υποστηρίξει μαχητικά το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, και ειδικά σε αυτή τη φάση το δικαίωμα των καταλανών να εκφράσουν δημοκρατικά τη θέληση τους με δημοψήφισμα. Η ηγεσία αυτή τη στιγμή του κινήματος της ανεξαρτησίας έχει αφεθεί στην αστική τάξη της Καταλωνίας, που έχει τη δική της ατζέντα, και δεν πρόκειται να πάει τον αγώνα μέχρι το τέλος. Όπως και να έχει, η απόσχιση της Καταλωνίας προκειμένου να φτιαχτεί ένα ανεξάρτητο κράτος που θα εφαρμόζει τις ίδιες πολιτικές λιτότητας δεν έχει να προσφέρει καμιά ουσιαστική βελτίωση στη ζωή των καταλανών εργαζομένων.
Η Αριστερά στην Καταλωνία χρειάζεται να μπει μπροστά και να παλέψει να συνδέσει τον αγώνα για ανεξαρτησία με τον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί εθνική και κοινωνική απελευθέρωση για τον καταλανικό λαό, κάτι που θα ανοίξει τους ασκούς του αιόλου για όλα τα κινήματα στην Ευρώπη.
