Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας: Η υποκρισία περισσεύει

‘Αρθρο από το ¨Νέο ξεκίνημα-για μια άλλη υγεία¨ που κυκλοφορεί

Η Πα­γκό­σμια Η­μέ­ρα Ψυ­χι­κής Υ­γεί­ας, 10η Ο­κτω­βρίου, α­πο­τέ­λε­σε μια κα­λή ευ­και­ρί­α για τον υ­πουρ­γό Υ­γεί­ας Νι­κή­τα Κα­κλα­μά­νη και τον ει­δι­κό γραμ­μα­τέ­α του υ­πουρ­γεί­ου Υ­γεί­ας Με­λέ­τη Τζα­φέ­ρη, για να κάνουν πα­νη­γυ­ρι­κές δη­λώ­σεις για την κα­λή πο­ρεί­α της υ­λο­ποί­η­σης της ψυ­χιατρι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης στη χώ­ρα μας. Α­να­φέ­ρο­νται στις δο­μές που ή­δη λει­τουργούν με την υ­πο­στή­ρι­ξη κοι­νο­τι­κών κον­δυ­λί­ων (ξε­νώ­νες, οι­κο­τρο­φεί­α και προ­στα­τευό­με­να δια­με­ρί­σμα­τα) και που φι­λο­ξε­νούν 1289 πρώ­ην νο­ση­λευό­με­νους σε ψυ­χια­τρεί­α. Α­να­φέ­ρο­νται, ε­πι­πλέ­ον, στις νέ­ες δο­μές που α­να­μέ­νε­ται να τεθούν σε λει­τουρ­γί­α και το κλεί­σι­μο μιας σει­ράς ψυ­χια­τρεί­ων. Και βέ­βαια μι­λούν για προ­σλή­ψεις για τη στε­λέ­χω­ση των δο­μών αυ­τών.

Δεν α­να­φέρ­θη­καν, ό­μως, στην κρί­ση που περ­νά η ψυ­χια­τρι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση από τον Ια­νουά­ριο του τρέ­χο­ντος χρό­νου, ο­πό­τε και παίρ­νου­με την πρω­το­βου­λία να μι­λή­σου­με ε­μείς. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι στις δο­μές που λει­τουρ­γούν ως ΝΠΙΔ στο πλαί­σιο της ψυ­χια­τρι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης, έ­μει­ναν α­πλή­ρω­τοι για με­γά­λα δια­στή­μα­τα και σε πολ­λούς φο­ρείς πα­ρα­μέ­νουν σε αυ­τό το κα­θε­στώς, χω­ρίς να ξέ­ρουν πό­τε θα πλη­ρω­θούν. Οι δο­μές αυ­τές στην πλειο­ψη­φί­α τους υ­πο­στη­ρίχτη­καν α­πό κοι­νο­τι­κά κον­δύ­λια και πλέ­ον χρη­μα­το­δο­τού­νται α­πό τον κρα­τικό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό σε με­γά­λο βαθ­μό, κα­θώς το κρά­τος εί­ναι υ­πο­χρε­ω­μέ­νο να συ­νε­χί­σει την υ­πο­στή­ρι­ξη των δο­μών και δε­σμεύ­ται α­πέ­να­ντι στην Ε.Ε. Το Υ­πουρ­γεί­ο Υ­γεί­ας δεν έ­χει δώ­σει κα­μί­α ε­ξή­γη­ση στους ερ­γα­ζό­με­νους για αυ­τές τις κα­θυ­στε­ρή­σεις και δεν προ­βάλ­λει και κα­μί­α δι­καιο­λο­γί­α. Εί­ναι εύ­λο­γο, λοι­πόν, να αμ­φι­σβη­τή­σου­με τις υ­πο­σχέ­σεις για τη συ­νέ­χι­ση της υ­λο­ποί­ησης της Ψυ­χια­τρι­κής Με­ταρ­ρύθ­μι­σης, κα­θώς η κυ­βέρ­νη­ση δεν α­ντα­πο­κρί­νε­ται ε­παρ­κώς ού­τε σε ό­σα προ­βλέ­πο­νται α­πό τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό του τρέ­χο­ντος έτους. Φαί­νε­ται μά­λι­στα, ό­τι κρα­τούν τα χρή­μα­τα α­πό τους μι­σθούς των ερ­γα­ζομέ­νων για να τα χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν για άλ­λους σκο­πούς πα­ρα­με­λώ­ντας τις α­νάγκες των ψυ­χι­κά α­σθε­νών και ό­σων ε­παγ­γελ­μα­τιών τις υ­πη­ρε­τούν δεί­χνο­ντας κα­θα­ρά ό­τι οι προ­τε­ραιό­τη­τές τους εί­ναι στραμ­μέ­νες αλ­λού.

Μας δί­νει μια α­πά­ντη­ση ο κ. Τζα­φέ­ρης για την ο­πτι­κή γω­νιά που α­ντι­με­τω­πίζουν το θέ­μα: «ο κά­θε α­σθε­νής στοι­χί­ζει στο υ­πουρ­γεί­ο Υ­γεί­ας πε­ρί­που 3.300 ευρώ, ό­ταν στον ι­διω­τι­κό το­μέ­α το κό­στος αυ­τό υ­πο­λο­γί­ζε­ται στα 2.000-2.200 ευ­ρώ». Δε μας ε­ξη­γεί βέ­βαια που ο­φεί­λε­ται αυ­τή η δια­φο­ρά. Δεν ε­ξη­γεί πως η ε­ξοι­κο­νόμη­ση του ι­διω­τι­κού το­μέ­α προ­κύ­πτει α­πό τους χα­μη­λούς μι­σθούς και την εκ­με­τάλ­λευ­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Βέ­βαια, το υ­πουρ­γεί­ο και η κυ­βέρ­νη­ση δεν εν­δια­φέ­ρο­νται, ό­πως έ­χουν ή­δη α­πο­δεί­ξει, για τους μι­σθούς των ερ­γα­ζο­μέ­νων ή για την ποιό­τη­τα των πα­ρε­χό­με­νων υ­πη­ρε­σιών. Εν­δια­φέ­ρο­νται, ό­μως πως θα μειώ­σουν τα έ­ξο­δα για τις κοι­νω­νι­κές πα­ρο­χές και πως θα υ­πη­ρε­τή­σουν και θα διευ­κο­λύ­νουν τους ι­διώ­τες να κερ­δί­σουν εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι τό­σο τους ερ­γα­ζό­με­νους ό­σο και τις α­νά­γκες των ψυ­χι­κά α­σθε­νών και των οι­κο­γε­νειών τους που­λώ­ντας τους θε­ρα­πεί­α και κα­ταρ­γώ­ντας το δι­καί­ω­μα του κα­θε­νός να έ­χει πρό­σβα­ση στη δη­μό­σια υ­γεί­α.

Αυ­τοί που εν­δια­φέ­ρο­νται σί­γου­ρα για την κα­τά­στα­ση της ψυ­χι­κής υ­γεί­ας στη χώ­ρα μας αλ­λά και πα­ντού εί­ναι οι ί­διοι οι ερ­γα­ζό­με­νοι και οι α­σθε­νείς με τις οι­κο­γέ­νειές τους. Κι αυ­τοί εί­ναι που πρέ­πει να α­πο­κα­λύ­ψουν την πραγμα­τι­κή «ψυ­χια­τρι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση» που υ­λο­ποιεί­ται, και να διεκ­δι­κή­σουν αυ­τό που πραγ­μα­τι­κά πρέ­πει να γί­νει, για να μπο­ρού­με να μι­λά­με για α­ξιο­πρε­πείς και ποιο­τι­κές υ­πη­ρε­σί­ες και που το κρά­τος ο­φεί­λει να ε­ξα­σφα­λί­σει. Η διεκ­δί­κη­ση ό­μως, δε γί­νε­ται α­πό τη μια στιγ­μή στην άλ­λη και α­πό με­μο­νω­μένες α­ντι­δρά­σεις. Εί­ναι α­να­γκαί­α η δη­μιουρ­γί­α σω­μα­τεί­ων ερ­γα­ζο­μέ­νων σε όλες τις δο­μές ψυ­χι­κής υ­γεί­ας, σύλ­λο­γοι γο­νέ­ων και οι­κο­γε­νειών των ψυ­χι­κά πα­σχό­ντων αλ­λά και των ί­διων των α­σθε­νών. Με συ­ντο­νι­σμέ­νες προ­σπά­θειες ό­λων μπο­ρού­με να ελ­πί­σου­με σε έ­να κα­λύ­τε­ρο μέλ­λον της ψυ­χια­τρι­κής με­ταρρύθ­μι­σης σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα, πρό­λη­ψης, πα­ρέμ­βα­σης και α­πο­κα­τά­στα­σης. Γιατί ό­λους μας α­φο­ρά και ό­λοι πρέ­πει να συμ­βάλ­λου­με ε­νερ­γη­τι­κά προς αυ­τή την κα­τεύ­θυν­ση.

Ανώνυμη για ευνόητους λόγους